The Perfect Revenge

The Perfect Revenge

Blind eyes · กำลังอัปเดต · 178.0k คำ

830
ยอดนิยม
830
การดู
249
เพิ่มเมื่อ
แชร์:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

บทนำ

"And finally, to Vanessa Scott, I leave the entirety of Westwood Enterprises, including all real estate holdings, luxury brands, and international operations. Vanessa Scott is to be the sole owner of Westwood Enterprises. However, there is a condition..."

Everyone in the room held their breath as Whitmore paused.

"As per Jonathan Westwood's instructions," Whitmore continued, "Vanessa's inheritance and that of the members of the Westwood family mentioned in this will, can only be transferred upon her marriage to August Westwood."

"To receive the inheritance," Whitmore continued, "Vanessa Scott must marry August Westwood within six months from the date of Mr. Westwood's passing. If they fail to marry, the inheritance will be revoked and distributed to charitable organizations across the globe."

When billionaire CEO Jonathan Westwood collapses at the family dinner table, his death shatters the gilded façade of the Westwood dynasty. His son, August, is thrust into a web of suspicion and power struggles as the police uncover signs of foul play. In a family where secrets run deep, everyone-from his calculating mother to his ambitious older brother and enigmatic younger sister-has something to hide.

Amid the turmoil, August finds solace in Vanessa, his father's quiet and compassionate caretaker. Drawn to her warmth and understanding, he leans on her as he navigates the treacherous waters of grief and betrayal. Together, they unravel the threads of Jonathan's life, uncovering shocking truths about the family's empire and the people closest to him.

But as August edges closer to the truth, alliances shift, motives blur, and the line between love and deception grows thin.

บท 1

August sat frozen, his fork suspended mid-air, as the sound of his father's choking filled the dining room. The scrape of his chair against the hardwood floor was the only indication he had moved at all. His breath caught, shallow and sharp, as he watched Jonathan clutch at his neck, his fingers clawing at the skin, leaving deep, angry scratches that glistened under the warm light of the chandelier.

Blood spewed from Jonathan's mouth, flecks of crimson staining the pristine white tablecloth. His eyes bulged, the veins in them spider-webbed and unnaturally red, pleading wordlessly for help. The violent spasms that wracked his father's body seemed to echo in August's own chest, each desperate convulsion pulling him further into a suffocating void of disbelief.

"Jonathan!" Aurora's voice broke the silence, shrill and panicked, but August barely registered it. Time fractured, seconds stretching into eternity as his father's struggling form pitched forward onto the table with a sickening thud.

August's hands gripped the edge of the table, his knuckles white, his palms clammy. He couldn't move, couldn't breathe. The metallic scent of blood filled the air, mingling with the rich aroma of the untouched roast on his plate, turning his stomach. His gaze flicked to his siblings-Victor, stiff and pale, his mouth a hard, grim line, and Rose, trembling, her chair pushed far back as if distance could shield her from the horror.

The room blurred, his vision narrowing to the still figure of his father sprawled across the table. Blood trickled from the corner of Jonathan's mouth, a vivid red trail that felt more real than anything else in the room. His mind screamed for him to act, to think, to do something, but his body betrayed him, rooted to the spot.

The only sound was the ragged gasp of his own breath, the chaotic pounding of his heart in his ears. He felt detached, as if watching the scene through a pane of glass, unable to break through. This couldn't be happening. Not here. Not like this.

When the silence finally fell, heavy and suffocating, August remained still, his body trembling. The reality of what he had just witnessed slammed into him like a tidal wave, and for the first time in his life, he felt utterly powerless.

Aurora's hands trembled as she fumbled with her phone, her breath coming in panicked gasps. Her voice cracked when the operator answered. "My husband-he's choking. Blood-he's coughing blood! Please, send someone!"

The operator's calm, measured tone cut through the chaos. "Ma'am, I need you to stay calm. Is he still breathing?"

Aurora's gaze darted to Jonathan, his body slumped across the table, the blood pooling beneath his face soaking into the crisp white tablecloth. His chest was eerily still. "No... no, I don't think so!" she cried.

"Help is on the way. Are you able to perform CPR?" the operator asked.

Aurora's voice faltered, but Victor moved to his father's side, tilting Jonathan's head back as instructed. August watched, paralyzed, as his brother pressed his hands against their father's chest, counting aloud, his voice a mix of desperation and anger. Rose stood frozen against the far wall, tears streaking her pale face, her hand clasped over her mouth.

The shriek of sirens pierced the heavy silence minutes later, growing louder as flashing red and blue lights filled the windows. Aurora dropped the phone and stumbled toward the front door, wrenching it open just as two paramedics rushed in, medical kits in hand.

One of the paramedics, a young woman with sharp eyes, moved straight to Jonathan. She knelt beside him, checking for a pulse while her partner prepared equipment. "No pulse," she said curtly, her gloved hands opening Jonathan's airway. "Begin compressions."

Victor stepped back, his hands bloodied and trembling, as the paramedic replaced him. The other paramedic attached a defibrillator to Jonathan's chest, the machine emitting a sharp beep as it analyzed.

Aurora hovered nearby, her voice frantic. "Is he... is he going to be okay?"

"Step back, ma'am," the paramedic said firmly but not unkindly. She turned to her partner. "Flatline. Call it."

"No!" Aurora's voice cracked, her legs buckling beneath her. Victor caught her, guiding her to a chair, but his face was pale, his jaw clenched tight.

The paramedic removed her gloves and looked up. "Time of death, 7:34 p.m."

August's knees threatened to buckle as the paramedics declared his father dead. The words struck him like a hammer, reverberating in his chest, but the room felt distant, muffled, as though he were underwater. His father's lifeless body, slumped against the blood-soaked tablecloth, was a sight he couldn't reconcile with the larger-than-life man he had always known.

He glanced around the room. His mother, Aurora, sat rigid in her chair, clutching a crumpled tissue to her lips, her gaze fixed on the paramedics as though willing them to change their verdict. Victor stood like a statue, his broad shoulders tense, his jaw a line of granite. And Rose, her small frame trembling, stared blankly at their father's empty chair, her face pale as porcelain.

When the police arrived, August barely noticed them at first. Their clipped voices and methodical movements felt like background noise. But the sound of tape being stretched across the dining room broke through the fog in his mind.

"Sir." A voice cut through the haze, drawing his attention to a tall officer standing in front of him. "Are you August Westwood?"

He blinked, nodding slowly. "Yes."

The officer's expression was professional but not unkind. "We're here to investigate the circumstances of your father's death. Can you tell me what you saw?"

August opened his mouth, but the words stuck in his throat. He clenched his fists, forcing himself to speak. "He was fine-laughing, talking-and then... he just started choking. Blood came out of his mouth. He-" His voice cracked, and he looked away, swallowing the lump rising in his throat.

The officer nodded, taking notes. "Did your father eat or drink anything unusual tonight?"

August's mind raced, replaying the evening. His father's glass of wine, the plate of roasted lamb he had barely touched. The moment Jonathan's hand had shot to his throat, his eyes bulging in terror.

"I don't know," August admitted, his voice barely above a whisper.

The officer nodded, her eyes scanning the room. Blood spattered the tablecloth, the chair where Jonathan had been sitting now empty. Her gaze lingered on the scratch marks on Jonathan's neck. "Did anyone touch him after he collapsed?"

Victor spoke up, his voice tight. "I tried to do CPR."

"Understood." The officer motioned for her partner, who began cordoning off the dining room with yellow tape. "We're going to need everyone to stay here and answer some questions. Please don't leave the house."

The paramedics quietly packed their equipment and exited, leaving the room feeling colder, heavier. The officers, now joined by a detective in plain clothes, began their work. The detective introduced himself, his eyes sharp and calculating.

"I'm Detective Harris. I'll be leading the investigation. First, I need everyone to stay calm. We're going to figure out what happened tonight."

When Detective Harris stepped into the room, August felt the weight of the man's presence immediately. Harris's eyes were sharp, missing nothing as they swept across the dining table, the overturned glass, the blood. He introduced himself briefly before focusing on the family.

"I understand this is a difficult time," Harris began, his tone steady but probing. "But I need to ask some questions while everything is fresh. Mr. Westwood's death appears... unusual."

August's stomach churned. Unusual. The word felt loaded, heavy with implications he wasn't ready to face.

Harris turned his attention to August first. "You're the son, correct? Did you notice anything odd about your father before dinner? Any signs of illness, strange behavior?"

August shook his head, trying to steady his voice. "No, he was fine. He... he was fine."

Harris nodded but didn't break eye contact, as if searching for cracks in August's composure. "What about during dinner? Did he say anything before he started choking?"

August hesitated. His father's last moments played on a loop in his mind-the way he'd laughed at a joke, reached for his wine, then froze mid-sentence, his face contorted in pain. "No," he said finally. "It just... happened so fast."

As Harris moved on to question Aurora, Victor, and Rose, August's mind wandered, replaying the scene over and over. The blood. The scratch marks on his father's neck. The way his family sat now, fractured and distant, each locked in their own private torment.

The dining room felt suffocating, the air heavy with unspoken accusations. For the first time, August wondered-not just about what had killed his father, but who.

บทล่าสุด

คุณอาจชอบ 😍

เสพติดเพื่อนของพ่อ

เสพติดเพื่อนของพ่อ

1.6k การดู · กำลังอัปเดต · Keziah Agbor
คำเตือนเนื้อหา!!!

หนังสือเล่มนี้มีฉากอีโรติกมากมาย รวมถึงการเล่นหายใจ การเล่นเชือก การเล่นในขณะหลับ และการเล่นแบบดิบๆ
หนังสือเล่มนี้จัดอยู่ในประเภท 18+ และเต็มไปด้วยเนื้อหาสำหรับผู้ใหญ่
หนังสือเล่มนี้เป็นการรวบรวมหนังสือที่มีเนื้อหาทางเพศที่รุนแรงที่จะทำให้คุณรู้สึกตื่นเต้นและต้องการใช้เครื่องสั่น
สนุกกันนะสาวๆ และอย่าลืมแสดงความคิดเห็นของคุณด้วย

จุ๊บๆ

"เธอจะดูดควยของฉันเหมือนเด็กดีที่เธอเป็น โอเคไหม?"

หลังจากที่ถูกกลั่นแกล้งมาหลายปีและต้องใช้ชีวิตแบบทอมบอย พ่อของเจมี่ส่งเธอไปทำงานที่ฟาร์มกับชายชรา แต่ชายชราคนนี้กลับเป็นคนที่เธอฝันถึงมากที่สุด

ชายที่มีเพศสัมพันธ์กับเธอและทำให้เธอเผยด้านผู้หญิงออกมา เธอตกหลุมรักแฮงค์ แต่เมื่อมีผู้หญิงอีกคนเข้ามาในภาพ เจมี่จะมีแรงผลักดันพอที่จะต่อสู้เพื่อชายคนนี้ที่ทำให้ชีวิตของเธอมีสีสันและมีความหมายในการดำเนินชีวิตต่อไปหรือไม่?
ยึดครองด้วยกำลัง

ยึดครองด้วยกำลัง

1.5k การดู · เสร็จสิ้น · Seraphina Celestia
【พระเอกทหารเกเรจอมวิปลาสกับนายเอกผู้มีเสน่ห์แฝงความเจ้าเล่ห์ เรื่องราวของคู่ซ่าปะทะซ่า เปลี่ยนเกลียดเป็นรัก】

เหยี่ยเสี่ยวตง ชายหนุ่มผู้โด่งดังในเมืองหลวง ตกหลุมรักคู่แข่งของเขาในการแข่งขันสนุกเกอร์ เขาใช้วิธีการเอาแต่ใจและรุกเร้าจนได้ตัวอีกฝ่ายมาครอบครอง แต่ไม่คาดคิดว่าหลังจากคืนแห่งความสุขสำราญ คนบนเตียงกลับทุบศีรษะเขาด้วยแจกันดอกไม้แล้วหนีหายไป ทว่าเหยี่ยเสี่ยวตงกลับติดใจในรสชาติความสุขนั้น เขาตามหาหนุ่มน้อยผู้ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำคนนี้ในท่ามกลางผู้คนมากมายเป็นเวลาถึงสามปีเต็ม

สามปีต่อมา ศัตรูพบกันที่ทางแคบ โดยความบังเอิญทั้งสองได้พบกันอีกครั้ง เหยี่ยที่สาม (ฉายาของเหยี่ยเสี่ยวตง) บังคับให้อีกฝ่ายอยู่ข้างกาย โดยไม่รู้เลยว่าเบื้องหลังความรักนี้ซ่อนแผนการอันซับซ้อนไว้มากมาย
สี่หรือความตาย

สี่หรือความตาย

3.1k การดู · กำลังอัปเดต · G O A
"เอ็มม่า เกรซ?"
"ใช่ค่ะ"
"ผมเสียใจที่ต้องบอกคุณว่า เขาไม่รอดครับ" หมอพูดพร้อมกับมองฉันด้วยสายตาเห็นใจ
"ข-ขอบคุณค่ะ" ฉันพูดด้วยลมหายใจที่สั่นไหว
พ่อของฉันตายแล้ว และคนที่ฆ่าเขาก็ยืนอยู่ข้างๆ ฉันในตอนนี้ แน่นอนว่าฉันไม่สามารถบอกใครได้ เพราะฉันจะถูกมองว่าเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดที่รู้เรื่องนี้แต่ไม่ทำอะไร ฉันอายุสิบแปดปี และอาจต้องติดคุกถ้าความจริงถูกเปิดเผย
ไม่นานมานี้ฉันพยายามผ่านปีสุดท้ายของมัธยมปลายและออกจากเมืองนี้ไปตลอดกาล แต่ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ฉันเกือบจะเป็นอิสระแล้ว แต่ตอนนี้ฉันคงโชคดีถ้าผ่านไปได้อีกวันโดยที่ชีวิตไม่พังทลาย
"เธออยู่กับพวกเราแล้ว ตอนนี้และตลอดไป" ลมหายใจร้อนๆ ของเขาพูดข้างหูฉัน ทำให้ฉันขนลุก
พวกเขาจับฉันไว้แน่น และชีวิตของฉันขึ้นอยู่กับพวกเขา มันยากที่จะบอกว่าทำไมถึงมาถึงจุดนี้ แต่ฉันก็อยู่ที่นี่แล้ว...เป็นเด็กกำพร้า...มีเลือดติดมือ...จริงๆ


นรกบนดินคือวิธีเดียวที่ฉันสามารถอธิบายชีวิตที่ฉันได้ใช้ชีวิตมา
ทุกส่วนของจิตวิญญาณของฉันถูกฉีกออกไปทุกวัน ไม่เพียงแต่โดยพ่อของฉัน แต่ยังโดยเด็กชายสี่คนที่เรียกว่า "เทวดามืด" และผู้ติดตามของพวกเขา
ถูกทรมานมาเป็นเวลาสามปีคือทั้งหมดที่ฉันสามารถทนได้ และเมื่อไม่มีใครอยู่ข้างฉัน ฉันรู้ว่าฉันต้องทำอะไร...ฉันต้องออกไปทางเดียวที่ฉันรู้ นั่นคือความตายหมายถึงความสงบ แต่สิ่งต่างๆ ไม่เคยง่ายขนาดนั้น โดยเฉพาะเมื่อคนที่นำฉันไปสู่ขอบเหวคือคนที่ช่วยชีวิตฉันในที่สุด
พวกเขาให้สิ่งที่ฉันไม่เคยคิดว่าจะเป็นไปได้...การแก้แค้นที่เสิร์ฟอย่างตายตัว พวกเขาสร้างสัตว์ประหลาดขึ้นมา และฉันพร้อมที่จะเผาโลกนี้ให้มอดไหม้

เนื้อหาสำหรับผู้ใหญ่! มีการกล่าวถึงยาเสพติด ความรุนแรง การฆ่าตัวตาย แนะนำสำหรับอายุ 18 ปีขึ้นไป. Reverse Harem, bully-to-lover.
ราชาหมาป่าและลูน่าลึกลับของเขา

ราชาหมาป่าและลูน่าลึกลับของเขา

1.1k การดู · เสร็จสิ้น · Nina Cabrera
คู่ของฉันถูกห้ามไม่ให้พบฉันก่อนที่ฉันจะอายุครบ 18 ปี

กลิ่นของไม้จันทน์และลาเวนเดอร์เข้ามาในประสาทสัมผัสของฉัน และกลิ่นนั้นก็ยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆ ฉันลุกขึ้นยืนและหลับตา จากนั้นฉันรู้สึกว่าร่างกายของฉันค่อยๆ ตามกลิ่นนั้นไป ฉันลืมตาขึ้นมาเจอกับดวงตาสีเทาสวยงามคู่หนึ่งที่จ้องกลับมาที่ดวงตาสีเขียว/เฮเซลของฉัน ในขณะเดียวกันคำว่า "คู่ชีวิต" ก็หลุดออกมาจากปากของเราทั้งคู่ เขาคว้าฉันและจูบฉันจนเราต้องหยุดเพื่อหายใจ ฉันเจอคู่ชีวิตของฉันแล้ว ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย เดี๋ยวก่อน นี่มันเป็นไปได้ยังไงในเมื่อฉันยังไม่มีหมาป่าของฉัน คุณไม่สามารถหาคู่ชีวิตของคุณได้จนกว่าคุณจะมีหมาป่าของคุณ นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลย


ฉันชื่อเฟรยา คาร์ลอตตา คาบรีรา ลูกสาวของอัลฟ่าของฝูงหมาป่าแดนซ์ซิ่งมูนไลท์ ฉันพร้อมที่จะเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ ได้หมาป่าของฉันและหาคู่ชีวิตของฉัน พ่อแม่และพี่ชายของฉันคอยผลักดันให้ฉันอยู่กับเบต้าของฝูงเราเสมอ แต่ฉันรู้ว่าเขาไม่ใช่คู่ชีวิตของฉัน คืนหนึ่งฉันหลับไปและพบกับคู่ชีวิตที่โชคชะตากำหนดไว้ในความฝัน ชื่อของเขาคืออเล็กซานเดอร์ ฉันไม่รู้ว่าเขาอยู่ฝูงไหน บางทีนี่อาจเป็นแค่ความฝันและเมื่อฉันตื่นขึ้น ทุกอย่างจะหายไป

แต่เมื่อฉันตื่นขึ้นในตอนเช้า ฉันรู้สึกว่าความฝันนั้นเป็นความจริง ฉันหาคู่ชีวิตของฉันเจอก่อนที่จะได้หมาป่าของฉัน


ฉันชื่ออเล็กซานเดอร์ ราชาไลแคนอัลฟ่า และคู่ชีวิตของฉัน เฟรยา เรียกฉันว่าอเล็กซ์ หลังจากการค้นหามานานนับศตวรรษ ในที่สุดฉันก็พบคู่ชีวิตของฉัน แต่ฉันต้องรอจนกว่าเธอจะอายุครบ 18 ปีหรือได้หมาป่าของเธอ (อย่างใดอย่างหนึ่งก่อน) ก่อนที่ฉันจะสามารถปรากฏตัวต่อหน้าเธอได้ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะสิ่งที่ปู่ทวดรุ่นที่ 10 ของฉันทำที่ทำให้เทพธิดาแห่งดวงจันทร์โกรธ

ฉันรู้ว่าเฟรยาพิเศษมาก บางทีเธออาจเป็นหนึ่งในพวกเรา ทุกอย่างจะถูกเปิดเผยในคืนที่เธอเปลี่ยนร่าง

เฟรยาจะสามารถรับมือกับทุกอย่างได้หรือไม่? เมื่อวันเกิดของเธอใกล้เข้ามา อันตรายก็ยิ่งคืบคลานเข้ามา
ที่ปรึกษาท่านนี้ชอบก่อเรื่องอีกแล้ว

ที่ปรึกษาท่านนี้ชอบก่อเรื่องอีกแล้ว

1.2k การดู · เสร็จสิ้น · Seraphina Quill
หนานหลานเป็นลมกะทันหันขณะเดินไปห้องทำงานของเจ้านาย และได้ข้ามมิติมาอยู่ในนิยายที่ตัวเองเขียนไว้... พระเอกของเรื่อง จงอวี้เหยียน มีหน้าตาเหมือนเจ้านายของเขาไม่มีผิด ในตอนที่เขาคิดว่านี่เป็นละครที่เจ้านายจัดฉากขึ้น เขาก็เผชิญกับการลอบสังหาร และจงอวี้เหยียนได้ช่วยชีวิตเขาไว้ ทำให้เขาตระหนักว่านี่ไม่ใช่การแสดงละคร แต่เขาข้ามมิติมาจริงๆ

ตามแบบฉบับนิยายข้ามมิติที่เขาเคยอ่านมามากมาย หนานหลานคิดว่าตัวเองคงมาที่นี่เพื่อช่วยให้พระเอกนางเอกได้ลงเอยกันอย่างสวยงาม แล้วเขาก็จะได้กลับไปยังโลกเดิม เขาจึงเริ่มวางแผนเร่งความสัมพันธ์ของทั้งคู่ เพื่อที่ตัวเองจะได้กลับบ้านเร็วๆ แต่ระหว่างดำเนินแผนการ หนานหลานกลับพบว่าตัวเองมีใจให้จงอวี้เหยียน เป็นความรู้สึกแบบคนรัก

แต่เมื่อเขาพยายามหยั่งเชิง จงอวี้เหยียนกลับคิดว่าเขาเป็นสายลับจากประเทศศัตรู และพูดว่าความสัมพันธ์ระหว่างชายกับชายเป็นเรื่องน่ารังเกียจ หนานหลานหัวใจสลาย จึงออกเดินทางจากเยี่ยนหลิงกั๋ว

จงอวี้เหยียนเองก็เริ่มหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อไม่มีหนานหลานอยู่เคียงข้าง จนในที่สุดเสินวั่นอิ้นทนไม่ไหว ตบสติเขาให้รู้สึกตัว จงอวี้เหยียนจึงเข้าใจความรู้สึกในใจตัวเอง ไม่สนใจอีกแล้วว่าใครจะเป็นสายลับหรือไม่ รีบเดินทางไปยังอูเซียนกั๋วเพื่อตามหนานหลานกลับมา

คู่รองของเรื่อง: เสินวั่นอิ้น เป็นคนข้ามมิติมาเช่นกัน และเหมือนกับหนานหลานที่ชอบเพศเดียวกัน แต่ต่างกันตรงที่เธอยอมรับตัวเองได้เร็วกว่า และตกหลุมรักเสินหลินหลันตั้งแต่แรกพบ เธอไม่ปิดบังความรู้สึกและเริ่มตามจีบเพื่อพิชิตใจอีกฝ่าย แม้ตอนแรกเสินหลินหลันจะปฏิเสธ แต่หลังจากเหตุการณ์ช่วยเหลือแบบวีรบุรุษครั้งหนึ่ง ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็เริ่มใกล้ชิดขึ้น เสินหลินหลันค่อยๆ เปลี่ยนความคิดที่มีต่อเสินวั่นอิ้น และสุดท้ายก็ตกหลุมรักการจีบที่หวานละมุนรอบด้านของเธอ ทั้งคู่จึงได้ครองรักกันอย่างมีความสุข
แทงโก้กับหัวใจของอัลฟ่า

แทงโก้กับหัวใจของอัลฟ่า

1.1k การดู · เสร็จสิ้น · judels.lalita
"เธอเป็นใคร?" ฉันถามด้วยน้ำตาที่เริ่มไหลออกมา
"เขาเจอเธอที่ค่ายฝึกอัลฟ่า" เขาพูด "เธอเป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบสำหรับเขา เมื่อคืนหิมะตก แสดงว่าหมาป่าของเขามีความสุขกับการเลือกของเขา"
หัวใจฉันจมลง และน้ำตาก็ไหลลงแก้ม
อเล็กซานเดอร์เอาความบริสุทธิ์ของฉันไปเมื่อคืนนี้ และตอนนี้เขากำลังเอาผู้หญิงคนนั้นในห้องทำงานของเขาเป็นลูน่า


เอมิลี่กลายเป็นตัวตลกของฝูงในวันเกิดครบรอบ 18 ปีของเธอ และไม่เคยคาดคิดว่าลูกชายของอัลฟ่าจะเป็นคู่ของเธอ
หลังจากคืนแห่งความรักที่เร่าร้อน เอมิลี่พบว่าคู่ของเธอได้เลือกคู่ที่ถูกเลือกไว้แล้ว หัวใจแตกสลายและอับอาย เธอหายตัวไปจากฝูง
ห้าปีต่อมา เอมิลี่กลายเป็นนักรบชั้นสูงที่ได้รับความเคารพในกองทัพของคิงอัลฟ่า
เมื่อเพื่อนสนิทของเธอชวนเธอไปคืนแห่งเสียงเพลงและเสียงหัวเราะ เธอไม่เคยคาดคิดว่าจะเจอคู่ของเธออีกครั้ง
คู่ของเธอจะรู้ไหมว่าเป็นเธอ?
เขาจะตามหาเธอไหม และที่สำคัญที่สุด เอมิลี่จะสามารถเก็บความลับของเธอไว้ได้หรือไม่?
เพอร์เฟค บาสทาร์ด

เพอร์เฟค บาสทาร์ด

2.6k การดู · กำลังอัปเดต · Mary D. Sant
เขายกแขนของฉันขึ้น, จับมือของฉันไว้เหนือหัว "บอกมาว่าเธอไม่ได้ไปนอนกับเขา, ไอ้เวร," เขาพูดผ่านฟันที่กัดแน่น

"ไปตายซะ, ไอ้ลูกหมา!" ฉันตะโกนกลับ, พยายามดิ้นให้หลุด

"พูดมา!" เขาคำราม, ใช้มือข้างหนึ่งจับคางของฉัน

"นายคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงง่ายเหรอ?"

"งั้นก็ไม่ใช่สินะ?"

"ไปลงนรกซะ!"

"ดี, นั่นแหละที่ฉันอยากได้ยิน," เขาพูด, ยกเสื้อสีดำของฉันขึ้นด้วยมือข้างหนึ่ง, เผยให้เห็นหน้าอกของฉันและทำให้ร่างกายของฉันเต็มไปด้วยอะดรีนาลีน

"นายทำบ้าอะไรเนี่ย?" ฉันหอบหายใจขณะที่เขาจ้องมองหน้าอกของฉันด้วยรอยยิ้มพอใจ

เขาใช้นิ้วลูบไปที่รอยที่เขาทิ้งไว้ใต้หัวนมของฉัน

ไอ้สารเลวกำลังชื่นชมรอยที่เขาทำไว้บนตัวฉันเหรอ?

"เอาขามาพันรอบตัวฉัน," เขาสั่ง

เขาก้มลงพอที่จะเอาหน้าอกของฉันเข้าปาก, ดูดหัวนมอย่างแรง ฉันกัดริมฝีปากล่างเพื่อกลั้นเสียงครางขณะที่เขากัดลง, ทำให้ฉันแอ่นหน้าอกเข้าหาเขา

"ฉันจะปล่อยมือเธอ; อย่าคิดจะหยุดฉันเชียว"



ไอ้สารเลว, หยิ่งยโส, และน่าหลงใหลอย่างที่สุด, ชายประเภทที่เอลลี่สาบานว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวอีก แต่เมื่อพี่ชายของเพื่อนกลับมาที่เมือง, เธอก็พบว่าตัวเองใกล้จะยอมแพ้ต่อความปรารถนาที่รุนแรงที่สุดของเธอ

เธอน่ารำคาญ, ฉลาด, เซ็กซี่, บ้าสุดๆ, และเธอกำลังทำให้อีธาน มอร์แกนคลั่งไคล้เช่นกัน

สิ่งที่เริ่มต้นเป็นเกมง่ายๆ ตอนนี้กลับทรมานเขา เขาไม่สามารถเอาเธอออกจากหัวได้, แต่เขาจะไม่ยอมให้ใครเข้ามาในหัวใจของเขาอีก

แม้ว่าทั้งคู่จะต่อสู้สุดกำลังกับแรงดึงดูดที่ร้อนแรงนี้, พวกเขาจะสามารถต้านทานได้หรือไม่?
หมาป่าวิญญาณตัวสุดท้าย

หมาป่าวิญญาณตัวสุดท้าย

863 การดู · เสร็จสิ้น · Elena Norwood
"ระวัง! หมาป่าเจ็บ 10 ตัว และไลแคน 3 ตัวกำลังมา!" โซฟี เพื่อนสนิทของฉันและอัลฟ่าของเรา ตะโกนในหัวของฉัน

"ไลแคน?! เธอพูดว่าไลแคนจริงๆเหรอ?!"

"ใช่ เวรา! พวกมันกำลังมา! เตรียมคนของเธอให้พร้อม"

ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเราจะมีไลแคนในคืนนี้

ตอนเด็กๆ ฉันถูกบอกว่าไลแคนกับหมาป่าเป็นศัตรูคู่อาฆาต

มีข่าวลือว่าพวกไลแคนไม่สามารถแต่งงานกับหมาป่าได้เพื่อปกป้องสายเลือดบริสุทธิ์ของพวกเขา

ฉันยังคงตกใจ แต่ฉันไม่สามารถปล่อยให้จิตใจล่องลอยไปได้อีกแล้ว ฉันเป็นหมอ

หมาป่าที่บาดเจ็บหนักพุ่งเข้ามาในห้องฉุกเฉิน ถือหมาป่าที่หมดสติอยู่ ฉันรีบไปหาพวกเขา และพยาบาลที่ใส่ชุดเดรสและรองเท้าส้นสูงก็เข้ามาช่วย


เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ฉันหันไปสนใจไลแคนที่บาดเจ็บสาหัส และในชั่วขณะหนึ่ง มันเหมือนกับว่าฉันรู้สึกถึงการเต้นของหัวใจที่ช้าลงของเขาในอกของฉันเอง ฉันตรวจสอบสัญญาณชีพของเขา ขณะที่พยาบาลเชื่อมต่อเขากับเครื่องมือทั้งหมดอย่างไม่เต็มใจ เมื่อฉันวางมือบนหัวของเขาเพื่อยกเปลือกตาและตรวจสอบการตอบสนองของรูม่านตา ฉันรู้สึกเหมือนไฟฟ้าวิ่งผ่านปลายนิ้วของฉัน อะไรกันเนี่ย...?

โดยไม่ทันตั้งตัว เขาลืมตาขึ้นทำให้ฉันตกใจและทำให้หัวใจของเราทั้งคู่เต้นแรง เขามองมาที่ฉันอย่างตั้งใจ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าสายตานั้นจะเป็นของคนที่แทบจะไม่รอดชีวิต

เขากระซิบอะไรบางอย่างที่เบาเกินกว่าฉันจะได้ยิน ฉันเข้าไปใกล้ขึ้น และเมื่อเขากระซิบอีกครั้ง เขาก็หยุดหายใจและหัวของฉันหมุนไปหมด


เขาเพิ่งกระซิบว่า... คู่ชีวิต ใช่ไหม?
นางฟ้าของมาเฟีย

นางฟ้าของมาเฟีย

1.2k การดู · เสร็จสิ้น · Queenies
"พ...พอเถอะ อย่าทำแบบนี้เลย" ฉันรวบรวมความกล้าพูดออกมา เสียงของฉันเต็มไปด้วยความวิงวอนและสายตาที่สิ้นหวังที่จะเข้าถึงเขา "ฉันทนไม่ไหวแล้ว เธอไม่รู้หรอกว่าฉันต้องการเธอมากแค่ไหน แม้แต่น้ำตาของเธอก็ยังทำให้ฉันรู้สึกดี" ใบหน้าของเขาเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น ฉันรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเขาบนใบหน้า คำพูดของเขาทำให้ฉันขนลุกไปทั้งตัว

☆☆☆

เมื่อผู้จับตัวอันตรายตั้งเป้าหมายที่เด็กสาวคนหนึ่ง และเขารู้ว่าเขาต้องได้เธอมา แม้ว่าจะต้องใช้กำลังบังคับก็ตาม
มันมาเป็นสาม

มันมาเป็นสาม

1.4k การดู · กำลังอัปเดต · Bethany Donaghy
ติดตามการเดินทางที่ทำให้หัวใจแตกสลายของสาวน้อยชื่อชาร์ล็อตต์ที่ถูกตามล่าอย่างไม่หยุดหย่อนโดยผู้ชายสามคนในละแวกบ้านของเธอ - ทอมมี่, เจสัน, และโฮลเดน ทั้งสามคนทรมานเธอมาหลายปีและดูเหมือนจะมีความหลงใหลที่บิดเบี้ยวในบุคลิกที่ขี้อายของเธอ...

ชาร์ล็อตต์ตระหนักได้ในไม่ช้าว่าเธอต้องหนีจากเงื้อมมือของพวกเขาเพื่อเอาชีวิตรอด...แม้ว่าจะต้องทำสิ่งที่เธอจะเสียใจอย่างหนักก็ตาม!

ขณะที่เธอหนีจากการทารุณกรรมพร้อมกับหนีจากแม่ที่ละเลยและบ้านเกิด ชาร์ล็อตต์ได้พบกับแอนนา สาวใจดีที่ต้องการช่วยเหลือเธออย่างแท้จริง

แต่ชาร์ล็อตต์จะเริ่มต้นใหม่ได้จริงหรือ?

เธอจะสามารถเข้ากับเพื่อนของแอนนาที่บังเอิญเป็นผู้ชายสามคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับอาชญากรรมอย่างหนักได้หรือไม่?

อเล็กซ์ หนุ่มแบดบอยคนใหม่ของโรงเรียนที่คนส่วนใหญ่กลัวเมื่อพบเจอ สงสัยทันทีว่า "ลอตตี้" ไม่ใช่คนที่เธออ้างว่าเป็น เขายังคงเย็นชาต่อเธอ ไม่ต้องการให้เธอเข้ามารู้ความลับของกลุ่มเขาโดยไม่ไว้ใจเธอ - จนกระทั่งเขาค่อยๆ คลี่คลายอดีตของชาร์ล็อตต์ทีละนิด...

อเล็กซ์ที่เย็นชาจะยอมให้เธอเข้ามาในชีวิตของเขาในที่สุดหรือไม่? จะปกป้องเธอจากปีศาจสามตัวที่ตามหลอกหลอนอดีตของเธอหรือไม่? หรือเขาจะส่งเธอให้พวกมันเพื่อประหยัดความยุ่งยากของตัวเอง?
อัลฟ่ากับคู่รักเสือดำของเขา

อัลฟ่ากับคู่รักเสือดำของเขา

1.4k การดู · เสร็จสิ้น · roanna hinks
ดวงตาของเขาเปิดกว้าง มันดำสนิท หมาป่าของเขาออกมาพร้อมกับเขา มีความปรารถนาในดวงตานั้น เขามองตรงมาที่ฉัน

เขาจับเอวฉันและกดริมฝีปากลงบนปากฉันอย่างแรง

ลิ้นของเขาสอดเข้ามาในปากฉันโดยไม่มีปัญหาและกำลังทำให้ปากฉันรู้สึกดี เขาหันเราไปทางบางสิ่งบางอย่าง แต่ยังคงสอดลิ้นในปากฉัน

โธ่เอ้ย รู้สึกดีจริงๆ

ฉันต้องการเขาตั้งแต่เขากลับบ้าน

ฉันถูกกระแทกกับต้นไม้แรงๆ เขายกฉันขึ้นโดยเอว ฉันพันขารอบตัวเขา ฉันไม่ได้ใส่กางเกงในใต้ชุดนี้ ฉันต้องการให้เขาเย็ดฉันคืนนี้และฉันก็ได้ เขาปล่อยปากฉันและเริ่มจูบลงไปที่คอ ฉันรู้สึกได้ว่ามือหนึ่งของเขาไปที่หีของฉันและเขาใส่นิ้วเข้าไป ฉันเปียก เขาคำรามในตัวฉัน เขาไปที่ซิปของเขา เขาดึงกางเกงและกางเกงในลงจนถึงต้นขา และยังคงดูดและจูบคอฉัน ฉันรู้สึกได้ถึงควยแข็งของเขาใต้ตัวฉัน มันใหญ่และแข็งจริงๆ เขาดึงกลับและจัดควยของเขาให้ตรงกับหีเปียกของฉัน เขากระแทกตัวเองอย่างแรง

อิซซี่ ผู้เปลี่ยนร่างเป็นเสือดำ มีพลังที่หายากมากจนมันขยายตัวตามอารมณ์ของเธอ อย่างไรก็ตาม เธอผ่านอะไรมามากมายในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา เธอถูกพ่อหมาป่าทิ้งและต้องรับมือกับการตายของแม่ จากนั้นป้าแคทก็รับเธอไปเลี้ยงและพวกเขาต้องย้ายที่อยู่บ่อยๆ หลังจากช่วงเวลาที่โศกเศร้า ตอนนี้แคทต้องการให้อิซซี่อยู่กับเธอในเมืองที่เธอจากไปเมื่อสิบปีก่อน เมื่อเธอมาถึง ทุกอย่างก็เปิดเผย ความลับและทุกอย่างจากอดีตถาโถมเข้ามาหาเธอในทันที และเธอต้องรับมือกับคู่แท้ของเธอ อัลฟ่าเบลค
ชะตากรรมสู่ราชาหมาป่า

ชะตากรรมสู่ราชาหมาป่า

498 การดู · เสร็จสิ้น · Hecate
"เธอเป็นของฉัน ปล่อยเธอไปซะ"
นั่นคือลูคัส
แคลร์ได้พาตัวเองเข้าไปในปัญหาใหญ่ เธอเป็นคู่ชีวิตมนุษย์ที่เขาไม่ต้องการ
ทำไมเขาถึงมาช่วยเธอ?
ดวงตาของเธอเบิกกว้างเมื่อเขาจูบเธออย่างรุนแรง
สำหรับลูคัส เขายังคงเกลียดชังมนุษย์ตัวเล็กๆ คนนี้ แต่เธอเป็นของเขา
ไม่มีใครอื่นที่ได้รับอนุญาตให้แตะต้องเธอได้นอกจากเขา
ไม่มีใครอื่นที่ได้รับอนุญาตให้ทำให้เธอทุกข์ทรมานได้นอกจากเขา


แคลร์ถูกพาตัวออกจากครอบครัวโดยราชาหมาป่าผู้โหดเหี้ยมเพื่อเป็นคู่ชีวิตที่ถูกลิขิตไว้ เขาเกลียดเธอเพราะเธอเป็นมนุษย์ ในขณะที่แคลร์เพียงต้องการอิสรภาพจากชายที่ใช้ร่างกายและทำลายจิตใจของเธอ
เมื่อเธอถูกลักพาตัวโดยฝูงหมาป่าที่โจมตี ราชาหมาป่าลูคัสก็โกรธจัดและตามล่าคู่ชีวิตของเขา
เธอเป็นของเขาทั้งหมด ไม่มีใครสามารถพาเธอไปจากเขาได้

"นี่คือที่ที่เธอควรอยู่ ถูกมัดไว้กับเตียงของฉัน เพราะฉันเป็นเจ้าของทุกอย่างของเธอ"