Regrette de m'avoir rejetée

Regrette de m'avoir rejetée

_Gum_Addict_ · Zakończone · 121.4k słów

945
Gorące
4.6k
Wyświetlenia
1.4k
Dodano
Udostępnij:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Wstęp

"Non." Ma voix sort forte et exigeante. Je ressens la présence de ma meute autour de moi, me donnant force et soutien, me rendant confiante.

Je fais un pas en avant, attrape une mèche de mes cheveux et la fais tourner autour de mon doigt.

Tous les regards se fixent sur moi et ma meute recule.

Mes yeux croisent chaque paire de yeux jusqu'à ce qu'ils se posent sur la personne qui m'a fait le plus de mal.

"Je suis vivante."


Lily a rêvé de rencontrer son âme sœur depuis qu'elle s'est transformée.

Mais ses espoirs sont brisés après qu'il la rejette devant toute l'école. Pour aggraver les choses, il se trouve qu'il est le futur alpha de sa meute.

Sans regarder en arrière, Lily décide de se réinventer.

Mais, à quoi bon si elle ne revient pas pour lui montrer ce qu'il a manqué ?


**Avertissement : Ce livre contiendra un langage explicite, des insultes, du sexisme, de la violence et du sang. Continuez à vos risques et périls.

Veuillez ne pas reproduire ou copier mon contenu, désolé mais non.

Rozdział 1

Lily

Je perds la tête. Il y a bien d'autres moyens de gérer ces situations, mais en ce moment, j'ai l'impression que je vais m'effondrer sous toute cette pression.

Il n'y a pas de réponse précise à pourquoi je fuis. Peut-être parce que je sais que peu importe ce que je fais, je serai toujours cette fille grosse. Ou cette fille que tout le monde déteste. Ou juste personne.

Avec un grognement, je descends de l'arbre aussi prudemment que possible. Un craquement me fait sursauter jusqu'à ce que je réalise que ce sont les branches sur lesquelles j'ai marché.

Avec un soupir, je souffle les cheveux hors de mon visage et essuie la sueur de mon front avec ma manche boueuse.

Trois jours.

Ça fait trois jours que j'ai fui ma meute.

C'est difficile de les appeler une meute quand elle était remplie de gens qui s'abusaient les uns les autres et se rabaissaient mutuellement.

Les meutes sont censées se soutenir, se traiter et prendre soin les uns des autres comme une famille. Mais ma meute prend plaisir à faire souffrir les gens parce qu'ils ne correspondent pas à leurs standards de beauté. C'est quelque chose que je n'ai jamais pu comprendre.

Errant lentement à travers les arbres, je renifle l'air à la recherche de quelque chose à manger. Je fronce le nez quand une odeur de mouffette me frappe. C'est dans ces moments-là que je regrette d'avoir cette capacité à sentir même les odeurs les plus faibles.

Un petit mouvement dans un buisson attire mon regard. La panique envahit mes os mais mon nez reconnaît bientôt l'odeur délicieuse. Je me baisse en m'approchant de la source. Mon visage se retrouve face à face avec un écureuil qui ne me remarque pas tandis qu'il grignote un petit gland.

Même avec tout ce poids, en tant que loup-garou, aucun humain ou animal ne peut me sentir.

J'ai des doutes. Je repasse en boucle le rejet de mon 'compagnon' dans ma tête, pour me convaincre de ne pas retourner.

Mon cœur bat dans ma poitrine - presque comme une brûlure d'estomac. Passant une main dans mes cheveux, je mords ma lèvre inférieure en espérant arrêter les larmes qui menacent de couler.

Il ne mérite pas mes larmes. Surtout après m'avoir rejetée devant toute l'école.

**

"Toc toc." La porte s'ouvre et ma mère entre avec un regard de certaine méchanceté. Des frissons me parcourent les bras et la température dans la pièce semble devenir plus froide.

Elle s'assoit sur mon lit et me regarde avec de l'humour dans les yeux. Je la regarde simplement en retour avec mon meilleur visage impassible - je ne l'ai jamais vue comme ça. Son visage est habituellement strict, avec un sourire narquois, ou avec un regard de colère.

"Alors, j'ai entendu parler de l'histoire du Compagnon..." Elle laisse sa phrase en suspens.

Déjà? Ça ne fait même pas dix minutes et ma propre mère sait que j'ai été rejetée.

"Ça doit être horrible, honteux, et devant des centaines de personnes. Des centaines. Je quitterais cet endroit si j'étais toi." Ses yeux brillent malicieusement.

Je baisse les yeux sur mes mains, léchant mes lèvres sèches. Voilà pourquoi elle est si joyeuse. Ma douleur lui est agréable, comme à tout le monde.

"Ce ne serait pas une bonne idée?" Elle me relève le menton, ses yeux me donnant une sympathie, une fausse sympathie.

C'est comme si cela avait été planifié depuis le début. Pas d'amour, de la haine - presque du dégoût.

"Je dois y aller." Je me lève, mon cœur battant vite et hors de contrôle.

Sans un au revoir, je cours hors de la porte et m'arrête à quelques mètres. Je regarde en arrière vers la fenêtre de ma chambre, espérant voir ma mère avec un air désolé mais elle n'y est pas.

Ma mère se tient à côté de mon père - me regardant avec de petits sourires presque imperceptibles. Je retiens mes larmes et cours jusqu'à ce que mes jambes brûlent.

**

Je frotte mes yeux et secoue la tête, essayant d'une manière ou d'une autre de brûler ce souvenir de mon esprit. Je me lève et attrape mon écureuil rôti, remerciant mentalement celui qui m'a appris à faire un feu avec deux bâtons.

M'installant par terre, je prends une grande bouchée et remarque le silence inquiétant. La Meute de l'Aube Rouge était toujours pleine de drames et ces rares moments de paix ne duraient qu'une minute ou deux.

C'est vraiment dommage.

Je ferme la bouche au son soudain d'un craquement. Les battements de mon cœur s'accélèrent jusqu'à ce que je réalise que ce sont les branches et les feuilles sous mes fesses.

Je hausse les épaules et continue à croquer dans l'écureuil, me déplaçant jusqu'à ce que je ne sente plus les bâtons sous moi.

"Ça sent bon."

"Quoi—" Mes mots sont étouffés par un tissu qui recouvre ma tête.

Des bras épais s'enroulent autour de mon ventre et mes mains sont immobilisées pendant qu'une corde est attachée autour de mes pieds. Je me débats mais je ne crie pas.

Une partie de moi veut crier mais l'autre partie veut les laisser me tuer.

Une corde rugueuse se resserre autour de mes épaules jusqu'à ce qu'il soit difficile de respirer. La sueur coule le long de mon cou, les battements de mon cœur résonnent dans ma poitrine, et une aura puissante fait dresser les poils de mes bras.

Un Alpha...

J'aurais dû renifler les environs avant de camper sur ce territoire. Ils me tueront sûrement si je n'ai pas une excuse valable.

Je regarde autour du tissu mais les trous sont trop épais pour que je voie à travers.

"Qui avons-nous là?"

Des pas tournent autour de moi. Je serre les poings quand quelque chose pousse mes doigts.

"Un loup-garou. Sur mes terres."

La lumière du soleil frappe mes yeux et me fait cligner des yeux un moment. Je cligne des yeux plusieurs fois jusqu'à ce qu'ils se connectent avec des yeux couleur chocolat noir. Je crie et pousse mes jambes contre ses pieds.

"Aïe," Le garçon adolescent aux yeux marron chocolat me regarde en se relevant et enlève la poussière de son pantalon, "Dis-moi que je ne suis pas si moche. C'est la troisième fois qu'une personne crie en me voyant aujourd'hui."

Ma mâchoire se décroche devant la beauté du garçon.

Son visage a quelques boutons. Son nez n'est pas très pointu mais il est droit et joliment courbé. Ses sourcils sont parfaitement dessinés. Le petit duvet sur son menton lui donne l'air d'un bébé avec un trouble capillaire anormal.

"Depuis le début, je savais que tu deviendrais hideux. Je ne sais pas comment un couple si beau a pu donner naissance à toi," Une belle fille aux cheveux ombrés bruns se tient à côté de deux autres garçons qui me regardent curieusement.

La fille a un sourire taquin sur ses lèvres roses brillantes, son visage à la peau foncée semble sans défauts, et ses sourcils sont trop beaux pour être vrais.

En tout, la fille me rappelle Debra et cela m'inquiète.

"Brûlé!" Un garçon maigre aux cheveux orange commence à rire en se frappant la cuisse comme si la situation était drôle.

Je remarque ses grandes oreilles. Même avec ses grandes oreilles et ses cheveux orange qui couvrent ses sourcils, le garçon est mignon avec ses yeux en amande marron foncé, ses lèvres fines et son nez plat.

"Calme-toi, Victor. Honnêtement, je remets en question ta santé mentale." Un garçon, qui ressemble beaucoup au premier adolescent, frappe le garçon aux cheveux orange dans le dos.

Il roule des yeux avant de me regarder curieusement. Je baisse les yeux vers le sol - une habitude chez moi.

"Quel est ton nom?"

Oubliant que je suis en présence d'un Alpha, je sursaute. Avec des papillons dans le ventre, je lève les yeux vers la présence devant moi.

"Lily," je réponds clairement. Les yeux de l'Alpha se lèvent légèrement, mécontent de ma défiance.

Un loup-garou ne doit jamais regarder un Alpha dans les yeux avant d'y être autorisé, d'être leur familier, ou de tenir une position dans une meute.

« Oh, merde. Ça devient sérieux. »

Je détourne les yeux vers la fille aux cheveux ombrés qui parle. Elle s'appuie contre un arbre avec une expression des plus amusées sur le visage.

« Pourquoi es-tu sur mon territoire ? » La question de l'Alpha est brève et directe. Ses yeux plongent dans les miens comme s'il essayait de me percer à jour. Contrairement à sa première impression, il semble moins effrayant et plus... humain.

Je soutiens son regard, « Je chasse. » Je sais que mentir est un péché, mais si je leur dis que je fuis, tout ce qu'ils feront, c'est me ramener. Ce sont les règles.

« Je vois, » murmure l'Alpha en apercevant l'écureuil à moitié mangé à quelques centimètres de moi. « La question est, pourquoi sur mon territoire... sans ta meute ? »

Plus de sueur coule le long de ma nuque. Pour la première fois depuis des années, quelqu'un se soucie réellement de ce que j'ai à dire, peut-être pour une raison différente de ce que j'avais imaginé, mais ça compte. Mais maintenant que je compte, je souhaite redevenir invisible.

« Je n'ai pas à te répondre. » Je me maudis mentalement et baisse les yeux vers le sol. Mauvaise réponse.

« Ooo, elle a du caractère. » Cette fille a-t-elle toujours quelque chose à dire ?

Le grognement de désapprobation ne fait qu'augmenter ma peur. « Ce n'est pas une question difficile. Et je suis sûr à cent pour cent que tu connais les règles. Si tu ne me dis pas pourquoi tu as traversé mon territoire, je devrai t'enfermer dans le donjon. »

« Peut-être qu'elle a oublié, » propose Victor.

« Pourquoi aurait-elle oublié, Victor ? »

« J'oublie parfois où je vais. »

« Parce que tu es stupide. »

« Qu'est-ce que ça veut dire ?! »

« Taisez-vous ! » L'Alpha se frotte les tempes. « Elle a fui, son odeur devient celle d'une renégate. »

La fille et Victor poussent un cri dramatique, « Non ! »

Le commentaire de l'Alpha me rend nerveuse. J'essaie de parler calmement, « Avec tout le respect que je vous dois, monsieur- »

L'Alpha me coupe, « Nous savons tous les deux que tu te fiches du respect. Le manque de respect envers un Alpha est un crime sérieux, mais tu le sais, » L'Alpha croise les bras, « Heureusement pour toi, je me fiche de ces règles. Ce que je veux savoir, c'est pourquoi. Si tu me donnes une raison plausible, je te laisserai partir... »

Je soupire de soulagement.

« Mais si tu ne le fais pas, tu feras la connaissance de nouvelles personnes dans mon donjon. »

« Super, » je grommelle.

Cela n'échappe pas aux adolescents. Ils rient en réponse.

Je ne veux pas mourir, mais je ne veux pas non plus que l'Alpha ou ces adolescents pensent que je suis une perdante.

« Si je vous dis la vérité... » Je réfléchis soigneusement à mes prochains mots avant de continuer, « Me renverrez-vous ou me laisserez-vous continuer ? »

Le regard sur son visage est une réponse claire.

« Alors à quoi bon ? » Les mots sortent avant que je ne puisse les arrêter.

L'Alpha se redresse, « Il n'y en a pas. » Ses mots transpercent mon cœur. Quelle perte de trois jours.

« À quelle meute appartiens-tu ? » C'est le garçon adolescent, semblable au premier, qui pose la question.

« La meute de l'Aube Rouge. »

La fille pousse un cri et saisit la main de Victor. « C'est la meute vers laquelle nous allons ! » Elle semble excitée.

Victor, quant à lui, semble agacé et secoue sa main.

La fille s'assoit à côté de moi et tend la main, « Je m'appelle Megan. »

Pendant une seconde, je la regarde étonnée avant de la saisir. Après tout, j'ai des manières.

« Megan, tu lui fais peur, » Le garçon semblable au premier affiche un sourire charmant, « Je m'appelle Jesse, le malin. »

Ils me font tous les deux peur.

« Pourquoi je ne serais pas la maligne ? » Megan demande avec les yeux plissés, « C'est parce que je suis noire ? »

« Espèce d'idiote, » Jesse respire par le nez, « Je suis noir aussi. »

Megan roule des yeux, "À moitié noire."

"Je suis asiatique."

"Personne ne t'a rien demandé, Victor." Jesse soupire.

"Je sais. Je voulais juste dire quelque chose."

"D'accord," L'Alpha semble retenir sa colère en croisant ses grands bras. "Il semble que tu vas devoir rester avec nous."

"Quoi ? Ce n'est pas juste !" Je suis fichue. La meute doit déjà savoir que je me suis enfuie. Je n'entendrai jamais la fin de cette histoire.

"Cette attitude te causera des ennuis."

"Je n'ai pas d'attitude." Ma réponse rapide fait lever des sourcils.

L'Alpha fronce les sourcils, "Je n'ai aucun intérêt à te punir, mais si j'entends encore un mot de manque de respect de ta part, je serai obligé de te punir."

"Vraiment ?" Megan dit en ayant l'air de ne pas le croire. Elle croise même ses bras.

Elle est directe, beaucoup comme Debra.

L'Alpha la regarde, irrité mais avec une lueur dans les yeux. "Je demande juste parce que je ne le fais pas."

Victor intervient, "Je sens l'ail."

"L'ail ?" Megan renifle l'air. "Je ne le sens pas."

"Tu as raison," Victor fronce les sourcils. "Ça me frappe toujours quand Megan ouvre la bouche."

Megan change de couleur.

"Je me demande d'où ça vient ?" continue Victor. Est-il sérieux ?

"Tu vas retourner avec nous," L'alpha regarde les adolescents derrière lui. Ses yeux se connectent aux miens, "Et tu seras gardée par Jeremy et Jesse."

"Je ne le ferai pas," Je suis surprise par le ton formel de ma voix.

Le regard de l'alpha me paralyse.

"S'il vous plaît - je ne peux pas." Mon cœur commence à battre plus vite.

Il pince les lèvres avant de parler. "Si nécessaire, certains de mes hommes garderont la chambre où tu resteras. En fait, tu resteras avec Megan."

Megan lève un sourcil, "Elle restera ?" Son ton est tout sauf accueillant.

"Si tu essaies de t'échapper, je te ferai escorter au cachot pour attitude irrespectueuse envers un Alpha et pour être entrée sur un territoire privé."

Les yeux de l'Alpha deviennent plus sombres et je sens son loup-garou. Mes lèvres tremblent alors je me contente de hocher la tête.

"Escortez-la à la chambre de Megan." L'Alpha ordonne.

Je ferme les yeux. Ça se passe. Je retourne en enfer et je n'ai même pas eu la chance de trouver un foyer.

Une chaussure brillante bloque ma vision. Mes yeux suivent le design coûteux jusqu'au visage de Megan.

"Ne te fais pas d'idées. J'aime la saucisse." Elle dit en roulant les yeux.

Je ne sais pas si elle plaisante ou si elle est sérieuse.

"Et la saucisse ne t'aime pas," lâche Victor.

"Tais-toi, Victoria. Au moins, j'ai des neurones." Megan ricane.

"Et toi-" Ses yeux me fusillent, "Lève-toi."

Avec des jambes endormies, je me lève lentement. Je suis toujours perturbée par cette sensation, c'est comme si j'avais des fourmis dans les jambes.

"Dépêche-toi !"

"Peux-tu attendre ?" Je la regarde fixement. Une partie de moi le regrette mais l'autre en est fière.

Elle n'a pas l'air contente, "Je n'ai pas de patience pour ça."

"Évidemment !"

Les autres rient à ma réponse immédiate. Et à ma surprise, un sourire commence lentement à apparaître sur le visage de Megan. C'est faible mais c'est là.

"Tu es secrètement un crétin, n'est-ce pas ?" Elle plisse les yeux.

"Tais-toi, Megan." Jesse se lève d'un bond et tend la main. J'hésite mais attrape sa main. Il me tire sur mes pieds et je trébuche mais il me tient par les épaules pour me stabiliser.

"Merci," Je sens mon visage devenir chaud alors je me retire et fais quelques pas en arrière.

C'est la première fois qu'un garçon de mon âge est gentil avec moi.

"Allons-y." Megan plisse les yeux et fait un signe de tête.

Les garçons me regardent avec des yeux pleins d'attente. Vu mes jambes faibles, je suis Megan et marche devant eux.

Je ne peux pas rester ici. Il faut que je m'échappe.

Ostatnie Rozdziały

Może Ci się spodobać 😍

Ludzka Partnerka Króla Alf

Ludzka Partnerka Króla Alf

1.6m Wyświetlenia · W trakcie · HC Dolores
„Musisz coś zrozumieć, mała,” powiedział Griffin, a jego twarz złagodniała.

„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”

Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.

„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”


Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż

Królowa Lodu na sprzedaż

1.7m Wyświetlenia · Zakończone · Maria MW
"Załóż je." Wzięłam sukienkę i bieliznę, a potem chciałam wrócić do łazienki, ale ona mnie zatrzymała. Miałam wrażenie, że moje serce na chwilę przestało bić, gdy usłyszałam jej polecenie. "Ubierz się tutaj. Chcę cię zobaczyć." Na początku nie zrozumiałam, co miała na myśli, ale kiedy spojrzała na mnie z niecierpliwością, wiedziałam, że muszę zrobić, co mówi. Otworzyłam szlafrok i położyłam go na białej sofie obok mnie. Trzymając sukienkę, chciałam ją założyć, gdy znowu ją usłyszałam. "Stop." Moje serce prawie wyskoczyło z piersi. "Połóż sukienkę na sofie na chwilę i stań prosto." Zrobiłam, co kazała. Stałam tam całkowicie naga. Oglądała mnie od stóp do głów swoimi oczami. Sposób, w jaki przyglądała się mojemu nagiemu ciału, sprawiał, że czułam się okropnie. Przesunęła moje włosy za ramiona, delikatnie przesuwając palcem wskazującym po mojej klatce piersiowej, a jej wzrok zatrzymał się na moich piersiach. Potem kontynuowała procedurę. Jej wzrok powoli przesuwał się w dół między moje nogi i patrzyła na to przez chwilę. "Rozstaw nogi, Alice." Kucnęła, a ja zamknęłam oczy, gdy przesunęła się, żeby zobaczyć mnie z bliższej odległości. Miałam tylko nadzieję, że nie jest lesbijką czy coś, ale w końcu wstała z zadowolonym uśmiechem. "Idealnie ogolona. Mężczyźni to lubią. Jestem pewna, że mój syn też to polubi. Twoja skóra jest ładna i miękka, a ty jesteś umięśniona, ale nie za bardzo. Jesteś idealna dla mojego Gideona. Najpierw załóż bieliznę, potem sukienkę, Alice." Miałam wiele do powiedzenia, ale przełknęłam to. Chciałam tylko uciec, i to był moment, kiedy przysięgłam sobie, że pewnego dnia mi się uda.

Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef

Mój Dominujący Szef

666.6k Wyświetlenia · W trakcie · Emma- Louise
Zawsze wiedziałam, że mój szef, pan Sutton, ma dominującą osobowość. Pracuję z nim od ponad roku. Jestem do tego przyzwyczajona. Zawsze myślałam, że to tylko kwestia biznesu, bo musi taki być, ale wkrótce dowiedziałam się, że to coś więcej.

Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?

Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.

Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.

Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.

Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie

530.1k Wyświetlenia · W trakcie · FancyZ
Emily była mężatką od czterech lat, ale wciąż nie miała dzieci. Diagnoza w szpitalu zamieniła jej życie w piekło. Nie może zajść w ciążę? Ale jej mąż rzadko bywał w domu przez te cztery lata, więc jak mogła zajść w ciążę?
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

Zakochaj się w Dominującym Miliarderze

459k Wyświetlenia · Zakończone · Nora Hoover
Krążą plotki, że prestiżowy potomek rodu Flynnów jest sparaliżowany i pilnie potrzebuje żony. Reese Brooks, adoptowana wychowanka wiejskiej rodziny Brooksów, niespodziewanie zostaje zaręczona z Malcolmem Flynnem jako zastępstwo za swoją siostrę. Początkowo pogardzana przez Flynnów jako niewykształcona prowincjuszka bez odrobiny ogłady, Reese staje się ofiarą złośliwych plotek, które przedstawiają ją jako niepiśmienną, nieelegancką morderczynię. Wbrew wszelkim przeciwnościom, wyłania się jako wzór doskonałości: crème de la crème projektantów mody, elitarna hakerka, gigant finansów i wirtuozka nauk medycznych. Jej wiedza staje się złotym standardem, pożądanym przez inwestycyjnych tytanów i medycznych półbogów, a jednocześnie przyciąga uwagę ekonomicznego lalkarza z Warszawy.
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna

Nietykalna

345.9k Wyświetlenia · Zakończone · Marii Solaria
„N-nie! To nie tak!” błagałam, łzy spływały po mojej twarzy. „Nie chcę tego! Musisz mi uwierzyć, proszę!”

Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.

Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.

„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.

„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.

Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.

„I tym samym skazuję cię na śmierć.”


Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...

Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...

Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.

Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera

Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera

342.6k Wyświetlenia · Zakończone · T.S
Wszyscy wiedzieli, że jestem w ciąży – z wyjątkiem mojego męża, Seana.
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nici Przeznaczenia

Nici Przeznaczenia

379.7k Wyświetlenia · Zakończone · Kit Bryan
Jestem zwykłym kelnerem, ale potrafię widzieć ludzkie przeznaczenie, w tym także Przemienionych.
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.

Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.

Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.

Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.

„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.

„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
Mój Mąż w Śpiączce Obudził się w Noc Naszego Ślubu!

Mój Mąż w Śpiączce Obudził się w Noc Naszego Ślubu!

622.3k Wyświetlenia · W trakcie · Heidi Judith
Zdradzona przez mojego chłopaka i przyrodnią siostrę. Tak właśnie moje życie zamieniło się w chaos. Moja macocha zadała ostateczny cios—sprzedając mnie spadkobiercy rodziny Pierce, mężczyźnie w stanie wegetatywnym, aby uratować nasz upadający biznes.

Ale to nie koniec. Aby zabezpieczyć moje miejsce, użyli jego zamrożonego nasienia—żeby mnie zapłodnić jego bliźniakami.

Kiedy mój były chłopak pojawia się ponownie, błagając o wybaczenie i obiecując mi życie, o którym kiedyś marzyłam, głęboki głos za nami przerywa ciszę.

"Wyjdź!!"

To było pierwsze zdanie, które mój nowy mąż do mnie powiedział.
Nie Drażnij Lunę

Nie Drażnij Lunę

470.3k Wyświetlenia · W trakcie · Elowen Kim
Wszyscy boją się mojego temperamentu. Niewielu wie o mojej geniuszowej inteligencji czy wyjątkowych umiejętnościach mechanicznych. Mając zaledwie siedemnaście lat, prowadzę odnoszący sukcesy warsztat zajmujący się modyfikacją motocykli – mój bilet do ucieczki z toksycznego domu rządzonego przez przemocową macochę i ojca, który przymyka na to oko.

Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.

Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
Szczenię Księcia Lykanów

Szczenię Księcia Lykanów

396.1k Wyświetlenia · W trakcie · chavontheauthor
„Jesteś moja, mały szczeniaku,” warknął Kylan przy mojej szyi.
„Wkrótce będziesz mnie błagać. A kiedy to zrobisz – wykorzystam cię, jak mi się podoba, a potem cię odrzucę.”


Kiedy Violet Hastings rozpoczyna pierwszy rok w Akademii Zmiennokształtnych Starlight, pragnie tylko dwóch rzeczy – uczcić dziedzictwo swojej matki, stając się wykwalifikowaną uzdrowicielką dla swojej watahy, oraz przetrwać akademię, nie będąc nazywaną dziwakiem z powodu swojego dziwnego schorzenia oczu.

Sytuacja dramatycznie się zmienia, gdy odkrywa, że Kylan, arogancki dziedzic tronu Lykanów, który od momentu ich spotkania uprzykrzał jej życie, jest jej przeznaczonym partnerem.

Kylan, znany ze swojego zimnego charakteru i okrutnych sposobów, jest daleki od zadowolenia. Odmawia zaakceptowania Violet jako swojej partnerki, ale nie chce jej również odrzucić. Zamiast tego widzi w niej swojego szczeniaka i jest zdeterminowany, by uczynić jej życie jeszcze bardziej nieznośnym.

Jakby zmagania z torturami Kylana nie były wystarczające, Violet zaczyna odkrywać tajemnice dotyczące swojej przeszłości, które zmieniają wszystko, co myślała, że wie. Skąd naprawdę pochodzi? Jaka jest tajemnica jej oczu? I czy całe jej życie było kłamstwem?
Uwiedzenie mojego mafijnego przyrodniego brata

Uwiedzenie mojego mafijnego przyrodniego brata

298.3k Wyświetlenia · W trakcie · Hazel Morris
W najciemniejszym dniu mojego życia spotkałam bardzo przystojnego mężczyznę w barze na ulicy w Nowym Jorku, który miał naprawdę urocze mięśnie klatki piersiowej do dotykania. Spędziliśmy razem niezapomnianą noc pełną namiętności, ale to był tylko jednorazowy romans i nawet nie znałam jego imienia.
Kiedy wróciłam do Los Angeles i wznowiłam swoją karierę jako lekarz, zostałam zmuszona do uczestnictwa w ślubie mojej adopcyjnej matki — i tam był on. Mój przyrodni brat okazał się moim partnerem z jednorazowej przygody!
Moje serce prawie przestało bić.
Rodzina mojego ojczyma to potężna i bogata dynastia w LA, uwikłana w sieć skomplikowanych interesów i owiana tajemnicą, w tym ciemnymi, brutalnymi podtekstami.
Chcę trzymać się z dala od kogokolwiek z tej tradycyjnej włoskiej mafijnej rodziny.
Ale mój przyrodni brat nie pozwala mi odejść!
Mimo moich starań, by trzymać się z daleka, on teraz wrócił do LA, zarządzając interesami swojej rodziny z bezwzględną skutecznością. Jest niebezpiecznym połączeniem zimnej kalkulacji i niezaprzeczalnego uroku, wciągając mnie w sieć przeznaczenia, z której nie mogę się uwolnić.
Instynktownie chcę trzymać się z dala od niebezpieczeństwa, z dala od niego, ale los pcha mnie do niego raz za razem, a ja jestem silnie uzależniona od niego wbrew swojej woli. Jak będzie wyglądać nasza przyszłość?
Przeczytaj książkę.