Hoofdstuk 167

Sophia's P.O.V.

Nathan zette me neer op het bed en ging naast me zitten, zo dicht dat onze armen elkaar raakten. "Je hebt het overleefd," plaagde hij, zijn stem laag en speels. "Ik was er niet zeker van dat je de menigte peuters en taartexplosies zou doorstaan."

Ik lachte en leunde met mijn hoofd ...

Log in en ga verder met lezen