Best แวมไพร์ Stories & Novels Collection

ชื่อของฉันเพียงพอที่จะทำให้คนส่วนใหญ่หนีไปไกล คนที่ไม่หนีก็เป็นคนโง่ เพราะพวกเขาจะได้สัมผัสกับความโกรธของฉัน ฉันคือราชาแห่งความมืด ทริบริดแห่งความมืด ผู้ที่เปลี่ยนแปลงโลก ประเทศต่างๆ ล่มสลายด้วยมือของฉัน

มันดีที่สุดที่จะอยู่ในด้านดีของฉัน แม่ของฉันคิดว่าเธอกำลังปกป้องฉัน โดยการเก็บเวทมนตร์ของฉันไว้จากฉัน การทรยศนั้นเจ็บปวดที่สุด เธอเอาชิ้นส่วนของฉันไป ฉันเกือบฆ่าเธอเพื่อเอามันกลับมา ฉันหยุดอายุที...

"ฉันเป็นมนุษย์ แล้วจะมีคู่แท้ได้ยังไงตั้งสี่คน?"

ฉันแอบมองผ่านนิ้วมือ เห็นหมาป่าตัวใหญ่สี่ตัวที่สวยงามจ้องมาที่ฉัน ตัวหนึ่งมีตาสีแดงเรืองแสง น่าจะเป็นโคลตัน อีกตัวมีตาสีเหลือง น่าจะเป็นโจเอล และอีกสองตัวมีตาสีฟ้าเรืองแสง น่าจะเป็นฝาแฝด "โอ้พระเจ้า... นี่มันน่าทึ่งจริงๆ!"

โคลตันคลานลงบนสี่ขาและค่อยๆ เข้ามาใกล้ หูของเขาพับไปข้างหลัง ฉันยื่นมือออกไปและเริ่มลูบขนสีบลอนด์เข้มที่สวยงามของเขาอย่างช้าๆ ...

"ทำอะไรอยู่, ธีโอ?" ฉันกระซิบพยายามให้เสียงเบาที่สุด เพื่อไม่ให้โทเบียสได้ยินและมาตะโกนใส่ฉันอีกวันนี้

"ทำให้เธอมีปฏิกิริยา" เขากระซิบใกล้ริมฝีปากฉันก่อนจะจูบฉันอย่างแรง ริมฝีปากของเขากระแทกเข้ากับของฉัน เย็นแต่เรียกร้อง ฉันรู้สึกถึงลิ้นของเขาแปรงริมฝีปากล่างของฉันและริมฝีปากของฉันเปิดออก ลิ้นของธีโอเล่นกับของฉัน มือของเขาเอื้อมขึ้นมาจับหน้าอกฉันผ่านชุด เขาบีบแรงพอที่จะทำให้ฟองหมอกเล็กๆ ที่ฉันอยู...

"ฉันได้กลิ่นความต้องการของเธอแล้วนะ ฮาร์เปอร์ที่รัก" ชายที่มีดวงตาเหมือนหมาป่าครางและสูดกลิ่นเธอ เมื่อเธอรู้สึกว่าเขาค่อยๆ สอดใส่เข้ามาในตัวเธอ เธอก็พยายามกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก

"เธอต้องอ้ากว้างกว่านี้นะ..."

ทันใดนั้น ฮาร์เปอร์ก็ลืมตาขึ้น เธอหายใจไม่ออกและเหงื่อท่วมตัว

ตั้งแต่เธอเริ่มทำงานที่บ้านคาร์ไมเคิล เธอก็มีความฝันแปลกๆ แบบนี้ และนี่ก็เป็นอีกครั้งหนึ่ง ความฝันเกี่ยวกับหมาป่าตัวใหญ่และชาย...

สการ์เล็ตหนีมาเจ็ดปีแล้ว ย้ายจากเมืองหนึ่งไปอีกเมืองหนึ่งเพื่อหลบซ่อนจากครอบครัวที่เธอรัก - ที่ยังคงพยายามจะฆ่าเธอ แต่เมื่อเธอย้ายมาอยู่ที่เมืองคิวินา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เธอได้พบกับกลุ่มหมาป่า และกฎข้อแรกของแม่เธอที่ว่า "อย่ามีเพื่อน" ก็ถูกทดสอบ เธอพบว่ามันยากที่จะรับมือกับหนุ่มเจ้าชู้ที่มีเสน่ห์และเป็นลูกชายของหัวหน้ากลุ่มหมาป่าอาซูร์ - ไม่แน่ใจว่าเธอจะไว้ใจเขาได้จริงหรือไม่ ข้อมูลใหม่เกี่ยวกับช...

เธอไม่มีชื่ออีกต่อไปแล้ว หลังจากเวลาผ่านไปนานเธอก็ลืมไปแล้วว่าชื่อคืออะไร ลืมไปแล้วว่าการเลือกคืออะไร ลืมไปแล้วว่าการปรารถนาคืออะไร เธอลืมไปแล้วว่าการเป็นคนคืออะไร
เธอเป็นเพียงทาสในกลุ่มที่คอยย้ำเตือนเธอว่าเธอเป็นเพียงวัตถุที่ถูกใช้ ไม่ว่าจะเป็นการทำงานบ้านหรือการสนองความต้องการทางเพศของนายท่าน

เขาเป็นกษัตริย์ ไม่เพียงแค่นั้น แต่เป็นกษัตริย์ของหมาป่าอสูร อาณาจักรของเขาครอบคลุมดินแดนหมาป่าทั้งหมด ...

โอลิเวียผู้หลับใหลยาวนานนับพันปีได้ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น และออกเดินทางเพื่อค้นหาตัวตนที่แท้จริงของนาง
นางเชี่ยวชาญทั้งศาสตร์แม่มด การสร้างค่ายกลอาคม และเวทมนตร์ เรียกได้ว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญในทุกแขนง
เหล่าบรรพบุรุษแวมไพร์ต่างหวาดกลัวจนต้องหนีหัวซุกหัวซุน พลางร้องลั่นว่า “สตรีผู้น่าสะพรึงกลัวนางนี้ยังไม่ตาย! พวกเราไปยุ่งกับนางไม่ได้เด็ดขาด!”
เหล่านักล่าอสูรพากันอ้อนวอนโอลิเวีย “ได้โปรดรับอสูรพันปีตนนี้ไ...

“นี่มันผิดมาก ฉันไม่ควรทำแบบนี้ แต่ฉันต้านทานคุณไม่ไหวแล้ว...ต้านไม่ไหวอีกต่อไป!” เขาครางเสียงพร่า พลางรวบตัวฉันเข้าไปในอ้อมแขนทันที

สัมผัสของลูเซียนเย็นเยียบ แต่ฉันกลับร้อนรุ่มไปด้วยความปรารถนาที่ร่านร้อนและโหยหา
ริมฝีปากของเขานุ่มนวลเหลือเกิน และเขาจูบฉันด้วยความต้องการแบบเดียวกับที่ทำให้กางเกงในของฉันเปียกแฉะ
ทันใดนั้นประตูเปิดออกและฝาแฝดของเขาก็เดินเข้ามา ดวงตาสีแดงของเขากวาดมองภาพตรงหน้าขณะท...

เมื่อแม่ของเชส แทนนิง แต่งงานใหม่ในอีกหนึ่งทศวรรษให้หลังจากการเสียชีวิตของพ่อ เขาก็ดีใจที่ได้เห็นแม่กลับมามีความสุขอีกครั้ง แต่เมื่อย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านหลังใหม่กับพ่อเลี้ยงและพี่ชายต่างสายเลือด เขากลับมั่นใจว่าพวกเขาตัดสินใจผิดพลาดมหันต์ ไม่เพียงแต่บ้านหลังนั้นจะเก่าแก่นับศตวรรษและให้บรรยากาศน่าขนลุก แต่ครอบครัวใหม่ของเขายังดูลึกลับและเย็นชากับเขาเกินกว่าที่คาดไว้มาก

ทว่าการย้ายโรงเรียนใหม่ตอนชั้...

เขาถูกกำหนดให้ต้องตายบนแท่นบูชายัญ ในสภาพเปลือยเปล่า ถูกพันธนาการ และสังเวยเป็นเครื่องบูชา
แต่ทว่า อาร์วินกลับไปต้องตาอสูรร้ายในอาภรณ์แพรพรรณและเขี้ยวแหลมคม

บัดนี้ เขาตกเป็นของเจ้าชายเลสเตอร์
ไม่ใช่ด้วยความสมัครใจ ไม่ใช่ด้วยคำสัตย์สาบาน หากแต่เป็นด้วยสายเลือด สัญญา และชะตากรรมอันโหดร้ายที่เล่นตลก

ในราชวังที่เต็มไปด้วยคมดาบและเสียงกระซิบ อาร์วินถูกนำไปอวดโฉมประหนึ่งสัตว์เลี้ยง ถูกสัมผัสราวกับเป็น...

“ไม่ ข้าไม่ต้องการสิ่งนี้... ข้าไม่ต้องการเจ้า”

แม้คำพูดจะหลุดออกจากปาก ทว่ามือของโรแนนกลับเคลื่อนไหวโดยปราศจากคำสั่ง นิ้วของเขาขยุ้มลงบนเสื้อเชิ้ตผ้าลินินของดิมิทรี ราวกับจะดึงอีกฝ่ายเข้ามาใกล้แทนที่จะผลักไสออกไป

มือของดิมิทรีเคลื่อนไปตามสัญชาตญาณสู่ท้ายทอยของโรแนน ดึงเขาเข้ามาใกล้ และขณะที่ริมฝีปากของพวกเขาสัมผัสกันแผ่วเบา ดิมิทรีก็รู้สึกถึงบางสิ่งที่ดิบเถื่อนและเป็นสัญชาตญาณดั้งเดิมพลุ่งพล่าน...