Hoofdstuk 101

Carter

Ik had haar opwinding verwacht, maar niet de vreugde op haar gezicht. Het was adembenemend. Toen ze het weiland in rende, wist ik niet wat ik zag terwijl ik haar volgde. Vreugde zo puur als het maar kon zijn straalde van haar af, en toen ze meer van mij wilde, kon ik haar onmogelijk weig...

Log in en ga verder met lezen