บทที่ 8 บทที่ 7 วันเกิด

หลังจากที่เขาปล่อยให้หญิงสาวนอนหลับพักผ่อนประมาณเกือบสองชั่วโมงจึงปลุกเธอและพาไปซื้อเสื้อผ้าใหม่เพื่อใส่ไปฉลองวันเกิดของตัวเองในค่ำคืนนี้ หญิงสาวหยิบชุดสุดเซ็กซี่ขยี้ใจชายแต่ก็ถูกเขาดักทางไว้เสียก่อน

"ถ้าใส่ชุดนี้ไม่ให้ออกบ้านนะ"

"ใส่ไปร้านเหล้านะไม่ได้ใส่ไปวัด"

เธอทำหน้าบึ้งบูดก่อนจะหันไปเลือกตัวอื่นและก็ต้องชะงักไปเมื่อมีชุดลอยมาอยู่ตรงหน้าเธอ สีชมพูหวานแหววเหมือนชุดของตุ๊กตามีโบว์ติดผมแถมมาด้วยน่ารักมากเลยทีเดียว

"ใส่ชุดนี้สิ"

"รสนิยมดีนะเนี่ย"

"เอาตัวนี้นะลองมั้ย"

"ใส่ไปเลยแล้วกันไม่มีเวลาเปลี่ยนแล้วนี่"

หญิงสาวหยิบชุดในมือของเขาติดมือมาสวมใส่ในห้องลองชุดก่อนจะหมุนตัวไปมาอยู่หน้ากระจก เธอยิ้มออกมาอย่างพอใจก่อนจะเดินออกไปหาชายหนุ่มที่ยืนรออยู่หน้าห้องลองชุด

"ดีมั้ย"

เขามองหญิงสาวตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพอใจ สวยน่ารักมากเหมาะสมกับเธอที่สุดดีกว่าแต่งตัวเซ็กซี่เป็นไหนๆ

"สวยแล้วสวยมากเลยด้วย"

"งั้นเอาชุดนี้แหละ"

เขายิ้มออกมาก่อนจะเดินไปจ่ายเงินและกุมมือเธอพาออกไปเลือกของอย่างอื่น พร๊อบงานวันเกิดมันจะแน่นหน่อยแต่บอกเลยว่าเธอเองก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมากมายนัก เพียงแค่รวมแก๊งลูกของบรรดาเพื่อนคุณพ่อก็เลยอยากจะไปสนุกมากกว่า

"เอาอะไรอีกมั้ย"

"ไม่แล้วไปเหอะนี่ก็สายแล้ว"

"อืม... งั้นไปกัน"

ฟินิกซ์พาหญิงสาวไปขึ้นรถก่อนจะขับตรงไปยังบาร์สุดหรูของอาวายใจกลางเมือง ฟีน่ากดโทรศัพท์ส่งข้อความไปหาเพื่อนบอกว่าพร้อมสำหรับปาร์ตี้ในคืนนี้แล้วและพวกหล่อนก็จัดเต็มเตรียมพร้อมมาสนุกด้วยกันในค่ำคืนนี้

และเมื่อมาถึงทั้งสองคนก็กุมมือกันเดินเข้าไปข้างใน บอดี้การ์ดหน้าร้านเห็นทั้งสองคนก็โค้งตัวให้เล็กน้อยก่อนจะปล่อยให้เข้าไปไม่ได้ตรวจอะไรเพราะสองคนเป็นลูกค้า VIP ที่ทางเจ้านายสั่งไว้

"เชิญทางนี้ครับ"

ทั้งสองคนเดินตามบอดี้การ์ดไปโซนVIPชั้นบนสุด ทุกคนมารอเธออยู่ก่อนแล้วและพอเห็นหน้าเจ๊คนสวยทุกคนก็ปรบมือต้อนรับทันที

"เจเจ๊มาแล้วโว๊ย"

"แฮปปี้เบิร์ธเดย์ครับเจเจ๊"

"มากับว่าที่สามีด้วยครับ ฮ่าๆๆๆ"

แก๊งเด็กแสบเอ่ยแซวพี่สาวคนสวยไม่หยุด และวันนี้มากันครบแก๊งตั้งแต่สองแฝดธเนศ ธนัช มาร์คและมีนาสองพี่น้อง ไหนจะวชิและเสืออีก ส่วนน้องชายของเธอก็อยู่ด้วยครบแก๊งเลยแหละ

"ไอ้พวกแสบขอบคุณมากที่มา แต่ปากเสียแบบนี้ไม่น่าคุยด้วยเลยยะ"

"ก็ว่าที่สามีไม่ใช่เหรอ นี่อาฟ่าประกาศในกลุ่มครอบครัวแล้วนะว่าเจเจ๊จะแต่งงานออกเรือนก่อนใครเพื่อน"

"แถมยังได้เป็นเมียหมอด้วย น่าอิจฉาที่สุด"

มีนาเอ่ยออกมาเสียงหวานก่อนจะวิ่งเข้าไปสวมกอดพี่สาวและส่งของขวัญวันเกิดไปให้ ฟีน่าลูบผมน้องสาวอย่างเอ็นดูก่อนจะหอมแก้มน้องสุดที่รัก

"ขอบคุณค่ะน้องมีนาคนสวย ชาตินี้น้องคงไม่ได้แต่งงานเพราะไอ้พวกบ้านี่มันไม่ให้ผู้ชายมาใกล้"

"เจเจ๊อ่ะพูดอะไรก็ไม่รู้ เห็นแบบนี้มีนาเสน่ห์แรงนะคะมีแต่หนุ่มๆมาขายขนมจีบ"

"พูดมากจังยัยเด็กวุ่นวาย ชาตินี้ไม่ต้องมีหรอกผัวอ่ะเดี๋ยวพวกพี่ช่วยกันดูแลเราได้"

"จะบ้าเหรอพี่วชิพี่กับผัวมันแทนกันได้ที่ไหนล่ะ"

หญิงสาวบ่นออกมาก่อนจะพยายามสะบัดตัวออกจากชายหนุ่ม วชิกอดคอน้องสาวตัวแสบเอาไว้แน่นก่อนจะลากกลับไปนั่งที่โซฟาตามเดิม

"ไม่ต้องมีไง"

"แอบมีก็ได้"

"เดี๋ยวจะโดนตี"

มีนาแลบลิ้นใส่ชายหนุ่มก่อนจะหันไปอ้อนพี่ชายคนอื่นเพราะในบรรดาพี่ชายทั้งหลายพี่วชิดุกับเธอสุดแล้วใจร้ายและชอบบังคับด้วย ฟินิกซ์พาฟีน่าไปนั่งลงตรงโซฟาช่วยเก็บของขวัญให้เธอก่อนจะสั่งเครื่องดื่มให้

"ดื่มน้ำผลไม้นะ"

"อยากกินคอกเทล"

"เดี๋ยวก็ปวดท้องอีกคราวนี้จะสมน้ำหน้าแล้วนะ"

เขาบ่นออกมาก่อนจะโอบเอวหญิงสาวเอาไว้หลวมๆ ฟีน่าทำหน้างอง้ำหันไปคุยสนุกกับพวกน้องชายน้องสาวเพราะนานๆจะได้เจอกันที และไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนบรรยากาศในโต๊ะเริ่มสนุก แอลกอฮอล์เข้าสู่ร่างกายก็เริ่มเคลิ้มตามจังหวะเพลง

"วันนี้วันเกิดเหรอครับ ผมขออวยพรได้มั้ย"

หนุ่มๆจากโต๊ะที่ไหนก็ไม่รู้เดินเข้ามาทักทายฟีน่าที่นั่งอยู่โซนVIP นักดนตรีประกาศออกไมค์ขนาดนั้นใครมันจะไม่รู้บ้าง เธอพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะชนแก้วกับเขา

"ยินดีค่ะ"

"ว่าแต่ชื่ออะไรครับ ผมรันยินดีที่ได้รู้จักครับ"

"ฟีน่าค่ะ"

"เจเจ๊ไปชนแก้วกับเขาทำไมเนี่ย ว่าที่สามีนั่งอยู่ข้างๆเดี๋ยวเขาก็จับเจเจ๊ไปลงโทษหรอก"

มีนาสะกิดพี่สาวให้รู้สึกตัว เธอหันไปมองว่าที่สามีก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อย ริมฝีปากหยักได้รูปเอ่ยออกมาอย่างไม่คิด

"แต่งกันปีเดียวเองเดี๋ยวก็เลิกกันแล้ว ใช่มั้ยฟินิกซ์"

"เจเจ๊!"

เสียงประสานดังขึ้นร้องห้ามไม่ให้เธอพูดอะไรออกมาที่มันจะทำให้ฟินิกซ์เสียใจและเสียความรู้สึก พวกเขาสงสารพี่หมอที่สุดเพราะพี่ฟีน่าไม่เคยพูดรักษาน้ำใจเลยสักครั้ง

"ก็จริงนี่"

เธอทำหน้างอง้ำใส่ชายหนุ่มและเขาเองไม่แสดงอาการใดๆออกมาใส่เธอทั้งนั้น เขาวางผลไม้ไปตรงหน้าหญิงสาวก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเรียบ

"กินผลไม้ด้วยนะไปห้องน้ำก่อน"

พูดจบเขาก็ลุกขึ้นเดินออกไปทันที มาร์คตีแขนพี่สาวด้วยความหมั่นไส้ที่พูดจาไม่น่ารักใส่พี่หมอแบบนั้น

"เจเจ๊ห้ามพูดอีกนะไม่น่ารักเลย"

"นั่นสิสงสารพี่หมออ่ะ"

"ใจร้ายผู้หญิงใจร้าย"

ทุกคนรุมประชาทัณฑ์หญิงสาวให้รู้สำนึก ฟีน่านิ่งเงียบไปอย่างรู้สึกไม่ค่อยดีเพราะคนอื่นรุมเธอไม่มีใครเข้าข้างเธอเลยสักคนทั้งที่เธอพูดความจริง

"ก็พูดความจริงนี่"

ฟินิกซ์เข้าไปในห้องน้ำมองตัวเองในกระจกก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างรู้สึกเจ็บ เขาเป็นคนมีความรู้สึกและอดทนมามากกับผู้หญิงคนหนึ่งทั้งที่รู้ว่ามันเป็นเรื่องยากในการทำให้เธอรัก

"ไหวมั้ยวะ"

ฟีลิกซ์เดินมาตบบ่าเพื่อนสนิทด้วยความห่วงใย เขายักไหล่เล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกเพื่อให้เพื่อนสบายใจ

"ไม่เป็นไรหรอกชินแล้ว ไปกันเถอะ"

ทั้งสองคนกอดคอกันเดินกลับเข้าไปที่โต๊ะและเมื่อมาถึงเขาก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นนั่งลงที่เดิมก่อนจะหันไปมองหญิงข้างกายที่ตอนนี้กำลังนั่งกินองุ่นที่เขาวางไว้ให้

"องุ่นนี่หวานดีไม่ได้แย่นะ กินมั้ย"

เธอยื่นไปตรงหน้าชายหนุ่มก่อนจะเปลี่ยนใจเอาใส่ปากยื่นไปตรงหน้าชายหนุ่มอย่างแกล้งหยอก ฟินิกซ์ขยับใบหน้าเข้าไปใกล้อ้าปากงับองุ่นในปากของเธอก่อนจะเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย

"หวานดี"

ฟีน่าอ้าปากค้างมองชายหนุ่ม เขาดึงเธอมาสวมกอดแนบอกลูบแผ่นหลังแผ่วเบาหันไปคลอเคลียกับแก้มนวล

"ขอโทษ"

ไม่รู้อะไรดลใจให้เธอพูดคำนั้นออกมา ชายหนุ่มชะงักไปเล็กน้อยก้มหน้ามองสบตากับหญิงสาวก่อนจะเอ่ยถามเพื่อความมั่นใจว่าไม่ได้หูฝาด

"ว่าไงนะ"

"เปล่า... หูแว่วมั่ง"

เธอทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะผละออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่มและหยิบองุ่นกินอีกหลายลูก ฟินิกซ์ยิ้มออกมาเล็กน้อยลูบผมเธอเล่นอย่างเอ็นดูนึกถึงคำพูดเมื่อสักครู่ก็อดยิ้มไม่ได้จริงๆ

"หิวมั้ย"

"นี่ไงกินองุ่นอยู่"

"ดีมากกินเยอะๆ"

"รู้แล้วน่า"