เงารักอสูร

หญิงสาว​วัย 22 ปี​เดิน​ฮัม​เพลง​โปรด​เข้ามา​ภายใน​ที่ทำงาน​ของ​เธอ​ด้วยความ​สบายใจ วันนี้​ไม่ใช่​วันแรก​ที่​เธอ​มา​ทำงาน​ที่นี่ แต่​เป็น​วันแรก​ที่​หญิงสาว​ได้บรรจุ​เป็น​พนัก​งานประจำ หลังจาก​ที่ทำงาน​เป็น​พนักงานฝึกหัด​ระหว่าง​กำลัง​ศึกษา​อยู่​ระดับ​ปริญญาตรี พอ​จบ​ญาดา​ได้​เลื่อนตำแหน่ง​มา​เป็น​พนักงาน​ทดลองงาน หนึ่ง​ปี​ที่​เธอ​พยายาม​ทำงาน​อย่าง​เต็มที่ ขยันขันแข็ง ไม่เคย​ขาด​ลา​มาสาย ทำให้​ญาดา​ได้รับ​การ​พิจารณา​เป็น​พนัก​งานประจำ​ตาม​ความ​ตั้งใจ

“​เปิ้ล...วันนี้​มาเร็ว​จัง​เลย​นะ” ชา​สิรี​เพื่อนร่วมงาน​นิสัยดี​เอ่ย​ถาม​ขณะ​ทั้งสอง​กำลัง​แต่งตัว​ไป​เป็น​เครื่องแต่งกาย​ที่ทาง​โรงแรม​จัดให้

“เป็น​พนัก​งานประจำ​วันแรก​นี่ ก็​ต้อง​ขยัน​หน่อย เดี๋ยว​เจ้าของ​โรงแรม​เขา​จะ​ไล่ออก” เธอ​พูด​อย่าง​อารมณ์ดี ใบหน้าสาวเคลือบด้วยรอยยิ้ม

“ดีใจ​ด้วย​นะ​ที่​ได้​บรรจุ​ซะที​หลังจาก​รอ​เวลานี้​มา​นาน” เพื่อน​สาว​พูด​และยิ้ม​อย่าง​มี​ไมตรีจิต

“ขอบใจ เงินเดือน​ออก​เดี๋ยว​พาไป​เลี้ยง”

“ได้​เลย บอกล่วงหน้า​ก็แล้วกัน​รี​จะ​ได้​ล้างท้อง​รอ”

“ท้อง​แค่นี้​จะ​กิน​ได้​เท่าไหร่​กัน ข้าว​จาน​เดียว​ก็​อิ่ม​แล้ว ​เปิ้ล​คิด​ไม่ผิด​หรอก​ที่​พา​รี​ไป​เลี้ยงข้าว เพราะ​กิน​น้อย​ไม่​เปลืองเงิน​ดี”

“รู้ทัน​อีกแล้ว...ไปกันเถอะ เดี๋ยว​พี่ไพ​จะ​ดุ​เอา” สอง​สาว​ออกจาก​ห้องแต่งตัว​ของ​พนักงาน เพราะ​หาก​เข้า​แผนก​ช้า​แม้​วินาที​เดียว​รับรอง​ได้​เลย​ว่า ประไพ​ผู้จัดการ​แผนก​จะ​ต้อง​บ่น​เกี่ยวกับ​การ​รักษาเวลา​ใน​การ​ทำงาน​ยาว​แน่นอน ทาง​ที่​ดี​ไป​ก่อนเวลา​สัก​สิบ​นาที​น่าจะ​ดีกว่า

ห้องอาหาร​นานาชาติ​คือ​ส่วน​ที่​ญาดา​ต้อง​รับผิดชอบ หน้าที่​บริการ​เป็น​หน้าที่​ที่​เธอ​รัก รอยยิ้ม​ที่​สวยงาม ดวง​หน้าหวาน​สวย​ยิ่ง​มอง​ยิ่ง​เพลิดเพลิน ริมฝีปาก​รูป​กระจับ​สีชมพู​สด ถูก​เคลือบ​ด้วยลิป​ใส​ส่งผลให้​ดวง​หน้า​ของ​เธอ​สวยงาม​ราวกับ​เทพธิดา​น้อย ดึงดูด​บุรุษเพศ​ให้​เหลียวมอง​ได้​ไม่ยาก

“​เปิ้ล...เอา​อาหาร​ชุด​นี้​ไป​ส่ง​ที่​ห้องส​วีต​ด้วย​นะ” ประไพ​ชี้​ไป​ที่​รถเข็น​อาหาร​ของ​ทาง​โรงแรม

“ไหนคะ​อาหาร ​เปิ้ล​เห็น​แต่​ขวด​เหล้า” ​ญาดา​เอ่ย​ถาม​เมื่อ​มอง​ไป​ที่​รถเข็น ดวงตา​สีน้ำตาล​เข้ม​มองไม่เห็น​อาหาร​เลย​สัก​จาน นอกจาก​เครื่องดื่ม​แอลกอฮอล์​ราคา​นับ​หมื่น​บาท​อยู่​หนึ่ง​ขวด​เท่านั้น

“นี่แหละ​คือ​อาหาร​ของ​ลูกค้า​ที่​พักอยู่ที่​ห้องส​วีต​” ประไพ​จำ​ได้ดี 4 ปี​มาแล้ว​ที่​ชายหนุ่ม​รูปงาม​คน​นี้​มา​เป็น​แขก​วีไอพี​ที่นี่ เขา​จะ​มา​ที่​โรงแรม​แห่งนี้​ทุกปี เพื่อ​เตือน​ความ​จำ​และ​ความหลัง​ครั้ง​เก่าก่อน​ระหว่าง​หญิง​คน​รัก​ที่​ตาย​จากไป​และ​ทุกครั้ง​อาหาร​ที่​เขา​รับประทาน​ตลอด​ช่วง​ระยะเวลา​ที่อยู่​ที่นี่​คือ สุรา

“มี​ด้วย​เหรอ​พี่ไพ​กินเหล้า​แทน​ข้าว พิลึก​จัง”

“มี​สิ​ก็​คุณ​คาร์ล​นี่แหละ คน​รัก​ของ​เขา​ชื่อ​วรัญชิญา​ไง ที่​เป็น​นางแบบ​ดาวรุ่ง แต่​น่าเสียดาย​ต้อง​มา​ตาย​จากไป​ตั้งแต่​อายุ​ยัง​น้อย บังเอิญ​จัง​เลย​ชื่อเล่น​ของ​คน​รัก​คุณ​คาร์ล​ชื่อว่า​เปิ้ล​เหมือนกับ​เรา​นี่แหละ คุณ​คาร์ล​จะ​มา​ที่นี่​ทุกปี ในวัน​ครบรอบ​ที่​คุณ​เปิ้ล​เขา​เสียชีวิต นี่​ก็​สี่​ปี​มาแล้ว จะหมก​ตัว​อยู่​แต่​ใน​ห้อง ไม่ออกไปไหน​จะ​อยู่​จน​ครบ​หนึ่ง​อาทิตย์​แล้วจึง​กลับ​ไป​อิตาลี พนักงาน​ที่นี่​เขา​ชิน​กัน​หมดแล้ว ​เปิ้ล​อาจจะ​ยัง​ไม่รู้​เพราะ​ไม่เคย​ขึ้นไป​เป็น​รูม​เซอร์วิส เขา​น่าสงสาร​มาก​นะ​เปิ้ล​ รักเดียวใจเดียว แม้ว่า​คน​ที่​เขา​รัก​จะ​จาก​ไปแล้ว” ประไพ​ไม่​รู้สึก​สมเพช ตรงกันข้าม​เธอ​รู้สึก​ทึ่ง​กับ​ความ​รัก​ที่​มั่นคง​ของ​เขา​และ​สงสาร​กับ​ความรัก​ที่​ไม่​สมหวัง​ของ​คาลิ​เอโป​ ยึดมั่น​ถือมั่น​จน​กระทั่งถึง​ปัจจุบัน

“สงสัย​คุณ​คาร์ล​เขา​คง​รัก​คุณ​เปิ้ล​มาก​นะคะ​ สี่​ปี​มาแล้ว​ยัง​ฝังใจ​อยู่​เลย น่าสงสาร​นะคะ​” ​ญาดา​รู้สึก​สะท้อนใจ​กับ​ความ​รัก​ที่​มั่นคง​ของ​คาลิ​เอโป​ จะ​มี​ผู้ชาย​แบบนี้​จริง​หรือ​ที่​ยึดมั่น​กับ​ความ​รัก​ที่​จากไป​อย่าง​ไม่มีวัน​กลับ ผู้หญิง​คนนั้น​ช่าง​โชคดี​จริงๆ

“รีบไป​เถอะ เดี๋ยว​คุณ​คาร์ล​เขา​จะ​โมโห​เอา” รูม​เซอร์วิส​ส่วนมาก​จะเป็น​ผู้ชาย หาก​แต่​วันนี้​มี​ลูกค้า​ที่มา​พัก​สั่งอาหาร​ให้​ไป​รับประทานอาหาร​ที่​ห้อง​มากกว่า​วัน​อื่นๆ​ ประไพ​จำ​เป็นที่​ต้อง​ให้​ญาดา​นำ​อาหาร​ขึ้นไป​ให้​ลูกค้า​ราย​นี้

“ค่ะ พี่ไพ​” หญิงสาว​ยิ้ม​ให้​ประไพ​อีกครั้ง ก่อนที่จะ​เข็น​รถ​ที่​มี​เครื่องดื่ม​แอลกอฮอล์ น้ำแข็ง​และ​มิก​เซอร์ ตรงไป​ที่​ลิฟต์​ใน​ส่วน​ของ​พนักงาน ขึ้นไป​ที่​ห้องสวีต​ชั้น​บนสุด​ของ​โรงแรม

“ออกไป...บอก​ให้​ออกไป​ไง ไสหัว​ออกไป​ให้​หมด” เสียง​อ้อแอ้​ของ​คาลิเอโป​ตวาด บรรดา​ลูกน้อง​ที่​พยายาม​พา​ร่าง​ของ​เจ้านาย​หนุ่ม​เข้าไป​พักผ่อน​ภายใน​ห้องนอน หลังจากที่​คาลิ​เอโป​ดื่ม​แอลกอฮอล์​มาราธอน​สาม​วัน​สามคืน มีเพียง​ขนมปัง​สอง​แผ่น​กับ​กาแฟร้อนๆ​ เท่านั้น​ที่​ตก​ถึง​ท้อง​เมื่อเช้านี้​เพียง​มื้อเดียว

“เข้า​ไปนอน​เถอะ​ครับ​คุณ​คาร์ล...ไปนอน​เถอะ​ครับ” ​สเตฟี่​พยายาม​ขอร้อง​คน​ที่​ไม่มีสติ​ที่จะ​รับฟัง​อะไร​ทั้งสิ้น​อย่าง​เหนื่อยหน่าย​ใจ มา​ที่​โรงแรม​นี้​ทุกครั้ง​เมื่อใด เจ้านาย​ของ​เขา​เปลี่ยนเป็น​คนละ​คน เมามาย​ไม่ได้สติ คร่ำครวญหา​แต่​วรัญชิญา​ ไม่ว่า​จะ​กี่​ปี​หัวใจ​ของ​เจ้านาย​หนุ่ม​มี​แต่​วรัญชิญา​คน​เดียว

“ไม่​ไป​โว้ย!!...อย่า​มา​ยุ่ง​บอก​ให้​ออกไป​ไม่​เรียก​ไม่​ต้อง​เข้ามา ไป ออกไป...แล้ว​เมื่อไหร่​เหล้า​ที่​สั่ง​จะ​มา​สักที​วะ...ช้า​จริง​โว้ย” เขา​สบถ​ออกมา​ดังลั่น หาก​แต่​สเตฟี่​ไม่​ลดละ​ที่จะ​พา​ร่าง​ของ​คาลิ​เอโป​เข้าไป​ใน​ห้องนอน​อย่าง​ทุลักทุเล โดนศอกกลับ​บ้าง โดน​ชก​บ้าง โดน​ถีบ​บ้าง​ก็ตาม เพราะว่า​อยาก​ให้​เจ้านาย​ได้​พักผ่อน​แล้ว​กลับมา​เป็น​คน​เก่า​ให้​เร็ว​ที่สุด

“เหนื่อย​ฉิบ...เลย​พี่​สเตฟี่​ มา​ที่นี่​ทีไร​คุณ​คาร์ล​เป็น​อย่าง​นี้​ทุกที” คา​รอส​ลูกน้อง​อีก​คน​อด​บ่น​ไม่ได้ ก่อนที่จะ​มา​ที่นี่ เจ้านาย​ของ​เขา​เป็นผู้เป็นคน​มากกว่า​นี้ เคร่งขรึม เอาการเอางาน ไม่​ดื่มสุรา แม้​จะ​ไม่มี​รอยยิ้ม​ก็ตาม ดีกว่า​ตอนนี้​มากมาย​นัก

“ออกไป บอก​ให้​ออกไป​ไง...รำคาญ​จริงๆ เลย ออกไป...เหล้า​มา​หรือยังวะ...ไอ้​สเตฟี่​บอก​ให้​ออกไป​ไง ถ้า​ไม่​ออกไปกู​จะ​ยิง​มึง​ทิ้ง​นะ” คน​ไม่ได้สติ​ไม่เพียงแต่​พูด ผลัก​ร่าง​ลูกน้อง​ทั้งสอง​ลง​ไป​นั่ง​อยู่ที่​พื้น หยิบ​ปืน​ที่อยู่​โต๊ะ​หัว​เตียง​ออกมา ทำ​ท่าจะ​ยิง​ส่งผลให้​ทั้งสอง​วิ่ง​ออกจาก​ห้อง​แทบ​ไม่ทัน

“ขนาด​เมา​ยัง​ดุ​ขนาดนี้ ถ้า​ไม่​เมา​มี​หวัง​เรา​สอง​คน​ลง​ไปนอน​ที่​โลง​แน่เลยพี่” คา​รอส​บ่นอุบ​หลังจากที่​วิ่งหนี​ออก​มาจาก​ห้อง

“อย่า​บ่น​เลย​น่า...ตอน​ไม่​เมา​ไม่​เป็น​อย่าง​นี้​หรอก กลับ​ไป​อิตาลี​คุณ​คาร์ล​เขา​ก็​เหมือนเดิม​แล้ว”

“ผม​ไม่เข้าใจ​เลย รู้ว่า​มา​ที่นี่​แล้ว​ต้อง​เจ็บ​จะ​มา​ทำไม ตอกย้ำ​ความ​เจ็บปวด​เปล่าๆ​” คา​รอส​พูด​อย่าง​ไม่เข้าใจ

“เพราะ​รัก​ไง...คุณ​คาร์ล​รัก​คุณ​เปิ้ล​มาก​ถึง​มากที่สุด คุณ​คาร์ล​เขาทำใจ​ไม่ได้​และ​ไม่มีวัน​ทำใจ​ได้ เจ้านาย​มา​ที่นี่​เพื่อ​มาหา​คุณ​เปิ้ล​ เพราะ​เจ้านาย​มีความคิด​หนึ่ง​ว่า สักวันหนึ่ง​เจ้านาย​จะ​ได้​เจอ​กับ​คุณ​เปิ้ล​อีกครั้ง” ​สเตฟี่​เข้าใจ​ความรู้สึก​ของ​เจ้านาย​ดี ​คาลิ​เอโป​เคย​บอก​กับ​เขา​ว่า ​วรัญชิญา​มา​เข้าฝัน​เขา​บอกว่า​ให้​เดินทาง​มาหา​เธอ​จะ​ได้​พบกัน​อีกครั้ง​และ​ครั้งนี้​จะ​ไม่มีวัน​แยกจากกัน จนกว่า​จะ​หมดลมหายใจ​ของ​ชีวิต

“จะ​เจอ​ยังไง​คน​ตาย​กับ​คน​เป็น ถ้า​เจอ​ก็​คง​เป็น​ผี...​บรื๋อ...สยอง ผม​ไม่เอา​ด้วย​หรอก ถ้า​เจอ​ผม​วิ่ง​ป่า​ราบ​แน่” คำ​บอกเล่า​ของ​สเตฟี่​ทำให้คา​รอส​ขนหัวลุก​ขึ้นมา​ทันที

“ไม่ว่า​จะ​เป็น​ผี​หรือว่า​เป็น​คน เจ้านาย​ของ​เรา​ไม่​กลัว​หรอก ขอให้เจอ​เท่านั้น ไป​เถอะ​ไป​พักผ่อน พรุ่งนี้​จะ​ต้อง​มา​ดูแล​เจ้านาย​แต่เช้า” สอง​หนุ่ม​ถอนหายใจ​ก่อน​จะ​เดิน​ออก​ไปจาก​ห้องส​วีต​เพื่อ​ไป​ห้องพัก​ของ​ทั้งสอง ที่อยู่​ฝั่งตรงข้าม