Hoofdstuk 3 Intimiteit onderbroken

Emma's POV

Ik zat aan mijn bureau op het kantoor, bezig met het organiseren van de Starlight Collection dossiers, terwijl mijn gedachten nog steeds rondgingen over de confrontatie van gisteren met Gavin. Mijn telefoon ging, en op het scherm stond "Eleanor" - Gavin's moeder.

"Emma lieverd, het is te lang geleden dat we je gezien hebben. Kom je vanavond bij ons eten?" Eleanor's warme stem klonk door de telefoon.

"Ik heb het vandaag nogal druk op het werk..." probeerde ik beleefd af te slaan.

"Hoe gaat het tussen jou en Gavin?" vroeg ze opmerkzaam. "Hij is de afgelopen dagen nogal afwezig geweest en komt thuis erg in gedachten verzonken."

Ik was verrast te horen dat Gavin enige emotionele reactie toonde. "We hebben... gewoon wat werk meningsverschillen."

"Des te meer reden om te komen," drong Eleanor aan. "Familiediners kunnen veel problemen oplossen. Ik heb de chef al gevraagd je favoriete kreeftenbisque te bereiden."

Na aarzelen gaf ik toe. "Goed, ik ben er om zeven uur."

Ik arriveerde bij het Reynolds landhuis en nam een moment in mijn auto om mezelf te kalmeren. Thomas, de butler, opende de enorme deur met een warme glimlach.

"Mevrouw Garcia, welkom terug. De familie wacht op u."

"Dank je, Thomas," antwoordde ik, plotseling nerveus.

"U bent al een tijdje niet meer op bezoek geweest. Mevrouw Reynolds heeft u vooral gemist," zei hij vriendelijk.

Ik hoorde gesprekken vanuit de woonkamer terwijl ik naderde.

Eleanor stond gracieus op en omhelsde me. "Emma, je bent afgevallen! Zorg je wel goed voor jezelf?"

Gavin naderde vanuit de buurt van de open haard. Onze ogen ontmoetten elkaar, zijn uitdrukking ongewoon zacht. Hij droeg het shirt dat ik hem had gegeven, duidelijk een bewuste keuze.

Hij kuste mijn wang lichtjes. "Je bent gekomen," zei hij, zijn stem zachter dan normaal.

"Je moeder kan erg overtuigend zijn," antwoordde ik.

Ik merkte Sophia op, die stil in de hoek zat en ons met grote, schijnbaar onschuldige ogen observeerde. Sinds Lucas' dood had Eleanor erop aangedrongen dat ze in het landhuis zou komen wonen, zodat ze voor haar konden zorgen.

Eleanor glimlachte. "Het diner is klaar. Laten we ons gesprek aan tafel voortzetten."

In de eetkamer ging Jonathan meteen ter zake zodra we zaten.

"Wat is er aan de hand met jullie twee? Gavin loopt rond alsof hij de last van de wereld draagt."

"Gewoon werkdruk," antwoordde Gavin ongemakkelijk.

"Het plannen van een bruiloft kan stressvol zijn," merkte Eleanor op. "Vooral met jullie beiden die belangrijke projecten beheren."

"Hebben jullie de datum al vastgelegd?" vroeg Jonathan.

"Over vier weken op zaterdag," antwoordde ik, afvragend of dat nog steeds het plan was.

"Emma heeft haar jurk gevonden," bood Gavin onverwacht aan.

"Heb je dat? Ik kan niet wachten om je erin te zien. Je zult een prachtige bruid zijn," straalde Eleanor.

Jonathan hief zijn glas. "Op Emma. De beste aanwinst die onze familie zich kon wensen."

Terwijl we onze glazen samen lieten klinken, ontmoetten Gavin's ogen de mijne met ongebruikelijke intensiteit.

"Emma is het beste wat me ooit is overkomen," zei hij oprecht. "Ik weet dat ik dat de laatste tijd niet heb laten zien, en het spijt me."

Zijn openhartigheid verraste me na zijn afwijzende houding van gisteren.

"Ik beloof dat ik het beter zal doen," vervolgde Gavin. "Ik zal meer aanwezig zijn, meer attent. Ik zal de man zijn die Emma verdient."

Sophia bleef ongewoon stil tijdens het diner, af en toe naar Gavin kijkend met een uitdrukking die ik niet helemaal kon plaatsen.

Naarmate het diner vorderde, werd het gesprek luchtiger. Eleanor deelde verhalen over Gavin's jeugd.

"Hij stond erop zijn initialen in elk juweelontwerp te graveren," lachte ze.

"Dat verklaart waarom elk Reynolds-stuk ergens zijn handtekening heeft," glimlachte ik, oprecht geamuseerd.

Toen het diner eindigde, maakte ik me klaar om te vertrekken. "Bedankt voor het diner. Ik moet terug naar mijn appartement."

"Onzin!" riep Eleanor uit. "Het is laat en het regent. Je moet hier blijven overnachten."

"Blijf," stemde Gavin in. "We kunnen morgen samen naar kantoor gaan."

"Jullie gaan over een maand trouwen," merkte Jonathan op. "Je kunt maar beter wennen aan samenwonen."

Eleanor glimlachte. "Ik heb de logeerkamer klaargemaakt, hoewel je natuurlijk welkom bent om Gavin's kamer te delen."

Kijkend naar Gavin's hoopvolle blik, vond ik mezelf instemmen. "Goed, ik blijf."

Gavin leidde me door de gang naar de logeerkamer. We liepen een moment in stilte voordat hij sprak.

"Ik meende wat ik tijdens het diner zei. Het spijt me van gisteren."

"Dat waardeer ik," antwoordde ik. "Maar ik heb meer nodig dan excuses. Ik heb eerlijkheid nodig."

Hij stopte om me aan te kijken. "Ik beloof, vanaf nu geen geheimen meer."

"Dat is alles wat ik ooit heb gevraagd," zei ik.

We bereikten de logeerkamer en Gavin opende de deur. De ruime kamer was elegant met zijn crèmekleurige muren en kingsize bed bedekt met witte zijde.

Gavin sloot de deur, wat een plotselinge intimiteit creëerde. "We kennen elkaar tien jaar, zijn twee jaar samen, en toch voelt het soms nog steeds alsof we vreemden zijn."

"Ik ken je, Emma," reageerde Gavin, dichterbij komend. "Beter dan wie dan ook."

Ik draaide me om naar hem. "Echt? De laatste tijd voelt het niet zo."

"Ik ben afstandelijk geweest," gaf hij toe, zijn stem laag terwijl zijn hand mijn wang streelde. "Het ging nooit om jou."

Voordat ik kon reageren, ving zijn lippen de mijne in een kus zoals we die nog nooit eerder hadden gedeeld. Deze was diep, dringend, bijna wanhopig. Ik hapte naar adem tegen zijn mond, verrast door zijn plotselinge intensiteit, en hij maakte van de gelegenheid gebruik om de kus verder te verdiepen.

Zijn armen omsloten mijn taille, trokken me stevig tegen hem aan. Mijn handen vonden hun weg naar zijn borst, voelend hoe zijn hart snel klopte onder mijn vingertoppen. Terwijl de kus intenser werd, begon Gavin langzaam mijn blouse los te knopen, zijn vingers warm tegen mijn huid.

"Gavin," fluisterde ik, half vraag, half aanmoediging.

Hij reageerde door kussen langs mijn hals te laten glijden, zijn adem heet tegen mijn gevoelige huid. "Ik heb je gemist," mompelde hij, zijn woorden trilden tegen mijn keel.

Ik sloot mijn ogen, licht trillend terwijl zijn handen hun zorgvuldige verkenning voortzetten. Dit was de eerste keer in onze tien jaar samen dat Gavin zo'n passie, zo'n behoefte toonde. Terwijl hij mijn blouse van mijn schouders liet glijden, mijn kanten beha onthullend, verduisterden zijn ogen van waardering.

"Je bent prachtig," ademde hij, zijn handen bewogen naar mijn taille, duimen die cirkels op mijn blote huid trokken.

Ik reikte omhoog om zijn stropdas los te maken, mijn vingers lichtjes stuntelend met de knoop. Hij hielp me, gooide het opzij voordat hij zijn aandacht weer op mij richtte. Zijn lippen vonden de mijne weer terwijl hij me naar het bed leidde, zijn handen nu langs de kromming van mijn rug glijdend, hitte achterlatend in hun spoor.

De achterkant van mijn knieën raakte de rand van het matras, en ik zakte neer, hem met me meetrekkend. Gavin steunde zich boven me, zijn gewicht een heerlijke druk terwijl hij me diep bleef kussen. Zijn hand gleed omhoog langs mijn ribben om mijn borst door de kant te omvatten, een zachte kreun van mij trekkend die hem verder leek aan te wakkeren.

Net toen zijn vingers de sluiting van mijn beha vonden, klonk er een luide knal gevolgd door een gil van een vrouw door de gang.

Gavin's hoofd schoot omhoog, zijn lichaam spande zich onmiddellijk aan. "Was dat—"

Voordat hij kon afmaken, klonk Sophia's stem, hoog en paniekerig. "Help! Iemand!"

Zonder een seconde te aarzelen, trok Gavin zich van me terug, de passie in zijn ogen vervangen door alarm. "Ik moet naar haar toe," zei hij, al op weg naar de deur.

"Ik ga met je mee," bood ik aan, snel mijn blouse bij elkaar rapend om mezelf te bedekken.

"Nee, blijf hier. Ik ben zo terug," drong hij aan, en haastte zich naar buiten.