บทที่ 5 บทที่ 4 หมอสายเปย์

หมอฟินิกซ์พาว่าที่ภรรยามาซื้อของที่ร้านเครื่องเพชรชื่อดังซึ่งก็คือเพชรพลอยจิวเวลรี่ เขามีส่วนลดพิเศษเพราะเป็นลูกค้าระดับ Black Diamond ฟีน่าเดินดูโดยรอบไปเพลินๆปกติไม่ค่อยซื้อเครื่องประดับเท่าไหร่เพราะไม่ค่อยชอบใส่ แต่วันนี้ต้องซื้อแหวนแต่งงานและดูเหมือนว่าตอนนี้เธอกับเขาจะต้องแต่งกันภายในเดือนนี้

"สวัสดีค่ะหมอฟินิกซ์ คุณฟีน่า ทำไมวันนี้มาด้วยกันได้คะ"

"ผมพาว่าที่เมียมาเลือกแหวนแต่งงานครับ คุณช่วยแนะนำหน่อยสิ"

พนักงานตาโตด้วยความตกใจใครจะคิดว่าสองคนนี้จะคบหากันแถมยังจะแต่งงานกันอีกด้วย ฟีน่าเหยียบเท้าชายหนุ่มบดขยี้ด้วยความหมั่นไส้จนเขานิ่วหน้าอย่างเจ็บแสบ

"ฟีน่าผมเจ็บ"

"พูดมากเกินไปแล้ว"

"เลือกสิแล้วเอาบัตรนี้จ่าย เลือกที่ชอบนะไม่ต้องดูราคาผมอยากให้ฟีน่าใส่ทุกวันคนอื่นจะได้รู้ว่ามีเจ้าของแล้ว"

เขาส่งแบล็คการ์ดของตัวเองไปให้หญิงสาว ฟีน่าเหลือบสายตามองก่อนจะรับมาถือไว้ในมือ

"นายเด็กกว่าฉันอีกทำไมถึงถือแบล็คการ์ดได้อ่ะ"

"เงินในบัญชีผมเยอะไง นอกจากเงินเดือนก็ได้ปันผลจากโรงพยาบาล ไหนจะเงินฝาก เงินลงทุน หุ้นอีกหลายร้อยล้านเอาง่ายๆผมรวย อยู่กับผมสบายนะแค่ไม่ดื้อเชื่อฟังก็พอ อยากได้อะไรผมให้ทุกอย่าง"

เขาลูบผมหญิงสาวอย่างอ่อนโยนและที่ทำทุกอย่างก็เพื่อเธอทั้งนั้น ความจริงครอบครัวของเธอร่ำรวยมากเผลอๆรวยกว่าเขาอีกแต่ด้วยความที่เป็นลูกคนโตและยังมีน้อง ธุรกิจบางอย่างก็ต้องร่วมกันดูแล ส่วนเขาลูกคนเดียวแทบจะรับทุกอย่างไว้ไม่มีใครแย่ง ความแตกต่างของเราสองคนอยู่ตรงนี้แหละเขาถึงมีมากกว่า

"งั้นเอาเม็ดโตๆเลยนะ"

"เอาสิถ้าอยากให้ช่วยเลือกก็บอกนะ"

ฟีน่ายิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินไปนั่งลงตรงโซฟาจากนั้นพนักงานก็หยิบแหวนเพชรน้ำงามหลายวงมาให้เธอเลือกตรงหน้า เธอเลือกเฉพาะน้ำร้อยเปอร์เซ็นต์ระยิบระยับเล่นแสงสีสวย สิบกะรัตกำลังดีใหญ่โตเต็มนิ้วใครเห็นต้องมองเหลียวหลัง

"วงนี้เท่าไหร่เหรอคะ"

"วงนี้เพชรน้ำร้อยเปอร์เซ็นต์ไร้ที่ติระดับพรีเมี่ยม เพชรหายากด้วยค่ะ ราคาจะต่างจากเพชรทั่วไปวงนี้14,000,000ล้านค่ะ คุณฟินิกซ์เป็นลูกค้าระดับแบล็ค ไดมอนด์ มีส่วนลดพิเศษค่ะ วงนี้เหลือแค่ 13,300,000บาทค่ะ และมีของแถมเป็นตุ้มหูทองคำขาวรูปปลาดาวราคา120,000บาทแถมด้วยค่ะ"

"ลดไป700,000บาทเลยเหรอคะแถมตุ้มหูด้วย"

หญิงสาวอ้าปากค้างอย่างตกใจ ราคาลดเยอะมากแถมยังได้ตุ้มหูแถมอีก เธอเองไม่เคยซื้อแหวนวงเดียวราคาแพงขนาดนี้ด้วยสิแต่ของคุณแม่ก็มีนะคุณพ่อซื้อให้

"ใช่ค่ะสำหรับลูกค้าระดับแบล็ค ไดมอนด์เท่านั้นค่ะ"

"ฟินิกซ์มานี่หน่อย"

หญิงสาวกวักมือเรียกชายหนุ่มที่ตอนนี้กำลังคุยโทรศัพท์กับพยาบาลอยู่ เขากดวางสายก่อนจะเดินเข้ามาหาหญิงสาวพร้อมกับเอ่ยถามเสียงหวาน

"ว่าไงคะเอาอะไรเหรอ"

"สิบกะรัตน้ำร้อยไร้ที่ติ สิบสามล้านบาท"

"ถ้าชอบก็เอาสิ... สวยนะเหมาะกับฟีน่าดี"

"งั้นเหรอ... แถมตุ้มหูด้วยเป็นแสน"

เธอกระซิบชายหนุ่มก่อนจะส่งแหวนไปให้พนักงานพร้อมกับบัตรแบล็คการ์ดของเขา เธอลุกขึ้นยืนกอดแขนเขาเอาไว้ก่อนจะยื่นมือไปเกลี่ยแก้มนวลอย่างแกล้งหยอก

"นายคิดว่าจ่ายหนักขนาดนี้แล้วฉันจะรักเหรอ"

"ผมไม่ได้ใช้เงินซื้อความรัก แต่ไม่มีใครสามารถเถียงได้ว่าการรักใครสักคนมันไม่จำเป็นต้องใช้เงิน ผมให้เพราะผมสามารถให้ได้ ส่วนฟีน่าจะรักผมรึเปล่ามันเป็นเรื่องของอนาคต"

เขายิ้มออกมาก่อนจะกุมมือหญิงสาวเอาไว้ ไม่มีใครซื้อความรักได้ด้วยเงินหรอกแต่สิ่งที่เขาจะทำให้เธอมันคือความรักและความเอาใจใส่ ของพวกนี้เขาให้เพราะมันคือสิ่งที่คนเป็นสามีต้องให้ภรรยาเขาคิดแค่นั้นจริงๆ

"เหรอ... เชื่อสิไม่รักหรอก"

"หึ..."

เธอเชิดหน้าใส่ชายหนุ่มก่อนจะมองเครื่องประดับอย่างอื่นเผื่อว่าอยากได้เพิ่ม นานๆจะมีผู้ชายเลี้ยงเพราะเกิดมายังไม่เคยมีใครเปย์คงเพราะเธอไม่ได้สนใจผู้ชายคนไหนเป็นพิเศษ อีกอย่างพ่อแม่เลี้ยงมาดีให้ทุกอย่างเธอจึงไม่รู้สึกขาดอะไร

"เอาอะไรเพิ่มมั้ย"

"ไม่เอาแล้วก็ได้ กลัวว่าเดี๋ยวซื้อเยอะจะมีคนมาขอรางวัลทั้งที่ไม่ได้ขอร้องให้ซื้อ"

"มองโลกในแง่ดีบ้างสิ"

"เหอะ มองกับนายไม่มีคำว่าแง่ดีหรอก ไม่งั้นคงไม่บังคับให้พ่อมาสั่งให้ฉันแต่งงานด้วยหรอก จำไว้เลยนะว่าในหนึ่งปีถ้านายทำไม่ได้ก็ต้องออกไปจากชีวิตของฉันซะ"

เธอข่มขู่ชายหนุ่มและยังยืนยันกับตัวเองว่าไม่มีทางรักหมอนี่เด็ดขาด เราโตมาด้วยกันอายุเท่าน้องชายของเธอด้วย มองยังไงก็ไม่ออกว่าจะรักและเป็นสามีภรรยากันได้ยังไง

"รู้น่าขู่เก่งจริงๆ... แต่อย่าลืมนะว่าในหนึ่งปีเราสองคนเป็นสามีภรรยากัน"

"อือ ก็รู้ไงทำไมเหรอ"

"สามีภรรยาเค้าก็ต้องมีความสัมพันธ์แบบคนรักทั่วไป เข้าใจที่พูดใช่มั้ยล่ะ"

เขายิ้มมุมปากออมาอย่างเจ้าเล่ห์ ฟีน่าเบิกตากว้างอย่างตกใจลืมคิดข้อนี้ไปเลยว่าเธอเองแต่งงานจดทะเบียนสมรสกับเขาซึ่งก็กลายเป็นสามีภรรยากัน แล้วแบบนี้เธอไม่ต้องเปลืองตัวด้วยเหรอ

"งั้นมาตั้งกฎใหม่ ห้ามมีอะไรกัน"

"อะไรนะ... ไม่ได้ยินเลยอยู่ๆก็เป็นโรคหูดับ"

"อะ...ไอ้หมอฟินิกซ์"

เขาทำท่าทางกวนประสาทก่อนจะเดินออกไปเลยไม่สนใจในสิ่งที่เธอกำลังพูดออกมา หญิงสาวกำมือแน่นอย่างโกรธจัดแค้นใจนักที่ไม่ได้คุยทุกอย่างให้เคลียร์ตั้งแต่เมื่อวาน

"ซวยแล้วจะทำยังไงล่ะทีนี้"

"ได้แล้วค่ะคุณฟีน่า"

เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆหันไปยิ้มให้พนักงานก่อนจะรับสินค้าและใบรับประกันจากพนักงาน พวกเธอแนะนำวิธีการดูแลรักษาและเมื่อเสร็จเรียบร้อยเธอก็เดินตามชายหนุ่มออกมา

"วันนี้ผมไม่เข้าโรงพยาบาล ยังไงฝากหมอวิเวียนช่วยดูคุณลุงนพดลให้ด้วยนะครับ ขอบคุณมากนะครับ"

เขากดวางสายก่อนจะหันไปมองหญิงสาวที่เดินออกมาจากในร้าน ฟินิกซ์ช่วยถือของในมือของเธออีกข้างกุมมือหญิงสาวเอาไว้ก่อนจะพาเดินออกไปพร้อมกัน

"พรุ่งนี้อยากจัดวันเกิดมั้ย เห็นในกลุ่มคุยกันว่าจะจัดงานวันเกิดให้ฟีน่าที่ผับของวชิ ไอ้เด็กพวกนั้นคงอยากจะปาร์ตี้รวมครอบครัวแหละ และไปแจ้งข่าวดีพวกมันด้วย"

"ชวนเพื่อนมาด้วยได้มั้ย"

"ได้สิอยากชวนใครมาก็ชวน ส่วนบัตรนี้ฟีน่าเอาไว้ใช้แล้วกันผมให้ ส่วนรถเซ็นรับที่ทนายของผมนะสั่งไว้แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้คงไปหาที่บ้านช่วงเช้า"

เขายิ้มออกมาก่อนพาหญิงสาวเดินทางกลับ ว่าจะพาไปเที่ยวต่อแต่คิดว่าพรุ่งนี้ยังไงก็ต้องไปอยู่ดีจึงจำเป็นต้องพากลับไปพักผ่อนและให้เธอเตรียมตัวฉลองวันเกิดพรุ่งนี้ด้วย

"ฉันชอบนะนายนิสัยรวยอ่ะ"

"ชอบแล้วเหรอ... นี่แค่เริ่มเองนะ"

"หมายถึงชอบแบบนายทุ่มเทเฉยๆ ไม่ได้ชอบแบบนั้นโว๊ย"

"อ้าวเหรอ... สงสัยเข้าใจผิด"

ฟีน่าพ่นลมหายใจออกมาอย่างระบายอารมณ์ หมอนี่มันตีหน้ามึนแถมยังกวนประสาทอีก นี่แค่เริ่มยังขนาดนี้ถ้าอยู่ด้วยกันทุกวันจะขนาดไหน

"นายนี่มันโคตรกวนประสาทเลยให้ตายสิ"