Bölüm 334 Baban Benim Kahramanım!

Daha yumuşak bir eğime yuvarlandıklarında, Sharon yakındaki bir çalıya tutundu, ellerine batan dikenleri umursamadan. Sonunda durdular.

Sharon derin bir nefes aldı ve Seb'e baktı. Gözleri sıkıca kapalıydı, yüzü solgundu ve alnında soğuk terler birikmişti. Kalbi sıkıştı.

"Seb, uyan, nasılsın?" diye...