

La Fille Humaine Qui A Dompté le Roi Alpha
Amelia Rivers · W trakcie · 238.8k słów
Wstęp
« Regarde-moi », grogna-t-il, sa voix épaisse de désir, vibrant presque à travers moi. « Je veux te voir perdre pied quand je te fais jouir. »
Mon orgasme me submergea, sauvage et imparable, tandis qu'il murmura, « C'est ça, bébé. »
Le lendemain matin, mon cœur se brisa en mille morceaux. Il y avait Scarlett—se jetant dans les bras de Jace, son corps pressé intimement contre son torse, ses mains revendiquant possessivement ce que je pensais être à moi il y a seulement quelques heures.
Élevée par des loups-garous, la humaine Aria Silverbrook a toujours vécu en tant qu'outsider. Lorsque son père adoptif s'enfuit avec elle pour échapper aux avances d'un Alpha dangereux, ils trouvent refuge auprès de la puissante Meute de l'Ombre de la Lune. Mais Aria ne s'attendait pas à la connexion écrasante qu'elle ressent pour l'Alpha mystérieux de la meute, Jace Carter—ni à la façon dont sa jeune fille Aurora s'empare instantanément d'une part de son cœur.
La lignée royale Primal de Jace le rend exceptionnel parmi les Alphas, son loup Phantom dominant les autres. Lorsque Aria entre dans son territoire, quelque chose s'éveille en lui. Alors que la Lune de Sang approche, il hésite à révéler la vérité : elle est sa compagne destinée qui débloquera tout son potentiel.
À l'approche de son dix-huitième anniversaire, Aria remarque des changements troublants. Ses blessures guérissent anormalement vite après avoir sauvé Aurora d'un loup solitaire. Une voix étrange murmure des avertissements de transformation, tandis que sa marque de naissance en forme de patte de loup prend une nouvelle signification.
Aria est-elle vraiment humaine ? Quels secrets la Lune de Sang révélera-t-elle ? Et tandis qu'elle tombe de plus en plus amoureuse de Jace malgré les membres jaloux de la meute menaçant leur lien, peut-elle embrasser un destin au-delà de tout ce qu'elle avait imaginé—devenir Luna d'un Roi Loup ?
Rozdział 1
ARIA
"Allez, Aria. Pousse plus fort. Allez, je sais que tu as encore de l'énergie." Mon frère adoptif Lucas criait avec ce ton de sergent-instructeur qu'il utilisait toujours pendant l'entraînement.
Déterminée à lui prouver qu'il avait raison, je frappai le sac de frappe en cuir plus fort, enchaînant une série compliquée de coups de pied et de coups de poing. Quand je jetai un coup d'œil en arrière, je captai son léger signe de tête d'approbation.
"Bien mieux. Prends cinq minutes." Je me dirigeai vers les autres jeunes guerriers en formation et m'effondrai à côté d'eux.
Le vendredi signifiait jour de test avec Lucas. Aujourd'hui, c'était une démonstration de force, mais parfois, c'est du combat. Mon frère adoptif est un excellent professeur—il a été formé par Gabriel, tout comme moi.
Papa Gabriel est l'un des meilleurs combattants de notre meute. Il croit que tout le monde—loup ou humain—doit savoir se défendre dans ce monde dangereux. J'ai eu sa formation depuis que j'étais toute petite, avant de rejoindre le programme officiel.
Beaucoup pensent que Gabriel aurait dû devenir Chef des Guerriers, mais l'Alpha a choisi son copain à la place. Papa n'a jamais râlé pour ça. Après que des chasseurs ont tué mes parents biologiques, Gabriel m'a sauvée malgré le fait que je sois humaine.
L'Alpha Warren est venu aujourd'hui pour nous regarder nous entraîner. Dernièrement, il me met super mal à l'aise—toujours à me fixer et à me faire des clins d'œil suggestifs.
Les rumeurs de la meute disent qu'il est devenu instable depuis qu'il a perdu sa compagne. On dit qu'il appelle les jeunes filles dans ses quartiers, et certaines ne survivent pas. Beaucoup pensent que Dylan devrait prendre la relève, mais l'Alpha refuse, disant qu'il n'est pas prêt.
Dylan semblait plutôt correct. Bien que je n'aie pas beaucoup interagi avec lui, il paraissait juste et amical avec tout le monde dans la meute. Il avait déjà 22 ans mais n'avait toujours pas trouvé sa véritable compagne.
Je restais là, perdue dans mes pensées, quand soudain une ombre massive se profila au-dessus de moi. En levant les yeux, je vis l'Alpha Warren me fixer avant de s'installer à côté de moi.
"Tu es une guerrière très douée, Aria, malgré ton humanité," dit-il, ne faisant aucun effort pour cacher la manière dont ses yeux parcouraient mon corps.
"Merci, Alpha," répondis-je, essayant de cacher au mieux mon malaise, ce qui n'était pas facile étant donné que je ne portais qu'un short d'entraînement et un soutien-gorge de sport.
"Et très belle aussi." Ses yeux me parcoururent à nouveau, me faisant frissonner et souhaitant pouvoir disparaître.
Avant que je ne puisse répondre, Lucas s'approcha, salua respectueusement l'Alpha, puis me dit que l'entraînement était terminé pour la journée. Je me levai d'un bond, plus que reconnaissante pour cette échappatoire, et après un rapide au revoir, je filai hors du terrain d'entraînement.
Je rentrai dans notre petite cabane et allai directement dans ma chambre, enlevant mes vêtements d'entraînement trempés de sueur avant de me diriger vers la salle de bain pour une douche. Après m'être lavée, j'enfilai un pantalon en daim vert forêt et un haut en lin couleur crème. Je me maquillais rarement, mais ce soir, j'appliquai un rouge à lèvres rose doux qui donnait à mes lèvres une teinte rosée délicate.
Ce soir, c'est la grande célébration pour une fille de notre meute qui atteint enfin l'âge adulte. Tout le monde est excité de voir sa première transformation et de savoir si elle trouvera sa véritable compagne. Trouver sa véritable compagne est énorme pour les loups-garous—ils sont littéralement l'autre moitié de ton âme.
En tant qu'humaine, je n'aurais jamais d'esprit de loup, jamais la capacité de me transformer, et jamais de véritable compagnon. C'était la plus grande différence entre moi et la famille de loups-garous qui m'avait adoptée. Parfois, je me sentais seule à cause de cela.
À l'heure du dîner, je descendis pour manger avec Gabriel et Lucas. Mais contrairement à nos conversations agréables habituelles, l'atmosphère de ce soir était silencieuse et tendue. Je ne demandai pas pourquoi, devinant que Gabriel avait dû avoir une journée stressante.
"Aria?"
"Oui, Gabriel?" Je levai les yeux vers lui.
"J'ai besoin que tu prépares un sac demain. Nous allons rendre visite à des vieux amis de la meute de l'Ombre de la Lune. Nous partons dimanche, alors assure-toi d'emporter tout ce qui est important et que tu ne veux pas laisser derrière, car nous serons absents pendant un bon moment." Il m'a dit, son expression on ne peut plus sérieuse.
"Que se passe-t-il ?" ai-je demandé.
"J'ai des amis à l'Ombre de la Lune prêts à nous accueillir. Écoute, ce n'est juste... plus sûr ici. Notre Alpha a approuvé notre visite à des parents, et l'Alpha de l'Ombre de la Lune a dit oui." Il y avait quelque chose dans sa voix qu'il ne me disait pas.
"D'accord, Gabriel. Je ferai mon sac demain." J'ai répondu, et il m'a offert un léger sourire de soulagement.
Après avoir terminé le dîner, j'ai aidé à débarrasser la table, puis j'ai embrassé Gabriel avant de me préparer à aller à la cérémonie. Lucas m'a accompagnée, car il y avait toujours une chance que la nouvelle louve transformée de ce soir soit sa véritable compagne. Il était de plus en plus impatient de la trouver dès que possible.
Après une heure de cérémonie, nous avons vu la jeune fille de dix-huit ans trouver son véritable compagnon parmi les garçons qui venaient de terminer leur première transformation. Voir comment leurs âmes se rejoignaient, se reconnaissant dans une étreinte chaleureuse remplie d'amour, était vraiment magique. Bien que je savais que je ne vivrais jamais une telle expérience moi-même, j'étais tout de même heureuse pour eux.
J'étais à nouveau perdue dans mes pensées quand je n'ai pas remarqué quelqu'un s'approcher jusqu'à ce qu'il s'asseye à côté de moi. J'étais surprise de voir que c'était le fils de l'Alpha, Dylan.
"Salut, Aria." Il m'a saluée avec un sourire amical.
"Bonjour, Alpha Dylan," ai-je répondu respectueusement.
"Allez, je ne suis pas encore l'Alpha, alors juste Dylan, c'est bien." Il a dit avec un sourire facile, auquel j'ai répondu.
"J'ai entendu dire que vous allez bientôt à la meute de l'Ombre de la Lune."
"Oui, c'est vrai," ai-je confirmé, me demandant en silence comment il connaissait nos plans.
"Bonne décision." Il a dit de manière significative, toujours en souriant, puis après un moment, il s'est levé pour se mêler aux autres jeunes loups présents à la fête.
La célébration a continué. La musique jouait. Les loups dansaient. Tout autour de moi était joie, mais je ne pouvais m'empêcher de penser à la décision soudaine de Gabriel. Quelque chose n'allait pas. La façon dont Dylan avait dit "bonne décision" semblait étrange. Dangereuse. Je regardais les membres de la meute avec des yeux neufs maintenant. J'avais toujours été une étrangère ici. Une humaine parmi les loups-garous. Mais je ne m'étais jamais sentie en danger jusqu'à ce soir.
Quelques heures plus tard, Lucas m'a trouvée, et nous avons convenu de rentrer à la maison. Alors que nous quittions le lieu et commencions à prendre le chemin du retour, nous avons entendu quelqu'un appeler nos noms, quelqu'un courant vers nous. En nous retournant, nous avons été surpris de voir Dylan.
"Lucas, Aria." Il nous a appelés, puis a parlé avec urgence.
"J'ai besoin de vous parler tous les deux." Ses yeux étaient intenses, presque brûlants.
"Que pouvons-nous faire pour toi, Dylan ?" Lucas a pris les devants naturellement.
"Écoute, Lucas, écoute-moi bien, j'essaie de vous aider tous les deux." Il a jeté un coup d'œil autour de lui avant de baisser la voix, "Écoutez, quand vous arriverez à l'Ombre de la Lune ? Ne revenez jamais ici. Jamais. Surtout toi, Aria. C'est le seul endroit où tu seras en sécurité."
"Qu'est-ce que—" J'ai commencé à demander, mais Lucas m'a coupée.
"On s'en occupe, Dylan," Lucas a lancé un regard significatif à Dylan, et Dylan a hoché la tête en signe de compréhension.
"Bien. C'est nul, et je suis désolé. Je fais ce que je peux pour arranger les choses ici. Restez en sécurité là-bas." Là-dessus, il s'est rapidement éloigné, me laissant avec un million de questions sur ce qui venait de se passer.
Je me suis tournée vers Lucas. Son visage était sombre. Sérieux. Quoi qu'il se passe, c'était grave.
"Lucas, que se passe-t-il ?" ai-je chuchoté en marchant. La forêt semblait différente maintenant. Plus sombre. Pleine d'yeux.
"Pas ici," murmura-t-il, scrutant constamment autour de nous. "On en parlera à la maison. Avec Gabriel."
Ostatnie Rozdziały
#183 Chapitre 183
Ostatnia Aktualizacja: 5/22/2025#182 Chapitre 182
Ostatnia Aktualizacja: 5/22/2025#181 Chapitre 181
Ostatnia Aktualizacja: 5/22/2025#180 Chapitre 180
Ostatnia Aktualizacja: 5/22/2025#179 Chapitre 179
Ostatnia Aktualizacja: 5/22/2025#178 Chapitre 178
Ostatnia Aktualizacja: 5/22/2025#177 Chapitre 177
Ostatnia Aktualizacja: 5/22/2025#176 Chapitre 176
Ostatnia Aktualizacja: 5/21/2025#175 Chapitre 175
Ostatnia Aktualizacja: 5/20/2025#174 Chapitre 174
Ostatnia Aktualizacja: 5/20/2025
Może Ci się spodobać 😍
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna
Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.
Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.
„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.
„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.
Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.
„I tym samym skazuję cię na śmierć.”
Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...
Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...
Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.
Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nie Drażnij Lunę
Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.
Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.