

La Sposa del Diavolo
KeyKirita · Zakończone · 165.2k słów
Wstęp
Si chinò, prendendomi il mento con la mano, costringendomi a guardare nei suoi occhi rosso sangue. I suoi canini erano in mostra, gocciolanti del sangue del mio ragazzo che giaceva a terra, senza vita.
"Tu sei mia, Bast. Faresti bene a ricordarlo." Fece le fusa, mentre si leccava il sangue dalle labbra. "Nessun altro uomo può prendere la tua innocenza, solo io." disse, guardando il mio corpo quasi nudo, la lussuria nei suoi occhi mi faceva contorcere.
"Sì, Damien." sussurrai in risposta, coprendomi con il lenzuolo e guardando il corpo di Jacob con un gemito.
Mi chiamo Bast, ho diciassette anni, presto ne compirò diciotto. Quando avevo dodici anni, i miei genitori mi hanno venduto al diavolo. Il giorno del mio diciottesimo compleanno, tornerà per me.
Nuovi Capitoli Ogni Giorno
Rozdział 1
"Bast, svegliati tesoro," disse mia madre, scuotendomi dal mio sonno profondo.
"Hmm? Mamma? Cosa c'è che non va?" le chiesi, guardando l'orologio sul mio comodino, le grandi lettere luminose segnavano le 3:45 del mattino. "Perché mi stai svegliando così presto?" le chiesi, cercando di scacciare il sonno dai miei occhi.
"Alzati e lavati i denti e i capelli, poi scendi, tesoro," disse mia madre mentre usciva dalla mia camera. Non potei fare a meno di notare un'espressione strana sul volto di mia madre, come se stesse facendo qualcosa di sbagliato.
Feci come mia madre mi aveva chiesto, il cuore che batteva forte per la preoccupazione. Quale motivo poteva avere mia madre per svegliarmi a quest'ora? E perché sembrava così turbata? Cercai di calmarmi, ma senza successo, mentre spazzolavo i miei lunghi capelli, molto più bruscamente di quanto avrei voluto, facendomi male. Dopo aver finito, iniziai a scendere le scale. Dovetti aggrapparmi al corrimano per stabilizzarmi, le gambe mi tremavano così tanto che a malapena riuscivo a stare in piedi.
"Mamma?" chiamai una volta raggiunto l'ultimo gradino, guardando verso il soggiorno alla mia destra, dove vidi una luce tremolante.
"Vieni qui, Bast," chiamò mio padre dalla stanza. Sentire la voce forte di mio padre mi fece sentire meglio, mio padre mi faceva sempre sentire sicura e protetta. Ora, avendo sentito la voce di mio padre, sentii le mie preoccupazioni svanire, mentre camminavo verso il soggiorno. Mia madre e mio padre erano seduti sul divano uno accanto all'altra, e di fronte a loro potevo vedere solo la schiena di uno sconosciuto.
Da dietro potevo dire che quest'uomo era alto e forte. Camminai lentamente verso dove erano i miei genitori, tenendo gli occhi sull'uomo, osservando il suo aspetto. Indossava un abito nero a tre pezzi con una cravatta viola scuro, i suoi capelli erano neri e corti.
Mentre stavo per sedermi accanto a mio padre, lui mi fermò e fece un cenno verso lo sconosciuto. "Siediti accanto a Damien, Bast."
Mi girai verso l'uomo e non potei trattenere un brivido che mi attraversò il corpo. Sotto quei capelli neri c'erano gli occhi blu elettrico più scioccanti che avessi mai visto. La sua struttura facciale era forte e affascinante, con una barba corta e ben curata. Mi dissi di fare come aveva detto mio padre, ma mi trovai incollata dove stavo, fissando l'uomo. Non so perché, ma quest'uomo mi faceva venire voglia di scappare e non guardare mai indietro. Guardando il suo volto, mi sembrava di guardare in faccia al diavolo.
"Fai come ti ha detto tuo padre, bambina," disse Damien, i suoi occhi blu mostrando un accenno di rabbia mentre parlava. La sua voce era profonda, così profonda che sentii tutto dentro di me tremare nel momento in cui parlò. Il modo in cui mi guardava mi faceva sentire come se stesse guardando attraverso di me, fino alla mia anima.
Feci come l'uomo disse, e mi sedetti accanto a lui, il più lontano possibile sul piccolo divano. Sedermi accanto a quest'uomo mi faceva sentire come una bambola di vetro, piccola e fragile.
Damien ridacchiò mentre mi guardava, rannicchiata lontano da lui, ma non mi disse nulla mentre tornava a guardare i miei genitori. "Accetto il vostro pagamento," disse, poi si alzò. Tese la mano verso di me, aspettando.
"Cosa? Papà, cosa sta succedendo?" gli chiesi, mentre mi arrampicavo fuori dal divano e mi rifugiavo in un angolo della stanza, il più lontano possibile da Damien.
"Bast-" Mio padre iniziò a parlare, ma si fermò quando Damien alzò la mano, zittendolo.
"Tu sei mia, bambina," disse Damien, mentre si avvicinava a me con sicurezza.
"No!" urlai e cercai di scappare, ma scoprii che non potevo andare oltre, dato che la mia schiena era già premuta contro il muro.
L'uomo si avvicinò e si fermò a pochi passi da me. "Bast, vuoi che tua madre muoia?" mi chiese, la sua voce bassa ma ancora terrificante mentre torreggiava su di me, i suoi occhi che mi bruciavano dentro.
Non potei fare a meno di rimanere sconvolta dalle sue parole mentre guardavo oltre lui, verso mia madre. "No, certo che no," gemetti mentre i miei occhi tornavano sull'uomo.
"Tua madre morirà se non sarai mia. Quindi fai la brava ragazza e prendi la mia mano. Ti spiegherò tutto," disse, tendendomi di nuovo la mano. "Prometto che non ti porterò via." aggiunse dopo aver visto la mia esitazione.
Presi con riluttanza la mano dell'uomo e gli permisi di condurmi di nuovo al divano. Una volta seduta, cercai di ritirare la mano, ma lui la tenne stretta, rifiutandosi di lasciarla andare. "Tua madre ha il cancro, Bast. E morirà presto se non riceverà cure. La tua famiglia è povera e non può permettersi di pagare, quindi tuo padre ti ha offerta come pagamento," disse lanciando uno sguardo pieno di odio ai miei genitori, il veleno nella sua voce fece abbassare lo sguardo ai miei genitori, che si rifiutavano di fare contatto visivo.
"Ma ho dodici anni!" gridai, ma non osai muovermi di nuovo per paura di cosa avrebbe fatto.
"Non preoccuparti, piccola. Diventerai mia al tuo diciottesimo compleanno," disse guardandomi negli occhi. Vidi un tremolio all'angolo del suo volto altrimenti inespressivo, era un sorriso che si stava formando? No, non poteva essere.
Non potei trattenere le lacrime, tutto quello che stava accadendo era troppo per me da sopportare. Tirai di nuovo la mia mano, questa volta lui la lasciò andare mentre portavo le ginocchia al petto e piangevo. "Come avete potuto dare via vostra figlia?" gridai ai miei genitori tra le lacrime.
"Bast, non essere egoista!" urlò improvvisamente mio padre mentre si alzava. "Tua madre sta morendo e quest'uomo le darà le cure di cui ha bisogno per sopravvivere. Pensi che sceglierei te al posto di mia moglie? Non ti ho mai voluta fin dall'inizio!"
Damien si alzò e posò una mano sul petto di mio padre e lo spinse, forte. La forza fece volare mio padre attraverso l'aria, oltre il divano, e atterrare sul pavimento dietro di esso. "Non le parlerai in quel modo. Capito?" disse, la sua voce una volta bassa ora dura come l'acciaio.
"Sì, signor Edge," sussurrò mia madre, senza muoversi per controllare suo marito mentre continuava a sedere, guardando il pavimento.
'Perché quel nome mi suona familiare?' pensai, poi la realizzazione mi colpì mentre guardavo l'uomo attraverso le lacrime 'questo è Damien Edge, il miliardario avvocato!' poi un'altra realizzazione mi colpì come un treno merci. "Sei davvero un vampiro?" gli chiesi.
"Sì, piccola. Sono un vampiro," sussurrò, mentre si sedeva di nuovo accanto a me.
Poi tutto divenne troppo per me da gestire mentre iniziavo a iperventilare, guardando lui e poi mia madre. Stavo ansimando per il respiro, ma trovai che non riuscivo a respirare.
"Bast?" chiamò mia madre, la sua voce piena di preoccupazione mentre si avvicinava e cercava di confortarmi.
"No, stai lontana da me!" urlai e la calciai sulla spalla. Non ero più triste o sconvolta, ero oltre la rabbia mentre mi rannicchiavo in una palla sul divano. "Per favore, lasciatemi in pace," singhiozzai mentre le lacrime ricominciavano a scendere.
Damien mi avvolse tra le sue braccia e mi portò di nuovo nella mia stanza, posandomi dolcemente sul letto prima di rimboccarmi le coperte. Rimase con me finché non mi calmai, non curandosi di quanto lo calciassi e urlassi contro di lui. Una volta che ero troppo stanca per combattere ancora, mi baciò sulla fronte e si alzò. "Tornerò per te, piccola," sussurrò nel mio orecchio prima di girarsi e uscire, chiudendo dolcemente la porta dietro di sé.
L'ultima cosa che sentii prima di cedere al sonno fu lui che parlava ai miei genitori: "Tornerò per lei. Se scopro che avete fatto del male alla mia piccola in qualsiasi modo, forma o maniera, il cancro sarà l'ultimo dei vostri problemi."
Ostatnie Rozdziały
#101 Capitolo Cento
Ostatnia Aktualizacja: 1/3/2025#100 Capitolo novantanove
Ostatnia Aktualizacja: 1/3/2025#99 Capitolo novantotto
Ostatnia Aktualizacja: 1/3/2025#98 Capitolo novantasette
Ostatnia Aktualizacja: 1/3/2025#97 Capitolo novantasei
Ostatnia Aktualizacja: 1/3/2025#96 Capitolo novantacinque
Ostatnia Aktualizacja: 1/3/2025#95 Novantaquattro
Ostatnia Aktualizacja: 1/3/2025#94 Capitolo novantatré
Ostatnia Aktualizacja: 1/3/2025#93 Capitolo novantadue
Ostatnia Aktualizacja: 1/3/2025#92 Capitolo novantuno
Ostatnia Aktualizacja: 1/3/2025
Może Ci się spodobać 😍
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna
Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.
Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.
„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.
„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.
Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.
„I tym samym skazuję cię na śmierć.”
Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...
Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...
Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.
Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
Nie Drażnij Lunę
Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.
Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?