Hoofdstuk 98

MARK POV

Dat moment—wanneer de kleine jongen zich omdraaide en naar mij toe rende, zijn korte beentjes wiebelend in het gras, zijn gezicht plakkerig van half gesmolten chocolade-ijs—de tijd stopte gewoon.

"Ben jij mijn papa?"

Ik zweer het, ik vergat hoe ik moest ademen. Ik keek naar hem—echt keek...

Log in en ga verder met lezen