Rozdział 164 Nie zapomnij o mnie

Uśmiech Ewy był ledwo widoczny, a przyciemnione światło w pokoju łagodziło jej rysy twarzy. Kosmyki włosów opadały na jej piękne oczy, zasłaniając wyraz twarzy.

Tylko jej delikatny głos pozostał. "Nie mam innej drogi powrotu i nigdy nie myślałam o powrocie." Atmosfera nagle stała się ponura.

Micha...