Hoofdstuk 5 Eerste ontmoeting

Emma's POV

Ik glipte om 6:15 uur 's ochtends uit het Reynolds landhuis, toen de lucht nog meer paars dan blauw was. Gavin zou nog een uur niet opstaan. Het laatste wat ik nodig had, was een autorit met hem delen en doen alsof alles normaal was terwijl mijn wereld instortte.

Ik ging rechtstreeks naar mijn ontwerpstudio bij het hoofdkantoor van Reynolds, waar ik me meteen op de Starlight Collection richtte.

Jessica arriveerde met koffie net toen ik mijn materialen aan het verzamelen was. "Ga je vandaag naar Summit Creative?" vroeg ze, terwijl ze de presentatiemap op mijn bureau bekeek.

"Ja, ik heb gisteravond besloten om de vergadering naar voren te halen. Ik moet deze reclamecampagne snel op gang krijgen," antwoordde ik, terwijl ik voorzichtig de maanfasen kettingprototype in zijn fluwelen doosje plaatste. "Hoe eerder we de juiste marketingstrategie hebben, hoe beter."

"Wil je dat ik met je meega?" bood Jessica aan, terwijl ze al op haar tablet keek voor planningsconflicten.

Ik weigerde, "Niet nodig. Ik regel dit liever persoonlijk."

Ik pakte de presentatiematerialen zorgvuldig in, inclusief het delicate prototype van de ketting met zijn geleidelijk verlopende saffieren en innovatieve platina zetting. Deze collectie vertegenwoordigde alles waar ik als ontwerper in geloofde—technische precisie met emotionele resonantie. Als mijn persoonlijke leven maar zo helder was.

Het kantoor van Summit Creative in Boston bevond zich in een gerenoveerd pakhuis in de Seaport District—hip en modern vergeleken met het oude geld hoofdkantoor van Reynolds.

De receptioniste leidde me door een open werkruimte naar een vergaderruimte waar het team van Summit al bijeenkwam. Dat was toen ik hem voor het eerst zag.

Blake Carter stond bij het raam. Lang. Imposant. Zijn donkere haar was kort en licht rommelig. Hij had brede schouders en een sterke kaaklijn. Zijn amberkleurige ogen vingen het licht. Scherp. Observant. Iets aan hem deed mijn hart sneller kloppen. Hij droeg een antracietkleurig pak. Geen stropdas. Bovenste knoopje open. Hij zag er volledig op zijn gemak uit. Zelfverzekerd. Onaangedaan door de zakelijke energie om hem heen.

Toen onze handen elkaar ontmoetten in een korte handdruk, voelde ik een verrassende schok van bewustzijn.

"Emma Garcia," zei hij, zijn stem dieper dan ik had verwacht. "Blake Carter. Ik keek ernaar uit om de geest achter de Starlight Collection te ontmoeten."

Er was geen glimlach, alleen een directe, beoordelende blik die op de een of andere manier oprechter aanvoelde dan welke geoefende zakelijke beleefdheid dan ook.

Ik plaatste voorzichtig het prototype van de maanfasen ketting op tafel—negen geleidelijk verlopende saffieren die de maanfasen vertegenwoordigen, gezet in mijn kenmerkende platina zetting die een etherische gloed creëert onder elk licht.

"Het pronkstuk van de collectie," legde ik uit, terwijl ik toekeek hoe Blake zich voorover boog om het te onderzoeken.

Zijn focus was absoluut, bijna verontrustend in zijn intensiteit. Hij pakte de ketting met verrassende zorg op, zijn vingers, sterk maar onverwacht teder, draaiden het stuk om het licht te vangen.

"Opmerkelijk vakmanschap," zei hij eenvoudig. "Je hebt de stenen laten lijken alsof ze zweven."

Onze vingers raakten elkaar toen hij de ketting teruggaf, en ik voelde diezelfde onverwachte spanning tussen ons opflikkeren. Een moment lang hielden zijn amberkleurige ogen de mijne vast.

Het volgende uur presenteerde ik het collectieconcept terwijl Blake en zijn team luisterden. Maar het was Blake die de vragen stelde die er toe deden - vragen die aantoonden dat hij niet alleen luxe branding begreep, maar ook de technische aspecten van juweelontwerp. Hij zag details die anderen misten, waardeerde nuances die anderen over het hoofd zagen.

Toen het zijn beurt was om te presenteren, commandeerde Blake de kamer met stille autoriteit. Geen flitsende gebaren of corporate modewoorden, alleen een duidelijke visie en oprechte passie voor het creatieve concept.

"Luxe juwelen gaan niet alleen over status," verklaarde hij. "Het gaat om het vastleggen van momenten die de tijd overstijgen."

Hij presenteerde beelden van succesvolle vrouwen in omgevingen waar ze een verschil maakten: een chirurg in een operatiekamer, een dirigent voor een orkest, een architect op een bouwplaats, allemaal met stukken uit de Starlight Collection.

"Deze vrouwen hebben geen juwelen nodig om te stralen," zei Blake, zijn ogen vonden de mijne aan de andere kant van de tafel. "Maar jouw ontwerpen vullen hun schittering aan in plaats van ermee te concurreren."

Er was iets in zijn blik dat me deed afvragen of hij over meer sprak dan alleen de juwelen. Gedurende de presentatie voelde ik me aangetrokken tot zijn focus, zijn intensiteit, de manier waarop hij verder leek te kijken dan oppervlakkige indrukken naar essentiële waarheden.

Toen de vergadering ten einde kwam en zijn team de kamer verliet, benaderde Blake me direct.

"Je hoekige snede op de saffier - de meeste ontwerpers zouden voor traditionele rondingen hebben gekozen voor een hemels thema," merkte hij op. "Maar de hoeken creëren een dramatischer lichtspel."

Ik was verrast door zijn inzicht. "De meeste marketingmensen missen dat onderscheid."

"Ik zie wat ertoe doet," antwoordde hij eenvoudig, zijn ogen hielden de mijne een fractie langer vast dan nodig was.

We schudden elkaar weer de hand, kort en professioneel.

Toen ik het gebouw verliet, schrok ik toen ik Gavin's Bentley bij de stoep zag staan. Hij stapte uit, ongewoon verward uitziend op een manier die alleen iemand die hem goed kende zou opmerken - zijn stropdas iets scheef, een kreuk in zijn normaal perfecte overhemd.

"Emma," zei hij, zijn stem zachter dan normaal. "Laat me je terugrijden."

Zijn ogen droegen iets wat ik daar zelden zag - onzekerheid, misschien zelfs angst. Gavin Reynolds, die alles in zijn omgeving controleerde, zag er plotseling uit als een man die bang was de controle te verliezen.

Ik aarzelde, gedachten aan Blake's amberkleurige ogen en de onverwachte connectie die ik voelde, nog steeds in mijn gedachten.