

Wstęp
Nyt Sted, Nyt Liv, Alt Nyt...
Elicia Dewalt, en forældreløs fra Texas uden nogen tilknytninger. Hun begynder hurtigt at opleve, at hendes "drømmeliv" afspores af mærkelige hændelser, og det ser altid ud til at føre tilbage til de fire flotte fyre på klubben hendes første aften i London.
Hvad sker der, når hele hendes eksistens bliver smadret med kun få ord?
Følg Elicia, mens hun opdager, hvilke skjulte hemmeligheder der har ligget i dvale, indtil hendes tilfældige møde med de fire vilde drenge kendt som "Vogterne".
Rozdział 1
På et "Fucking Fly"!
Ingen mængde alkohol kunne dæmpe den voldsomme hvirvel, der skabte kaos i mine indre organer, da Boeing 747'eren rystede voldsomt fra landingsbanen og sagde "Farvel" til Texas.
Hvide knoer, gispende uregelmæssigt, mens den massive metalcylinder på steroider steg højt op i den skyede blå horisont, og Houston blev til intet andet end et fjernt minde.
Endelig hørte jeg den mekaniske ding, der signalerede, at vi kunne genoptage vores normale flyaktiviteter. Jeg greb mine ørepropper, mens jeg skiftede min Samsung over til min musikafspilningsliste, og min bærbare computer tændte med sin majestætiske baggrundsskærm af det Overnaturlige Stjernetegn.
Jeg ved det... Jeg er en nørd, men noget ved det overnaturlige har altid fanget min opmærksomhed, og jeg undrede mig over, hvordan det ville være at skifte til en skabning, uanset hvad det var.
Bliv ved med at drømme, Elicia.
"Er du okay, skat?" Den velmodne kvinde med bløde jadegrønne øjne og cremet elfenbensfarvet hud smilede blidt, mens hun tappede mine hvide knoer med sin slanke finger.
"Ja, for nu. Jeg er ikke stor fan af fly." Jeg grinede nervøst, mens den bløde, grå læderkaptajnsstol omfavnede min rystende krop, der var en sidste-øjebliks ændring fra økonomiklasse.
Hvorfor ikke flyve komfortabelt?
"Jeg kunne se det på det 'Dødsgreb', du havde på det stakkels armlæn. Vil du have en drink?" Hun smilede blidt, mens hendes bløde blomsterduft ramte mine næsebor, og jeg genkendte "White Diamonds" af Elizabeth Taylor, som forstanderen på børnehjemmet bar som et andet lag tøj.
"Jeg er kun nitten." Hviskede jeg blidt til hende og bemærkede, hvordan den kongeblå silkebluse draperede sig delikat over hendes slanke figur som en danser.
"Shh. Vores lille hemmelighed." Hun vinkede til flyværten, der arbejdede i første klasse, og jeg så, hvordan den midaldrende kvinde forsigtigt strøg sin hånd ned ad underarmen på en herre, mens hun nærmede sig med et nedladende smil.
"Øhm... Mary. Kunne jeg få en whisky on the rocks og en cola til denne unge dame?" Kvinden talte med en kongelig tone, mens hun tappede sin varme hånd mod min.
Hun vippede hovedet nok til at læse navneskiltet "Mary", der var fastgjort til den blå dobbeltbrystede jakke, som blinkede med hendes kavalergang i et "forførende" kig til den røde blonde-bh. Hendes krøllede brune lokker med kraftige blonde highlights nikkede fast, da hun hurtigt vendte sig med de rødtintede læber, der var "så den forkerte farve" til hendes hudfarve.
"Hun virkede 'behagelig'." Hendes bløde latter fik mig til at føle mig tilpas, mens jeg scrollede gennem mit optagelsesbrev til Den Internationale Skole for Kunst i London med fuldt stipendium.
"Mere nedladende end behagelig." Jeg lo let, mens hendes øjne glimtede med en smuk nuance af jade, og hun kiggede ned på min bærbare computer med et hævet øjenbryn.
"Jeg hedder Elicia, forresten." Jeg rakte hånden frem for at hilse, og hendes slanke fingre tog blidt fat om min hånd med en venlig gestus, som en høflig sydlig hilsen mellem to kære venner.
"Eve Arkas." Hun smilede blidt, mens hendes øjne studerede min skærm med en lysende glimt af spænding.
Hendes bløde ansigtstræk udstrålede en sorgløshed, en kvinde med visdom.
"Rart at møde dig, Eve." Jeg smilede, da stewardessen kom tilbage med en whisky on the rocks og en cola, smilende høfligt til den falske Mary, inden hun gik tilbage til herren på forreste række.
Eve smilede skævt, da hun byttede vores drikkevarer, og gav mig en ekstra cola fra sin taske, mens hun gjorde tegn til, at jeg skulle drikke whiskyen, mens stewardessen var optaget af at flirte og snakke med den velklædte mand med en mandebun af gyldne lokker.
Jeg sukkede tungt, da den varme brænden blidt belagde min hals, og spredte sig beroligende i min tomme mave.
"Tak." Hviskede jeg blidt, mens hun vinkede afvisende til min bemærkning og pegede på min bærbare computer med et strålende smil.
"Skønne Kunster. Hvilket område?" Hun smilede bredt og nippede til sin cola, mens isen klirrede hult mod det billige glas.
"Åh, Dans og Musik." Jeg kiggede tilbage på min skærm og studerede informationerne om check-in, bolig og startdato, for at sikre mig, at jeg havde styr på alt, inden vi landede i London.
"Dans og Musik, hvilken unik kombination. Hvad spiller du?" Hendes stemme havde en vis ro og blidhed, der fik mig til at ønske at lægge mig i hendes skød og lade de slanke fingre forsigtigt stryge gennem mine lilla og blå ombre lokker, der hang i bløde bølger ned over mine skuldre.
"Klaver og alt muligt andet. Jeg har altid haft en naturlig evne til at lære, og musik var min 'sikre zone'." Jeg smilede blidt til de jadegrønne øjne, mens hun nikkede blidt i enighed.
"Det er altid godt at have en 'sikker zone', men hvorfor ville en smuk ung kvinde som dig have brug for en 'sikker zone'?" Hendes spørgsmål ramte hårdt, og jeg overvejede, om jeg skulle dele min historie med en fremmed eller bare holde det enkelt.
Fuck det!
Nyt liv, ny mig.
"Jeg blev efterladt udenfor en brandstation i DeWalt, Texas og anbragt på et lokalt børnehjem som spæd." Jeg kiggede ud af vinduet, mens solens gyldne stråler oplyste de vatlignende skyer, og Eves varme hånd blidt strøg langs min underarm.
Jeg lukkede øjnene, mens hendes varme rørte noget dybt inde i mig, og jeg mærkede de varme tårer trille ned ad mine kinder.
"Åh, søde pige! Jeg mente ikke at få dig til at græde." Eve gispede blidt, mens hun rakte ind i sin lilla læder Chanel-taske og fandt et blødt elfenbensfarvet lommetørklæde med delikat broderi af "EVE" syet med støvet blå skrift i hjørnet.
Jeg vinkede med hånden, mens hun klappede mig på de oppustede kinder, nikkede "Tak" mens hun lænede sig tilbage og hvæsede lavmælt, da stewardessen øgede sin flirt med en irriterende latter, der lød mere som en døende ko.
"Jeg er ked af det, men min kæreste, nå, ekskæreste skulle have været med på denne flyvning med mig, men her er jeg, alene." Sukker tungt, lukkede min bærbare computer, mens mine ørepropper blinkede "klar", kiggede op på den bløde belysning i kabinen og forsøgte at få styr på den kaotiske følelse, der hvirvlede farligt i min bevidsthed.
Forladt igen.
"Det lyder som om han sårede dig meget." Eve tog en slurk af sin cola og kiggede sidelæns på mig, da min krop stivnede ved hendes ord.
Hvordan i alverden kunne hun vide det?
Var hun en slags synsk?
Jeg kiggede sidelæns på den petite kvinde, mens hun rullede med øjnene i irritation og smilte over, at jeg ikke var den eneste passager, der fandt stewardessen "Mary" desperat efter opmærksomhed irriterende.
"Slap af. Folk indser ikke, at de bærer deres følelser så åbent; plus, tonen du taler om "ham" i er mindre end behagelig." Hendes smil vippede, da hun lænede sig tilbage yndefuldt med fingrene flettet delikat over skødet.
"Ja." Svarede jeg kort, lænede mig tilbage i det kølige lædersæde, mens billeder af Bain og Krystal fyldte mine tanker, og en mærkelig varme krøb langs min krop.
Fru Clay, forstanderen for "Guiding Light Børnehjem", lod mig flytte ud som sekstenårig, fordi jeg var akademisk stabil, og hun vidste, at det ikke var noget sted for en "Talentfuld Sjæl", som hun kaldte min kærlighed til de fine kunster.
Så den lille studie lejlighed over garagen blev mit "hjem" de næste to år.
Bain var trommeslager, sjov, velbygget med mørke sandfarvede lokker, der fremhævede hans naturlige ravfarvede øjne. Han var den klassiske "Bad Boy", så jeg fik altid en skideballe, når fru Clay så ham over i lejligheden.
Rullede med øjnene over, at hun havde ret hele tiden.
Det var mærkeligt, hele tiden vi gik i skole, anerkendte han aldrig min eksistens, indtil sommeren i sidste år. Jeg var i skolens auditorium og spillede "Clair De Lune" på det flygel, der stod skjult i venstre side af scenen.
De stramme strenge, der vibrerede fra de tre niveauer, sang ømt til mit hjerte, mens en skygge sad stille på tredje niveau balkon. Skræmte livet af mig, da jeg dækkede flygelet med det sorte fløjlsdækken, klappede med det selvtilfredse smil, der fik hans smilehuller til at poppe sødt frem.
Kickstartede rutsjebanen af vores forhold resten af sidste skoleår, besluttede at overraske ham efter eksamen med en international rejse for at udforske kunstens historie i udlandet.
Han fik mig altid til at føle mig "speciel", så forestil dig min overraskelse, da jeg stod i døråbningen til min lejlighed og lyttede til Krystals kvalmende støn, mens hun viklede sine ben tæt omkring Bains stødende hofter. Jeg slugte galden, der steg op i mig af vrede, og vendte hurtigt om på hælen, mens døren smækkede voldsomt bag mig.
Jeg hørte den "kællings" stemme kalde på Bain, da han løb efter mig i sine slidte, stenvaskede jeans, som jeg "forbandet" havde købt til ham med mine "forbandede" drikkepenge fra arbejdet på caféen under middagsrushen.
Jeg gispede højt, da hans varme, svedige hånd greb fat i min biceps og vendte mig rundt, så jeg stod ansigt til ansigt med hans rødmende, svedige torso, der glinsede i den varme danske sommersol.
Takket være hans cardio med den luder i min seng, i min lejlighed.
Jeg slog ham kraftigt, før nogen ord kunne forlade hans mund.
"Nyd det." var alt, jeg sagde, da "Lyft"-chaufføren dukkede op i en metallisk blå Jeep Wrangler. Jeg hoppede hurtigt ind med min sportstaske klemt tæt til mit bryst og smed min vandrerygsæk til siden.
"Elicia, åbn forbandede døren." beordrede Bain, mens hans varme hånd bankede på det tonede vindue med et spøgelsesagtigt omrids af damp, da den danske sommervarme fordamper sveden fra hans hånd ved berøring.
"Københavns Lufthavn, tak." sagde jeg blidt, mens tårerne endelig brød igennem barrieren, og jeg så Bain løbe langs fortovet, mens han holdt sine jeans op, som gled ned over de muskuløse hofter, der altid gjorde mig vild.
Tak "guderne" for, at jeg formåede at bevare min mødom, men jeg havde stadig syndet.
"Der er flaskevand bagi." sagde chaufføren blidt, mens han navigerede gennem trafikken på motorvejen og kørte mig til lufthavnen, så jeg kunne starte det næste kapitel af mit liv uden Bain.
Jeg var dum, at jeg ikke lyttede til fru Clay og de andre, der advarede mig om Bain og hans fortid. Krystal var hans kæreste, før vi kom sammen, og det gjorde det kun værre at vide, at hun havde været ham utro med en ven.
"Elicia?" Eves bløde stemme brød mine forræderiske tanker, mens hendes varme hånd glattede den mærkelige sitren, der syntes at være intensiveret, mens jeg tænkte tilbage på Bain og hans forræderi.
"Du har det bedre uden ham. Desuden er du ung, smuk, og hvem ved, hvad London har i vente for dig i fremtiden. Nyd det." Hun smilede bredt med et legende skuldertræk.
"Smuk er lige i overkanten." Jeg grinede let, da den kortklippede, lyshårede steward kom rundt med vores gratis måltider og et flamboyant smil, der udstrålede hans glade personlighed.
Jeg kunne spise det "hele" op.
ÅH MIN GUD! Elicia, du fortjener en bedre fyr! Tag dig sammen.
Ostatnie Rozdziały
#126 Vores hjerte
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#125 Afbryd! Afbryd!
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#124 James Bond
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#123 Lille fugl
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#122 Din luskede mand.
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#121 Glad E, Godt liv.
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#120 Søvnbråkskaber
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#119 Her, fisket, fisket
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#118 Lille stjerne
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025#117 Papi
Ostatnia Aktualizacja: 1/10/2025
Może Ci się spodobać 😍
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna
Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.
Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.
„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.
„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.
Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.
„I tym samym skazuję cię na śmierć.”
Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...
Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...
Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.
Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
Nie Drażnij Lunę
Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.
Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?