Rozdział 25: Lochy

Wilgotne korytarze rozciągają się przede mną, a ja nie mogę powstrzymać dreszczu, który przebiega mi po plecach, gdy przemieszczam się obok Dawida. Jego urywane oddechy są niemal tak głośne jak bicie mojego serca. Powietrze jest gęste od zapachu wilgoci, stęchlizny, która zdaje się przenikać do samy...