6

"Je bent zo druk bezig geweest met werk sinds je voor die klootzak werkt. Nu is het zaterdag, kom uit je luie stoel!" schreeuwde Nikita in mijn oor terwijl ze me aan mijn shirt omhoog trok.

"Kita, ik moet slapen," kreunde ik, terwijl ik me omdraaide om mijn gezicht in mijn zachte kussen te begraven.

"Meid, je bent gek. Je hebt de hele dag niets anders gedaan dan slapen. Het is al 2 uur 's middags!" riep ze en gaf me een duw.

Mijn ogen schoten open. Ik draaide me naar haar om. "Serieus? Hoe is dat mogelijk?" Ik geloofde haar niet en reikte naar mijn telefoon op het nachtkastje. Ik keek naar de tijd en het was inderdaad 14:14 uur.

"Ik heb je gemist, trut. Laten we feesten of iets leuks doen!" gilde ze, terwijl ze van het bed sprong. "Wees klaar over een half uur. Ik heb al ontbijt— lunch gemaakt." Ze kronkelde.

"Jij hebt eten gemaakt?" Het was mijn beurt om te kronkelen. "Ik wil geen slachtoffer worden van voedselvergiftiging, dus laten we liever iets bestellen dan het afval eten dat jij hebt gekookt." Ik rolde van het bed en schoof mijn voeten in een paar slippers.

"Wat?!" barstte ze in lachen uit. "Ik beloof dat dit beter is dan de laatste pogingen. Het is deze keer echt eten." Ze zette haar schouders recht en hield haar buik vast om niet om te vallen van het lachen.

"Ik eet niet wat jij hebt gekookt." Ik lachte met haar mee. "Mijn buik moet nog baby's krijgen en niet sterven door het eten van jouw kookkunsten." Ik slenterde naar de kledingkast om een outfit te kiezen en legde die op het bed.

Nikita herstelde eindelijk van haar lachbui. "Dat moet zeker. Ik bestel pizza en gooi het verbrande rotzooi weg dat ik eten noemde." Ze verliet de kamer met een zwaai van haar hand.

Ik haastte me naar de badkamer, nam een heerlijk bad. Ik zorgde ervoor dat ik extra tijd in het bad doorbracht, genietend van het koude water tegen mijn huid, omdat er doordeweeks niet genoeg tijd voor zou zijn. Ik poetste mijn tanden en deed mijn toiletbezigheden.

Ik pakte een handdoek van het rek, wikkelde die om mijn lichaam, verliet de badkamer om opnieuw kleding uit de kast te kiezen. Ik droogde mijn lichaam af, deed mijn huidverzorgingsroutine en trok toen een blauwe strapless blouse aan die mijn decolleté en buik blootlegde, met een zwarte minirok. Ik bond mijn lange, gestijlde haar in een paardenstaart en haastte me naar beneden voor de lunch.

De heerlijke geur van pizza vulde mijn neus toen ik de eetkamer binnenkwam.

"Ik heb van je bord gegeten," zei Nikita terwijl ze haar gezicht volstopte met pizza.

Ik schudde mijn hoofd naar haar met een kleine glimlach. We aten de pizza en daarna deed ik de afwas, aangezien zij al het huishoudelijk werk had gedaan.

Na het schoonmaken van de keuken, keken we een film en besloten toen te gaan winkelen. Ik had echt nieuwe kleren en andere spullen nodig.

Ik deed lichte make-up op, droeg een paar hartvormige oorbellen en slip-ons, en Nikita reed ons naar het winkelcentrum.

Nadat we alles hadden gekocht wat we nodig hadden, legden we de spullen in de auto en stopten bij een café voor een middagkoffie.

"Hé, hoe was je zogenaamde date? Ik wilde het al een tijdje vragen."

"Ik dacht dat je het nooit zou vragen. Dash Ronan is superknap. Hij was echt kalm en de manier waarop hij praat... jeetje!" Ze zwijmelde, terwijl ze met haar handen over haar gezicht waaierde. "Ik kon de hele dag niet stoppen met blozen. De date ging goed, we chatten sindsdien op Facebook." Ze nam een slok van haar koffie.

"Wauw!" was alles wat ik kon zeggen. "Ik hoop dat het iets wordt tussen jullie."

"Dat wordt het zeker!" verzekerde ze.

"Dat kun je niet zeker weten. Weet je zeker dat hij jou ook leuk vindt?" Ik trok een wenkbrauw op naar haar.

"Geloof me als ik 'ja' zeg. Hij kijkt me aan met van die verliefde ogen en hij zegt mijn naam altijd zo lief. Hij heeft geen andere keuze dan mij ook leuk te vinden." De zekerheid in haar stem maakte dat ik moest giechelen.

"Best zelfverzekerd, hè? Schat..."

"Dat ben ik zeker. Dus, vertel me meer over je gekke nieuwe baas?" Ze leunde achterover in haar stoel.

"Hames?" Een frons verscheen op mijn gezicht. "Hij is echt gestoord, meer dan je je kunt voorstellen. Hij is altijd aan het werk, wat betekent dat ik ook altijd moet werken. Hij is nooit voorspelbaar, hij blaft tegen alles en iedereen." Ik rolde met mijn ogen bij elk woord.

"Hij klinkt veel strenger dan Kade." Ze nam nog een slok van haar koffie.

"Kade was op geen enkele manier streng. Kade is de beste baas die je je kunt wensen. Ik realiseerde me niet hoe geweldig hij was totdat ik begon te werken met die stomme boef van een verrotte duivel." Ik trok een pijnlijk gezicht en legde dramatisch de achterkant van mijn hand op mijn voorhoofd.

Nikita schaterde. "Hij geeft je zeker een zware tijd. Lila werkt nog steeds voor Kafe, dus zij heeft geluk."

"Dat heeft ze zeker. Hames geeft me nooit de kans om pauze te nemen. Hij laat me altijd werken, werken en nog eens werken!" Ik mopperde. "Soms wil ik tegen hem uitvallen en hem toebijten dat hij de grootste klootzak, een eikel, een verdomde duivel is die ik gewoon uit elkaar kan scheuren en—"

"Ik denk dat ik je moet laten weten dat ik recht achter je sta." Mijn hart bevroor bij het horen van Hames' zware stem achter me.

Mijn ogen puilden uit. Ik realiseerde me niet dat mijn handen het tafellaken hadden verkreukeld totdat ik het losliet en mijn nek naar achteren draaide. Hames stond met zijn rug naar me toe en dronk ook wat ik aannam dat koffie was.

"Hames?!" riep ik verbijsterd. Hoe in hemelsnaam was hij hier?!