บทที่ 136

มุมมองของโคบัน

เลือดแม่งไหลเร็วกว่าที่คิดไว้เยอะ

พอมาถึงโถงทางเดินกลาง เลือดก็ไหลเป็นทางยาวลงมาถึงกราม หยดติ๋งๆ จากปลายคางลงบนพื้นคอนกรีตข้างหลังผม

ทิ้งร่องรอยเวรๆ ไว้ให้ใครก็ตามที่คิดจะตามมาเห็น

แต่ผมไม่หยุด

ไม่ชะลอ

ไม่แม้แต่จะเช็ดมันออกอีก

เรื่องบ้าๆ นี่มันยิ่งดูโอเวอร์เท่าไหร่ ก็ยิ่งดี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ