33

Eira's pov

Ik kon niet slapen.

Niet vanwege de nachtmerries. Niet vanwege de koude stenen onder mijn rug of de muffe lucht die de kamer verstikte. Maar omdat de beelden niet ophielden achter mijn ogen te flitsen.

Kira. Draven. Het geluid van zijn stem, laag, schor. Haar lach, ademloos.

God weet ...

Log in en ga verder met lezen