Hoofdstuk 337

Judy’s POV

Gavin bleef bij me voor de rest van de nacht, en tegen de tijd dat het ochtend was, mocht ik vertrekken.

"Gavin, ik kan lopen," lachte ik toen hij me uit het ziekenhuis droeg naar de wachtende auto. Erik was de chauffeur, en hij zat geduldig op de bestuurdersstoel.

"Je hoeft niet te lopen...

Log in en ga verder met lezen