196- Ruhta Bir Yara

Isabella'nın Bakış Açısı:

"Tabii ki, Eduarda, düzgünce içeri gel." Dona Ana ona doğru nazikçe ilerledi. "Ben Ana, Isabella'nın annesiyim."

Zoraki bir gülümseme ile bir adım daha attı.

"Tanıştığımıza memnun oldum, Ana."

"Kızım," aramızda durakladı, "Bir kahve alıp geleceğim. On dakika içind...

Giriş yapın ve okumaya devam edin