Rozdział 1

Szłam przez trawę, niosąc stos wełnianych koców. Przygotowywaliśmy się na dzisiejsze obchody pełni księżyca. Uwielbiam te comiesięczne spotkania stada. Jemy, śmiejemy się, opowiadamy historie o historii stada i bogach. Potem ci, którzy potrafią się przemieniać, biegają po lesie. Reszta z nas zostaje, udając, że nie zazdrościmy innym. Przez osiemnaście lat byłam częścią grupy, która zostaje przy ognisku, pilnując szczeniąt i dbając, by ogień nie wygasł. To stawało się nudne, chciałam, żeby mój wilk do mnie przyszedł, chciałam udowodnić, że nie jestem bezużyteczna.

„Cześć, dyniu.” Odwróciłam się w stronę głosu mojego ojca i uśmiechnęłam się. Był na zewnątrz, sprawdzając las razem z Alfą i Gammą w ramach przygotowań do nocy.

„Cześć, tato,” zawołałam, kładąc koce na kłodzie, a potem biorąc część z nich i rozkładając na innych kłodach, na których siedzieliśmy wokół ogniska. Były bardziej dla wygody niż dla ciepła, wszyscy wilkołaki mieli gorące ciała. Nawet ci, którzy jak ja, nie mieli jeszcze swojego wilka. Jeszcze, dodałam.

„Czekasz na jutro?” zapytał Alfa Mark, gdy on, Gamma Jonas i mój ojciec podeszli do mnie.

„Trochę,” odpowiedziałam.

„Co znaczy trochę, fasolko?” zapytał Gamma Jonas. On, mój ojciec i Alfa byli najlepszymi przyjaciółmi przez całe życie. Nikt nie był zaskoczony, gdy Alfa Mark mianował mojego ojca swoim Betą, a Jonasa Gammą, kiedy przejął prowadzenie stada od swojego ojca. To było lata przed tym, jak ja i mój brat się urodziliśmy. Dorastaliśmy z rodzinami Alfy i Gammy jako częścią naszej własnej. Mój brat, Elder, był najlepszym przyjacielem Jamesa, syna Alfy. Wszyscy oczekiwali, że będę najlepszą przyjaciółką Cindy, córki Gammy Jonasa. Ale nie dogadywałyśmy się wcale. Po prostu utrzymywałyśmy przyjazne relacje ze względu na nasze rodziny.

„Myślę, że moja dynia jest zdenerwowana. Osiemnaście lat to duży krok,” powiedział tata, obejmując mnie ramieniem i przyciągając do siebie.

„To prawda. Będzie mogła wyczuć swojego partnera, a on będzie mógł ją zidentyfikować, jeśli oboje mają ponad osiemnaście lat,” powiedział Alfa z dużym uśmiechem.

„Jest za młoda na takie rzeczy,” mój tata zmarszczył brwi, a jego obaj przyjaciele wybuchnęli śmiechem. Mój tata i Alfa Mark mieli częściowo rację. Byłam zdenerwowana możliwością wyczucia mojego partnera. Ale było coś więcej. Mój wilk nadal do mnie nie przyszedł, nigdy nie byłam w stanie się przemienić, a z każdą pełnią księżyca, która przychodziła i odchodziła, wyglądałam słabiej w oczach innych wilkołaków. Zaczynało się móc przemieniać między szesnastym a dwudziestym piątym rokiem życia. Wszyscy wiedzieli, że im młodszy jesteś, kiedy twój wilk przychodzi, tym silniejszy on, a więc ty, jesteś. James przemienił się po raz pierwszy miesiąc po ukończeniu szesnastu lat, mój brat siedem miesięcy po swoich szesnastych urodzinach. Cindy miała trochę ponad siedemnaście lat, kiedy się przemieniła. Ja miałam prawie osiemnaście lat i nawet nie poczułam najmniejszego mrowienia podczas pełni. Bałam się, że jeśli znajdę swojego partnera, uzna mnie za zbyt słabą.

„Nadal martwisz się o swojego wilka, mała?” zapytał Alfa. Skinęłam głową. Rozmawialiśmy o tym wiele razy w ciągu ostatnich dwóch lat. „Armeria Rose Winstone, dwa lata to nic. Ona do ciebie przyjdzie,” powiedział. Skrzywiłam się, gdy użył mojego pełnego imienia. Moja mama miała słabość do wszystkiego, co rośnie, i nazwała swoje jedyne dwoje dzieci swoimi ulubionymi roślinami. Mój ojciec nie sprzeciwił się, bo kochał ją za bardzo, żeby nie pozwolić jej na swoje.

„Wiem, Alfa,” powiedziałam.

„Jesteś idealna, taka, jaka jesteś, dyniu,” powiedział mój tata i pocałował mnie w czubek głowy.

„Musisz tak mówić, jesteś moim ojcem,” zauważyłam.

„A jeśli jakiś chłopak powie ci coś innego, powiedz nam, a skopiemy mu tyłek.”

„Dzięki, wujku Jonas,” powiedziałam.

„Zawsze do usług,” odpowiedział i poczochrał mi włosy. Sprzeciwiłam się i próbowałam się wyrwać, ale mój tata się śmiał i trzymał mnie w miejscu. Nienawidziłam, kiedy ktoś mieszał mi we włosach. Trudno było je utrzymać w ryzach z ich rudymi lokami, ale jak ktoś je zmierzwił, stawały się jednym wielkim puchem kołtunów i puszenia.

„Dobra, koniec leniuchowania. Ruszajcie się. Zobaczymy się później wieczorem, mała, a po północy będziemy świętować twój wielki dzień,” powiedział nam Alfa.

„Dobrze, już idziemy,” westchnął mój ojciec z udawanym niezadowoleniem. Czasami myślę, że oni troje utknęli w wiecznym trybie nastolatków, i trochę mnie przeraża myśl, że to oni rządzą stadem. Ale są w tym dobrzy. Nasze stado jest jednym z najsilniejszych i najbardziej szanowanych stad na świecie. To dla nas wszystkich powód do dumy. Gdy mój ojciec i jego dwaj przyjaciele kontynuowali inspekcję, wróciłam do swoich wieczornych obowiązków. Zwykle pomagałam mamie, gdy ona i kilka innych kobiet przygotowywały jedzenie. Ale zostałam przydzielona do innych zadań i zgaduję, a raczej mam nadzieję, że to dlatego, że pracują nad niespodziankowym tortem na moje urodziny. Idąc do Sally, partnerki Jonasa, aby dowiedzieć się, jakie gry planuje dla maluchów, próbowałam sobie przypomnieć, że mam szczęście. Mam dobrą rodzinę, dobrych przyjaciół i dobre stado. Co z tego, że nie mam wilka? Trzy na cztery to nie jest zły wynik, prawda? A jeśli znajdę swojego partnera i pokocha mnie jak partnerzy, to będę miała cztery na pięć. To byłoby fantastyczne. Chyba że cię odrzuci, bo nie masz wilka, mówił cichy głos w mojej głowie. To jak zepsuta płyta, która ciągle gra w mojej głowie.

Godziny później siedziałam przed ogniskiem, śmiejąc się z innymi, gdy Nick, jeden z najstarszych wojowników w stadzie, opowiadał historię o tym, jak pokonał hordę wampirów. Liczba wampirów rosła z każdą pełnią księżyca. Ale wszyscy uwielbialiśmy słuchać jego opowieści. Większość członków stada biegała w swojej wilczej formie w okolicznym lesie. Nadal nie czułam potrzeby przemiany, więc jak zwykle zgłosiłam się do pilnowania maluchów i nastolatków. Było tuż po północy, kiedy stado zaczęło wracać. W grupach lub parach wychodzili z lasu, wszyscy uśmiechnięci i zrelaksowani. Zastanawiałam się, dlaczego wracają tak wcześnie, gdy moja mama i Luna Joy wyszły z lasu z tortem urodzinowym między sobą. Poczułam, jak moje oczy robią się wielkie, patrząc na niesamowite dzieło, które postawiono przede mną. Był to trzywarstwowy tort z białym lukrem i pokryty cukrowymi kwiatami, wyglądał jak kwiecista łąka. Na górze paliły się dwie świeczki, jedna i osiem.

„Wszystkiego najlepszego, kochanie,” powiedziała moja mama.

„Dziękuję, mamo.” Mama mnie przytuliła, a potem Luna Joy również mocno mnie objęła.

„Mam nadzieję, że szybko znajdziesz swojego partnera i że będzie wszystkim, czego pragniesz i na co zasługujesz,” szepnęła mi Luna.

„Dziękuję, Luno,” odpowiedziałam.

„Czas zdmuchnąć świeczki i pomyśleć życzenie, kochanie,” powiedział mój tata, dołączając do nas.

„Jeszcze nie. Starszy jeszcze nie przyszedł,” zauważyła moja mama.

„Jest z Jamesem i Cindy,” powiedziała Luna Joy, wtulając się w Alfę.

„Mogę poczekać,” zaoferowałam, co przyniosło mi uśmiech od pary Alfa.

„Szczerze mówiąc, całe stado jest tutaj, a my czekamy na naszego syna,” powiedziała moja mama, a ja słyszałam w jej głosie niecierpliwość. Usłyszałam mojego brata i naszych przyjaciół, zanim ich zobaczyłam. Mój brat wybiegł z lasu, a zaraz za nim James, podczas gdy Cindy szła wolniej.

„Przepraszam, przepraszam, nie zdawałem sobie sprawy, jak głęboko wbiegliśmy w las. Nie zdmuchnęłaś jeszcze świeczek, prawda?” zapytał Starszy.

„Nie, czekała,” powiedziała mu nasza mama, dając mu spojrzenie, które mówiło wszystkim, że nie jest zadowolona.

„Przepraszam,” powiedział znowu. Ja? Nie zwracałam uwagi na to, co mówił mój brat. Cała moja uwaga była skupiona na zapachu sandałowca i ananasa. Nawet bez mojego wilka wiedziałam, że to zapach mojego partnera. Odwróciłam się w jego stronę, gdy zobaczyłam Jamesa stojącego na skraju lasu, patrzącego na mnie z takim samym zaskoczeniem, jakie czułam. James, syn Alfy, był moim partnerem?