Hoofdstuk vijfenzestig

Brooklyn

Ik blijf naar de tafel staren omdat ik, als ik ergens anders kijk, vooral naar Jackson, sneller uit elkaar val dan ik al doe. Mijn ademhaling is weer helemaal van slag. Te snel, te oppervlakkig, alsof er niet genoeg ruimte is in mijn borst, alsof mijn longen vergeten zijn hoe ze moeten wer...

Log in en ga verder met lezen