หลังจากนอนกับซีอีโอ

เสียงน้ำไหลจากห้องน้ำทำให้ซูซาน วิลสันสะดุ้งตื่น เธอค่อยๆ ลืมตาที่ยังงัวเงียขึ้นมาและตกใจกับภาพตรงหน้า

เธออยู่ในห้องพักโรงแรมหรู แสงแดดยามเช้าสาดส่องลงบนผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่ เสื้อผ้าและชุดชั้นใน ทั้งของเธอและของผู้ชาย กระจัดกระจายอยู่บนพรม

ในอากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นอายความสัมพันธ์เร่าร้อนเมื่อคืน

เมื่อมองลงไปยังร่างกายเปลือยเปล่าใต้ผ้าห่มและความรู้สึกเจ็บระบม ซูซานก็ขยี้ผมยาวของตัวเองอย่างหัวเสีย ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนผุดขึ้นมาในหัวราวกับม้วนฟิล์มที่ขาดตอน

แฟนหนุ่มที่คบกันมาสามปีทิ้งเธอไป โดยบอกว่าเธอไม่นุ่มนวล ไม่ใส่ใจ ไม่มีความเป็นผู้หญิงพอ และหนีไปเรียนต่อปริญญาเอกที่ต่างประเทศกับผู้หญิงรวยๆ คนหนึ่ง

ภายนอกดูเข้มแข็งแต่ภายในเปราะบาง ซูซานเมาหัวราน้ำและหุนหันพลันแล่นหิ้วผู้ชายจากบาร์มาค้างคืนด้วย

ตอนนี้ ขณะนั่งอยู่บนเตียงด้วยขาที่สั่นเทา ซูซานผู้ซึ่งให้ความสำคัญกับความเคารพตัวเองและศักดิ์ศรีมาโดยตลอด ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอทำเรื่องที่ไม่เป็นตัวเองขนาดนี้ลงไปได้

ผู้หญิงไม่ควรเมาต่อหน้าผู้ชายแปลกหน้าสิ!

เธอรีบแต่งตัว คว้ากระเป๋า และกำลังจะย่องหนีออกไป ทันใดนั้นประตูห้องน้ำก็เปิดผางออกเสียงดัง

ซูซานหันกลับไปตามสัญชาตญาณ และเห็นผู้ชายหล่อเหลาจนเหลือเชื่อคนหนึ่งเดินออกมา

เขามีผมหนา ใบหน้าคมคาย และรูปร่างกำยำ เสื้อคลุมหลวมๆ ของเขาเผยให้เห็นแผงอกที่แข็งแรงและเซ็กซี่เป็นบางส่วน

ผู้ชายคนนี้สมบูรณ์แบบ ดีกว่าแฟนเก่าใจร้ายของเธอตั้งเยอะ

ซูซานรู้สึกพอใจอยู่ครู่หนึ่ง เธอยอมเสียพรหมจรรย์ให้คนแปลกหน้าคนนี้เสียยังดีกว่าให้แฟนเก่า

พอคิดถึงเรื่องเมื่อคืน หน้าของซูซานก็ร้อนผ่าวขึ้นมา

เมื่อคืน เขาอ่อนโยนสลับกับรุนแรง และในวัยยี่สิบห้า เธอก็ได้สัมผัสกับความสุขทางเพศเป็นครั้งแรกเสียที

เมื่อยืนอยู่ต่อหน้าเขาตอนนี้ ซูซานรู้สึกอับอายแต่ก็พยายามสงบสติอารมณ์

ในทางตรงกันข้าม เซ็บ แอนเดอร์สันกลับดูสบายๆ ดวงตาคมกริบของเขากวาดมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า และยิ้มเยาะอย่างดูแคลน ทำให้ซูซานรู้สึกอึดอัดมาก

จากนั้นเซ็บก็เดินไปที่ข้างเตียงและเอื้อมหยิบกระเป๋าสตางค์

ซูซานเห็นธนบัตรปึกหนาในกระเป๋าสตางค์ของเขาและสติกลับคืนมาทันที

'นี่เขาคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงขายตัวแล้วจะจ่ายเงินให้ฉันสำหรับเมื่อคืนเหรอ? ไม่มีทาง ฉันจะให้เขาดูถูกฉันแบบนี้ไม่ได้!' ซูซานคิดในใจ

เธอรีบหยิบเงิน 150 ดอลลาร์ที่มีอยู่ทั้งหมดออกจากกระเป๋าแล้วโยนลงบนผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่ก่อนที่เซ็บจะทันได้ทำอะไร

เซ็บเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งและจ้องมองเธออย่างงุนงง

ซูซานกอดอก เงยหน้ามองเขา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงตำหนิว่า "ถึงคุณจะหล่อ แต่ลีลาบนเตียงของคุณยังแย่อยู่นะ นี่ค่าตัวสำหรับวันไนท์สแตนด์ของคุณ!"

จริงๆ แล้วซูซานโกหก ลีลาทางเพศของเซ็บนั้นยอดเยี่ยมมาก เขาทำให้ซูซานถึงจุดสุดยอดหลายครั้งในคืนนั้น แต่เซ็บปฏิบัติต่อเธอเหมือนผู้หญิงขายบริการ ซึ่งทำให้ซูซานโกรธ นั่นคือเหตุผลที่เธอจงใจพูดแบบนั้นออกไป

"ว่าไงนะ?" เห็นได้ชัดว่าคำพูดของซูซานทำให้เซ็บโกรธ

เธอเห็นคิ้วของเซ็บขมวดเข้าหากันและใบหน้าของเขาก็มืดครึ้มลง

ซูซานก้าวเข้าไปตบไหล่เซ็บเบาๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจว่า "ฉันแนะนำให้คุณไปเรียนรู้เรื่องลีลาบนเตียงเพิ่มเติมนะ พอฝีมือคุณดีขึ้น ค่าตัวคุณก็จะสูงขึ้นเอง ผู้หญิงสมัยนี้เอาใจยากจะตาย!"

"เธอตายแน่!" คิ้วของเซ็บขมวดมุ่น เขาเค้นคำพูดลอดไรฟัน

เมื่อเห็นหมัดของเซ็บกำแน่น ซูซานไม่อยากโดนทำร้าย ก่อนที่เซ็บจะระเบิดอารมณ์ เธอก็รีบเผ่นหนีออกจากที่นั่นทันที

ขณะเดินออกจากโรงแรมฮิลตัน ในหัวของซูซานยังคงเต็มไปด้วยภาพใบหน้าถมึงทึงของเซ็บ เธอกุมหัวใจที่เต้นระรัว ขอบคุณตัวเองที่วิ่งหนีออกมาได้เร็วพอ