Gevangen tussen Alpha bazen

Vandaag was de dag waarop alles zou veranderen, ten goede of ten kwade? De omega wist het niet. De twintigste juni van de zomer markeerde de dag waarop Alyssa hun Alpha van de roedel zou vragen om haar naar de stad te laten gaan.

Ze ging weg voor een baan.

De baan die haar leefomstandigheden zou veranderen en haar misschien zou helpen haar moeder naar het enorme ziekenhuis in de stad te brengen. Ze was het zat om haar moeder haar hoest te zien maskeren als niets. Het is al jaren zo dat ze dat doet, hulp weigert om geld te besparen zodat haar zeventienjarige betabroer de beste training kan krijgen en een elite middelbare school in de stad kan betalen.

Elke paar maanden vertrekken de wolven van de roedel naar de stad in de hoop geld te verdienen. Soms komen ze nooit meer terug. Daarom zou de Alpha misschien aarzelen om haar weg te sturen. Vooral omdat ze een omega is. De meeste Alphas die net achttien zijn geworden, worden zonder verdere vragen weggestuurd. Alyssa was daar een beetje verdrietig over, wetende dat ze niet die kans zou krijgen, alleen maar vanwege haar geslacht.

Achter in haar gedachten wist de omega dat ze zou moeten volgen wat de roedelalphas zeggen. Hun woord is definitief.

Ze dacht aan Shawn, die afgelopen november achttien werd; hij is een Alpha, dus er was geen tegenstand toen hij vroeg om de roedel te verlaten. Hij vertrok zomaar. Later ontdekte de omega dat hij als verkoper in een winkelcentrum werkte. Het betaalde niet veel, maar in ieder geval veel beter dan het werk dat ze in de roedel moesten doen.

Een rilling liep over haar ruggengraat toen ze dacht aan hoe traditioneel en achterlijk de meeste roedelleden dachten.

De meeste betas werkten op de boerderij, of als ze sterker waren, gingen ze jagen samen met de Alphas. Jagen werd gezien als een van de beste banen binnen de roedel. De jagers werden met zoveel respect behandeld omdat zij degenen waren die de roedel van het meeste primaire eiwit voorzagen. De roedelalphas gaven hen een groter aandeel na de Alpha bewakers.

De Alpha bewakers waren veruit de best betaalden in hun roedel. Geen betas en omegas mochten die posities innemen. Het was expliciet gereserveerd voor Alphas, en daarom haatte Alyssa hun systeem.

Dan kwamen de eenvoudige klusjes voor omegas. Omegas zoals Alyssa. Ze werkten op de boerderij, oogstten voedsel, wat werd beschouwd als je gewone, alledaagse wolven. De uren waren gelukkig niet lang, de meeste roedelomegas werkten daar, namen beurten om fruit en groenten te plukken en te planten. De oudere werkten met de dieren en maakten inblikken en bewaarden de oogst, zodat de roedel genoeg voedsel zou hebben om de winter door te komen. Zelfs in de winter werkten hun omegas hard voor voedsel met de hulp van de kas.

Alyssa's moeder was een van hen. Na het verlies van hun vader in roedeloorlogen, zorgde haar moeder voor hen beiden. Het was altijd de drie tegen de wereld. Ze hadden niemand om voor hen te zorgen. De meeste roedelfamilies keken neer op de weduwe omegas en hun kinderen.

Haar gedachten werden onderbroken toen ze haar moeder uit de keuken hoorde komen, met een kom suiker in haar hand.

Annie Rivers werd oud. Haar haar begon aan de uiteinden grijs te worden en ze had moeite om een paar kilometer te lopen zonder scherp adem te halen. Die warme honingkleurige ogen verloren hun charme sinds ze haar partner verloor. Haar wangen waren ingevallen en hol, haar lippen krulden alleen als Alyssa bij haar was of haar zoon, Conan, doelpunten maakte op het veld. Ze leefde alleen voor haar kinderen.

"Klaar?"

Alyssa knikte.

"Goed. Wees beleefd tegen de roedelalpha, lieverd."

Alyssa probeerde niet met haar ogen te rollen. Ze hoorde dat haar hele leven. Steeds hetzelfde, als een kapotte plaat. Vroeger negeerde ze dat, maar nu was niet het moment, veronderstel dat ze uit die hel wilde komen, was dat de enige manier.

Doe beleefd.

De omega haalde haar schouders op. "Ik weet het, moeder. Ik heb geen keuze en moet doen wat hij me ook zegt."

Een zucht ontsnapte aan haar lippen toen haar ogen op de klok vielen. Terwijl ze de wijzers van de klok zag bewegen, dichter en dichter bij 9 uur, wist Alyssa dat ze moest gaan.

"Begin nu niet."

Haar moeder stopte haar een lepel suiker in de mond. De omega trok een gezicht, maar slikte het door.

"Voor geluk."

"Dank je. Waar is Conan?"

"Op het veld zoals altijd, hopend om dit jaar in dat roedelteam te worden geselecteerd," Annie perste haar lippen op elkaar.

Alyssa begreep waarom haar moeder niet echt om het Pack-team gaf. Ze kregen niet echt eerlijke kansen sinds ze hun Alpha van het huis hadden verloren. Het was ronduit wreed, en Alyssa had veel geleden, maar ze wilde dat veranderen voor haar broer.

"Oké. Ik zie jullie beiden bij het avondeten."

Haar moeder glimlachte. "Succes."

De koude lucht deed de omega tot op haar botten rillen terwijl ze door de sneeuw liep, wetende dat ze de Alpha in het packhuis moest ontmoeten. Kippenvel prikte op haar huid, waardoor ze haar jas strakker om haar lichaam trok.

Het packhuis was slechts vijftien minuten lopen van waar ze verbleven. Niet omdat ze een grote roedel waren, maar simpelweg omdat hun Pack Alpha afgezonderd en ver weg van zijn leden wilde zijn. Ja, hij was er zo een. Soms vroeg ze zich af waarom de roedelleden akkoord gingen met alles wat hij zei. Hij was een dwaas die geen enkele beslissing op tijd kon nemen. Dat heeft haar vader het leven gekost. Ze zou hem dat nooit vergeven.

De handen van de omega gingen naar haar muts, en ze trok deze verder over haar oren, terwijl ze de sneeuw onder haar laarzen wegtrapte.

Toen ze het houten huis naderde, ontsnapte er een zucht uit haar lippen.

Hun packhuis was enorm, omringd door grote bomen en struiken. Het was het grootste gebouw op het packterrein met een ingebouwde hal. Hier woonde de Pack Alpha, en hier werden ook raadsvergaderingen gehouden. Ze was eens stiekem die kamer binnengegaan toen ze een kind was en werd daarvoor gestraft. De kamer was verboden voor omega's. Naarmate ze ouder werd, realiseerde ze zich dat de raadskamer de plek was waar de Alpha's samenkwamen en manieren bedachten om omega's verder te vernederen. Dat is wat ze de afgelopen jaren allemaal deden.

Toen ze aanbelde, opende een beta de deur en liet de warme lucht naar buiten.

"Ja? Hoe kan ik je helpen?"

Ze slikte hoorbaar. "Ik heb een afspraak met de Pack Alpha."

"Alyssa Rivers, toch?" vroeg de beta, terwijl hij de deur nog steeds niet volledig opende.

"Ja."

"Kom binnen."

Een zucht van opluchting ontsnapte uit haar borst en ze liet haar schouders zakken. Zonder verder na te denken, trapte ze de natte sneeuw en modder van haar laarzen. Het zou gewoon respectloos zijn om sporen in het huis van de Alpha achter te laten. Dat was het laatste wat ze wilde. De Alpha disrespecteren.

De beta leidde haar rechtstreeks naar de studeerkamer van de Pack Alpha. Ze werd op de bank gezet en gevraagd te wachten op haar beurt omdat iemand anders met de Alpha aan het praten was.

Alyssa liet haar ogen door de kamer dwalen en voelde een beetje jaloezie bij het aantal banken en het pluche leer dat het had. Ze hadden niet eens een fatsoenlijk bed in haar huis.

"Alyssa Rivers?" James, de Pack Alpha, gebaarde naar haar.

Ze stond haastig op en rende naar hem toe.

"Jij bent degene die om toestemming vroeg om een baan te zoeken, toch?"

De omega knikte.

"Oké, maar ik zie dat je een ongepaarde omega bent," zei de Pack Alpha, terwijl hij zijn lippen likte.

"Wat heeft dat ermee te maken?" beet ze terug, niet in staat de woede uit haar stem te houden.

"Praat niet tegen me terug," gromde de Pack Alpha, terwijl hij zijn hoofd ophief om de kleine omega een donkere blik toe te werpen.

"Als jouw Pack Alpha verdien ik meer respect dan dat."

Ze bleef stil. Als het aan haar lag, zou de omega hem nooit respecteren. Hij verdiende niets.

"Vind je niet?" Hij trok een wenkbrauw op.

"Ja, Alpha."

"Goed. Let nu op je woorden en wees stil. Niemand houdt van een omega die denkt alles te weten. Je moet je plaats kennen," zei hij met een grom.

Ze klemde haar kaken op elkaar en probeerde niets te zeggen. De Pack Alpha bestudeerde haar aanvraag.

"Deze baan... ben je zeker dat je die krijgt?"

Alyssa knikte. "Mijn oom kent de eigenaar van het bedrijf. Hij zei dat hij met de eigenaar zou praten."

Haar moeders broer voelde de behoefte om hen te helpen. Nadat Alyssa's vader was overleden, drong haar oom erop aan om hen terug naar zijn packhuis te halen, maar Annie weigerde. Ze wilde blijven voor de herinneringen aan haar man. Alyssa en Conan hadden er niets over te zeggen. Toen Alyssa haar oom vertelde over Annie's verslechterende toestand, maakte hij zich zorgen om zijn zus en wilde helpen. In plaats daarvan vroeg Alyssa hem om haar aan een baan te helpen.

De Pack Alpha haalde zijn schouders op. "Je mag gaan."

Haar ogen werden groot. Een plotselinge zucht ontsnapte uit haar longen. Ze kon het niet geloven. De omega was eindelijk vrij.