Hoofdstuk 216 Emotionele ruïnes

Emma's POV

De wereld had zijn kleur verloren. Elke seconde tikte voorbij in een monochrome traagheid terwijl ik naar het plafond staarde, mijn geest een uitgestrekte, lege woestijn. Ik kon me niet herinneren hoe lang ik hier al lag.

Deze ineenstorting voelde erger dan toen ik Gavin's verraad ontde...

Log in en ga verder met lezen