Miłość Lity do Alfy

Miłość Lity do Alfy

Unlikely Optimist 🖤 · Terminé · 178.2k Mots

690
Tendances
384.8k
Vues
21.5k
Ajouté
Partager:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Introduction

"Chwila, ona jest TWOJĄ partnerką?" zapytał Mark, "To... wow... nie spodziewałem się tego..."
"KTO jej to zrobił?!" Andres zapytał ponownie, wciąż wpatrując się w dziewczynę.
Jej obrażenia ciemniały z każdą minutą.
Jej skóra wydawała się jeszcze bledsza w porównaniu do głębokich brązów i fioletów.

"Wezwałem lekarza. Myślisz, że to krwawienie wewnętrzne?"
Stace zwróciła się do Alexa, ale spojrzała z powrotem na Litę, "Była w porządku, znaczy zdenerwowana i posiniaczona, ale w porządku, wiesz. A potem nagle, zemdlała. Nic, co robiliśmy, nie mogło jej obudzić..."

"CZY KTOŚ MOŻE MI POWIEDZIEĆ, KTO JEJ TO ZROBIŁ?!"
Oczy Cole'a zmieniły kolor na głęboko czerwony, "To nie twoja cholernie sprawa! Czy ona jest teraz TWOJĄ partnerką?!"
"Widzisz, o to mi chodzi, gdyby miała TAKIEGO mężczyznę, który by ją chronił, może to by się nie wydarzyło," krzyknęła Stace, machając rękami w powietrzu.
"Stacey Ramos, będziesz zwracać się do swojego Alfy z należnym mu szacunkiem, czy to jasne?"
Alex warknął, jego lodowato niebieskie oczy wpatrywały się w nią.
Skinęła cicho głową.
Andres również lekko opuścił głowę, okazując uległość, "Oczywiście, że nie jest moją partnerką, Alfo, jednakże..."
"Jednakże co, Delto?!"

"Na ten moment, nie odrzuciłeś jej. To by znaczyło, że jest naszą Luną..."

Po nagłej śmierci brata, Lita postanawia zacząć nowe życie i przenosi się do Stanford, Kalifornia, ostatniego miejsca, gdzie mieszkał. Jest zdesperowana, by zerwać więzi z toksyczną rodziną i toksycznym byłym, który podąża za nią prosto do Kalifornii. Pochłonięta poczuciem winy i przegrywająca walkę z depresją, Lita decyduje się dołączyć do tego samego klubu walki, do którego należał jej brat. Szuka ucieczki, ale zamiast tego znajduje coś, co zmienia jej życie, gdy mężczyźni zaczynają zmieniać się w wilki. (Treści dla dorosłych i erotyka) Śledź autorkę na Instagramie @the_unlikelyoptimist

Chapitre 1

„Co ja do diabła robię?”

Lita wyszeptała te słowa do pustego samochodu. „To jest szaleństwo.” Potrząsając głową, przeciągnęła dłonie po ustach, mówiąc przez palce. „Zaraz się zabiję.”

Lita znalazła się w środku opuszczonego parku przemysłowego, który od dawna był porzucony, albo przynajmniej pozostawiony w swoim nędznym stanie. Przez przednią szybę samochodu widziała zrujnowane budynki i pokruszone fundamenty zaśmiecające tyły działek. Jej skóra napięła się, gdy wpatrywała się w najbliższy zniszczony budynek i rozważała wejście do środka. Jakby nie było wystarczająco dużo horrorów zaczynających się w ten sposób. A co gorsza, to miejsce było przynajmniej trzydzieści minut od głównej drogi, a Lita miała mniej niż godzinę do zachodu słońca.

Biorąc głęboki oddech, spojrzała na zdjęcie w swojej dłoni: grupa ludzi szczęśliwie pozująca przed tym samym budynkiem, na który teraz patrzyła. Tylko że na zdjęciu Lita nie widziała większego tła pustych biurowców i obdartego asfaltu. Nie mogła nawet zobaczyć drzwi wejściowych za ciałami ani zabitych deskami okien. Widząc to, mogłaby zrezygnować z tego głupiego pomysłu, a teraz było już za późno. Zaszła już za daleko, zaryzykowała zbyt wiele. Lita wpatrywała się w zdjęcie, przesuwając palcami po zagięciach, jakby to mogło naprawić postrzępiony obraz.

Westchnęła, składając zdjęcie jeszcze raz i chowając je w osłonie przeciwsłonecznej samochodu dla bezpieczeństwa. Lita przesunęła kciukiem po wewnętrznej stronie nadgarstka, zatrzymując się na tatuażu, który mówił myślisz, że masz wieczność, ale nie masz. Wciąż słyszała jego głos wypowiadający te słowa. I naprawdę potrzebowała teraz tej odwagi.

Zaciągając rękaw z powrotem, Lita sprawdziła się w lusterku i wysiadła z samochodu. Związała swoje czarne włosy w niechlujny kok, zmęczona zabawą z fryzurą sięgającą talii, a jej za duży strój—dresy i koszulka z długim rękawem zespołu—był teraz o trzy rozmiary za duży. Kiedy je kupiła kilka lat wcześniej, nie były tak ogromne, ale nawet jej obszerne ubrania nie mogły ukryć jej chudości. Wystarczyło spojrzeć na jej szyję lub nadgarstki, by to zobaczyć.

Nie było też nic do zrobienia z ciemnymi kręgami pod oczami ani bladą skórą. Pewnie, trochę korektora by pomogło, ale nie było na to czasu, a Lita nie sądziła, że ktokolwiek w środku doceniłby ją w makijażu. Lita wyglądała tak źle, jak się czuła, ale wcześniej wyglądała jeszcze gorzej, więc to musiało wystarczyć. Nie miała zamiaru nikogo tam zaimponować, z makijażem czy bez, więc autentyczność musiała wystarczyć.

Przechodząc przez parking, Lita przyglądała się pojazdom—mieszance przyzwoitych samochodów i gratów oraz kilku motocykli, które widziały lepsze dni. Z pewnością nie był to luksus, jakiego oczekiwaliby jej rodzice. Dobrze, pomyślała. Polubi to miejsce o odrobinę bardziej z tego powodu. Ciągnąc lekko zardzewiałe metalowe drzwi z głośnym skrzypieniem, Lita pogodziła się z faktem, że pieniądze mogą być jej jedynym atutem tutaj i zamierzała je wykorzystać.

W środku rozejrzała się po otwartym planie siłowni z oczekiwaniem. Nie wiedziała, czego się spodziewała, ale na pewno nie tego. Od momentu, gdy weszła do siłowni, powinna poczuć się lepiej, albo przynajmniej poczuć, że jej życie zmienia się na lepsze. Ale siłownia była po prostu siłownią i nic w niej magicznie jej nie naprawiło. Owszem, było to ładniejsze miejsce, niż się spodziewała, ale to niewiele znaczyło.

Mimo wszystko, coś można było powiedzieć o estetyce tego miejsca. Było wielkości magazynu, wystarczająco duże, aby pomieścić kilka równomiernie rozmieszczonych stref treningowych. Coś, co wyglądało na standardowy ring bokserski i ring z metalową klatką wokół, znajdowało się przy tylnej ścianie. Nigdy wcześniej nie widziała sprzętu bokserskiego z bliska, ale przypuszczała, że tak to wygląda. Była tam też strefa z grubymi matami obok innej sekcji z wiszącymi workami i workami z podstawami na podłodze. Widziała takie worki treningowe podczas swoich badań online. Najbliżej drzwi wejściowych, Lita zauważyła podwójną sekcję z maszynami do cardio i ciężarami. Pomimo surowego wyglądu zewnętrznego, wszystko wydawało się być stosunkowo nowe i dobrze utrzymane. Pomieszczenie pachniało wybielaczem i cytrynami, a jasne fluorescencyjne światła ujawniały, jak czysto wszystko wyglądało. Nawet betonowa podłoga była nieskazitelna, poza porysowanymi rowkami, które wyglądały, jakby ktoś przeciągał po niej meble.

Patrząc w górę, mogła dostrzec plamy rdzy i linie zacieków na odsłoniętych rurach. Naprawdę, wydawało się, że problemem był sam budynek. Gdyby miała zgadywać, Lita stwierdziła, że właściciel siłowni musiał ją remontować stopniowo. Mimo niedoskonałości, Lita czuła, że siłownia miała wspólnotową atmosferę, którą doceniała.

Ludzie byli inną historią. Mocno umięśnieni mężczyźni chodzili tam i z powrotem między sekcjami, wyglądając dokładnie tak imponująco, jak się spodziewała. Zmarszczone brwi i zaciśnięte usta śledziły jej spojrzenie, a sztywne, ale ciekawskie wyrazy twarzy były jedynym, co ją przywitało. Nic z tego nie sprawiało, że czuła się mile widziana. Czy mogła ich winić? Cicho porównywała się do wszystkich wysportowanych mężczyzn w siłowni i od razu zrozumiała, dlaczego patrzyli na nią podejrzliwie. To nie dlatego, że była kobietą, bo mogła dostrzec kilka kobiecych sylwetek w tylnej części sali. Nie, to dlatego, że wyglądała, jakby nigdy nie widziała wnętrza siłowni. Prawdę mówiąc, nie widziała, i to sprawiało, że czuła się bardzo nie na miejscu.

To był okropny pomysł, pomyślała znowu, cicho się karcąc. Jak miała ich przekonać, żeby pozwolili jej tu trenować, skoro wyglądała jak ludzki odpowiednik nowo narodzonego kociaka?

„Zgubiłaś się, dziewczyno?” Nagle zapytał krępy mężczyzna z krótkim jeżykiem, pojawiając się znikąd. Miał na sobie odciętą bluzę, która kończyła się na dole jego piersi, i parę nylonowych spodni treningowych. Oba elementy miały nazwę siłowni na sobie—co było szczerze mówiąc bez znaczenia. Było zdecydowanie za dużo widocznego męskiego brzucha, a mięśnie nie były ukryte. Lita przełknęła ślinę, starając się utrzymać wzrok na jego twarzy. Może był pracownikiem, ale mógł być też właścicielem. Mężczyzna szedł w jej stronę z tylnego pokoju, wycierając opalone czoło ręcznikiem. Ten ruch tylko podniósł jego półkoszulkę wyżej, a Lita przygryzła język.

Studiowała jego wyblakłe niebieskie oczy, ciemne brwi, które osłaniały jego szeroki nos i zwężone nozdrza. Nie mogła stwierdzić, czy subtelna opalenizna była naturalnym kolorem skóry, czy zasługą słońca. Tak czy inaczej, Lita zanotowała w myślach jego cechy, planując porównać go do zdjęcia w samochodzie, gdy wróci. Nigdy wcześniej nie widziała kogoś z taką ilością mięśni. Szeroki i masywny, z pewnością wyróżniał się w pomieszczeniu.

Nie był nieatrakcyjny, każdy mógł to zobaczyć, ale gdy szedł w jej stronę, Lita poczuła, że nie podoba jej się aura, którą emanował. Coś przytłaczającego wisiało w powietrzu między nimi. Jakby chciał ją zdominować swoją fizyczną groźbą, a jej ciało się buntowało. Gdy zbliżył się na kilka kroków, Lita zdała sobie sprawę, że był prawdopodobnie o cztery lub pięć cali wyższy od niej, a sposób, w jaki lekko rozstawiał ramiona, sprawiał, że wydawał się jeszcze większy. Ściana człowieka. Nie mogła powstrzymać się od automatycznego kroku w tył, gdy on zbliżył się na te ostatnie kilka cali.

„Powiedziałem... zgubiłaś się, dziewczyno?” zapytał ponownie, z czymś, co działo się z jego ustami. Nie był to dokładnie uśmiech, ale też nie grymas. Ta zuchwała twarz i sposób, w jaki wycierał kark ręcznikiem, sprawiły, że jej mięśnie niespodziewanie drgnęły. Czy ją drażnił, czy lekceważył? Po pierwsze, jej imię nie brzmiało dziewczyno, ale nie wydawało się, żeby go to obchodziło, a po drugie, jak miała odpowiedzieć na jego pytanie? Dlaczego zakładał, że się zgubiła? Nie było mowy, żeby ktoś przypadkowo trafił do siłowni ukrytej w głębi zalesionego obszaru. Musiała dokładnie wiedzieć, co tu jest, zanim spróbowała. Więc to nie było tak naprawdę pytanie, tylko obserwacja, jak bardzo tu nie pasowała.

To, jak Lita zareaguje na to lekceważenie, prawdopodobnie zadecyduje, jak daleko zajdzie ta interakcja, a ona potrzebowała, żeby poszło dobrze. Nie lubiła, gdy ktoś ją lekceważył, ale była przyzwyczajona do przełknięcia dumy na rzecz spokoju, zwłaszcza z takimi mężczyznami jak ten. Więc zrobiła to, i uśmiechnęła się delikatnie.

„Czy to jest Alpha’s?” zapytała Lita, jej głos brzmiał ciszej, niż zamierzała, i natychmiast odchrząknęła. Wyglądanie na zbyt słabą psychicznie nie pomoże jej tutaj, gdy jej ciało już zdradzało, jak fizycznie słaba była.

„Oczywiście,” wskazał na logo na swojej koszulce, „Co cię to obchodzi? Twój chłopak tu jest?”

„Co? Nie? Nie. Chcę tylko porozmawiać z właścicielem,” odparła Lita, wdzięczna, że jej głos nabrał trochę ostrości.

„Brzmisz, jakbyś nie była pewna, gdzie jest twój chłopak, dziewczyno. Co Alpha zrobił tym razem? Zapomniał do ciebie zadzwonić? Czasem tak bywa. To nie znaczy, że powinnaś pojawiać się w jego siłowni. Powinnaś przełknąć tę porażkę w prywatności, kochanie,” szydził mężczyzna, krzyżując ramiona na piersi. „Chociaż, jesteś trochę blada i chuda jak na jego zwykły gust... Masz jakieś specjalne umiejętności?”

„Masz na myśli kopanie dupków w jaja?” zapytała Lita, dając mu okropny uśmiech. Naprawdę zaczynał działać jej na nerwy, ale starała się na tym nie skupiać. Nie znała tych ludzi, a oni nie znali jej. Jego założenia nie miały znaczenia, pomyślała, zaciskając zęby.

Wydał humorystyczny dźwięk z tyłu gardła.

„Słuchaj,” westchnęła Lita, „Chcę porozmawiać z właścicielem, bo chcę dołączyć do siłowni—”

Głośny śmiech mężczyzny przerwał Lita. Śmiał się, jakby właśnie opowiedziała żart stulecia. I to ją paliło, wywołując nagły przypływ gniewu. Przyciągnął ciekawskie spojrzenia niektórych innych mężczyzn, gdy trzymał się za boki w napadzie śmiechu. Lita była o sekundę od zrujnowania swoich szans tutaj swoim ciętym językiem.

„Ty? Dołączyć do siłowni?” Wybuchł kolejną serią śmiechu. „Nie mogłabyś nawet—mam na myśli, czy kiedykolwiek podnosiłaś coś? Cokolwiek?” Dyszał. „Nawet nie będę pytał, czy kiedykolwiek rzuciłaś cios, ale, kochanie, prawdopodobnie nigdy nie przebiegłaś nawet jednego okrążenia.”

Lita spięła się, zmuszając się do uśmiechu, którego wcale nie czuła. Śmiał się z niej. Gorący, kłujący pot pojawił się na karku, gdy myślała o wszystkich sposobach, w jakie mogłaby go zniszczyć swoimi słowami. Ale nie mogła. Jeszcze nie. Nie dopóki nie porozmawia z właścicielem. Jeden. Dwa. Trzy. Cztery. Pięć. Lita liczyła w myślach, próbując się uspokoić. To była sztuczka, którą przysięgał jej brat, i była jedną z niewielu rzeczy, które przez lata okazały się pomocne.

„Czy możesz mnie po prostu zaprowadzić do właściciela, proszę?” Lita podniosła głos trochę, żeby mógł ją usłyszeć przez swoje ciężkie chichoty. Musiała się kontrolować. Jej matka desperacko starała się powstrzymać jej agresję, bo to nie było stosowne dla damy. Miała przepisane leki na zbyt silne impulsy. Ostatnio wydawało się, że cały czas tylko łykała tabletki.

„Cóż, nie zamierzam cię zaprowadzić do właściciela, panno-chcę-dołączyć-do-siłowni,” facet wydusił między westchnieniami po tak intensywnym śmiechu. „Nie lubi być przerywany. A poza tym, to nie jest siłownia do Insta-selfie czy cokolwiek, po co tu przyszłaś. To nie jest taka siłownia. To klub walki. Więc dlaczego nie wrócisz tam, skąd przyszłaś.” Zaczął się odwracać.

Lita zobaczyła czerwono. Przez ułamek sekundy czuła, że widzi czerwono, i to sprawiło, że warknęła, „Nie wyjdę, dopóki nie zobaczę właściciela.” Jej głos opadł niebezpiecznie nisko, nawet gdy jej wzrok się rozjaśnił.

Mężczyzna zatrzymał się, odwrócił do niej z napięciem w szczęce, „Jak nas znalazłaś? Nie reklamujemy się.”

„Znajomy mi o tym powiedział. Dał mi adres.”

Uniósł brew, „A kto to taki?” Sposób, w jaki wyprostował ramiona, sprawił, że twarz Lity zrobiła się gorąca. Nie ufał jej historii. Ledwo mogła powstrzymać pulsującą agresję. Było coraz gorzej, nie lepiej. To była siłownia, nie tajne stowarzyszenie. Co za różnica, od kogo dostała adres? Wyciągnęła tabletkę z kieszeni i połknęła ją, popijając wodą, żeby stłumić gniew.

„I jeszcze ćpunka? Nie ma mowy, kochanie, możesz się wynosić. Nie obchodzi mnie, kto dał ci adres ani dlaczego tu jesteś.”

„To jest na receptę na moje nerwy... i jestem pewna, że to nic innego niż to, co ty wstrzykujesz, żeby wyglądać tak,” powiedziała lodowato, wykonując ręką gest obejmujący jego sylwetkę. Nie umknęło jej jego zszokowane wyrażenie twarzy ani humorystyczny uśmiech, który ścigał zaskoczenie.

„O nie, mała damo, to wszystko naturalne,” mrugnął, a Lita mimowolnie przełknęła ślinę. Flirtowanie sprawiało, że jej skóra się jeżyła, bo zawsze oznaczało, że musiała chodzić na palcach. „W każdym razie,” przerwał jej myśli, „dzięki za wizytę, dałaś mi powód do śmiechu, zmykaj.”

Wciągnęła gwałtownie powietrze, wyprostowała się i wypaliła, „Ile?” Przez chwilę studiował jej twarz, niepewny, jak poważnie mówiła.

„Co masz na myśli, ile, słodycze?” To było lepsze niż dziewczyno, ale zdrobnienia nie były ulubioną rzeczą Lity, a on już kilka razy ją tak nazwał.

„Ile za roczne członkostwo?”

Derniers chapitres

Vous pourriez aimer 😍

Jeu du Destin

Jeu du Destin

1.2m Vues · Terminé · Dripping Creativity
La louve d'Amie ne s'est pas encore manifestée. Mais peu importe ? Elle a une bonne meute, des meilleurs amis et une famille qui l'aime. Tout le monde, y compris l'Alpha, lui dit qu'elle est parfaite telle qu'elle est. Jusqu'au jour où elle trouve son âme sœur et qu'il la rejette. Le cœur brisé, Amie fuit tout et recommence à zéro. Plus de loups-garous, plus de meutes.

Quand Finlay la retrouve, elle vit parmi les humains. Il est épris de cette louve têtue qui refuse de reconnaître son existence. Elle n'est peut-être pas son âme sœur, mais il veut qu'elle fasse partie de sa meute, louve latente ou non.

Amie ne peut résister à l'Alpha qui entre dans sa vie et la ramène à la vie de meute. Non seulement elle se retrouve plus heureuse qu'elle ne l'a été depuis longtemps, mais sa louve finit par se manifester. Finlay n'est pas son âme sœur, mais il devient son meilleur ami. Ensemble, avec les autres loups dominants de la meute, ils travaillent à créer la meilleure et la plus forte des meutes.

Quand vient le temps des jeux de la meute, l'événement qui décide du rang des meutes pour les dix années à venir, Amie doit affronter son ancienne meute. Lorsqu'elle voit l'homme qui l'a rejetée pour la première fois en dix ans, tout ce qu'elle pensait savoir est bouleversé. Amie et Finlay doivent s'adapter à cette nouvelle réalité et trouver un moyen d'avancer pour leur meute. Mais ce coup de théâtre va-t-il les séparer ?
À la poursuite de sa Luna sans loup

À la poursuite de sa Luna sans loup

1m Vues · En cours · Rayna Quinn
"Écoute bien, Thea. Tu n'es rien, et tu seras toujours rien. La vérité, c'est que je t'ai baisée uniquement parce que c'était pratique." Il s'avança vers moi, me plaquant violemment contre le mur, son corps me piégeant.

"Arrête, s'il te plaît, Sebastian," suppliai-je, mais il continua sans pitié.

"Tu n'étais même pas douée pour ça. Chaque fois que j'étais en toi, j'imaginais Aurora. Chaque fois que je finissais, c'était son visage que je voyais. Tu n'étais rien de spécial—juste facile. Je t'ai utilisée comme la traînée sans loup que tu es."

Je fermai les yeux, des larmes chaudes coulant sur mes joues. Je me laissai tomber, complètement brisée.


En tant que fille sans loup indésirée de la famille Sterling, Thea a passé toute sa vie à être traitée comme une étrangère. Lorsqu'un accident la force à se marier avec Sebastian Ashworth, l'Alpha de la meute la plus puissante de Moon Bay, elle croit naïvement que l'amour et la dévotion pourraient suffire à surmonter son "défaut".

Sept ans plus tard, leur mariage se termine par un divorce, laissant Thea avec seulement leur fils Leo et un poste d'enseignante dans une école en territoire neutre. Alors qu'elle commence à reconstruire sa vie, l'assassinat de son père la renvoie dans le monde qu'elle avait essayé de fuir. Elle doit maintenant faire face à la romance ravivée de son ex-mari avec sa sœur parfaite Aurora, des attaques mystérieuses visant sa vie, et une attraction inattendue pour Kane, un policier avec ses propres secrets.

Mais lorsque des expériences avec de l'aconit menacent les deux meutes et mettent en danger tous ceux qu'elle aime, Thea se retrouve prise entre protéger son fils et affronter un passé qu'elle n'a jamais vraiment compris. Être sans loup l'a autrefois rendue paria - pourrait-ce maintenant être la clé de sa survie? Et alors que Sebastian montre un côté protecteur inattendu, Thea doit décider : doit-elle faire confiance à l'homme qui l'a autrefois rejetée, ou risquer tout en ouvrant son cœur à quelqu'un de nouveau?
Le Chiot du Prince Lycan

Le Chiot du Prince Lycan

1.1m Vues · En cours · chavontheauthor
« Tu es à moi, petit chiot », grogna Kylan contre mon cou.
« Bientôt, tu me supplieras. Et quand ce moment viendra, je t'utiliserai comme bon me semble, puis je te rejetterai. »



Lorsque Violet Hastings commence sa première année à l'Académie des Métamorphes de Starlight, elle ne souhaite que deux choses : honorer l'héritage de sa mère en devenant une guérisseuse compétente pour sa meute et traverser l'académie sans que personne ne la traite de monstre à cause de sa condition oculaire étrange.

Les choses prennent une tournure dramatique lorsqu'elle découvre que Kylan, l'héritier arrogant du trône des Lycans qui a rendu sa vie misérable depuis leur première rencontre, est son âme sœur.

Kylan, connu pour sa personnalité froide et ses manières cruelles, est loin d'être ravi. Il refuse d'accepter Violet comme sa compagne, mais ne veut pas non plus la rejeter. Au lieu de cela, il la considère comme son chiot et est déterminé à rendre sa vie encore plus infernale.

Comme si affronter les tourments de Kylan ne suffisait pas, Violet commence à découvrir des secrets sur son passé qui changent tout ce qu'elle pensait savoir. D'où vient-elle vraiment ? Quel est le secret derrière ses yeux ? Et toute sa vie n'a-t-elle été qu'un mensonge ?
Chant du cœur

Chant du cœur

2.2m Vues · Terminé · DizzyIzzyN
L'écran LCD dans l'arène montrait des photos des sept combattants de la Classe Alpha. J'y étais, avec mon nouveau nom.
Je paraissais forte, et mon loup était absolument magnifique.
Je regardai vers l'endroit où ma sœur était assise, et elle et le reste de sa bande affichaient une fureur jalouse sur leurs visages. Puis je levai les yeux vers mes parents, qui fixaient ma photo avec des regards qui auraient pu mettre le feu à n'importe quoi.
Je leur lançai un sourire narquois avant de me tourner vers mon adversaire, tout le reste disparaissant sauf ce qui se trouvait ici sur cette plateforme. J'enlevai ma jupe et mon cardigan. Debout en débardeur et capris, je me mis en position de combat et attendis le signal pour commencer -- Pour me battre, pour prouver, et ne plus me cacher.
Ça allait être amusant. Pensai-je, un sourire aux lèvres.
Ce livre "Chant du Cœur" contient deux livres "Chant du Cœur du Loup-Garou" et "Chant du Cœur de la Sorcière"
Public Mature Seulement : Contient un langage mature, du sexe, des abus et de la violence
Parfait Salaud

Parfait Salaud

546.1k Vues · En cours · Mary D. Sant
Il m'a levé les bras, immobilisant mes mains au-dessus de ma tête.

"Dis-moi que tu ne l'as pas baisé," exigea-t-il entre ses dents serrées.

"Va te faire foutre, espèce de salaud !" répliquai-je, essayant de me libérer.

"Dis-le !" grogna-t-il, me saisissant le menton d'une main.

"Tu me prends pour une pute ?"

"Est-ce que c'est un non ?"

"Va en enfer !"

"Bien. C'est tout ce que je voulais savoir," dit-il en tirant sur mon soutien-gorge de sport noir d'une main, exposant mes seins et envoyant une décharge d'adrénaline à travers mon corps.

"Qu'est-ce que tu fais, bordel ?" haletai-je alors qu'il fixait mes seins avec un sourire satisfait.

Il fit glisser un doigt sur l'une des marques qu'il avait laissées juste en dessous de l'un de mes tétons.

Le salaud admirait les marques qu'il m'avait laissées ?

"Enroule tes jambes autour de moi," ordonna-t-il.

Il se pencha juste assez pour prendre mon sein dans sa bouche, suçant fort mon téton. Je mordis ma lèvre inférieure pour étouffer un gémissement alors qu'il mordait, me faisant cambrer la poitrine vers lui.

"Je vais lâcher tes mains. Ne t'avise pas de m'arrêter."



Salaud. Arrogant. Complètement irrésistible. Le genre exact d'homme avec lequel Ellie avait juré de ne plus jamais s'impliquer. Mais quand le frère de sa meilleure amie revient en ville, elle se retrouve dangereusement proche de succomber à ses désirs les plus fous.

Elle est agaçante, intelligente, sexy, complètement folle—et elle rend Ethan Morgan fou aussi.

Ce qui avait commencé comme un simple jeu le hante maintenant. Il ne peut pas la sortir de sa tête—mais il ne laissera plus jamais personne entrer dans son cœur.
Cicatrices

Cicatrices

527.8k Vues · Terminé · Jessica Bailey
"Moi, Amélie Ashwood, je te rejette, Tate Cozad, comme mon compagnon. JE TE REJETTE !" ai-je crié. J'ai pris la lame d'argent trempée dans mon sang et l'ai portée à ma marque de compagnon.
Amélie n'a jamais voulu qu'une vie simple, loin des projecteurs de sa lignée Alpha. Elle pensait l'avoir trouvée lorsqu'elle rencontra son premier compagnon. Après des années ensemble, son compagnon n'était pas l'homme qu'il prétendait être. Amélie est forcée de réaliser le Rituel de Rejet pour se libérer. Sa liberté a un prix, celui d'une vilaine cicatrice noire.

"Rien ! Il n'y a rien ! Ramenez-la !" je crie de toutes mes forces. Je savais avant même qu'il ne dise quoi que ce soit. Je l'ai sentie dans mon cœur dire adieu et lâcher prise. À ce moment-là, une douleur inimaginable a irradié jusqu'à mon âme.
L'Alpha Gideon Alios perd sa compagne, le jour qui aurait dû être le plus heureux de sa vie, la naissance de ses jumeaux. Gideon n'a pas le temps de pleurer, laissé sans compagne, seul, et père célibataire de deux filles nouveau-nées. Gideon ne laisse jamais paraître sa tristesse, car cela montrerait de la faiblesse, et il est l'Alpha de la Garde Durit, l'armée et le bras investigatif du Conseil ; il n'a pas le temps pour la faiblesse.

Amélie Ashwood et Gideon Alios sont deux loups-garous brisés que le destin a entremêlés. Est-ce leur seconde chance en amour, ou leur première ? Alors que ces deux compagnons destinés se rapprochent, des complots sinistres prennent vie autour d'eux. Comment vont-ils s'unir pour protéger ce qu'ils jugent le plus précieux ?
Réclamée par les Meilleurs Amis de mon Frère

Réclamée par les Meilleurs Amis de mon Frère

1.1m Vues · En cours · Destiny Williams
AVERTISSEMENT : ABUS, VIOLENCE, ROMANCE SOMBRE, FÉTICHISME DADDY
IL Y AURA DES SCÈNES DE SEXE MM, MF ET MFMM
À 22 ans, Alyssa Bennett retourne dans sa petite ville natale, fuyant son mari violent avec leur fille de sept mois, Zuri. Incapable de contacter son frère, elle se tourne à contrecœur vers les meilleurs amis de celui-ci pour obtenir de l'aide, malgré leur passé de harcèlement envers elle. King, l'exécuteur de la bande de motards de son frère, les Crimson Reapers, est déterminé à la briser. Nikolai veut la revendiquer pour lui-même, et Mason, toujours le suiveur, est simplement heureux de faire partie de l'action. Alors qu'Alyssa navigue dans les dynamiques dangereuses des amis de son frère, elle doit trouver un moyen de se protéger, elle et Zuri, tout en découvrant des secrets sombres qui pourraient tout changer.
Une meute à eux

Une meute à eux

554.7k Vues · En cours · dragonsbain22
En tant qu'enfant du milieu, ignorée et négligée, rejetée par sa famille et blessée, elle reçoit son loup plus tôt que prévu et réalise qu'elle est un nouveau type d'hybride, mais elle ne sait pas comment contrôler son pouvoir. Elle quitte sa meute avec sa meilleure amie et sa grand-mère pour rejoindre le clan de son grand-père afin d'apprendre ce qu'elle est et comment maîtriser son pouvoir. Ensuite, avec son âme sœur, sa meilleure amie, le petit frère de son âme sœur et sa grand-mère, ils forment leur propre meute.
Roi des Enfers

Roi des Enfers

1.1m Vues · Terminé · RJ Kane
Dans ma vie de serveuse, moi, Sephie - une personne ordinaire - ai enduré les regards glacials et les insultes des clients tout en essayant de gagner ma vie. Je croyais que ce serait mon destin pour toujours.

Cependant, un jour fatidique, le Roi des Enfers est apparu devant moi et m'a sauvée des griffes du fils du plus puissant chef de la Mafia. Avec ses yeux bleu profond fixés sur les miens, il a parlé doucement : "Sephie... diminutif de Perséphone... Reine des Enfers. Enfin, je t'ai trouvée." Confuse par ses paroles, j'ai balbutié une question, "P..pardon ? Qu'est-ce que cela signifie ?"

Mais il s'est contenté de me sourire et a écarté mes cheveux de mon visage avec des doigts délicats : "Tu es en sécurité maintenant."


Sephie, nommée d'après la Reine des Enfers, Perséphone, découvre rapidement comment elle est destinée à remplir le rôle de son homonyme. Adrik est le Roi des Enfers, le chef de tous les chefs dans la ville qu'il dirige.

Elle était une fille apparemment normale, avec un travail normal jusqu'à ce que tout change une nuit lorsqu'il a franchi la porte d'entrée et que sa vie a changé brusquement. Maintenant, elle se retrouve du mauvais côté des hommes puissants, mais sous la protection du plus puissant d'entre eux.
Le Loup et la Fée

Le Loup et la Fée

330.5k Vues · Terminé · Dorita Okhiria
Lucia était destinée à passer sa vie avec Kaden ; tout le monde le savait comme un fait. Pourtant, le jour du rituel d'accouplement, il choisit une autre femme pour être sa Luna, au lieu de sa compagne prédestinée.

Se sentant rejetée et humiliée, Lucia décida de partir. Le seul problème était que, malgré le fait qu'il ne la voulait pas, Kaden refusait de la laisser partir. Il affirmait qu'il préfèrerait mourir plutôt que de la voir s'éloigner.

Un homme mystérieux qui avait fait irruption dans sa vie devint son compagnon de seconde chance. Sera-t-il assez fort pour la protéger du comportement irrationnel de Kaden ? Est-il vraiment une meilleure option ? Lucia trouvera-t-elle l'acceptation dans son nouveau foyer ?
Le Piège d'As

Le Piège d'As

1.3m Vues · Terminé · Eva Zahan
Il y a sept ans, Émeraude Hutton avait quitté sa famille et ses amis pour aller au lycée à New York, portant son cœur brisé dans ses mains, pour échapper à une seule personne. Le meilleur ami de son frère, qu'elle aimait depuis le jour où il l'avait sauvée des brutes à l'âge de sept ans. Brisée par le garçon de ses rêves et trahie par ses proches, Émeraude avait appris à enfouir les morceaux de son cœur dans le coin le plus profond de ses souvenirs.

Jusqu'à ce que, sept ans plus tard, elle doive revenir dans sa ville natale après avoir terminé ses études universitaires. L'endroit où réside maintenant le milliardaire au cœur de pierre, pour qui son cœur mort battait autrefois.

Marqué par son passé, Achille Valencian était devenu l'homme que tout le monde craignait. Les brûlures de sa vie avaient rempli son cœur d'une obscurité sans fond. Et la seule lumière qui l'avait maintenu sain d'esprit, c'était son Bouton de Rose. Une fille aux taches de rousseur et aux yeux turquoise qu'il avait adorée toute sa vie. La petite sœur de son meilleur ami.

Après des années de distance, lorsque le moment est enfin venu de capturer sa lumière dans son territoire, Achille Valencian jouera son jeu. Un jeu pour revendiquer ce qui lui appartient.

Émeraude sera-t-elle capable de distinguer les flammes de l'amour et du désir, et les charmes de la vague qui l'avait autrefois submergée pour garder son cœur en sécurité ? Ou laissera-t-elle le diable l'attirer dans son piège ? Car personne n'a jamais pu échapper à ses jeux. Il obtient toujours ce qu'il veut. Et ce jeu s'appelle...

Le piège d'As.
Sauver Tragédie

Sauver Tragédie

461.1k Vues · En cours · Bethany Donaghy
"Ta première tâche est de me couper les cheveux et de me raser la barbe."
"Q-Quoi ?" je balbutie.
Je prends une profonde inspiration, essayant de calmer mes mains tremblantes alors que je saisis d'abord les ciseaux.

Je passe mes doigts dans ses mèches sombres, sentant leur épaisseur et leur poids. Les brins s'enroulent autour de mes doigts comme des créatures vivantes, comme s'ils étaient des extensions de son pouvoir.

Ses yeux me transpercent, leur intensité verte perçant mon âme. C'est comme s'il pouvait voir à travers chacune de mes pensées et désirs, exposant la crudité en moi.

Chaque mèche qui tombe au sol ressemble à un morceau de son identité qui se détache, révélant une facette de lui qu'il garde cachée du monde.

Je sens ses mains remonter le long de mes cuisses pour soudainement tenir mes hanches, me faisant tressaillir sous son toucher...

"Tu trembles." Il commente nonchalamment, alors que je me racle la gorge et maudis mentalement mes joues rougissantes.


Tragedy se retrouve entre les mains du fils de son Alpha, revenu des guerres pour trouver sa compagne - qui se trouve être elle !

En tant que louve nouvellement rejetée, elle se voit bannie de sa meute. Elle s'enfuit précipitamment et monte à bord d'un mystérieux train de marchandises dans l'espoir de survivre. Elle ignore encore que cette décision la plongera dans un périple périlleux rempli de dangers, d'incertitudes, et d'une confrontation avec l'Alpha le plus puissant du monde...

Lisez à vos risques et périls !