7. Lieve Alpha Adrian
Adrian had een grijns op zijn gezicht toen hij het gebouw binnenliep. De Alpha had een zorg minder, waardoor hij zich voelde alsof er een enorme last van zijn schouders viel. Hij kon nog steeds niet geloven dat hij Nicholas had weten te overtuigen om Alyssa aan te nemen. Zijn vriend was niet makkelijk te overtuigen, maar hij had beloofd dat hij ervoor zou zorgen dat er deze keer niets mis zou gaan.
Zodra hij uit de lift stapte, werden zijn ogen groot van de stilte in het kantoor. Dat kon maar één ding betekenen. Eric Bellini was terug. De werknemers waren bang voor hem omdat hij intimiderend was en geen enkele fout tolereerde. Als ze de echte hem zouden leren kennen, zouden ze helemaal niet bang voor hem zijn.
Hij schudde zijn hoofd en liep richting zijn kantoor toen zijn ogen vielen op het glazen kantoor aan de overkant. Adrian merkte onmiddellijk de Omega op die aan een dossier werkte, haar tong uitgestoken in concentratie. Zijn ogen verschoven naar de stapels dossiers die verspreid lagen op haar bureau. Zijn neusvleugels trilden. Slechts één persoon was kinderachtig genoeg om dat te doen.
De Alpha stormde zonder waarschuwing Eric's kantoor binnen.
Eric Bellini leunde achterover in zijn hoge draaistoel en draaide naar het raam terwijl hij op zijn laptop typte. Voor een buitenstaander zou het lijken alsof hij plezier had in die stoel, maar Adrian wist wel beter. Zijn zakenpartner had een oortje verbonden met bluetooth om te communiceren met de persoon aan de andere kant.
Zijn vriend had een ruwe stoppelbaard, nauwelijks een week oud, terwijl hij over zijn kaak wreef. Eric's haar was iets langer gegroeid dan de laatste keer dat Adrian hem zag.
De Alpha stond aan het einde van zijn bureau met gekruiste armen en een frons.
"Wat?" Eric veinsde onschuld, terwijl hij zijn wenkbrauw optrok.
Adrian rolde met zijn ogen en gebaarde naar de laptop. Het laatste wat hij wilde doen was ruzie maken in het bijzijn van klanten. Zijn vriend hield zijn wijsvinger omhoog en gebaarde de Alpha om hem een minuut te geven om zijn gesprek af te ronden.
"Heb je me gemist?" Eric grijnsde, terwijl hij zijn laptop sloot en het oortje eruit haalde.
"Wat denk je dat je aan het doen bent? Alyssa zoveel werk geven? Je geeft nooit iemand zoveel werk in hun eerste week. Ze is nog aan het leren."
Eric lachte. "Wat een taal, Adrian. Kus je je moeder met die mond?"
"Hou je mond, Eric. Het is niet grappig," Adrian keek hem boos aan.
"Oh, kom op! Wie heeft je vanochtend boos gemaakt?"
"Jij dus!"
"Ik maak gewoon gebruik van onze assistent. Wat is daar zo verkeerd aan?"
Adrian snoof. Zijn vriend maakte het opzettelijk moeilijk voor iedereen, gewoon voor zijn eigen vermaak. De Alpha kende hem zo goed. Maar waarom haar? Ze is nieuw, vastberaden en getalenteerd, dus waarom iemand als haar lastigvallen?
"Is het omdat ze een nieuwkomer is? Is dat waarom je haar eruit pikt?"
Eric tskte en schudde zijn hoofd. "Haar eruit pikken?! Dat zou ik nooit doen. Geloof me, mijn beste vriend, ik probeer haar alleen maar te helpen."
"Haar helpen? Ik denk niet dat je begrijpt hoe helpen werkt," Adrian trok zijn wenkbrauw op. Dat klonk helemaal niet logisch. Hij kruiste zijn armen voor zijn borst; zijn lippen samengetrokken terwijl hij naar Eric staarde.
De Alpha schudde zijn hoofd. Er was een glinstering in zijn ogen, een vonk die Adrian dacht dat allang gedoofd was. Zijn vriend had nauwelijks zoveel enthousiasme voor iets sinds dat incident.
"De omega wilde een uitdaging. Ik bewijs alleen maar dat ze het niet aankan, zodat ze haar potentieel kan kennen."
"Wow, ben jij een behulpzame messias?"
Eric haalde zijn schouders op. "Dat is wat ik doe."
"Dat was geen compliment."
"Voelde als een."
Adrian zuchtte. Er was gewoon geen winnen met Eric Bellini. In ieder geval niet met woorden. Zijn vriend had gewoon een manier om je eigen woorden tegen je te gebruiken. Maar Adrian gaf niet snel op. Hij kan Alyssa niet laten gaan. Niet nu ze een van de meest verdienstelijke kandidaten is die ze in tijden hebben gehad. Ook de mooiste. Dat deel deed er niet toe, maar het hielp hem wel om 's ochtends een glimlach op zijn gezicht te krijgen.
"Vertel me gewoon wat je probleem met haar is?"
Eric dacht erover na en haalde zijn schouders op. "Ik heb het gevoel dat er gewoon iets niet klopt met haar."
"Definieer iets verkeerd doen," Hij kneep zijn ogen samen. Adrian was zich maar al te goed bewust van zijn spelletjes. Alleen al het plaatsen van de papieren op de verkeerde plek kon iets verkeerd doen betekenen voor Eric. Er was gewoon geen manier om hem tevreden te stellen.
Eric rolde met zijn ogen. "Ik weet het niet! Maar ik voel het."
Ja, precies zoals hij dacht. Alyssa had niets gedaan wat Eric zou hebben geërgerd. Hij was zo gewend aan aandacht van de omega's dat het ontbreken van haar ogen op hem hem misschien van streek had gebracht. Of die zelfverzekerdheid. Eric gaf daar ook niet om bij omega's.
"Onzin. Wat jij voelt is gewoon je ego dat breekt omdat zij de eerste is die niet meteen voor je valt."
Eric's gezicht vertrok, maar hij herstelde zich snel. "Ach, alsjeblieft! Alsof het me iets kan schelen. Eén ongepaarde Omega doet me niets."
"Bovendien, ik weet zeker dat ze echt iets verkeerd zal doen, en dan ontsla ik haar. Maar ik betwijfel of ik die kans krijg."
De Alpha trok een wenkbrauw op. Wat probeerde Eric te zeggen?
"Ik heb het gevoel dat ze zal stoppen voordat de drie dagen om zijn."
Adrian snoof. "Dat betwijfel ik. Ze lijkt erg vastberaden."
"Dat doen ze allemaal in het begin," lachte Eric. "Zo laten ze je geloven dat ze anders zijn. Uiteindelijk is elke omega hetzelfde."
"Wil je er een weddenschap van maken?" daagde Adrian uit.
Op dat moment werd de deur opengeduwd. Nicholas kwam de kamer binnen en keek hen met samengeknepen ogen aan.
"Het is tien uur 's ochtends. Ik kan jullie horen ruziën in mijn kantoor. Hou je mond!"
Hoewel de muren geluidsdicht waren, had Nicholas een fantastisch gehoor. Dat was zijn ding, supergehoor.
"Ik deed niets! Het is allemaal Eric," klaagde Adrian.
Nicholas keek rond en zocht in zijn colbertzak.
"Waar ben je naar op zoek?"
"Ik zoek waar ik je vroeg om iets uit te leggen."
Eric barstte in lachen uit terwijl Adrian hem boos aankeek. Dat was niet grappig. Een beetje misschien.
"Die was goed, Nic."
Nicholas snoof. "Oh nee, ik ben nog steeds boos op je, Eric. Je hoeft niet weer vriendelijk tegen me te doen."
Eric kreunde. "Kom op! Ik heb al mijn excuses aangeboden voor het verpesten van de laatste assistent."
"Je weet dat dat niet de reden is."
"Oké, het spijt me."
Nicholas zuchtte. "We praten later. Ik heb een dringende vergadering met Infinity Now. Ze willen ons een Kpop-band voorstellen."
Met die woorden vertrok Nicholas.
Het was bijna avond. Nicholas was vroeg vertrokken omdat hij naar zijn packhouse moest. Iemand was ziek geworden of zoiets.
De meeste werknemers waren naar huis, maar Adrian merkte dat Alyssa nog steeds op haar kantoor was. Hun persoonlijke assistent was bezig met het werk dat Eric haar had opgedragen.
"Kijk wat je hebt gedaan," mompelde Adrian tegen Eric terwijl ze tegelijkertijd hun kantoor verlieten.
"Haar een betere werknemer gemaakt?"
"Je bent onmogelijk."
"Waarom dank je."
Adrian schudde zijn hoofd en klopte op de deur voordat hij haar kantoor binnenliep.
"Nog steeds aan het werk, mevrouw Rivers?" sneerde een stem achter hem.
Eric leunde tegen de muur, zijn colbert over zijn arm hangend en een grijns op zijn gezicht. De Alpha wierp zijn vriend een boze blik toe.
"Hé, je zou naar huis moeten gaan. Het is laat," zei Adrian.
Alyssa knikte naar hem voordat haar ogen naar Eric verschoven, een zoete glimlach op haar gezicht. "Meneer Bellini, ik ben van plan het werk dat u mij zo vriendelijk hebt aangeboden af te maken. Ik hoop u te helpen bij het aanzienlijk verbeteren van BEFORE."
Eric trok een wenkbrauw op met een lichte frons. Uiteindelijk haalde hij gewoon zijn schouders op en liep weg.
Adrian zuchtte, starend naar de rug van zijn vertrekkende vriend voordat hij naar Alyssa stapte. Ze begon weer te werken.
"Mevrouw Rivers?" fluisterde hij.
Ze kantelde haar hoofd naar hem en grijnsde, een vermoeide glimlach. De Alpha merkte snel de lege koffiekopjes aan de zijkant van haar bureau op. Het was duidelijk dat de omega zichzelf wakker probeerde te houden.
"Gaat het?"
"Ik ben prima," wreef ze over haar gezicht. "Ik ga gewoon wat later naar huis."
Hij knikte begrijpend.
"Je zei dat je een uitdaging wilde en Eric neemt dingen een beetje te serieus."
De omega tuitte haar lippen. "Ja, maar ik dacht niet dat de uitdaging een opdringerige Alpha zou zijn. Geen belediging."
Een lach borrelde in zijn keel. "Eh, maak je geen zorgen. Hij is een lastpak en dat weet hij."
"Zelfinzicht is de sleutel."
Hij lachte weer.
"Nogmaals bedankt dat je me hebt aangenomen."
"Je verdiende het. Ik had ook mijn twijfels, maar ik denk niet dat je zult opgeven. Je lijkt niet het type."
"Ik geef niet snel op."
De vastberaden blik op haar gezicht deed iets in hem draaien. Hij kon haar niet laten gaan.
Adrian leunde naar voren. "Ik ga je iets vertellen dat ik de andere assistenten had moeten vertellen."
Ze trok haar wenkbrauwen op, glimlachend. "Niet de appel eten?"
"Nee. Blijf gewoon uit de buurt van Eric. Hij is vuur, en als je te dichtbij komt, zul je je branden."
Facebook: The Scripturient (Word lid van de "San_2045 squad", een besloten groep op Facebook om als eerste op de hoogte te zijn van alles!)
Instagram: San_2045
