Udødelige Længsler
EGlobal Publishing · W trakcie · 85.2k słów
Wstęp
The Immortal Cravings er skrevet af Cindy Spencer Pape, en forfatter signeret af EGlobal Creative Publishing.
Advarsel: Denne bog indeholder gruppesex og bondage.
Rozdział 1
Hvorfor havde jeg ladet mine venner overtale mig til det her?
Jeg kiggede rundt i den overfyldte bikerbar og sank endnu længere tilbage i mit skyggefulde hjørne.
Det her var slet ikke min scene. Så hvorfor havde jeg ladet mine to bedste venner trække mig herhen i aften?
Åh ja. For at fejre min hundredeårs fødselsdag. Et ret stort milepæl, selv for en vampyr, at ramme det første århundrede. Jeg var blevet forvandlet lige før min attende fødselsdag af en egoistisk mand, som jeg troede, jeg var forelsket i. Han havde forført mig væk fra mit hjem i København, forvandlet mig og derefter holdt mig som en virtuel fange, afhængig af hans mindste luner. Han havde ikke engang lært mig at ernære mig selv. Men han havde gjort mig udødelig, og efter halvtreds år havde han smidt mig, sulten og hjælpeløs, på gaderne i Århus.
"Er der nogen, der bruger denne her?" En mand, der knap så gammel nok ud til at drikke, vendte sig fra det overfyldte bord ved siden af mig og pegede på den fjerde skammel. Da der kun var to andre drinks på bordet, smilede jeg og rystede på hovedet. Han takkede mig og trak derefter skamlen over til det tomme bord, hvilket efterlod mig alene igen, mens jeg så andre mennesker have det sjovt.
Så her var jeg på en kold martsnat i forstaden til København på en bar kaldet Lunatics. Jeg nippede forsigtigt til min hvidvin og så Danette og Jessamy vrikke med to læderklædte fyre ude på dansegulvet. De to kvindelige vampyrer havde fundet mig, lært mig at overleve og endda hjulpet mig med at få mit første job. Jeg skyldte dem alt.
Hvis det var min fødselsdag, hvorfor var det så kun de to, der fejrede det?
"Kom nu. Lad os danse." En stor, muskuløs fyr i en sort læderjakke tårnede sig op over mig, greb min hånd og trak mig ned fra min barstol.
Jeg havde ikke lyst til at danse, men jeg ville heller ikke lave en scene. Jo, med min vampyrstyrke kunne jeg tage vare på mig selv, men det virkede som den nemmeste udvej bare at danse med bøllen. Jeg lod ham trække mig ud på dansegulvet og trække mig ind i en ubehagelig omfavnelse.
Han var en del højere end mig, så min næse var presset ind i en T-shirt-dækket brystkasse, der lugtede af øl, tobak og sved. Ugh! Det var så stærkt, at jeg knap kunne opfange den underliggende duft af rig, varm blod. Nu begyndte mine sanser at vågne lidt. Tilsyneladende var jeg mere sulten, end jeg havde troet. Måske skulle jeg overbevise denne fyr om at tage mig ud til sin bil, så jeg kunne få en snack.
Omkring nioghalvfems procent af tiden lever jeg af blod på poser. Det er nemmere, renere og meget mere bekvemt for en vampyr, der hellere vil blive hjemme med en bog end gå ud i offentligheden. Men det betød ikke, at jeg havde glemt mine lektioner om, hvordan man ernærer sig direkte fra kilden. Lidt flirten, lidt tankekontrol, så har jeg et måltid, og han ville tro, han havde haft en fantastisk tid. Jeg smilede op til ham og sagde: "Vil du smutte herfra?"
"Helst sikkert." Han trak mig nærmest hen mod bagindgangen til baren. Så snart vi var udenfor, trak han mig tættere på og kyssede mig, mens han skubbede sin tunge ind i min mund netop som mine hugtænder begyndte at forlænges. "Åh, en varm lille vamp," knurrede han med en besk latter.
For fanden. Da meget få mennesker ved, at vampyrer virkelig eksisterer, betød det her problemer. Hvis han ikke var menneske, kunne jeg ikke være sikker på, at jeg kunne overmande ham. Jeg kan ikke manipulere de fleste udødeliges sind, og med mine kun 160 cm er jeg lidt spinkel. Jeg kiggede op på bøllen og så et lusket smil, der afslørede en smule af en hjørnetand - ikke spidse, tilbagetrækkelige som mine, men noget større og mere stump - ulv måske? Fantastisk. Dette var ikke bare en bikerbar, det var en varulve-bikerbar.
Jeg skubbede begge hænder mod mandens bryst. "Jeg har ændret mening. Lad os gå tilbage ind."
"Ingen chance, kælling." Han smækkede mig op mod væggen og overmandede mig let. "Ingen driller bjørnene og stikker af." Han pressede sine læber mod mine igen, næsten så jeg fik kvalme. En varbjørn? Åh for pokker, jeg var i problemer. Jeg kæmpede, men kunne ikke rokke ham, og han var for tæt på til, at jeg kunne få et knæ op i skridtet på ham.
Frederic, manden der gjorde mig til vampyr, havde kontrolleret mig i halvtreds år med en kombination af intimidering, trusler og ren og skær misbrug. Nu, treogtredive år senere, var jeg i det mindste stærk nok til, at jeg aldrig ville finde mig i det igen. Jeg kæmpede med alt, hvad jeg havde.
Så pludselig var han væk, revet væk fra mig så hurtigt, at mine øjne knap kunne følge bevægelsen.
"Marshall, hvad har jeg sagt til dig? Nej betyder nej. Nu skrider du herfra og kommer ikke tilbage. Det var din tredje advarsel."
Jeg kiggede over på manden, der lige havde trukket bjørnen væk fra mig, og jeg var ved at smelte. Han var fantastisk - bare helt fantastisk. Næsten lige så høj som bjørnen, måtte han være over to meter, og den stramme hvide T-shirt og de bløde, falmede jeans, han havde på, fremhævede muskler, jeg ikke engang vidste, at en person kunne have. To andre mænd stod lige bag ham - backup, gik jeg ud fra, hvis bjørnen blev aggressiv.
I stedet råbte bjørnen bare, "Fuck dig," og trampede ud mod parkeringspladsen.
"Er du okay, frøken?" Mr. Høj-mørk-og-farlig så mig op og ned, hans udtryk blev betydeligt mildere.
"Ja." Min stemme rystede kun en smule. "Tak."
Han rakte hånden ud. "Kom. Lad os få dig tilbage ind."
Jeg tog hans hånd, og den varme styrke i den sendte en sitren hele vejen fra mine fingre til mine tæer. Uden at tænke fulgte jeg ham tilbage ind i baren.
"Er du her alene?"
"Nej, jeg har venner ude på dansegulvet." Selv hvis jeg ikke havde, var jeg ikke sikker på, at jeg ville have indrømmet det på dette tidspunkt. Han var stærk nok til at smide rundt med en varbjørn. Han kunne lave hakkekød af mig, hvis han ville.
"Hvorfor sætter vi os ikke?" Vi var kommet tilbage til hoveddelen af klubben, og han nikkede mod en afspærret bås, lige ved siden af gangen og overfor baren. Jeg burde nok have sagt nej, men jeg kunne ikke forhindre den kuldegysning, der gik gennem mig ved lyden af den whiskybløde stemme, dyb og farlig. Så jeg satte mig, og fik endelig et godt kig på manden, der gled ned i sædet overfor mig.
Ostatnie Rozdziały
#77 Kapitel 77
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#76 Kapitel 76
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#75 Kapitel 75
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#74 Kapitel 74
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#73 Kapitel 73
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#72 Kapitel 72
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#71 Kapitel 71
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#70 Kapitel 70
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#69 Kapitel 69
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#68 Kapitel 68
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025
Może Ci się spodobać 😍
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
（Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami）
Nietykalna
Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.
Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.
„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.
„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.
Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.
„I tym samym skazuję cię na śmierć.”
Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...
Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...
Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.
Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nie Drażnij Lunę
Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.
Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
