bal maskaradowy

PERSPEKTYWA JULII

„No chodź, będzie niesamowicie!” nalega Olivia, moja najlepsza przyjaciółka.

Dziś w firmie mojego taty odbywa się bal maskowy, a ja nie miałam ochoty iść, ale moja przyjaciółka jest bardzo uparta. Próbowała mnie przekonać już od ponad godziny.

„Wolałabym zostać w domu, obejrzeć serial i jeść bzdury!” zakrywam twarz kocem, mając nadzieję zakończyć tę kłótnię.

Olivia bierze głęboki oddech i wyobrażam sobie, że zaraz zaciągnie mnie na dół.

„Jeśli nie wstaniesz w ciągu pięciu minut, przysięgam, że cię zaciągnę!” mówi ze złością.

„Nie mam co na siebie włożyć,” wymyślam wymówkę.

„Nie kłam! Widziałam ubrania i niesamowitą maskę, którą dała ci twoja mama!” wskazuje.

„Co dostanę, jeśli pójdę?” pytam, odsłaniając twarz.

„Dla zabawy?” unosi brew. „Wyglądasz jak stara babcia; nawet nie wyglądasz na 17 lat,” mruczy.

Uśmiecham się na jej komentarz. Co złego jest w chęci zostania w domu?

„Dobra, idę,” wstaję, a ona uśmiecha się triumfalnie. „Myślisz, że William tam będzie?” pytam. On byłby jedynym powodem, dla którego zniosłabym tę nudną imprezę.

Olivia przewraca oczami, zirytowana mną.

„Zapomnij o tym gościu!” rozkazuje. „Jest dużo starszy od ciebie i nigdy na ciebie nie spojrzy. To najlepszy przyjaciel twojego ojca.”

Wzdycham. Podkochuję się w Willu odkąd pamiętam. No, nie tylko podkochuję, ale mam totalną obsesję. Jest praktycznie bratem mojego ojca i doskonale wiem, że nigdy mnie nie zauważy. Ale marzyć zawsze można, prawda?

„Pozwól mi marzyć,” robię minę.

„Możesz marzyć, ale nie o najlepszym przyjacielu twojego ojca,” karci mnie. „Jest stary,” krzywi się.

„Chcesz mi powiedzieć, że nie uważasz go za atrakcyjnego?” pytam, a ona milczy. „Widzisz?”

„Dobra, przyznaję, to przystojny starszy facet,” przewraca oczami.

Nie jest taki stary; ma tylko 40 lat. Jest ode mnie starszy o 23 lata. Nie widzę w tym problemu, ale niektórzy mogą uznać to za absurd.

William ma czarne włosy, jasne oczy i kilka tatuaży na ciele. Jest silny i bardzo, bardzo przystojny.

Kilka razy, gdy widziałam go bez koszulki podczas grillowania u nas w domu lub na plaży, podziwiałam jego ciało i fantazjowałam o tym, że kiedyś prześledzę wszystkie jego tatuaże. Pasują do niego idealnie. Jest perfekcyjny! Marzenie każdej kobiety, to pewne.

W przeciwieństwie do mojego ojca, William nigdy nie marzył o małżeństwie i dzieciach, dlatego wciąż jest singlem. Straciłam już rachubę, ile kobiet widziałam, jak się z nim spotykały. Powiedzmy, że jest niezłym kobieciarzem. Może zrobi wyjątek dla mnie, prawda?

„Wiem. Mam dobry gust!” mówię pewnie po tym, jak odpłynęłam w marzeniach o mojej nieodwzajemnionej pasji.

„Szykuj się!” rozkazuje Olivia.

„Będę wyglądać bardzo ładnie, może zrobi wyjątek dla mnie, prawda?” mówię, śmiejąc się.

„Śnij dalej, Julia,” moja przyjaciółka kpi z mojego marzenia.

Gdyby William nie był najlepszym przyjacielem mojego ojca, wątpię, żeby mnie nie zauważył.

„Na szczęście marzenia są za darmo,” żartuję. Często śmieję się z moich smutków.

„Przygotuj się, Julio," ponownie rozkazuje Olivia.

Niechętnie się zgadzam i wstaję, żeby się przygotować.

(...)

Zgodnie z oczekiwaniami, sala balowa była pełna. Wszyscy byli elegancko ubrani i mieli na sobie maski.

„Ta dekoracja jest idealna!" mówi Olivia podekscytowana, przyglądając się szczegółom wystroju.

„Mama dała z siebie wszystko," mówię szczerze.

Przechodzimy przez tłum gości, aż docieramy do odosobnionego stolika.

„Idę poszukać moich rodziców," mówi Olivia, znikając mi z oczu i zostawiając mnie samą.

Przechodził kelner, więc wzięłam kieliszek szampana i upiłam łyk. Te przyjęcia są nudne; wolałabym być w domu, oglądając serial komediowy i jedząc byle co.

Jestem przy piątym kieliszku szampana i czuję się lekko wstawiona. Moja najlepsza przyjaciółka, która tak nalegała, żebym przyszła, zniknęła i zostawiła mnie samą. Dlaczego tak bardzo chciała, żebym przyszła? Po to?

Jest świetną przyjaciółką!

Wstaję i trochę tańczę na parkiecie.

Kołyszę się w rytm muzyki, aż czuję silne ręce na mojej talii. Poczułam jego perfumy i zamarłam natychmiast.

Rozpoznałabym ten zapach z daleka.

„Jesteś sama?" pyta, jego głos chrapliwy przy moim uchu. Przeszył mnie dreszcz.

Powoli obracam się, by spojrzeć na tego mężczyznę, potwierdzając swoje przypuszczenia. To on.

William.

Mężczyzna, w którym się podkochuję. Śnię o nim każdej nocy, a to okropne mieć go tak blisko, a jednocześnie tak daleko.

Wciąż w szoku po jego podejściu, tylko kiwam głową.

„Zatańczysz ze mną?" pyta, oceniając mnie wzrokiem.

Byłam oniemiała. Nie wiedziałam, czy powinnam mu powiedzieć, kim jestem, czy po prostu iść na żywioł.

Jeśli powiem mu, kim jestem, prawdopodobnie się odsunie, na pewno. Nigdy by ze mną nie zatańczył, gdyby wiedział, kim jestem. Nigdy by mnie nie dotknął, jak zrobił to kilka sekund temu.

William mocno trzymał moją talię i prowadził mnie w tańcu.

Moje serce waliło z jego bliskości. Przez chwilę moje nogi się ugięły, ale on był tu, trzymając mnie pewnie.

„Pachniesz niesamowicie," mówi, zostawiając pocałunek na mojej szyi, co znowu wywołuje dreszcz.

Odsunęłam się nieco od jego ciała i spojrzałam mu w oczy na moment. To była jedyna część niezasłonięta przez maskę, którą mieliśmy na sobie. Will nie przerywał kontaktu wzrokowego, jego spojrzenie wahało się, gdy patrzył na moje usta. Nerwowo przygryzam wargę, niecierpliwa na to, co się wydarzy. Powoli, zbliżył swoją twarz do mojej, a moje oddechy przyspieszyły, czekałam na to tak długo.

„Chcę cię pocałować," ostrzega.

Kiwnęłam głową na zgodę, bo tego też chciałam.

William położył jedną rękę na moim karku i delikatnie przycisnął nasze usta do siebie. Poczułam miękkość jego warg, a w brzuchu poczułam motyle.

Jego pocałunek był daleki od tego, co sobie wyobrażałam; był tysiąc razy lepszy. Miał w sobie pasję. Jego język bawił się z moim w szybkim tempie, walcząc o przestrzeń. Czułam, że nasz pocałunek był idealnym dopasowaniem.

„Wyjdziemy stąd?" zapytał, a ja, oczywiście, tylko kiwnęłam głową.

Może jutro będę tego żałować. Ale dzisiaj...

Dzisiaj zamierzam się tym cieszyć!