Aspen-hoofdstuk drie

Aspen

"Oh, uh... Ik was gewoon..." zeg ik, wijzend naar de weg, niet echt wetend wat ik moet zeggen.

Hij lacht en opent zijn truckdeur, stapt uit. En verdomme, ik dacht dat hij knap was toen ik hem op het veld zag, maar van dichtbij, waar ik duidelijk de donkerblauwe stervormige patronen rond zijn iris kan zien, een eerste blik kan werpen op die lippen en zijn cologne kan ruiken, damn.

Hij glimlacht naar me, zijn grote gestalte torent boven mijn vijf voet, één inch uit.

"Ik ben Boston, en dat is mijn broer Lincoln." zegt hij, wijzend naar wie ik nu zie als de andere Jones-jongen, hoewel ik nog steeds niet weet welke van hen degene is die blijkbaar de aandacht op mij had gevestigd tijdens de wedstrijd.

"We gaan naar een feestje. Wil je mee?"

Ja!

Maar dan ken ik deze jongens niet van Adam. Voor zover ik weet, kunnen ze van plan zijn om misbruik van me te maken of zoiets.

Hij moet mijn ongemak aanvoelen, want hij zegt: "Of, we kunnen je een lift naar huis geven. Maar je zou hier 's nachts niet alleen moeten lopen."

"Waarom? Is het hier gevaarlijk of zo?" vraag ik in plaats van zijn vraag te beantwoorden. "Ik neem aan dat je nieuw bent in de buurt?" Bij mijn knik gaat hij verder, "ik dacht al dat ik je hier nog niet eerder had gezien. En om je vraag te beantwoorden, nee. Het is hier meestal vrij rustig, maar het is altijd beter om veilig te zijn..."

"Waar," mompel ik, terwijl ik op mijn onderlip bijt.

"Dus, wil je met ons naar het feestje of een lift naar huis?" vraagt hij opnieuw, terwijl hij zijn hoofd buigt om me in de ogen te kijken als ik mijn blik van hem afwend.

Ik wilde naar het feestje en nu staat de hele reden waarom ik geïnteresseerd was in het feestje, recht voor me.

"Ik kan wel feesten," zeg ik, glimlachend terwijl ik zijn broer "ja" hoor zeggen vanuit de cabine van de truck.

Terwijl ik langs hem loop, houdt hij de bestuurdersdeur voor me open terwijl ik probeer uit te zoeken hoe ik het beste in zijn truck kan klimmen. Het is hoger opgetild dan een gemiddelde truck en dat maakt het moeilijk als je al niet zo groot bent. Handen grijpen mijn middel, waardoor ik mijn adem inhoud terwijl hij me in de truck tilt.

"Bedankt," zeg ik tegen hem, terwijl ik opschuif totdat ik tussen Boston en Lincoln zit. Boston sluit de bestuurdersdeur en rijdt verder de weg op, in dezelfde richting die ik ook naar huis had willen gaan.

"Ik ben trouwens Aspen," zeg ik in de stilte van de truck, me realiserend dat ik mijn naam nog niet had gegeven.

"Dus, Aspen, hoe vond je de wedstrijd?" vraagt Lincoln naast me, met een ondeugende glimlach op zijn gezicht.

"Het was geweldig. Ik ben al zo lang niet meer naar een voetbalwedstrijd geweest. En jullie waren fantastisch!" zeg ik, kijkend tussen de broers terwijl Boston de weg inslaat waar ik nu woon. "Hoewel, ik weet niet wie de wide receiver is en wie de quarterback?" vraag ik, kijkend van Lincoln terug naar Boston terwijl hij bij de stoep stopt.

Als ik om me heen kijk, zie ik dat we dicht genoeg bij mijn huis zijn dat ik het vanaf hier kan zien. Wat waarschijnlijk een goede zaak is voor wanneer ik vanavond naar huis moet. Ik hoef geen dronken aanwijzingen te geven aan een Uber, of iemand anders.

"Ik ben QB," zegt Lincoln, en knikt dan naar Boston, "Bos is wide receiver." Oké, dus het is Boston die me opmerkte.

Interessant.

De jongens openen allebei hun deuren en springen uit de truck. Boston draait zich om en biedt aan om me naar beneden te helpen, en ik accepteer het graag zodat ik niet op mijn gezicht val. Terwijl ik van de stoel glijd, grijpen zijn handen mijn middel en glijdt mijn lichaam langs de voorkant van het zijne. Bostons ogen worden donkerder bij het contact terwijl hij naar me staart, zijn handen niet van mijn middel halend.

Zijn ogen springen van de mijne naar mijn mond en dan terug naar mijn ogen, terwijl hij zijn lippen likt. De aanraking van zijn duim tegen mijn wang schudt me wakker uit wat er ook aan de hand was terwijl hij een haarlok uit mijn gezicht veegt, "bedankt," mompel ik.

"Laten we je een drankje halen. Ik haal een fles voor je als we binnen zijn, neem gewoon niets van iemand anders, oké?" Uh, moet ik me zorgen maken? Terwijl hij op zijn lip bijt, lacht hij, "het is gewoon altijd beter om veilig te zijn."

"Dat is de tweede keer dat je zegt, en ik citeer 'het is beter om veilig te zijn', moet ik me ergens zorgen over maken?" vraag ik, terwijl ik heen en weer kijk van Boston naar Lincoln.

Boston kijkt even naar Lincoln en richt dan zijn aandacht op mij, "Er zijn gevallen geweest waarin de drankjes van meisjes werden gedrogeerd, wat resulteerde in misbruik." Hij lijkt bijna bezorgd, maar ik ken hem niet goed genoeg om te weten of dat echt een bezorgde blik is.

"Oh," zeg ik, niet echt wetend hoe ik daarop moet reageren. In plaats daarvan kijk ik een stukje verderop de weg af, denkend of ik toch maar naar huis moet gaan.

"Het komt goed. Neem gewoon niets aan van iemand anders dan mij. Ik zal je drankje brengen en het voor je openen zodat je weet dat er niets mee is gebeurd." Hij moet mijn plotselinge ongemak bij zijn onthulling hebben gevoeld.

Terwijl hij zijn hand in de mijne glijdt, onze vingers verstrengelt en naar me knipoogt, verdwijnt dat ongemak als sneeuw voor de zon, vervangen door vlinders in mijn buik terwijl hij naar me kijkt. Zijn bezorgdheid voor een volslagen vreemde is zowel duidelijk als vreemd ontroerend.

Ik volg hem naar het feest, gejuich en geroep klinken zodra Boston door de deur loopt. Hij doet die vreemde handdruk-klap met enkele jongens, anderen geeft hij een eenarmige bro-hug, compleet met een klap op de rug, terwijl hij zijn hand nooit uit de mijne trekt.

In plaats daarvan krijg ik af en toe een kneepje, waardoor ik naar hem opkijk, "Gaat het?" vraagt hij, leunend naar beneden om in mijn oor te fluisteren zodat ik hem kan horen.

Bij mijn knik trekt hij ons door de menigte op zoek naar iets te drinken.

Boston en ik staan op de geïmproviseerde dansvloer, bier in hand boven ons hoofd terwijl ik tegen zijn bekken schuur en hij me verder naar zich toe trekt, mijn haar over mijn schouder trekt en mijn nek begint te kussen, waardoor er een verlangen tussen mijn dijen ontstaat.

Ik heb een lekkere buzz, maar ik heb niets meer nodig dan dat. Ik heb plezier met Boston, en ik wil me echt herinneren dat ik plezier met hem had als ik morgenochtend wakker word.

Omgedraaid in zijn armen, beweeg ik mijn heupen, dansend op het ritme van de muziek. Boston trekt me dichterbij, een van zijn benen gaat tussen de mijne zodat ik bijna zijn dijen rijd. Ik neem nog een slok van mijn bier om mijn droge mond te bevochtigen, en wikkel mijn vrije hand om zijn middel net boven zijn kont, mezelf tegen hem steunend terwijl we dansen.

Iemand loopt langs ons, en hij geeft hen beide bierflesjes, en glijdt dan beide handen in mijn achterzakken en buigt zijn hoofd totdat ik de mix van munt en bier op zijn adem kan ruiken.

Ik staar in zijn ogen en beweeg mijn heupen tegen hem op het ritme van de muziek. Boston plaatst een kus tegen mijn kaak, langzaam bewegend totdat zijn lippen op mijn mond zijn en ze zijn net zo zacht als ik dacht dat ze zouden zijn.

We blijven op de dansvloer, dansend, tegen elkaar schurend, en zoenend totdat ik zo opgewonden ben dat hij waarschijnlijk mijn natheid op zijn dij door zijn jeans kan voelen.

Zijn handen zijn de hele avond overal op me geweest, glijdend op en neer mijn armen, zijden en rug, zijn aanraking verlicht me als een livewire. Beide handen omvatten de achterkant van mijn hoofd, zijn vingers verstrengeld in mijn haar terwijl de kus verdiept en hij me achteruit leidt, weg van de dansvloer.

Losmakend en de kus brekend, leunt Boston zijn voorhoofd tegen het mijne. Het vuur in zijn ogen vertelt me dat hij net zo opgewonden is als ik. Alsof het gevoel van zijn harde lul tussen ons niet genoeg indicatie was.

Hij kijkt in mijn ogen alsof hij vraagt of ik dit ergens anders wil voortzetten, en bij mijn bijna onmerkbare hoofdknik, glijdt hij zijn hand in de mijne, verstrengelt onze vingers, en leidt me de trap op naar een lege slaapkamer.

Zodra de deur achter me dicht is, is mijn rug ertegen en is Boston's mond weer op de mijne, me verslindend terwijl zijn handen mijn lichaam verkennen. "Weet je het zeker?" vraagt hij, de kus brekend en onze voorhoofden tegen elkaar rustend, kijkend in mijn ogen, "Je hebt gedronken, en ik wil niet..."