Logan
N. F. Coeur · Zakończone · 167.0k słów
Wstęp
Logan har plutselig funnet sin skjebnebestemte partner! Det eneste problemet er at hun ikke vet at varulver eksisterer, eller at han teknisk sett er sjefen hennes. Synd at han aldri har klart å motstå det forbudte. Hvilken hemmelighet skal han fortelle henne først?
Rozdział 1
-Emory-
Bip, bip, bip, bip... Bip, bip, bip, bip... Bip, bip, bip, bip. Jeg slo av "slumre"-knappen på telefonen for å avslutte den auditive torturen. De fleste setter morgenalarmen til noe slags forhåndsinnstilt musikk som kan vekke dem forsiktig. Jeg derimot, trenger den mest irriterende lyden for å komme meg opp av sengen i tide, ellers ender jeg bare opp med å drømme om heiser.
Jeg vil ikke stå opp. Det er koselig og varmt i sengen, for det første. For det andre hadde jeg trent med bakrus i går, og jeg kjente det i dag. Når jeg sier "kjente det," mener jeg at jeg var tre smertestillende unna å kunne reise meg fra toalettet. Men jeg vil ikke mislykkes! Jeg kan ikke være den personen som gir opp nyttårsforsettene på dag tre. Jeg ser på klokken - faen, allerede 07:15 - og reviderer raskt morgenen min.
Så mye som jeg vil ringe inn syk, trenger jeg denne jobben. Jeg trenger den som jeg trenger å spise. Vel, jeg trenger den fordi jeg trenger å spise. Jeg visste bedre enn å ta en interiørdesigngrad, men jeg elsket alle de morsomme teksturene og fargene, og å kunne transformere et rom er muligens min favorittfølelse i verden. Jeg er ikke sikker på hvor gammel jeg var da jeg innså det, men så lenge jeg kan huske har jeg elsket å endre og omorganisere rom. Når det er sagt, visste jeg at jobber ikke vokste på trær... ikke denne typen, uansett. Så når jeg endelig, endelig ble ansatt i designavdelingen til Úlfur Industries, visste jeg at jeg måtte utmerke meg, ellers kunne jeg like gjerne endre navnet mitt til McBoned.
Det var min besluttsomhet om å være best som drev årets overambisiøse liste over forsetter: være best i jobben min, finne meg en kjæreste jeg liker mer enn en stille kveld alene, og miste 7 kilo. Forhåpentligvis vil bare to av disse være umulige. I min besluttsomhet om å ha alt, bestemmer jeg meg for at jeg bare skal ta en spasertur i stedet for en taxi, og trappene i stedet for heisen på jobben. Jeg jobber i åttende etasje, så jeg føler meg ganske trygg på å telle trapper som trening. Fem ganger i uka, baby! 3. januar, jeg kommer på jobb med min splitter nye treningsplan, jeg starter reisen med det første steget.
Ni kvartaler - i en tung jakke, business casual klær, og et par Louboutin-sko, ikke mindre - og fem etasjer senere, er jeg en rød, svett, rot og jeg kommer til å bli sen på jobben. Jeg har absolutt resignert meg til denne faktum. Jeg drar meg opp trappene ved rekkverket i en symbolsk motstand mot å finne en heis, og jeg tror ikke jeg vil holde ut mye lenger. Jeg har også resignert meg til ydmykelsen av å bli tatt igjen og passert av den mest veltrente mannen jeg noen gang har sett i virkeligheten. Seriøst, han ser ut som en anatomisk modell i en lærebok, men med en meislet kjeve og mørkt bølget hår og, å Gud, naturlig solbrun hud som har den deilige brunfargen hele året. Ikke at jeg virkelig legger merke til ham komme opp bak meg fordi synet mitt snevres inn. Kanskje han er en engel, her for å fortelle meg at hjertet mitt eksploderte og jeg ikke skal til Helvete, tross alt. Kanskje jeg burde legge meg ned her og akseptere mitt etterliv. Kanskje engelen vil bære meg til Himmelen og jeg får legge hodet på hans massive skulder og se om han lukter himmelsk også. Jeg glir ned på betonggulvet i trappeoppgangen i total aksept. Jeg er klar.
-Logan-
Jeg vet ikke hvor mye lenger jeg kan gå bak denne kvinnen uten å bli sprø. Vanligvis løper jeg hardt opp alle femten etasjene i disse trappene bare for å brenne av den ekstra energien nok til å komme meg gjennom en dag ved skrivebordet. Dette var etter at jeg løp hit fra leiligheten min, og det var etter en rask løpetur i parken i nærheten i ulveformen min klokken 5 om morgenen. Jo mer jeg kan presse meg selv, jo bedre kontroll har jeg over ulven min. Etter alle disse årene alene, blir han mindre som en ulv i temperament og mer som en sibirsk husky - fin å se på, men høyspent, pratsom og tilbøyelig til å ødelegge alt uten nøye styring.
Mens jeg irriterer meg over tempoet så mye at det føles som om jeg får utslett, tar jeg stadig meg selv i å legge merke til... fordelene ved hindringen min. Hun har en behagelig glød i huden, antagelig fra trening. Hun må ikke vite hvordan man skal holde tempoet for kondisjonstrening. Den gløden lyser opp til og med kløften som vises fra toppen hennes. Det er åpenbart at det har gått for lang tid for meg hvis jeg ikke kan slutte å legge merke til det. Det er en lettelse når hun endelig stopper for å lene seg tilbake og få pusten igjen, så jeg kan slutte å stirre på rumpa hennes. Jeg er sikker på at jeg har en slags regel registrert hos HR mot å føle slik for noen i denne bygningen – forhåpentligvis legger hun ikke merke til hvor tankene mine har gått.
I et forsøk på å gjenvinne roen, står jeg som en idiot et øyeblikk før jeg kommer på å tilby henne en hånd opp. Jeg kremter for å prøve å få hennes oppmerksomhet, eller i det minste få henne til å åpne øynene. Jeg håper hun ikke har besvimt. Jeg er ikke sikker på om jeg kunne taklet den typen spenning i dag med hvordan ulven min oppfører seg akkurat nå.
-Emory-
Etter et minutt innser jeg at jeg ikke er død. Jeg skulle ønske jeg var det, fordi Mr. Anatomi bare ser ut som en engel, og han stirrer på meg som om han er to sekunder unna å ringe en ambulanse. Ingen sjanse for at jeg har råd til det, verken i lommeboken eller stoltheten min. I et forsøk på å tenke raskt, sier jeg “Kan jeg hjelpe deg?” Det eneste svaret er et hevet øyenbryn, for hva i all verden betyr det?
“Kan jeg... Hjelpe deg? Er du ok?” Nei. Nei, jeg er ikke det. Jeg skulle ønske jeg kunne smelte ned i gulvet, gjennom bygningens fundament, jordens sentrum, og ut på den andre siden til et sted hvor ingen noen gang har møtt meg før, og jeg kan forsvinne. For alltid.
“Ja, jeg har det bra. Bare tar en pause – jeg løp trappene i en time eller to før jobb, og jeg tror jeg overdrevet litt. Jeg skal kutte ned på kardioen i fremtiden.” Det hørtes troverdig ut, ikke sant? Det hørtes troverdig ut for meg.
“Jeg antar at du vanligvis ikke gjør kondisjonstrening i en bluse eller hæler. Kanskje du er vant til å trene i bedre klær for det og undervurderte forskjellen de ville gjøre?” Gud, det var mye mer troverdig enn det jeg sa. Jeg vil ikke bekrefte eller avkrefte, så jeg sier bare noe som “Sannsynligvis!”
Mr. Anatomi – jeg burde kanskje få navnet hans snart før det glipper ut i en samtale – smiler til meg og lager en svak, tvilende lyd før han rekker ut en hånd for å hjelpe meg opp. “Hvis du er klar? Vi burde nok begge komme oss til pultene våre.” Å nei, jeg er så sent ute. Dette er ikke måten å være best på jobben min. Jeg griper hånden hans og prøver å ignorere hvor godt den føles i min. Det er en slags... gjenkjennelse, nesten. Som om hendene våre hører sammen, gifter seg i en henderkirke og får henderbarn og får aldersflekker og rynker sammen, men det er sprøtt.
Tankene mine vandrer igjen, så jeg kommer tilbake i tide til å se Mr. Anatomis mørke øyne utvide seg og neseborene blusse, som om han nettopp luktet stranden, eller kanskje sjokoladebiter rett fra ovnen, mens han står midt i en søppeldynge. Han så ut som om han trodde jeg var et spøkelse, og jeg overrasket ham ved å være fysisk. Jeg har aldri blitt tatt for noe annet enn robust før – jeg er ikke, liksom, tung, men jeg kunne trengt å gå ned femten kilo. Ok, tjue. Legg til det til mitt bølgete røde hår og forkjærlighet for hæler selv om jeg er 1,73, og det sørger for at jeg aldri har forsvunnet i bakgrunnen, uansett hvor mye jeg noen ganger vil. Kanskje det var parfymen min? Eller, enda mer pinlig, de svette hendene mine? Dessverre blir de bare mer svette når han trekker meg opp igjen, og jeg innser at han fortsatt er høyere enn meg i mine åtte centimeter høye hæler.
For å prøve å få tankene hans bort fra de mulige svettenivåene på huden min, bruker jeg øyeblikket til å introdusere meg selv. “Jeg heter Emory, forresten. Takk for hjelpen.” Jeg får et langsomt blunk før han svarer “Logan. Når som helst,” og går rundt meg for å spurte opp trappene foran meg. Vel, måten han beveget seg på så ut som en joggetur, men han var mye raskere enn noe jeg kunne ha klart, selv før mine “timer med kardio i hæler.” Jeg kan ikke tro at jeg prøvde å spille av noe så dumt. Han ville nok ut av trappeoppgangen og bak pulten før han ble smittet av galskapen min. Nå som jeg har blitt løftet opp igjen, tar jeg de siste tre etasjene drevet av ren forlegenhet.
Ostatnie Rozdziały
#151 Epilog
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#150 Kapittel 150
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#149 Kapittel 149
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#148 Kapittel 148
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#147 Kapittel 147
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#146 Kapittel 146
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#145 Kapittel 145
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#144 Kapittel 144
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#143 Kapittel 143
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#142 Kapittel 142
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025
Może Ci się spodobać 😍
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
（Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami）
Nietykalna
Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.
Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.
„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.
„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.
Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.
„I tym samym skazuję cię na śmierć.”
Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...
Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...
Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.
Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
Nie Drażnij Lunę
Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.
Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
