Bab
1. Bab 1
2. Bab 2
3. Bab 3
4. Bab 4
5. Bab 5
6. Bab 6
7. Bab 7
8. Bab 8
9. Bab 9
10. Bab 10
11. Bab 11
12. Bab 12
13. Bab 13
14. Bab 14
15. Bab 15
16. Bab 16
17. Bab 17
18. Bab 18
19. Bab 19
20. Bab 20
21. Bab 21
22. Bab 22
23. Bab 23
24. Bab 24
25. Bab 25
26. Bab 26
27. Bab 27
28. Bab 28
29. Bab 29
30. Bab 30
31. Bab 31
32. Bab 32
33. Bab 33
34. Bab 34
35. Bab 35
36. Bab 36
37. Bab 37
38. Bab 38
39. Bab 39
40. Bab 40
41. Bab 41
42. Bab 42
43. Bab 43
44. Bab 44
45. Bab 45
46. Bab 46
47. Bab 47
48. Bab 48
49. Bab 49
50. Bab 50
51. Bab 51
52. Bab 52
53. Bab 53
54. Bab 54
55. Bab 55
56. Bab 56
57. Bab 57
58. Bab 58
59. Bab 59
60. Bab 60
61. Bab 61
62. Bab 62
63. Bab 63
64. Bab 64
65. Bab 65
66. Bab 66
67. Bab 67
68. Bab 68
69. Bab 69
70. Bab 70
71. Bab 71
72. Bab 72
73. Bab 73
74. Bab 74
75. Bab 75
76. Bab 76
77. Bab 77
78. Bab 78
79. Bab 79
80. Bab 80
81. Bab 81
82. Bab 82
83. Bab 83
84. Bab 84
85. Bab 85
86. Bab 86
87. Bab 87
88. Bab 88
89. Bab 89
90. Bab 90
91. Bab 91
92. Bab 92
93. Bab 93
94. Bab 94
95. Bab 95
96. Bab 96
97. Bab 97
98. Bab 98
99. Bab 99
100. Bab 100
101. Bab 101
102. Bab 102
103. Bab 103
104. Bab 104
105. Bab 105
106. Bab 106
107. Bab 107
108. Bab 108
109. Bab 109
110. Bab 110 - Epilog
111. Bab bonus.
Perkecil
Perbesar
Bab 104
Ione Verstrynge terus menatap isi surat itu sejak tiba. Kata-kata dalam surat itu terus terngiang-ngiang di kepalanya, bersamaan dengan masa lalu yang telah ia perjuangkan keras untuk dilupakan.
Dia memanggil Graham, tangan kanannya, dengan bingung dan marah. Dia satu-satunya orang yang bisa ia per...
