La Mariée Soudaine du Milliardaire
Sansa · Zakończone · 409.6k słów
Wstęp
Alors que Brandon l'installait dans la voiture, les mains errantes de Summer cherchaient à soulager la chaleur brûlante. Chaque point de contact—ses seins pressés contre son torse, son sexe trempé frottant contre sa cuisse—crépitait d'une faim brute et électrique.
« Arrête ça », ordonna Brandon, mais elle ne fit que se cambrer davantage.
« Je brûle », gémit-elle, se tortillant contre lui, ses hanches se soulevant alors que ses doigts explorateurs glissaient plus bas, palpant la grosseur dure qui tendait son pantalon. Son inspiration aiguë l'encouragea, et sa prise sur son poignet se resserra, ferme mais douce, tandis que son sexe palpitait sous ses caresses provocantes.
Ignorant son avertissement, elle enfouit son visage dans son cou, suçant fort, laissant des traces rouges et humides alors qu'elle traînait des baisers désordonnés et brûlants le long de sa mâchoire.
Elle attrapa son lobe d'oreille entre ses dents, mordant, se délectant de ses halètements déchirés alors qu'elle frottait son sexe dégoulinant plus fort contre lui. Ses mains saisirent sa taille, ses doigts s'enfonçant dans sa chair, partagés entre la repousser et la serrer plus fort contre son érection palpitante.
Pendant un moment électrisant, il céda, ses lèvres s'écrasant contre les siennes, sa langue pénétrant profondément dans sa bouche, la baisant avec des mouvements lents et délibérés. Elle gémit contre lui, son sexe se contractant alors qu'elle se frottait plus fort contre sa cuisse, cherchant la libération.
Mais Brandon est pratiquement un étranger pour elle. Après avoir retrouvé ses esprits, elle devait se demander : Avait-elle échappé à un piège pour se jeter volontairement dans un autre ?
Rozdział 1
Le point de vue de Summer
La brise automnale fraîche à l'aéroport Charles de Gaulle portait le parfum familier de chez moi tandis que je faisais rouler mes bagages à travers les portes d'arrivée. Après une année à gérer la division européenne de Fortune Corp, j'avais hâte de surprendre Alexandre. Notre troisième anniversaire approchait, et j'avais délibérément terminé ma mission deux semaines plus tôt pour le célébrer avec lui.
Mon Dieu, il m'a tellement manqué. Mon cœur battait la chamade alors que je vérifiais mon téléphone, m'attendant à voir un message de lui. L'écran n'affichait que les notifications habituelles et un appel manqué de Victoria. Quel que soit le drame que ma sœur mijote, ça peut attendre.
Le trajet en taxi jusqu'à Fortune Corp semblait interminable. J'avais répété ce moment d'innombrables fois pendant ces nuits solitaires à Londres – entrer dans son bureau, voir son visage s'illuminer avec ce sourire enfantin dont je suis tombée amoureuse. Trois ans ensemble, et il faisait toujours battre mon cœur comme celui d'une adolescente.
"Mademoiselle Taylor ?" La voix enjouée de la réceptionniste me sortit de ma rêverie. "Bienvenue ! Êtes-vous ici pour le mariage du Directeur Général ?"
Je me figeai. "Le... quoi ?"
"Oh !" Son sourire vacilla. "La fête de fiançailles, je veux dire. À l'Hôtel Plaza ? Pour Monsieur Alexandre Stark et Mademoiselle Victoria Taylor ?"
Les mots me frappèrent comme un coup physique. Alexandre et... Victoria ? Ma sœur ?
"Il doit y avoir une erreur," m'entendis-je dire, ma voix étrangement calme. "Alexandre Stark est mon fiancé."
Le visage de la réceptionniste se décomposa. "Je... euh... peut-être devriez-vous parler directement à Monsieur Stark ? Il est à l'Hôtel Plaza pour la cérémonie de fiançailles..."
Je ne me souviens pas avoir quitté le bâtiment. Mes pieds me portaient automatiquement tandis que mon esprit tournait en rond, essayant de donner un sens à ce que je venais d'entendre. C'est de la folie. Il doit y avoir une explication. Victoria ne ferait jamais ça... Alexandre ne pourrait pas...
---
L'Hôtel Plaza se dressait devant moi, sa façade élégante semblant se moquer de mon état débraillé. Et là, il y avait – une immense photo exposée dans le hall. Alexandre et Victoria, parfaits ensemble. Son bras autour de sa taille. Sa bague en diamant captant la lumière.
Ça n'arrive pas. Ça ne peut pas arriver.
Mes jambes tremblaient alors que je me dirigeais vers la Grande Salle de Bal. Le son des rires et des verres qui s'entrechoquaient devenait de plus en plus fort à chaque pas. Puis je les vis.
Alexandre avait son bras autour de la taille de Victoria, exactement comme sur la photo. Elle portait une magnifique robe blanche, son sourire radieux alors qu'elle se penchait vers lui. Ils avaient l'air... parfaits ensemble. Comme s'ils étaient faits l'un pour l'autre.
"Summer !" La voix d'Alexandre perça le bourdonnement dans mes oreilles. "Tu es vraiment venue à notre fête de fiançailles ?"
"Votre... fête de fiançailles ?" Les mots avaient un goût de cendre dans ma bouche. "Tu te fous de moi, là ? Alexandre, qu'est-ce qui se passe ? Victoria, comment as-tu pu faire ça ?"
Le sourire parfait de Victoria vacilla un instant avant de se rétablir. "Summer, chérie, s'il te plaît, ne fais pas de scène..."
"Ne fais pas de scène ?" Je riai, et cela sonnait hystérique même à mes propres oreilles. "Mon fiancé et ma sœur annoncent leurs fiançailles pendant que je suis partie, et c'est moi qui fais une scène ? C'est le comble !"
Le claquement sec de la gifle résonna dans la salle de bal. Ma mère, Élisabeth, se tenait devant moi, la main encore levée. "Enfant indigne ! Comment oses-tu essayer de gâcher le jour spécial de ta sœur ?"
"Maman, tu as littéralement perdu la tête ?" Ma joue brûlait là où elle m'avait frappée. "Alexandre est MON fiancé ! Qu'est-ce qui ne va pas chez vous ?"
« Quelles absurdités racontes-tu ? » La voix d'Elizabeth dégoulinait de mépris. « Alexander sera bientôt ton beau-frère. Pourquoi dois-tu toujours essayer de rivaliser avec Victoria ? C'est vraiment pathétique. »
La pièce tournait autour de moi. Les visages se brouillaient – des invités choqués, Victoria arborant un sourire narquois, Elizabeth sévère. Et Alexander, me regardant avec un mélange de pitié et d'agacement.
« Alexander. » Ma voix tremblait. « Dis-leur la vérité. Dis-leur à qui tu étais réellement fiancé tout ce temps. »
Il croisa mon regard, et je ne vis rien de l'homme que j'avais aimé pendant trois ans. « Summer, je suis désolé, mais c'est Victoria que j'aime vraiment. Elle l'a toujours été. Tu dois accepter cela et passer à autre chose. »
Quelque chose se brisa en moi à ce moment-là. Le dernier fil d'espoir, peut-être. Ou peut-être juste mon cœur.
« Alexander Stark. » Je redressai ma colonne vertébrale, forçant l'acier dans ma voix. « Souviens-toi de ceci – ce n'est pas moi qui suis laissée. C'est moi qui pars. Et tu regretteras ce jour pour le reste de ta vie. »
---
L'air du soir new-yorkais me frappa le visage alors que je sortais en trébuchant du Plaza. Les larmes brouillaient ma vision alors que je me précipitais sur le trottoir, cherchant à m'éloigner le plus possible de cette scène cauchemardesque.
Le poids de tout ce que j'avais perdu pesait sur ma poitrine : trois ans avec Alexander, d'innombrables rêves partagés, la confiance simple que j'avais placée en ma propre sœur. Depuis combien de temps se voyaient-ils derrière mon dos ? Combien de nos appels téléphoniques avaient été des mensonges ? Combien de fois Victoria m'avait-elle souri en sachant ce qu'elle prévoyait de faire ?
Un crissement soudain de pneus me tira de ma spirale de pensées. Génial, juste ce qu'il me faut – me faire renverser le pire jour de ma vie. Des phares brillants inondèrent ma vision alors qu'une Bentley noire s'arrêtait brusquement à quelques centimètres de l'endroit où je me tenais figée sur le passage piéton. Le choc me fit reculer en trébuchant, ma cheville se tordant alors que je perdais l'équilibre et tombais durement contre le bitume. Parfait. Absolument parfait.
La portière arrière de la voiture s'ouvrit et deux hommes en sortirent. Le premier portait un costume impeccable, clairement un assistant de quelque sorte. Mais c'était le deuxième homme qui me fit oublier de respirer pendant un instant.
Il était grand, au moins 1m88, avec des traits acérés qui semblaient sculptés dans le marbre et des cheveux bruns. Sa présence rayonnait d'autorité, le genre de pouvoir qui ne venait pas seulement de la richesse, mais de la confiance absolue. Ces yeux, cependant – ils me tenaient captive. D'un brun profond avec des éclats d'ambre qui captaient la lumière de la rue, ils me scrutaient avec une intensité presque physique. Sa mâchoire était nette et définie, avec un soupçon de barbe qui lui donnait un air dangereux. Des lèvres pleines, serrées en une ligne sévère, complétaient un visage qui ferait pleurer les sculpteurs – parfait dans sa symétrie mais totalement masculin dans sa sévérité.
« Monsieur Stark ? » La voix de l'assistant portait une note de préoccupation. Encore un Stark, pensai-je amèrement, reconnaissant la manière dont l'argent ancien semblait s'accrocher à lui comme une seconde peau. Mais il y avait quelque chose de différent chez celui-ci – quelque chose de presque prédateur dans son regard concentré.
« James. » La voix profonde et autoritaire de l'homme plus grand me fit frissonner inexplicablement. « Reste en arrière. »
Sans attendre la réponse de son assistant, il fit un pas en avant, ses mouvements délibérés et précis. Je me trouvai incapable de détourner le regard de ses yeux sombres alors qu'il tendait la main vers moi. Pendant un moment, je la regardai simplement, mon esprit luttant pour traiter ce geste simple après tout ce qui s'était passé.
« Ça va ? Prenez ma main. »
Ostatnie Rozdziały
#324 Chapitre 324
Ostatnia Aktualizacja: 5/9/2025#323 Chapitre 323
Ostatnia Aktualizacja: 5/9/2025#322 Chapitre 322
Ostatnia Aktualizacja: 5/9/2025#321 Chapitre 321
Ostatnia Aktualizacja: 5/9/2025#320 Chapitre 320
Ostatnia Aktualizacja: 5/9/2025#319 Chapitre 319
Ostatnia Aktualizacja: 5/9/2025#318 Chapitre 318
Ostatnia Aktualizacja: 5/7/2025#317 Chapitre 317
Ostatnia Aktualizacja: 5/7/2025#316 Chapitre 316
Ostatnia Aktualizacja: 5/7/2025#315 Chapitre 315
Ostatnia Aktualizacja: 5/7/2025
Może Ci się spodobać 😍
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
（Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami）
Nietykalna
Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.
Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.
„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.
„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.
Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.
„I tym samym skazuję cię na śmierć.”
Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...
Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...
Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.
Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nie Drażnij Lunę
Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.
Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
