Jack Willems
Waarschuwing: vermelding van bloed ⚠️
---
Ergens in Amsterdam
In een donkere kamer was een man push-ups aan het doen. Het was doodstil, behalve de stem van zijn secretaresse die door de stilte brak terwijl ze hem de dagindeling vertelde.
"Meneer, vandaag heeft u om twaalf uur een afspraak met de CEO van Duits Industries, meneer Justin Duits."
Jack bromde ter bevestiging en gebaarde dat ze verder moest gaan. De secretaresse somde de rest van zijn schema op voordat ze zweeg, wachtend op verdere instructies.
Toen Jack zich realiseerde dat zijn secretaresse nog steeds bleef staan, stopte hij midden in zijn push-up.
"Waar wacht je op? WEGWEZEN!" snauwde hij.
De vrouw schrok, rillingen liepen over haar rug bij de plotselinge uitbarsting van haar baas.
Ze stamelde onmiddellijk een verontschuldiging voor haar onprofessionele gedrag en rende de kamer uit. Wie zou dat ook niet doen? De woede van de baas zo vroeg in de ochtend trotseren was iets wat niemand wilde.
---
Later, in het Landhuis
De enorme hal van zijn landhuis stond vol met bedienden, allemaal in een perfecte rij. Het was zo stil dat het tikken van de klok door de ruimte galmde.
Toen klonk het zachte geluid van voetstappen op de marmeren vloer. Dat was genoeg om ieders bloed te laten stollen. De duivel kwam eraan.
De bedienden rechtten onmiddellijk hun ruggen en sloegen hun ogen neer.
Toen Jack de hal binnenkwam, begroetten ze hem met synchroon negentig graden buigingen. Hij schonk hen geen aandacht—keek niet eens in hun richting. Hij liep gewoon naar de eettafel en ging zitten.
Een jonge dienstmeid stapte naar voren om hem zijn ontbijt te serveren. Nadat ze de borden voor hem had neergezet, bleef ze hangen, een moment te lang naar hem starend.
De andere bedienden schudden hun hoofd in stille waarschuwing. Ze was nieuw. Ze hadden haar al verteld dat ze hem nooit rechtstreeks mocht aankijken. Maar ze had hen genegeerd.
Jack, midden in het eten, voelde de zwaarte van haar blik. Hij hief zijn hoofd en zag haar hem aanstaren—lust schitterde in haar ogen.
Een grijns trok aan zijn lippen.
De dienstmeid bevroor, beschaamd dat ze betrapt was, maar toen ze hem zag teruggrijnzen, dacht ze dat ze geslaagd was. Dat ze hem had verleid.
Toen hij met zijn ogen gebaarde dat ze dichterbij moest komen, lichtte haar gezicht op in triomf. Vanuit haar ooghoek keek ze zelfs trots naar de anderen, alsof ze wilde zeggen, Zie je? Ik heb het gedaan.
Ze benaderde hem, staand daar met een verleidelijke glimlach. Haar hand jeukte om zijn knappe gezicht aan te raken, en ze hief die langzaam naar hem op.
Maar zijn uitdrukking veranderde in een oogwenk. De grijns verdween, vervangen door ijskoude kilte.
Voordat ze het gevaar kon registreren, greep zijn grote hand haar pols. Een scherpe, brandende pijn schoot door haar lichaam. Ze keek geschokt naar beneden—haar hand was bedekt met bloed.
Haar ogen werden groot, haar wereld tolde. Bloed stroomde uit haar pols. Ze zakte binnen enkele seconden bewusteloos in elkaar.
Jack, onaangedaan, veegde rustig het bloed van zijn hand met een zakdoek alsof er niets ongewoons was gebeurd. Nadat hij klaar was, trok hij zijn jas recht, stond op en liep langs haar bewusteloze lichaam.
Buiten stond zijn Mercedes-Maybach Exelero al te wachten. Hij gleed op de achterbank en gaf de chauffeur de opdracht om hem naar kantoor te brengen, zijn houding kalm, alsof hij niet net minuten geleden een daad van wreedheid had begaan.
Willems Industrie
De kantoorvloer gonste van het leven. Sommige werknemers waren hard aan het werk, anderen waren aan het roddelen, en weer anderen scrolden lui door hun telefoons.
Alles was normaal - totdat iemand naar binnen stormde om aan te kondigen: "De baas komt eraan."
Paniek verspreidde zich onmiddellijk. Iedereen haastte zich terug naar hun bureaus, typend alsof hun leven ervan afhing, en deden alsof ze druk bezig waren.
Enkele ogenblikken later weerklonk het geluid van gepoetste leren schoenen over de vloer. De temperatuur leek zelf te dalen.
Jack Willems verscheen. Gekleed in een zwart pak, zijn haar perfect naar achteren gestreken met gel, zag hij eruit als de machtige duivel die ze allemaal vreesden. Zijn kille blauwe ogen - zonder enige emotie - waren genoeg om iedereen met één blik te verlammen.
Vrouwelijke werknemers zuchtten stilletjes, stiekem naar hem kijkend. Sommigen droomden ervan hun vingers door zijn onberispelijke haar te laten glijden. Maar niemand durfde zijn blik lang vast te houden. Zijn aanwezigheid alleen al was verstikkend.
Achter hem liep zijn secretaresse, Max, en een groep zakenpartners. Ook zij droegen zwarte pakken, maar niemand kon tippen aan Jacks commanderende aura. Hij leek op een koning omringd door gewone onderdanen.
Jack gunde niemand een blik. Hij liep rechtstreeks naar zijn privé-lift, en liet de vloer in doodse stilte achter. De werknemers ademden pas opgelucht uit toen hij weg was.
In zijn kantoor liep Max achter hem aan, nog steeds de details van zijn schema opsommend.
"Meneer, alle leden wachten in de vergaderzaal," informeerde hij. Jack knikte kort.
Nadat hij de update had afgerond, wachtte Max stilletjes op verdere orders.
Plotseling sneed Jacks stem door de stilte.
"Ontsla de werknemer die mijn aankomst aankondigde."
Max verstijfde, geschokt. Maar... hoe? Hij had niemand aangekeken. Hoe kon hij het weten?
Alsof hij zijn gedachten las, landden Jacks doordringende ogen op hem.
"Wil je iets vragen, Max?" Zijn toon was scherp, gevaarlijk.
Max slikte moeizaam. "Nee, meneer."
Jack leunde achterover in zijn stoel, zijn stem koud. "Waar wacht je dan nog op?"
Max begreep het. Dat was zijn cue om te vertrekken.
"Ja, meneer." Hij draaide zich naar de deur, maar voordat hij kon vertrekken, bevroor Jacks stem hem opnieuw ter plaatse.
"Maak aan iedereen bekend - als ik iemand weer betrap die doet alsof hij werkt..." Hij pauzeerde, zijn woorden dreigend.
Max' hart sloeg een slag over. Hij wist wat die pauze betekende. Iemand zou een slechte dag krijgen.
"Ja, meneer," antwoordde Max snel, en verliet het kantoor met zowel opluchting als angst.
Wreed, hè? Dat vind ik ook.
Vertel me hoe het hoofdstuk gaat. Wees ook geen stille lezer.
Stem en reageer, zodat dit verhaal veel baat heeft.
Voeg dit boek toe zodat je niets geweldigs mist.
꧁༒•fijn lezen•༒꧂
