

Payée Pour Être La Sienne.
Fireheart. · Zakończone · 136.6k słów
Wstęp
"Non ! Je suis seulement payée pour être ta femme. Cela ne fait pas vraiment de moi la tienne."
"Vraiment ?" demanda Xavier en faisant plusieurs pas vers Amelia. Son souffle chaud caressait son visage et ses genoux fléchirent sous le poids de son regard alors qu'il la tirait vers lui d'un mouvement rapide.
"Tu te trompes. Tu es à moi !"
Amelia est une jeune femme de vingt-quatre ans, un peu sauvage, dont les parents sont fatigués de ses frasques.
Le jour de son vingt-quatrième anniversaire, elle couche avec un parfait inconnu et, en rentrant chez elle, elle découvre que ses parents sont criblés de dettes.
Xavier Black est prêt à sauver leur entreprise, mais à une condition : il veut Amelia.
Ainsi, Amelia se marie avec le froid et cruel Xavier Black en échange d'argent et pour aider ses parents à rembourser leurs dettes.
Ce qu'ils ignorent, c'est que Xavier ne se marie pas par amour, mais pour donner un héritier à sa vieille grand-mère.
L'amour peut-il naître d'un lien formé par nécessité ?
Rozdział 1
Ce soir, je vais en boîte comme si c'était ma dernière nuit sur terre. Amelia Harper Johnston se dit en regardant sa meilleure amie Molly se noyer dans les shots. Elle s'en tenait à son cocktail rose dont elle ne se souvenait plus du nom. Elle voulait toujours rentrer chez elle entière. Et en un seul morceau. Bien qu'elle ait déjà pris environ quatre cocktails roses et que Molly ressemblait déjà à sa sœur jumelle à côté d'elle.
Elle regarda autour du club et soupira. Si ce n'était pas la pire façon de passer sa fête d'anniversaire de vingt-quatre ans, elle ne savait pas ce qui pourrait être pire. Aller en boîte avait toujours été leur truc à elle et Molly, mais ce soir, le club semblait terne malgré les lumières stroboscopiques et la musique forte. Et les gars qu'elle avait rencontrés, elle n'avait pratiquement aucun intérêt pour eux.
"Allez Mia! Prends un slippery nipple!" cria Molly en lui tendant un shot.
Amelia le but d'une traite, grimaçant à cause de la brûlure dans sa gorge.
"Qu'est-ce qui ne va pas? Tu veux danser? Tu n'as pas l'air en forme."
"Ça va. Je m'ennuie juste."
Molly leva la main et tira Amelia de son tabouret de bar.
"Je sais ce qu'il te faut!" Elle gloussa en traînant Amelia sur la piste de danse.
"Tu as besoin de danser et tu as besoin de te faire sauter!"
Amelia était d'accord sur ce dernier point, elle avait besoin de se faire sauter. Elle regarda autour du club mais aucun ne lui plaisait. Même si La Gazelle était l'un des clubs les plus exclusifs de la ville, elle ne trouvait toujours pas un gars qui lui plaisait.
Quelques minutes de danse sous les lumières stroboscopiques et la musique lourde et Amelia titubait légèrement.
"Je vais aux toilettes!" cria-t-elle à Molly par-dessus la musique.
Molly qui était occupée à se frotter contre un type au hasard sur la piste de danse.
"Tu veux que je vienne avec toi?" cria-t-elle et Amelia secoua la tête.
"Non! Ça va!" répondit-elle en criant.
Elle tituba jusqu'au couloir où elle soupçonnait que se trouvaient les toilettes, elle n'était pas encore complètement ivre mais positivement pompette. La combinaison des boissons et de sa légère irritation quant à la tournure de son anniversaire la rendait un peu déprimée. Et aussi le fait que son stupide ex-petit ami Allen ne lui avait pas souhaité un joyeux anniversaire.
Quel connard! pensa-t-elle en tâtonnant dans le couloir mal éclairé.
Elle n'était même pas à mi-chemin du panneau indiquant "Toilettes Dames" avant de percuter un mur.
"Putain!" murmura-t-elle en levant les yeux et en touchant le mur. Ce n'était pas du tout un mur.
Merde! C'était un homme! pensa-t-elle en essayant de reculer.
"Désolée, je ne regardais pas vraiment où j'allais..." essaya-t-elle d'expliquer et le bel homme haussa les épaules.
"Non, ce n'est rien. Ça va?"
Elle leva la tête pour le voir correctement et sa gorge devint sèche.
Qui est cette œuvre d'art parfaite vêtue du costume Giorgi Armani le plus cher qu'elle ait jamais vu dans un magazine GQ? se demanda-t-elle en l'évaluant.
Il était grand, environ un mètre quatre-vingt-dix avec une silhouette élancée mais musclée.
Il avait des cheveux noirs élégamment plaqués en arrière et les plus beaux yeux qu'elle ait jamais vus sur un être humain.
Ils étaient d'un bleu éclatant et ressortaient de son visage comme de mini-glaciers. Ils lui donnaient un air froid, calculateur et impitoyable à la fois.
Il avait une mâchoire forte, des pommettes bien définies et une lèvre inférieure pleine qui demandait juste de l'attention.
Elle pourrait l'embrasser pendant des jours sans se lasser.
"Vous avez besoin d'aide?" demanda-t-il d'une voix grave et rauque qui fit fléchir les genoux d'Amelia de plaisir.
"En fait, si vous pouviez juste m'indiquer la direction des toilettes dames." demanda-t-elle en accrochant son bras au sien.
Il lui lança un regard brûlant avant de hocher la tête.
"Bien sûr, j'adorerais."
Ensemble, ils marchèrent main dans la main jusqu'aux toilettes dames.
"Nous y sommes." dit-il en arrivant devant les toilettes dames.
Amelia se tourna vers lui et se rapprocha, étudiant chaque centimètre de son visage parfaitement sculpté et ensoleillé. Il avait l'air aussi bon que le péché et Amelia était plus que prête à goûter le fruit défendu.
"Tu es prête à lâcher mon bras maintenant?" demanda l'homme avec amusement.
"Pas encore." dit Amelia.
"Comment tu t'appelles, beau gosse?"
"Mia" répondit-elle en mordant sa lèvre. Elle pouvait dire qu'il la regardait de près et attentivement.
"C'est mon anniversaire aujourd'hui." Elle annonça, et il haussa les sourcils.
"Joyeux anniversaire, Mia."
"Merci."
Elle se rapprocha de lui et ses yeux se posèrent sur ses lèvres. Elle se lécha les lèvres de manière séduisante.
Et elle passa à l'attaque.
Il fut un peu pris au dépourvu, mais il ne recula pas alors qu'Amelia l'attaquait avec un baiser audacieux et profond. Elle approfondit le baiser en se rapprochant de lui et ils se poussèrent mutuellement dans les toilettes des dames.
Elle pouvait sentir ses mains remonter sa robe et glisser à l'intérieur de sa culotte alors qu'ils occupaient rapidement une cabine vide. Tout ce à quoi Amelia pouvait penser, c'était les signaux d'alarme qui résonnaient dans son cerveau, mais elle les ignora tous alors qu'elle verrouillait la porte de leur cabine.
Il écarta sa culotte en dentelle rouge sur le côté et, avec deux doigts, il la pénétra. Amelia pouvait entendre à quel point elle était mouillée lorsque le bruit de succion dans son bas-ventre la fit gémir contre ses lèvres douces. Cela ne fit que rendre l'érection de l'inconnu plus raide dans son pantalon.
Elle s'accrocha à ses biceps musclés en relevant sa robe, le suppliant de ne pas s'arrêter. Tout ce à quoi ils pouvaient penser, c'était le plaisir, et avant qu'Amelia ne s'en rende compte, l'inconnu était entre ses jambes et ses mains étaient profondément enfouies dans ses cheveux noirs et soyeux.
Merci mon Dieu, j'ai rasé, pensa Amelia alors qu'il effleurait son clitoris avec sa langue et que son corps commençait à se tordre de plaisir.
"Allez ! Ne t'arrête pas, chéri !" le supplia-t-elle alors qu'il insérait ses doigts et massait doucement les parois de son vagin.
Elle sentit sa langue tournoyer à l'intérieur d'elle et elle pensa qu'elle allait éclater de plaisir.
Avant qu'elle ne puisse prononcer une série de jurons, le poids de son orgasme fit trembler tout son corps. Vague après vague de plaisir incessant la submergea alors que l'inconnu continuait à la lécher avec une finesse tortueuse.
Ses genoux fléchirent de faiblesse et elle perdit l'équilibre.
Il la rattrapa et la tira plus près de lui.
La luxure dans ses yeux était forte alors que leurs regards se croisèrent et ils savaient tous les deux qu'ils n'en avaient pas fini l'un avec l'autre.
"Tu es sûre de vouloir faire ça ?" demanda-t-il et Amelia hocha la tête.
Elle attrapa son visage et lécha son essence sur ses lèvres.
"Si tu ne t'arrêtes pas maintenant, il n'y aura pas de retour en arrière. Es-tu sûre ?" demanda-t-il encore.
Amelia le regarda droit dans les yeux et prononça les deux mots qui scelleraient son destin.
"Baise-moi."
Il ne perdit pas de temps pour la plaquer contre le mur et relever sa robe.
"Tu es sûre ?" demanda-t-il encore et elle l'embrassa.
Elle pouvait le sentir tâtonner avec sa braguette et le bruit d'un emballage de préservatif déchiré.
Et d'un mouvement puissant et rapide, il la pénétra.
Il était long et épais et Amelia se sentait comme au paradis. Il tira brutalement le devant de sa robe et suça un sein.
Elle roula des yeux jusqu'à ce que seuls les blancs soient visibles. Le sexe avec Allen n'avait jamais été aussi bon, pensa-t-elle en gémissant bruyamment.
"Allez ! Plus fort !" cria-t-elle alors qu'il s'orientait. Il faisait tourner ses hanches alors que ses jambes s'enroulaient fermement autour de lui et à chaque coup, elle pouvait le sentir s'approcher de son point sensible.
"Oh putain !" jura-t-elle alors que chaque coup était plus dur et plus rapide.
Merde ! Il est tellement bon ! pensa Amelia alors qu'ils gémissaient bruyamment et s'effondraient de plaisir.
Elle se tourna pour regarder l'homme qui la fixait intensément alors qu'il retirait son préservatif et se rhabillait.
Elle se sentit soudain embarrassée d'avoir eu des relations sexuelles avec un parfait inconnu ! Cela ne lui était jamais arrivé auparavant.
"Puis-je au moins connaître ton nom ?" demanda-t-elle en remontant sa culotte et en ajustant ses vêtements, se sentant soudain mal à l'aise à cause de l'humidité entre ses jambes.
L'homme sourit.
"C'est Xavier."
"D'accord, Xavier. Faisons comme si tout cela n'était jamais arrivé, d'accord ? Je ne fais pas ça normalement et c'est déjà assez humiliant que je l'aie fait. Nous allons chacun de notre côté et oublier tout ce qui s'est passé ce soir."
Elle demanda et Xavier hocha la tête.
"Si c'est ce que tu veux. Merci pour ce moment merveilleux." dit-il en l'embrassant sur la joue, déverrouillant la porte de la cabine et en partant.
Qu'est-ce que je viens de faire ? se demanda-t-elle en ramassant son sac à main posé sur le sol des toilettes.
Ostatnie Rozdziały
#74 Chapitre 33 - Épilogue.
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#73 Chapitres 32 - Intentions dangereuses.
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#72 Chapitre 31 - Le parc 1
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#71 Chapitre 30- Une mission.
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#70 Chapitre 29 - Deuil.
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#69 Chapitre 28 - Une boîte à pilules.
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#68 Chapitre 27 - Le plan.
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#67 Chapitre 26.
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#66 Chapitre 25.
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025#65 Chapitre 24.
Ostatnia Aktualizacja: 2/18/2025
Może Ci się spodobać 😍
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna
Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.
Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.
„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.
„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.
Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.
„I tym samym skazuję cię na śmierć.”
Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...
Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...
Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.
Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nie Drażnij Lunę
Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.
Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.