

Lit de Roses
Carly Davis · Zakończone · 212.1k słów
Wstęp
Va-t-elle se soumettre à lui et lui abandonner son âme ?
Ou pourra-t-elle résister à son patron sexy et arrogant ?
Rozdział 1
Giovanni
Le poids sur mes épaules commence lentement à me peser. Je ne peux plus jongler avec la responsabilité d'être le chef de la mafia italienne et de m'assurer que ma fille soit bien prise en charge. Pour couronner le tout, il y a des tonnes de paperasse prête à être classée. Après la mort de ma femme, je n'ai tout simplement pas pu embaucher une secrétaire. Cela aurait été comme la remplacer en faisant entrer une femme chez moi. Luca, mon bras droit, a occupé le poste jusqu'à présent, mais maintenant il forme son fils, Lucien, et est très occupé avec d'autres choses. Il était temps de pourvoir le poste.
Je suis assis ici depuis ce matin à interviewer des femmes pour le poste de secrétaire. La plupart d'entre elles étaient habillées de robes moulantes et n'avaient aucune idée de comment allumer un ordinateur. Elles étaient là pour une seule raison : se faufiler dans mon lit, espérant devenir la nouvelle reine. Il n'en était absolument pas question. J'ai renoncé à l'amour quand ma femme a été brutalement abattue et tuée.
Ce jour-là, mon cœur s'est glacé.
Je n'étais plus l'homme que j'étais autrefois.
L'homme qui était autrefois un mari et un père chaleureux et aimant est devenu un salaud sans cœur et cruel.
Mon cœur n'avait plus de place que pour une seule personne maintenant.
Ma fille, Caterina Lucchese.
Je levai les yeux lorsque Luca fit entrer ce que je pensais être une autre femme écervelée. J'aurais dû botter le cul de Luca pour avoir mis l'annonce du poste de secrétaire sur Facebook. Je lui avais dit que je pouvais le faire moi-même, mais il avait insisté. Il est peut-être mon bras droit et mon meilleur ami, mais parfois il faisait vraiment des choses stupides. Mettre cette annonce sur internet, c'était comme mettre une cible sur moi. Je dirige mes clubs légalement, mais j'ai aussi un casino clandestin. J'ai des ennemis prêts à passer à l'action dans l'ombre. Mes yeux se posèrent sur une jolie petite blonde aux yeux bleus les plus profonds que j'avais jamais vus. Son visage me rappelait la façon dont ma Rachel me regardait. Luca esquissa un sourire, inclinant la tête sur le côté. Attendant une réaction de ma part. Elle poussa ses lunettes sur son nez en levant la tête. Mon cœur commença à battre de manière irrégulière alors qu'elle tenait le papier contre sa poitrine. Je regardai la montée et la descente de sa poitrine, elle était nerveuse. Rose était une véritable beauté, tout comme Rachel.
Arrête ça Giovanni, interviewe-la et renvoie-la.
Je regardai ses talons claquer sur le sol, et elle s'assit sur la chaise, mordillant nerveusement sa lèvre. Mes yeux parcoururent les courbes de sa peau crémeuse, admirant sa beauté. Soudain, je commençai à sentir des battements dans ma poitrine. Mon souffle se bloqua dans ma gorge alors que j'essayais de me contrôler. Je me raclai la gorge alors que Rose prenait place en face de moi. « Finissons-en. Vous savez comment allumer un ordinateur, envoyer des e-mails, vous familiariser avec un système de classement ? »
Elle me fit un signe de tête bref et fit glisser un document tapé vers moi. J'essayai de détourner mes yeux de ces globes parfaits, suppliant que je les touche. Merde, il faisait soudainement si chaud ici.
Pourquoi faisait-il si chaud ici ?
Je tirai sur mon col pour tenter de me rafraîchir. « Tout ce dont vous avez besoin est dans mon CV. »
Je parcourais l'historique de travail et c'est là que je l'ai vu. Nikolai Vasiliev, le jeune Russe que j'avais sauvé des salauds qui m'avaient trahi. « Vous avez travaillé pour Monsieur Vasiliev ? Il est écrit ici qu'il vous a recommandé. »
« Oui, monsieur. J'ai travaillé pour lui pendant cinq ans. Il a dit que vous aviez besoin d'une secrétaire. » J'espérais qu'il ne l'avait pas recommandée pour me caser avec une femme. Il connaissait mes difficultés avec les femmes. Ne vous méprenez pas, j'aime bien baiser une femme.
Juste pas en aimer une.
« Tout semble en ordre. » Je regardai en haut où son nom était imprimé. « Rosemary Hamilton. »
À cet instant, je savais que j'étais dans le pétrin.
Le sourire de Luca me disait qu'il le savait aussi.
Je connaissais à peine cette femme, pourtant je voulais en savoir plus sur elle.
« S'il vous plaît, appelez-moi juste Rose. » Elle se tortilla sur son siège et boutonna sa veste.
« Pouvez-vous commencer demain matin ? Enfin, quelqu'un qui n'est pas complètement idiot. »
« Oui, oh, merci beaucoup. Alors, je suis embauchée ? » Ses yeux bleus s'illuminèrent, et elle se balança un peu sur la chaise. Détournant mon regard de sa poitrine, je me surpris à me lécher les lèvres. Jamais de ma vie je n'avais été autant affecté par une femme—sauf Rachel.
Contrôle-toi, Giovanni. Ne te montre pas trop insistant.
« Oui. Soyez ici à sept heures du matin. Avant que j'oublie, vous devez lire ceci et le signer. Je suis sûr que vous connaissez un accord de confidentialité. » Je pris le contrat et le fis glisser vers elle.
« Bien sûr. » Elle se pencha en avant, prenant le paquet. Mes doigts effleurèrent légèrement les siens et quelque chose s'éveilla en moi.
« Luca, raccompagne-la. Et Rose, soyez ponctuelle. Je ne tolère pas les retards. » Je la regardai, prenant une dernière fois son corps en entier.
« Oui, monsieur. » Ces foutus mots encore une fois qui me donnaient envie de la revendiquer comme mienne. Le frémissement sous ma braguette rendit soudain mon pantalon inconfortable. Un grognement échappa de ma bouche, sachant ce que je ferais ce soir—prendre une douche glacée. Rose balança ses hanches un peu trop en sortant avec Luca. Je serrai les poings, une sensation de jalousie bouillonnant dans mes veines. Poussant un soupir, je me penchai en arrière en me frottant les tempes. Luca revint avec un sourire.
« Elle est vraiment très jolie. » remarqua Luca, me faisant serrer la mâchoire.
« Retourne travailler et enlève ce sourire idiot de ton visage. » J'avais tellement envie de le frapper à cet instant.
Elle n'était là que depuis à peine vingt minutes, et elle avait déjà rendu mon sexe dur comme du roc. Je ne peux pas la poursuivre, peu importe les sentiments qui s'éveillent en moi.
Non, arrête ça, Giovanni.
Elle va être ton employée.
Elle est complètement hors limites.
Ne la pense pas de cette façon.
Laisse cette pauvre femme tranquille.
Détachant ma cravate, je baissai les yeux vers ses références et là, il m'appelait à le ramasser. Sa photo m'attirait comme une sirène. Rosemary Hamilton, comme une belle rose. Traçant la photo du doigt, je me demandais si elle était une femme prise. Il n'y avait pas de bague à son doigt, donc elle n'était certainement pas mariée. Mes doigts prirent sa photo et je la glissai dans la poche de ma veste. Je plaçai le papier dans un dossier vide et le fermai, le laissant sur mon bureau.
Le lendemain matin, je me suis réveillé plus tôt que d'habitude à cause de ce fichu rêve que j'avais fait sur Rose. Ces yeux bleus m'avaient hanté toute la nuit et même sous la douche. J'ai pris mon temps sous la douche, essayant de retarder le moment de descendre. L'eau glacée frappait mon corps alors que j'entrais dans la douche. J'ai dû rester là pendant environ trente minutes, essayant de me débarrasser de mes pensées à son sujet. J'ai coupé l'eau et suis sorti, enroulant une serviette autour de ma taille. Essuyant le miroir, j'ai regardé mon reflet et soupiré. "Reprends-toi, Giovanni... ce n'est qu'une fille."
Je me suis habillé en costume et cravate, et n'ai cessé de me maudire de penser à la blonde. Glissant dans mon bureau, je me suis assis à mon bureau en me frottant les tempes. Comme je l'avais demandé, Rose est entrée pile à l'heure.
"Le contrat est signé et prêt à partir." Dès que j'ai levé les yeux, j'ai instantanément ressenti une chaleur intense. En fait, j'étais brûlant de désir.
Qu'est-ce qui ne va pas chez moi?
Je ne réagis jamais de cette façon.
Elle portait ses cheveux blonds en tresse épi, ce qui exposait son cou — un cou que je voulais embrasser. La robe longueur genou rendait ses jambes encore plus belles. Elle m'a suivi jusqu'à son bureau de l'autre côté de la pièce, s'asseyant nerveusement et levant les yeux vers moi.
"Voici votre bureau. Finissez de taper ces documents et apportez-les-moi quand vous aurez terminé. Je veux que vous déjeuniez avec moi pour discuter de quelques points." Je voulais savoir si elle était déjà prise.
"Oui, Monsieur Lucchese."
Bon sang, il faut que je me ressaisisse avant d'exploser.
Respire profondément, Giovanni.
Inspire.
Expire.
Je me suis éloigné avant qu'elle ne puisse voir à quel point j'étais excité. Je n'avais pas besoin qu'elle voie ça, surtout le premier jour.
Il n'était que dix heures et demie, et j'étais en érection depuis que je lui avais montré son bureau. Essayer de me concentrer sur les papiers qu'elle m'avait apportés s'avérait être un défi. J'ai jeté un coup d'œil et j'aurais préféré ne pas l'avoir fait. J'étais dégoûté de moi-même de me sentir excité. Mon sexe palpitait. Luca a jeté un coup d'œil vers moi puis vers Rose encore une fois. Je l'ai fusillé du regard, l'avertissant d'arrêter ses conneries. Cela ne l'a pas dérangé, cependant. Cela l'a seulement fait rire silencieusement de moi.
Luca m'a lancé un sourire en coin en entrant et en passant devant son bureau. "Bonjour. Vous êtes ravissante aujourd'hui, Rose."
La colère montait en moi alors que je le regardais lui faire un clin d'œil. J'ai cassé le crayon en deux et frappé ma paume contre le bureau. Le craquement a résonné dans la pièce, faisant sursauter Rose. Luca a tourné la tête, complètement insensible à mon éclat.
Luca a levé un sourcil, "Patron, quelque chose ne va pas?"
"Sors. Tu n'as pas du travail à faire?"
Il veut jouer avec moi?
Vas-y, Luca.
Il peut être mon meilleur ami, mais je n'hésiterais pas à le remettre à sa place.
"Calme-toi. Je venais voir si on déjeunait toujours ensemble." J'ai regardé ma montre et vu qu'il était presque midi. Avais-je vraiment pensé à des choses salaces sur ma secrétaire pendant une heure et demie?
"J'ai des choses à régler." J'allais déjeuner avec Rose.
"Comme tu veux. À bientôt, Rose." Elle l'ignorait et se dirigea vers l'armoire, y rangeant des dossiers. Rose retourna à son bureau et se pencha pour récupérer son sac à main. J'ai tout essayé pour détourner le regard, mais c'était comme si j'étais en transe. Elle était une tentatrice, mais elle ne le savait même pas.
« Que voulait-il dire par 'à bientôt' ? » Je la fis pivoter doucement, en enroulant mes doigts autour de son poignet.
« R — rien. Il voulait juste savoir si je voulais prendre un verre avec lui. »
« Allez, viens. » Je l'emmenai en bas et la conduisis à la salle à manger. Il y avait déjà du steak, des pommes de terre au four et une salade prêts pour deux. J'avais demandé à Isabella de préparer quelque chose pour elle. Elle semblait mal à l'aise en s'asseyant sur sa chaise. « Tu n'avais pas besoin de faire ça. »
« C'est rien. » Je la regardai de plus près, remarquant qu'il y avait un bleu sur sa joue sous tout ce maquillage. Je levai deux doigts et le touchai doucement. « Qui t'a fait ça ? »
« Je — je ne sais pas de quoi tu parles. » Elle tourna la tête sur le côté, évitant tout contact visuel. Je savais qu'elle mentait, mais pour l'instant, je laissai tomber.
« Mon erreur. » Si quelqu'un pouvait repérer la violence à des kilomètres, c'était moi. Je l'avais vue de nombreuses fois chez les femmes qui travaillaient dans mon club. Bon sang, je l'avais même vue d'innombrables fois quand j'allais collecter l'argent que les hommes me devaient. Je devrais appeler Nikolai et lui demander ce qui lui était arrivé.
Quand nous eûmes fini de manger, je pris l'occasion d'aborder la raison pour laquelle je l'avais amenée ici. « Mariée ? Petit ami ? » Je haussai les sourcils et souris en coin, « Petite amie ? »
« Aucun des trois. Maintenant, pourrais-tu me ramener au bureau ? J'aimerais retourner au travail. »
« Attends, la raison pour laquelle je t'ai appelée ici est de te demander si tu veux aller dîner ce soir. Alors ma petite Rose, veux-tu ? » demandai-je.
« Je suis désolée, mais je ne peux pas. Je ferais mieux de partir. » répondit-elle.
Je me levai et jetai ma serviette. Comment pouvait-elle me faire ressentir toutes ces choses ? J'avais envoyé un e-mail à Nikolai pour lui demander si elle vivait avec quelqu'un il y a une heure. Un e-mail arriva sur mon téléphone me disant qu'elle venait de sortir d'une mauvaise relation. Il ajoutait qu'elle vivait seule dans un appartement miteux. Nikolai expliquait comment il avait essayé de la faire sortir de là, mais qu'elle avait refusé. Ensuite, Nikolai avait fait déménager ses hommes dans son domaine. Bien sûr, elle était en colère.
Je devrais arranger ça.
« Monsieur, je pars maintenant. Avez-vous besoin que je fasse autre chose pour vous ? » Je voulais lui dire de rester et de dîner avec moi, mais je m'abstins. Je ne voulais pas l'effrayer dès le premier jour.
C'est ton employée. Arrête.
Rien ne peut arriver entre nous.
« Non, j'ai besoin de toi ici dans mon bureau à huit heures demain matin. J'ai des notes que je veux que tu prennes. »
Dix minutes plus tard, j'étais assis dans mon bureau quand Luca entra, l'air aussi arrogant que jamais. « Tu ne dois pas la toucher, et c'est un ordre direct. »
Il leva les bras en signe de reddition. « J'essayais juste de comprendre quelque chose. »
« Et as-tu compris ? »
« Oui. Elle te touche. »
« Non, elle ne me touche pas. Elle est juste ma secrétaire. Rien de plus. »
« Tu viens au club avec moi ? » demanda Luca.
« Je pense que je vais appeler ça une nuit tôt. » répondis-je.
Luca haussa les épaules et partit sans un mot de plus.
Allongé dans le lit en boxer, je me frottai le visage et grognai. « Sois fort, Giovanni. »
Non, ne cède pas à la tentation.
Dors et clarifie tes pensées.
Ostatnie Rozdziały
#143 Chapitre bonus (Nikolai)
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#142 Épilogue
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#141 Chapitre 29
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#140 Chapitre 28
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#139 Chapitre 27
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#138 Chapitre 26
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#137 Chapitre 25
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#136 Chapitre 24
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#135 Chapitre 23
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#134 Chapitre 22
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025
Może Ci się spodobać 😍
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna
Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.
Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.
„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.
„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.
Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.
„I tym samym skazuję cię na śmierć.”
Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...
Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...
Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.
Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
Nie Drażnij Lunę
Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.
Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?