Hoofdstuk 4: Vreemd genoeg vertrouwd

Julia’s POV:

Ik wist dat ik deze bittere vraag zou moeten beantwoorden zodra ik het bedrijf binnenstapte, maar haar bezorgde toon maakte het iets minder pijnlijk dan ik had verwacht. Voordat ik hier aankwam, had ik de rode diamanten ring afgedaan en zorgvuldig in mijn schoudertas gestopt, omdat het me constant herinnerde aan de beschamende daad die ik de vorige avond had begaan.

Dus toen ik voelde dat Martha’s blik op mijn lege ringvinger gericht was, antwoordde ik haar vraag met een trieste glimlach op mijn gezicht, “We zijn uit elkaar gegaan, Martha. Gisteren markeerde het einde van alles.”

“Wat!?” Martha slaakte ook een kreet van schrik, met een blik van ongeloof naar mij na een korte stilte tussen ons. Martha had Marco nog niet ontmoet, maar ik was van plan hun eerste ontmoeting te regelen zodra ik terugkwam van mijn vakantie.

Maar mijn droom was wreed verpletterd en nu kon ik niet langer weglopen van de realiteit.

“Wat is er gebeurd? Waarom zijn jullie uit elkaar gegaan? Je zou toch met hem verloven?” Martha gooide haar nieuwsgierige vragen één voor één naar me toe, maar omringd door al die andere vrouwelijke collega’s, had ik geen zin om alles uit te leggen.

Ik klopte op haar schouder en beloofde haar, “Er zit een lang verhaal achter. Maak je geen zorgen, ik vertel je alles nadat ik vandaag het interview heb afgerond. Wens me succes, Martha.”

Hoewel ze er erg bezorgd uitzag door haar bleke gezicht, vroeg Martha me niets meer en gaf me in plaats daarvan het vertrouwen om het interview bij te wonen.

Toen ik naar die vrouwelijke kandidaten liep, waren ze allemaal even verrast om mij te zien, maar binnen een paar minuten werden vijf van ons kandidaten door de CEO naar binnen geroepen, waaronder mijn naam ook stond vermeld.

Toen we naar binnen liepen, voelde ik me overweldigend nerveus door de plotselinge verandering van positie in mijn werk. Maar op het moment dat mijn blik op de CEO viel, die voor ons op zijn stoel zat, viel mijn mond bijna open van verbazing!

Hij was verbazingwekkend mooi! Met porseleinwitte, heldere huid en een oogverblindend knap gezicht met een scherpe kaaklijn die door het hart van elke vrouw kon snijden, had zijn betoverende charme alle meisjes die naar binnen liepen verbluft. Hij leek ook niet veel ouder, waarschijnlijk begin dertig, maar zijn aura was te betoverend voor ons om onze blik van hem af te wenden.

Gekleed in een duur donkerblauw pak, was zijn glanzende zwarte haar netjes gestyled met gel, glinsterend onder de zonnestralen van het glazen raam achter zijn stoel. Hoewel hij gewoon stilletjes door een dossier met documenten ging, leek hij een goddelijke verleiding, onmogelijk voor elke vrouw om niet door zijn schoonheid beïnvloed te worden!

Maar het deel dat me het meest trof, was zijn paar pikzwarte ogen die me vreemd bekend voorkwamen! Ik zweer dat ik in mijn leven nog nooit zo’n goddelijk knappe man had ontmoet, maar terwijl ik in die drukke ogen keek, voelde mijn hart alsof we elkaar al eerder hadden ontmoet.

“Dus, zullen we nu met het interview beginnen?” Na een korte, verwachtingsvolle stilte sloot hij eindelijk het dossier en richtte zijn blik op ons meisjes die al door zijn magnetische charme waren getroffen. Hoewel ik slim genoeg was om een stoïcijnse uitdrukking voor hem te houden, snelde een jong, knap meisje dat onlangs bij het bedrijf was gekomen naar zijn bureau, terwijl ze verleidelijk naar hem glimlachte, “Ik ben kandidaat nummer 1, meneer. Ik ben verheugd u te ontmoeten.”

“Hmm.”

Die man beantwoordde haar enthousiasme niet en wees naar de stoel bij zijn bureau om plaats te nemen. Maar dat meisje gedroeg zich in vurige wanhoop en kwam dichterbij om naast hem te gaan staan, waardoor haar volle borsten tegen zijn arm wreven, “In plaats van daar te zitten, kan ik tijdens het interview naast u staan, meneer?”

Ik zag een verwrongen glimlach om zijn zachte rode lippen krullen van haar vraag, en terwijl hij zijn stoel van haar wegduwde, mompelde die man in een zelfverzekerde toon, “Je bent ontslagen.”

“Ja… sorry? Wat?” Alsof dat meisje verbijsterd was door zijn plotselinge afwijzing van haar benadering, stond ze stil, wijd naar hem starend.

Maar die man berispte haar koppig met een ruwe stem: "Ik denk dat een goedkope kroeg een geschikte plek voor je is om te werken. Dus ik zou je adviseren om je goedkope tactieken daar te proberen om iemand te verleiden... want ik heb al een vrouw. Je technieken zijn zinloos voor mij."

Hij liet ons allemaal versteld staan met zijn antwoord, toen hij een diamanten ring die fel schitterde op zijn ringvinger toonde. Dat meisje kon haar vernederde gezicht niet meer verbergen en stormde bijna huilend de kamer uit. Hoewel de andere vrouwelijke kandidaten ontevreden leken over zijn botte afwijzing, kon ik, terwijl ik daar stond, niet anders dan ontroerd zijn door de eerlijkheid van deze man.

Ondanks zijn goddelijk knappe uiterlijk, zorgde het zien van zijn loyaliteit aan zijn vrouw ervoor dat mijn respect en bewondering voor hem toenamen. Ik had altijd gewenst dat een man zoals hij voor mij zou zijn, maar Marco bleek de ergste nachtmerrie van mijn leven te zijn.

Na een korte gespannen stilte ontmoette hij mijn blik, en mijn hart begon vreemd sneller te kloppen toen hij zijn mooie grote ogen op mij liet vallen.

Hij staarde me kort aan voordat hij zei: "Jij bent de volgende kandidaat, toch?"

"Ja, meneer." Ik liep zelfverzekerd naar zijn bureau en nam plaats op de stoel waar hij naar had gewezen. Hij bekeek mijn werkervaring in een dossier dat hij al had gekregen, en zonder zijn blik op te heffen vroeg hij me: "Je lijkt een goed verzorgd cv en werkethiek te hebben. Ben je zelfverzekerd voor de functie als je wordt geselecteerd als mijn assistent?"

"Nee."

Mijn botte antwoord deed hem een beetje wankelen, evenals de andere vrouwelijke kandidaten in de kamer. Hij ontmoette eindelijk mijn blik en fronste zijn wenkbrauwen, hij drong aan: "Wat?"

"Ik ben gewoon eerlijk tegen u, meneer. Ik ben niet zelfverzekerd voor de functie als ik plotseling word aangesteld als assistent van de nieuwe CEO van ons bedrijf. Maar... zoals u hebt gezien in het cv, heb ik de vastberadenheid om nooit op te geven. En... ik heb een handvol vervelende zaken in mijn leven waarvoor ik mijn waarde wil bewijzen. Dus, ondanks dat ik de zelfverzekerdheid niet heb, zal ik mijn best doen om u met al mijn kracht te dienen, totdat u genoeg van mij krijgt."

"Haha." Bij het horen van mijn eerlijke onthulling barstte de man in een geamuseerde lach uit, hoewel ik niet kon achterhalen wat hem aan het lachen maakte. Terwijl ik nerveus met mijn vingertoppen friemelde, leek zijn blik een beetje mysterieus toen hij eerst de stilte brak, "Je eerlijkheid is zeer duidelijk uit je antwoord. Hoe dan ook, als de nieuwe CEO hier, had ik mezelf eerst moeten voorstellen, toch?"

"Ik ben Damon Hemsworth, je nieuwe baas bij het CW Emporium. Het is mijn genoegen om kennis met je te maken."

Met zijn beleefde introductie stak die man eerst zijn hand naar mij uit om een hartelijke handdruk aan te bieden. Maar voordat ik hem met mijn trillende handen kon beantwoorden, liep er een jonge man de kamer binnen na een korte klop, en liep recht naar de CEO, "Meneer, het is tijd voor onze vergadering. We moeten over een minuut vertrekken."

"Oh, goed." Vrij punctueel stond die mysterieuze knappe man op van zijn stoel, waardoor ik hem nerveus volgde.

Hij ontmoette mijn ogen opnieuw en richtte toen zijn blik op de rest van de vrouwelijke kandidaten die nog steeds nerveus stonden, voordat hij beval: "Ik wijs jullie een nieuwe taak toe. Bereid een perfect dateplan voor mij tegen morgen, want ik ben van plan het hart van mijn vrouw volledig te veroveren. Na het horen van alle voorstellen van de kandidaten, zal ik degene kiezen en die persoon zal worden aangesteld als mijn assistent. Is dat duidelijk?"

Huh? Net zoveel als zijn plotselinge absurde nieuwe taak ons allemaal verbijsterd achterliet, voordat hij de kamer verliet, wierp Damon zijn cryptische blik op mij en schonk een kleine glimlach, "Ik zie uit naar je voorstel ook. Laten we zien of ik je waarde in deze taak kan observeren."

"J-Ja meneer," knikte ik nerveus als antwoord, maar nu kon ik duidelijk voelen dat zelfs zijn glimlach me vreemd bekend voorkwam.

Ondanks dat ik verbijsterd was door de vreemde taak die ons was toegewezen, kon ik niet anders dan nadenken, heb ik deze man eerder ontmoet? Waarom lijkt hij me zo vreemd vertrouwd?