149

Eira's pov

Hij liep weg alsof we nooit iets betekend hadden. Alsof de jaren niets betekenden. Alsof wij niets waren.

Het knarsen van grind onder Malrick's laarzen was het laatste geluid dat ik hoorde voordat mijn wereld in tweeën brak.

Ik schreeuwde niet. Ik rende niet achter hem aan.

Ik bleef g...

Log in en ga verder met lezen