Bölüm 22

-Vera-

Cerrahın dikkati bana yönelirken yere yığılıyorum, bacaklarım beni taşıyamıyor. Kalbim göğsümden fırlayacakmış gibi atıyor.

Bu gerçek olamaz. Tanıdığım tek baba gitmiş olamaz. Masaya doğru sürünerek yaklaşıyorum, gözlerim yaşlarla doluyor. Masaya yaklaştığımda ise garip bir şey fark ediyorum...

Giriş yapın ve okumaya devam edin