สามสิบวัน
Bibi Paterson · In corso · 275.8k Parole
Introduzione
เธอคิดว่าเขาคือความสุขตลอดไปของเธอ...แต่เขาคือความสุขตลอดไปของเธอหรือเปล่า?
ตั้งอยู่ในลอนดอนและไบรตัน Thirty Days เป็นซีรีส์โรแมนติกที่ยั่วยวนอย่างยอดเยี่ยมที่ให้คุณได้สัมผัสกับความรักที่ร้อนแรงระหว่างหนุ่มหล่อและนางเอกที่ไม่แน่ใจ ขนมอบ และการพลิกผันที่คาดไม่ถึงระหว่างทาง
"โธ่ แอ็บบี้ เธอไม่รู้เลยว่าตอนนี้ในหัวฉันคิดอะไรอยู่" ฉันมองเขาด้วยความประหลาดใจ เสียงคำรามต่ำๆ ในเสียงของเขาทำให้ฉันขนลุก
เทย์เลอร์คำราม เลื่อนกางเกงในของฉันไปด้านข้างและสอดนิ้วเข้าไปในตัวฉัน ยืดขยายฉัน ฟอยล์ฉีกขาด และจากนั้นเขาก็สอดตัวเข้ามาในตัวฉัน กดฉันติดกับประตู
ฉันโอบแขนและขารอบตัวเขา ขณะที่เขากระแทกเข้ามาอย่างแรงและเร็ว และฉันก็แค่ไปกับมัน โยนหัวกลับขณะที่ฉันขี่คลื่นยักษ์ ฉันรู้สึกว่าเทย์เลอร์ระเบิดในตัวฉัน ทำให้ฉันถึงจุดสุดยอดอีกครั้ง
ในชั่วพริบตาฉันระเบิดด้วยความแรงจนเห็นดาว...
Capitolo 1
ฉันเงยหน้าขึ้นมองตัวเองในกระจกห้องน้ำ ด้วยความหงุดหงิดฉันถูตาหมีแพนด้าของตัวเอง สาปส่งที่ไม่ได้คิดจะซื้อมาสคาร่ากันน้ำ ช่างเป็นเรื่องปกติ ฉันคิด วันเดียวที่ฉันอุตส่าห์แต่งตัวไปทำงาน ทุกอย่างพังเพราะฝนตกห้านาทีตรงป้ายรถเมล์ ฉันชำเลืองดูนาฬิกาข้อมือและตระหนักว่าถ้าไม่รีบ ฉันจะพลาดโอกาสส่งพัสดุพวกนี้
ฉันใช้ทิชชู่เช็ดตาอย่างรีบร้อน จัดการรอยดำส่วนใหญ่ได้พอใช้ เสร็จแล้วฉันก็หยิบกระเป๋าขึ้นมา มองไปรอบๆ แล้วแอบออกจากห้องน้ำหญิงของบริษัทฮัดสัน อินเตอร์เนชั่นแนล สูดหายใจลึกและรวบรวมความแอบแฝงเท่าที่จะทำได้ ฉันรีบเดินไปตามทางเดินไปยังห้องครัวพนักงาน โล่งใจที่พบว่ามันว่างเปล่า มองข้ามไหล่ ฉันรีบแกะพัสดุวางบนเคาน์เตอร์
"เธอนี่เองเหรอ นักลอบสังหารไดเอท" เสียงนั้นทำให้ฉันสะดุ้ง เกือบทำกล่องที่ถืออยู่หล่น ฉันรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ขึ้นมาตามลำคอขณะที่หมุนตัวไปพบว่าตัวเองกำลังจ้องมองเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลเข้มแสนน่าหลงใหล
"เอ่อ เอ่อ" ฉันพูดติดอ่าง งงไปหมดกับผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า
"ไม่ต้องกังวล ความลับของเธอปลอดภัยกับฉัน" เขาตอบ พลางหยิบมัฟฟินชีสเค้กช็อกโกแลตที่ฉันวางไว้บนเคาน์เตอร์ เขากัดคำหนึ่งและถอนหายใจเบาๆ
"ไม่อร่อยเหรอ" ฉันถามอย่างลังเล หัวใจหล่นวูบ ฉันใช้เวลาหลายชั่วโมงเมื่อคืนเพื่อให้ได้สูตรที่ถูกต้อง และคิดว่าในที่สุดก็ทำได้แล้ว แต่เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่
"ไม่" เขาตอบ หัวใจฉันหล่นวูบ "อร่อยเกินไป" เขาพูดพร้อมรอยยิ้ม โดยไม่รู้ตัวฉันพบว่าตัวเองยิ้มตอบ
"เอ่อ ฉันน่าจะต้องวางของพวกนี้ให้เสร็จแล้วล่ะ" ฉันตอบ ฉันรีบวางมัฟฟินที่เหลืออีกไม่กี่ชิ้นบนเคาน์เตอร์ เก็บกล่องของฉันและหันไปโดยคาดว่าชายปริศนาจะหยิบมัฟฟินของเขาและไปแล้ว แต่ไม่ เขายังคงพิงกรอบประตูอย่างไม่ใส่ใจ ยิ้มให้ฉันขณะที่ค่อยๆ กินมัฟฟิน
"ขอโทษนะ ต้องรีบแล้ว" ฉันพึมพำ มองนาฬิกาข้อมือ "มีประชุมอีกสิบนาที" ฉันรู้สึกประหม่าอย่างสิ้นเชิงกับคนแปลกหน้าที่ไม่เคยเห็นในออฟฟิศมาก่อน แทบจะอย่างไม่เต็มใจ เขาปล่อยให้ฉันผ่านไปพร้อมกล่องเปล่า เมื่อฉันเดินเทียบเขา รู้สึกเหมือนเวลาหยุดนิ่ง ขนที่คอของฉันลุกชัน ขณะที่ฉันสัมผัสได้ถึงกลิ่นซิตรัสของเขา ดวงตาสีเข้มที่เป็นประกายด้วยอารมณ์ขัน และริมฝีปากอิ่มเอิบที่ดูเหมือนกำลังเชิญชวนให้ฉันจูบ ฉันเกือบจะเป็นลมซึ่งไม่ใช่เรื่องดีเลย
"แล้วทำไมเธอถึงทำแบบนี้ล่ะ" เขาถามด้วยเสียงแหบพร่าราวกับว่าเขาได้รับผลกระทบจากการพบกันโดยบังเอิญนี้มากพอๆ กับฉัน
ฉันรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ซ่านขึ้นมาที่แก้มขณะตอบว่า "ฉันชอบทำขนม" ฉันยักไหล่ราวกับพยายามสลัดสายตาของเขาออกไปและรีบผ่านเขาไปอย่างรวดเร็ว ฉันพบว่าตัวเองรีบเดินไปตามทางเดินในระดับที่เกือบจะวิ่ง และฉันต้องเตือนตัวเองทางจิตใจให้ช้าลง ดูเหมือนว่าโชคจะเข้าข้างฉัน และฉันมาถึงโต๊ะทำงาน ที่ซึ่งฉันรีบเก็บกล่องไว้ในลิ้นชัก
ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งอกขณะเปิดคอมพิวเตอร์ แต่พบว่าจิตใจของฉันล่องลอยกลับไปหาชายปริศนา ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงส่งผลกระทบต่อฉันมากขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าเขาพูดอะไรกับฉันมากมาย แต่การปรากฏตัวของเขาดูเหมือนจะสื่อสารมากมาย และฉันต้องยอมรับกับตัวเองว่าในตอนนี้ฉันรู้สึกตื่นเต้นอย่างไม่น่าเชื่อ เมื่อนึกถึงริมฝีปากของเขา ฉันรู้สึกหัวใจเต้นเร็วขึ้นและอุ้งเชิงกรานตึงขึ้น ฉันขับไล่ความคิดเหล่านี้และหันไปสนใจอีเมลของฉัน กลัวว่าความเขินอายที่บอกเล่าความรู้สึกของฉันจะเปิดเผยตัวฉันออกไป
ฉันจมอยู่กับกล่องขาเข้าเป็นเวลาหลายนาที เมื่อฉันถูกดึงกลับสู่ความเป็นจริงโดยเสียงเท้าเคาะ "มาเถอะ แอบบี้ เธอจะไปประชุมพนักงานสายแล้ว และฉันได้ยินมาว่ามัฟฟินวันนี้อร่อยมาก"
มิเชล แฮริงตัน-แบล็ก ส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาให้ฉัน รู้ดีว่าใครเป็นคนรับผิดชอบเค้กวันนี้ แต่ในฐานะที่เป็นเพื่อนสนิทและเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันที่ฮัดสัน เธอได้สาบานว่าจะเก็บเป็นความลับ
~*~
ความรักในการทำขนมของฉันเริ่มต้นตั้งแต่อายุยังน้อย การมีพ่อแม่สองคนที่ส่วนใหญ่ไม่อยู่ตลอดวัยเด็กของฉันทำให้ฉันถูกเลี้ยงดูโดยพี่เลี้ยงหลายคน บางคนก็ยอดเยี่ยม แต่บางคนก็แย่มาก สิ่งที่พวกเขาส่วนใหญ่มีเหมือนกันคือไม่มีใครอยู่นานเป็นพิเศษ ฉันคิดว่าหลายคนรับงานนี้โดยคิดว่าการเป็นพี่เลี้ยงให้ลูกสาวของนางแบบระดับนานาชาติสองคนจะหมายถึงการได้ท่องเที่ยวและงานปาร์ตี้หรูหรามากมาย แต่ความจริงก็คือฉันมักถูกทิ้งไว้ที่บ้านในลอนดอนเหนือขณะที่แม่และพ่อบินไปทั่วโลก
ความคงเส้นคงวาในชีวิตของฉันคือย่าอิตาเลียน ในห้องครัวที่ไบรตันของย่านี่แหละที่ฉันใช้เวลาวันเสาร์เรียนรู้การทำอาหาร เริ่มจากอาหารง่ายๆ อย่างไข่คนและเค้กพื้นฐาน แล้วค่อยๆ ก้าวไปสู่อาหารที่ยากและซับซ้อนขึ้น ซึ่งย่าจะสนับสนุนให้ฉันทดลองเล่นกับรสชาติและเนื้อสัมผัส พอฉันอายุสิบสองปี ฉันสามารถทำขนมปังเองได้และแทบจะเข้ามาทำหน้าที่แทนพี่เลี้ยงในครัวไปแล้ว
พอเข้าสู่วัยรุ่นและพี่เลี้ยงได้รับอิสระมากขึ้น ฉันก็ถูกมองว่าโตพอที่จะนั่งรถไฟไปไบรตันเองได้ ที่นั่นฉันจะใช้เวลาทั้งสุดสัปดาห์กับย่า ซึมซับความรู้เกี่ยวกับอาหารอิตาเลียนที่ย่าเติบโตมากับมัน
ในขณะที่ย่าสนับสนุนความรักในอาหารของฉันเสมอมา พ่อแม่ของฉันกลับไม่เคยกระตือรือร้นเรื่องนี้เลย อาหารเท่ากับแคลอรี่ และไม่มีที่ว่างสำหรับสิ่งเหล่านั้นในชีวิตของนางแบบที่เดินทางไปทั่วโลก สำหรับพวกเขา ตู้เย็นที่เต็มไปด้วยของคือน้ำอีเวียนกับผักกาดหอม
ไม่ช่วยอะไรด้วยที่ฉันเคยเป็นเด็กที่สวยมาก จริงๆ นะ ฉันมองย้อนกลับไปที่รูปของตัวเองจนถึงอายุประมาณหกขวบ และคุณจะหาเด็กที่น่ารักกว่านี้ได้ยากมาก ฉันเป็นทุกสิ่งที่คาดหวังจากลูกของจีน่า อัลเบอร์เทลลี่ และไมเคิล เจมส์ นางแบบชั้นนำของโลกในยุค 70 และ 80 และพ่อแม่ของฉันก็ชื่นชอบความสนใจที่ได้รับอย่างมาก ฉันขึ้นปกนิตยสารมากเกินกว่าจะนับได้ และทุกคนบอกว่าฉันจะเป็นดาวดวงต่อไปในครอบครัว
แต่ในวัยที่ฟันน้ำนมหลุดและเริ่มเข้าโรงเรียน บางอย่างเกิดขึ้นและทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ฉันเริ่มอวบและกลม ผมสีน้ำตาลแดงเป็นลอนของฉันเริ่มฟูเป็นผมสีแครอทยุ่งเหยิง ผิวซีดมีกระของฉันไม่ได้อยู่ในกระแสอีกต่อไป และนั่นคือจุดจบของอาชีพนางแบบเด็กของฉัน และพร้อมกันนั้น ความชื่นชมที่พ่อแม่มอบให้ฉันก็หายไปด้วย อย่าเข้าใจฉันผิดนะ พวกเขาไม่เคยโหดร้ายหรือแย่ แค่เพียงว่าฉันไม่เข้ากับโลกของพวกเขาอีกต่อไป ฉันจึงไม่ได้เป็นที่สนใจของพวกเขามากนักตั้งแต่นั้นมา และนั่นคือที่มาของความรักในอาหารของฉัน เพราะเราทุกคนรู้ว่าอาหารเยียวยาจิตใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ามันมาพร้อมกับน้ำตาลไอซิ่งโรยหน้าเยอะๆ!
ตลอดวัยรุ่นและช่วงมหาวิทยาลัย อาหารเป็นความสุขใจของฉัน แต่มากกว่าการกิน ฉันรักการทำอาหารจริงๆ ในช่วงสอบไฟนอล มักจะเห็นฉันทำอาหารมื้อใหญ่ให้เพื่อนร่วมบ้านเพื่อคลายความเครียด แม้ว่าฉันจะประหม่าจนไม่สามารถกินสิ่งที่ฉันทำได้ก็ตาม การวัดและความแม่นยำทั้งหมดนั้นเป็นยาบำรุงสำหรับคนบ้าควบคุมอย่างฉัน
นี่คือที่มาของการอบเค้กแบบไม่เปิดเผยตัวตนของฉัน สัปดาห์แรกของฉันที่บริษัทฮัดสันหลังจากเรียนจบน่ากลัวมาก ถูกผลักออกจากโลกของวิชาการ ฉันถูกคาดหวังให้นำทุกสิ่งที่เรียนรู้มาใช้ในทันที ทุกคืนฉันกลับบ้านด้วยความเครียดและทำสิ่งเดียวที่ฉันรู้ว่าฉันเก่ง...นั่นคือการอบขนม
เมื่อสิ้นสัปดาห์ ฉันมีอาหารมากมายจนไม่รู้จะทำอย่างไรกับมัน ดังนั้นในเช้าวันศุกร์นั้น ฉันจึงแอบเอาไปที่ออฟฟิศและวางไว้บนเคาน์เตอร์ในครัว เนื่องจากไม่มั่นใจในตำแหน่งของตัวเองเพราะเพิ่งทำงานได้เพียงสัปดาห์เดียว ฉันจึงไม่ได้ใส่ชื่อลงในของว่างพวกนั้น
มันเป็นความโล่งอกสำหรับฉันในวันนั้นเมื่อข่าวแพร่สะพัดอย่างรวดเร็วเกี่ยวกับเค้กของฉัน คนในออฟฟิศชอบมัน และในขณะที่พวกเขาอาจไม่สังเกตเห็นฉันที่ซ่อนอยู่ในคูบิเคิลของฉัน พวกเขาทุกคนกำลังพูดถึงเนื้อสัมผัสของเค้กฟองน้ำกาแฟกับครีมวอลนัทของฉัน และความกรอบของมินิพาฟโลวาของฉัน ไม่ต้องพูดถึงรสชาติของบราวนี่ช็อกโกแลตกับบีทรูทของฉัน!
สิ่งที่เริ่มต้นเป็นการผ่อนคลายความเครียดเล็กๆ น้อยๆ จึงกลายเป็นเรื่องปกติที่ฉันจะแอบนำของว่างมาและวางไว้โดยไม่ระบุชื่อในครัว การได้ยินว่าผู้คนชื่นชอบเค้กของฉันมากแค่ไหนทำให้ฉันรู้สึกดีข้างใน แม้ในวันที่ฉันรู้สึกเหงาและไม่แน่ใจว่ากำลังทำอะไรอยู่ ฉันถึงกับได้รับฉายาว่า 'นักสังหารไดเอท' เพราะไม่มีใครต้านทานสิ่งที่ฉันทิ้งไว้ได้
ในช่วงสามเดือนที่ผ่านมา ผู้คนพยายามค้นหาว่าใครคือคนอบขนมลึกลับของพวกเขา และจนถึงตอนนี้มีเพียงมิเชลที่รู้ เธอเจอฉันตอนเย็นวันหนึ่งขณะที่ฉันกำลังจะออกไป เมื่อฉันทำกล่องเค้กตกในลิฟต์ และเธอก็เดาได้ แต่เธอถูกสาบานให้เก็บเป็นความลับและฉันไว้ใจเธอด้วยชีวิต บวกกับของพิเศษที่ฉันส่งไปให้เธอก็ช่วยได้แน่นอน แต่ตอนนี้การไม่เปิดเผยตัวตนของฉันกำลังตกอยู่ในอันตราย และฉันไม่แน่ใจว่าควรทำอย่างไร
Ultimi capitoli
#185 ฉบับยี่สิบสอง pt5
Ultimo aggiornamento: 3/25/2025#184 บทสรุปภาพ pt2
Ultimo aggiornamento: 3/25/2025#183 บทสรุปข่าว
Ultimo aggiornamento: 3/25/2025#182 เดอะสามสิบฉบับที่ 2
Ultimo aggiornamento: 3/25/2025#181 ที่สามสิบ
Ultimo aggiornamento: 3/25/2025#180 ยี่สิบเก้า
Ultimo aggiornamento: 3/25/2025#179 ยี่สิบห้า — ยี่สิบแปด
Ultimo aggiornamento: 3/25/2025#178 ที่ยี่สิบสี่
Ultimo aggiornamento: 3/25/2025#177 ฉบับยี่สิบสอง pt4
Ultimo aggiornamento: 3/25/2025#176 ฉบับยี่สิบสอง pt3
Ultimo aggiornamento: 3/25/2025
Potrebbe piacerti 😍
La trappola di Ace
Fino a sette anni dopo, quando deve tornare nella sua città natale dopo aver finito l'università. Il luogo dove ora risiede il freddo e spietato miliardario, per il quale il suo cuore morto una volta batteva.
Segnato dal suo passato, Achilles Valencian era diventato l'uomo che tutti temevano. Le bruciature della sua vita avevano riempito il suo cuore di un'oscurità senza fondo. E l'unica luce che lo aveva mantenuto sano di mente era la sua Rosebud. Una ragazza con le lentiggini e gli occhi turchesi che aveva adorato per tutta la vita. La sorellina del suo migliore amico.
Dopo anni di distanza, quando finalmente è giunto il momento di catturare la sua luce nel suo territorio, Achilles Valencian giocherà la sua partita. Una partita per reclamare ciò che è suo.
Emerald sarà in grado di distinguere le fiamme dell'amore e del desiderio, e i fascini dell'onda che una volta l'aveva travolta per mantenere il suo cuore al sicuro? O lascerà che il diavolo la attiri nella sua trappola? Perché nessuno è mai riuscito a sfuggire ai suoi giochi. Lui ottiene ciò che vuole. E questo gioco si chiama...
La trappola di Ace.
Innamorata dell'Amico di Papà
"Montami, Angelo." Comanda, ansimando, guidando i miei fianchi.
"Mettimelo dentro, per favore..." Imploro, mordendogli la spalla, cercando di controllare la sensazione di piacere che sta prendendo il sopravvento sul mio corpo più intensamente di qualsiasi orgasmo che abbia mai provato da sola. Sta solo strofinando il suo cazzo su di me, e la sensazione è migliore di qualsiasi cosa io sia riuscita a fare da sola.
"Stai zitta." Dice rauco, affondando ancora di più le dita nei miei fianchi, guidando il modo in cui cavalco il suo grembo rapidamente, facendo scivolare la mia entrata bagnata e facendo strofinare il mio clitoride contro la sua erezione.
"Ah, Julian..." Il suo nome mi sfugge con un gemito forte, e lui solleva i miei fianchi con estrema facilità e mi tira giù di nuovo, facendo un suono vuoto che mi fa mordere le labbra. Potevo sentire come la punta del suo cazzo incontrava pericolosamente la mia entrata...
Angelee decide di liberarsi e fare tutto ciò che vuole, incluso perdere la verginità dopo aver sorpreso il suo ragazzo di quattro anni a letto con la sua migliore amica nel suo appartamento. Ma chi potrebbe essere la scelta migliore, se non il migliore amico di suo padre, un uomo di successo e un convinto scapolo?
Julian è abituato ad avere avventure e storie di una notte. Più di questo, non si è mai impegnato con nessuno, né ha mai avuto il cuore conquistato. E questo lo renderebbe il candidato ideale... se fosse disposto ad accettare la richiesta di Angelee. Tuttavia, lei è determinata a convincerlo, anche se significa sedurlo e confondergli completamente la testa. ... "Angelee?" Mi guarda confuso, forse la mia espressione è confusa. Ma apro solo le labbra, dicendo lentamente, "Julian, voglio che mi scopi."
Valutazione: 18+
Canto del Cuore
Sembravo forte, e il mio lupo era assolutamente magnifico.
Guardai dove era seduta mia sorella e lei e il resto della sua comitiva avevano facce piene di furia gelosa. Poi guardai in alto, dove erano i miei genitori, e stavano fissando la mia foto con uno sguardo che avrebbe potuto incendiare tutto.
Sorrisi beffardamente, poi mi voltai per affrontare il mio avversario, tutto il resto svanì tranne ciò che era qui su questa piattaforma. Tolsi la gonna e il cardigan. In piedi solo con la mia canotta e i capri, mi misi in posizione di combattimento e aspettai il segnale per iniziare -- Per combattere, per dimostrare, e per non nascondermi più.
Questo sarebbe stato divertente. Pensai, con un sorriso sul volto.
Questo libro "Heartsong" contiene due libri "Il Canto del Cuore del Lupo Mannaro" e "Il Canto del Cuore della Strega"
Solo per un pubblico maturo: contiene linguaggio esplicito, sesso, abusi e violenza
Il Branco: Regola Numero 1 - Niente Compagni
"Lasciami andare," piagnucolo, il mio corpo tremante di desiderio. "Non voglio che tu mi tocchi."
Cado in avanti sul letto, poi mi giro per fissarlo. I tatuaggi scuri sulle spalle scolpite di Domonic tremano e si espandono con il respiro affannoso del suo petto. Il suo sorriso profondo e fossetta è pieno di arroganza mentre si allunga dietro di sé per chiudere a chiave la porta.
Mordendosi il labbro, si avvicina a me, la mano che va alla cucitura dei pantaloni e al rigonfiamento che si sta ingrossando lì.
"Sei sicura che non vuoi che ti tocchi?" Sussurra, sciogliendo il nodo e infilando una mano dentro. "Perché giuro su Dio, è tutto ciò che ho voluto fare. Ogni singolo giorno dal momento in cui sei entrata nel nostro bar e ho sentito il tuo profumo perfetto dall'altra parte della stanza."
Nuova al mondo dei mutaforma, Draven è un'umana in fuga. Una ragazza bellissima che nessuno poteva proteggere. Domonic è il freddo Alfa del Branco del Lupo Rosso. Una fratellanza di dodici lupi che vivono secondo dodici regole. Regole che hanno giurato di NON infrangere MAI.
Soprattutto - Regola Numero Uno - Niente Compagne
Quando Draven incontra Domonic, sa che lei è la sua compagna, ma Draven non ha idea di cosa sia una compagna, sa solo che si è innamorata di un mutaforma. Un Alfa che le spezzerà il cuore per farla andare via. Promettendo a se stessa che non lo perdonerà mai, scompare.
Ma non sa del bambino che porta in grembo o che nel momento in cui è partita, Domonic ha deciso che le regole sono fatte per essere infrante - e ora riuscirà mai a trovarla di nuovo? Lo perdonerà?
Il Lupo e la Fata
Sentendosi rifiutata e umiliata, Lucia decise di andarsene. L'unico problema era che, nonostante non la volesse, Kaden rifiutava di lasciarla andare. Affermava che avrebbe preferito morire piuttosto che vederla andarsene.
Un uomo misterioso che è entrato nella sua vita è diventato il suo compagno di seconda possibilità, sarà abbastanza forte da proteggerla dal comportamento irrazionale di Kaden? È davvero una scelta migliore? Lucia troverà accettazione nella sua nuova casa?
Cicatrici
Amelie ha sempre desiderato vivere una vita semplice, lontana dai riflettori della sua discendenza Alpha. Pensava di averlo trovato quando incontrò il suo primo compagno. Dopo anni insieme, il suo compagno non era l'uomo che diceva di essere. Amelie è costretta a eseguire il Rituale di Rifiuto per liberarsi. La sua libertà ha un prezzo, uno dei quali è una brutta cicatrice nera.
"Niente! Non c'è niente! Riportatela indietro!" urlo con ogni parte del mio essere. Sapevo già prima che lui dicesse qualcosa. Sentii nel mio cuore che lei diceva addio e si lasciava andare. In quel momento, un dolore inimmaginabile irradiò fino al mio nucleo.
L'Alpha Gideon Alios perde la sua compagna, nel giorno che dovrebbe essere il più felice della sua vita, la nascita dei suoi gemelli. Gideon non ha tempo per piangere, rimasto senza compagna, solo, e un neo-padre single di due figlie neonate. Gideon non lascia mai trasparire la sua tristezza, poiché sarebbe un segno di debolezza, e lui è l'Alpha della Guardia Durit, l'esercito e il braccio investigativo del Consiglio; non ha tempo per la debolezza.
Amelie Ashwood e Gideon Alios sono due lupi mannari spezzati che il destino ha intrecciato insieme. Questa è la loro seconda possibilità di amore, o è la prima? Mentre questi due compagni predestinati si uniscono, complotti sinistri prendono vita intorno a loro. Come faranno a unirsi per proteggere ciò che ritengono più prezioso?
Il Principe Senza Compagna
"Sei la mia compagna."
"Compagna scelta." Gli ricordo. Ho imparato che c'è una differenza molto netta tra le due. Una connessione con una compagna predestinata, creata dalla dea della luna stessa, è qualcosa di così innegabile e puro.
O almeno così ho sentito dire.
Il suo forte ringhio risuona nella stanza e vibra attraverso il mio corpo quando mi tira verso di lui. Le sue braccia sono come spesse sbarre di metallo che mi imprigionano. I suoi occhi oscillano tra l'ambra chiara e il nero.
"Non mi importa. Tu. Sei. La. Mia. Compagna."
"Ma—"
Mi tiene il mento tra due dita, costringendomi a guardarlo e zittendomi efficacemente.
"Non stai ascoltando?"
——————
Vogliono che io diventi la compagna del loro principe ereditario. Io, una semplice umana, accoppiata con un mostro spietato!
Siamo stati in guerra con i lupi mannari per anni. Ho visto molti dei miei amici e familiari morire sotto gli artigli dei lupi mannari. Posso essere piccola e debole, ma ora i lupi stanno tornando per la mia casa e non posso restare a guardare senza fare nulla.
Posso proteggerli, ma per farlo dovrò accettare le richieste del mio nemico. Credono che farò quello che dicono, perché ho paura e onestamente, sono terrorizzata. Vivere con i mostri dei miei incubi, chi non lo sarebbe?
Tuttavia, non volterò mai le spalle al mio popolo, anche se non sopravviverò a questo.
E il principe ereditario? Causare distruzione e disperazione scorre nel suo sangue. Probabilmente è anche peggio degli altri.
Giusto?
——————
Avviso: questa storia contiene linguaggio esplicito, violenza, omicidio e sesso.
L'Omega: Accoppiata ai Quattro
"Sì, lo sono," Alex sorrise. Ora ero intrappolata tra loro, il mio cuore batteva così veloce che mi sembrava di svenire.
"Lasciatemi in pace!" urlai e cercai di scappare. Ma ero intrappolata. Prima che me ne rendessi conto, Austin schiacciò le sue labbra contro le mie. La mia mente quasi esplose. Non avevo mai baciato nessuno prima.
Sentii Alex, che era dietro di me, infilare la mano sotto il mio petto, coprendo il mio seno con la sua grande mano mentre gemeva. Lottai con tutte le mie forze.
Cosa stava succedendo? Perché lo stavano facendo? Non mi odiavano?
Stormi, un tempo un'omega che nessuno voleva, si trovò al centro di una storia tessuta dalla dea della luna. Quattro lupi famigerati per le loro bravate da cattivi ragazzi e suoi bulli, erano destinati a essere i suoi compagni.
Il Suo Piccolo Fiore
"Sei scappata da me una volta, Flora," dice. "Mai più. Sei mia."
Stringe la presa sul mio collo. "Dillo."
"Sono tua," riesco a dire a fatica. Lo sono sempre stata.
Flora e Felix, separati improvvisamente e riuniti di nuovo in circostanze strane. Lui non sa cosa sia mai successo. Lei ha segreti da nascondere e promesse da mantenere.
Ma le cose stanno cambiando. Il tradimento è in arrivo.
Non è riuscito a proteggerla una volta. Non permetterà che accada di nuovo.
(La serie "Il suo piccolo fiore" consiste di due storie, spero vi piacciano.)
Re del Sottosuolo
Tuttavia, un giorno fatidico, il Re degli Inferi apparve davanti a me e mi salvò dalle grinfie del figlio del più potente boss della Mafia. Con i suoi occhi blu profondi fissi nei miei, parlò dolcemente: "Sephie... diminutivo di Persefone... Regina degli Inferi. Finalmente ti ho trovata." Confusa dalle sue parole, balbettai una domanda, "P..perdono? Cosa significa?"
Ma lui si limitò a sorridermi e a spostarmi i capelli dal viso con dita gentili: "Ora sei al sicuro."
Sephie, chiamata così in onore della Regina degli Inferi, Persefone, sta rapidamente scoprendo come è destinata a ricoprire il ruolo del suo omonimo. Adrik è il Re degli Inferi, il capo di tutti i capi nella città che governa.
Era una ragazza apparentemente normale, con un lavoro normale, fino a quando tutto cambiò una notte quando lui varcò la porta d'ingresso e la sua vita cambiò bruscamente. Ora, si trova dalla parte sbagliata di uomini potenti, ma sotto la protezione del più potente tra loro.
Una Regina di Ghiaccio in vendita
Alice è una diciottenne, bellissima pattinatrice artistica. La sua carriera sta per raggiungere l'apice quando il suo crudele patrigno la vende a una famiglia ricca, i Sullivan, per diventare la moglie del loro figlio più giovane. Alice presume che ci sia una ragione per cui un uomo affascinante voglia sposare una ragazza strana, specialmente se la famiglia fa parte di una nota organizzazione criminale. Riuscirà a trovare il modo di sciogliere i cuori di ghiaccio, per lasciarla andare? O riuscirà a scappare prima che sia troppo tardi?
Non Provocare la Luna
Sto per compiere diciotto anni, compagno o no, nessuno fermerà il mio piano. L'indipendenza è l'unica cosa che ho sempre desiderato. Ma più di un uomo sembra pensare di avere voce in capitolo sul mio futuro.
Il mio fuoco è sempre stato la mia forza... e la mia maledizione. Ho pagato il prezzo per essere inflessibile. Ma non mi fermerò. Non fino a quando sarò libera. La vera domanda è—quanto posso sopportare ancora prima di spezzarmi?
