Zijn Obsessie

Er staan veel studenten in de aula van de hogeschool. Iedereen is zo blij. Waarom? Omdat het vandaag onze afstudeerdag is. Maar ik ben superblij omdat ik hierna eindelijk naar mijn droomland, New York, kan gaan. Ja, ik weet het, ieders droomland.

"Naina Joshi!" riep de directeur mijn naam, en ik stond snel op van mijn stoel, bijna rennend naar het podium. Iedereen klapt, en al mijn vrienden roepen mijn naam. Met elke stap voel ik dat ik een stap dichter bij mijn dromen kom.

Ik sta nu voor de directeur. Hij wenste me het beste voor mijn toekomst, en ik glimlachte naar hem. Toen riep hij plotseling: "WAKKER WORDEN!"

"Maar meneer, waarom klinkt u als mijn Ma?" vroeg ik hem.

Toen voelde ik iets kouds op mijn gezicht. UGH, wat is dit nu? Water!

Ik opende mijn ogen en ging rechtop in bed zitten, verbaasd om me heen kijkend in mijn kamer. Waarom ben ik in mijn kamer? Ik was toch op de hogeschool?

Toen voelde ik iemand boos naar me kijken. Ik draaide me om en zag Ma daar staan met een emmer in haar hand, boos naar me starend.

Oh nee! Dit was gewoon een droom. God, wanneer komt deze droom uit?

Ma zei: "Wanneer ga je naar de hogeschool?"

"HOGESCHOOL?" vroeg ik, nog half slapend.

Bij het horen van mijn vraag sloeg Ma met haar hand tegen haar voorhoofd en zei: "Oh God, wat moet ik met haar?"

Ik rolde met mijn ogen. Gewoon een typisch Aziatische moederding.

"Vandaag is je afstudeerdag; weet je dat niet meer?"

Op dat moment verdween mijn slaap als sneeuw voor de zon.

"WAT?" vroeg ik, met de schok op mijn gezicht te lezen.

Ze stond daar met haar handen op haar heupen, één wenkbrauw opgetrokken. Ik pakte snel mijn telefoon en zag dat het vandaag maandag was. Maar hoe? Gisteren was het nog zaterdag, en nu is het al maandag? Waarom, God, waarom kruipt het weekend als een slak en vliegt het weg als een konijn? Ugh!

Ik sprong snel uit bed, gaf Ma een snelle knuffel en rende naar de badkamer om me klaar te maken. Terwijl ik mijn tanden poetste, hoorde ik Ma klagen tegen Papa over hoeveel hij me verwent. Vertel me eens, welke vader verwent zijn dochter niet?

Na me klaar te hebben gemaakt, rende ik naar de woonkamer. Nou ja, het is een kamer, maar ik noem het de woonkamer om mezelf tevreden te stellen, vraag me niet waarom. Daar aangekomen plofte ik meteen neer op het bed.

"Mijn ontbijt!" riep ik richting de keuken.

Ma kwam binnen een minuut met ontbijt. Nadat ze het aan me had gegeven, ging ze terug naar de keuken. Ik was aan het eten toen Ma begon te zeuren dat ik vroeg op moest staan en zelf mijn ontbijt moest maken. Wat moet ik doen als ze er niet is?

Nadat ik mijn ontbijt had opgegeten, pakte ik mijn tas en ging naar de deur. Niet voordat ik Ma en Papa eraan herinnerde om op tijd naar de hogeschool te komen. Ik gaf Papa een knuffel, kuste Ma, pakte mijn fietssleutels van de tafel en verliet het huis. Ik startte mijn fiets en ging op weg naar de hogeschool.

Laat me je iets vertellen: als ik naar de hogeschool ga, fluit ik naar jongens of knipoog ik naar hen. Zoals zij dat bij meisjes doen, niet bij allemaal natuurlijk.

Waarom doe ik dit? Nou, omdat ik die ongemakkelijke blik op hun gezichten leuk vind.

Waarom zouden ze niet hun eigen medicijn proeven?

Iedereen klapt. Ik houd mijn afstudeerdiploma in mijn hand met zoveel dromen, glimlachend recht naar mijn ouders, die huilen en trots naar me kijken. Ja, Papa, Ma, ik beloof jullie dat ik op een dag ons leven zal veranderen - het leven dat jullie niet konden leven vanwege mij.

Ik kwam van het podium af en liep naar mijn ouders, hen stevig omhelzend. Bijna de hele hogeschool kwam me feliciteren. Waarom niet? Ik ben een beroemde student - niet omdat ik een uitblinker ben of zoiets. Ik was beroemd omdat ik een lastpak was. Er was geen enkele dag dat er geen klacht bij ons thuis kwam, over hoe ik iemand had geslagen of iets anders. Al mijn leraren en de directeur zijn blijer dan ik over mijn afstuderen. Waarom niet? Vanaf nu geen gevechten meer, geen klachten meer, en geen ouders meer die schreeuwen: "Kijk hoe ze mijn kind heeft geslagen." Niets.

Dus vertel me, hoe is het hoofdstuk? Wees geen stille lezer.

Fijn lezen 😌💜

Heb geduld en vertrouw me, je zult van dit verhaal genieten net zo veel als ik geniet van het schrijven ervan.