Hoofdstuk 112

Het diner vervaagde in iets heel anders. Hoe langer ik tegenover haar zat, hoe meer ik ervan overtuigd raakte dat dit—wij—niet nieuw was. Het was te gemakkelijk, te vertrouwd, te veel als spiergeheugen. De manier waarop ze de rand van haar glas plaagde, de kleine rol van haar ogen wanneer ik voor ha...

Log in en ga verder met lezen