บทที่ 139

มุมมองของโคบัน

ทันทีที่แอดดิสันแวบออกไปจากประตู บรรยากาศก็เปลี่ยนไป

ความเงียบคลืบคลานเข้ามา

หนักอึ้ง

ตึงเครียดจนบีบรัดลำคอ

ผมนั่งอยู่บนเตียงตรวจ สองศอกค้ำอยู่บนเข่า เลือดแห้งกรังอยู่ใต้จมูก กระดาษปูเตียงราคาถูกส่งเสียงกรอบแกรบทุกครั้งที่ผมหายใจออก

รอคอย

เฝ้าฟัง

เสียงฝีเท้าทุกคู่ในโถงทางเดิน

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ