90

Eira's pov

De gangen waren nog nooit zo stil geweest.

Ik liep langzaam door de gangen, mijn vingertoppen langs de koude, stenen muren strijkend. Schaduwen vielen door gebroken ramen, het licht splinterde als glas-in-lood littekens op de vloer. Stof hing in de lucht als geesten die me gadesloegen, ...

Log in en ga verder met lezen