

Accouplée à l'Alpha au Cœur Froid
Alice Tumusiime · W trakcie · 237.6k słów
Wstęp
"Tu veux que je te baise, je le sais."
"Autant que tu ne m'aimes pas, tu es ma compagne et tu ne peux pas le nier."
Il se tenait derrière moi, une main sur ma hanche, et se pencha, son souffle irrégulier contre mon cou, sa voix rauque,
"Tu écouteras ton corps... ce qu'il veut... et mon corps... ce dont il a besoin. Seulement le plaisir qu'une petite morsure peut apporter."
À l'âge de 15 ans, j'ai été choquée d'entendre l'Alpha impitoyable déclarer que j'étais sa compagne.
Pour aggraver les choses, il a tué mon père, qui essayait de me protéger. À ce moment-là, j'ai réussi à m'enfuir loin de lui.
Cependant, lorsque j'ai eu 18 ans, je suis tombée à nouveau dans son piège.
Je le détestais et voulais me venger, mais la déesse de la lune avait un autre plan pour moi.
J'étais sa compagne, et nous étions destinés à être ensemble. Peu importe les circonstances, mon corps ne pouvait pas lui résister.
Rozdział 1
AVERTISSEMENT - le contenu de ce livre est TRÈS graphique et TRÈS sombre. NE LISEZ PAS si vous ne pouvez pas supporter la violence graphique ou l'intimité explicite.
HYACINTHE (ÂGE 15)
« Papa ! » Je crachai et toussai dans le couloir à l'étage, les poumons déjà dangereusement pleins de fumée.
Le feu crépitait tout autour de nous - ma maison d'enfance partait en flammes.
Mon père agrippa mes épaules fermement, douloureusement, me secouant légèrement. Les yeux de son Loup brillaient de fureur et de haine. Pas contre moi. Mais pour l'Alpha qui était venu le détruire. Le monstre déterminé à tous nous anéantir et à semer le chaos... jusqu'à ce qu'il ne reste plus personne ni aucun bien.
Mon père cria pour se faire entendre par-dessus le rugissement et le crépitement du bois autour de nous, « Recule, Hyacinthe ! Va chez Luca à la maison sûre ! Pars maintenant ! Cours ! »
« Non, Papa ! » Je hurlai à nouveau, les larmes coulant sur mon visage. Je ne voulais pas le quitter. Il était blessé. Je pouvais le sentir. Le sang de plusieurs profondes griffures et morsures flottait dans l'air. L'odeur d'oxyde de fer, un sous-produit de son fluide vital qui s'échappait, se combinait avec la puanteur oppressante du dioxyde de carbone libéré par les flammes, brûlant mon nez sensible. Je pouvais à peine respirer.
Son beau visage se tordit, la profondeur de son agonie sévère. Des larmes coulaient sur ses joues sales. Sa voix se brisa, « Je t'aime, Princesse. »
Je le regardai avec incrédulité.
Le Loup qui avait été le plus fort, le guerrier le plus féroce de notre Meute.
Ce même Loup qui avait gâté sa petite fille. Me laissait l'habiller pour des goûters avec mes ours en peluche. Me chantait des chansons idiotes chaque nuit avant de dormir. Cet homme - celui que j'aimais plus que toute autre personne au monde - me disait adieu.
Pour toujours.
Il connaissait son destin. Il l'acceptait.
Mais je ne pensais pas que mon jeune cœur y survivrait.
Et c'est à ce moment-là que je le vis.
Le monstre.
L'Alpha de la Lune Adamant - Léandre !
Le sujet de légendes et d'horreurs. Une violence si brutale que ses propres hommes avaient du mal à supporter les conséquences de sa rage, la brutalité laissée dans son sillage.
Comme un démon, droit sorti des fosses bouillonnantes de l'enfer, l'Alpha apparut en haut des escaliers. Il se tenait au bout du long couloir, les narines dilatées.
Mon père se retourna pour faire face à la menace, me poussant derrière lui en même temps.
Mais j'avais eu un aperçu du porteur de mort. L'image gravée dans mon esprit.
L'Alpha Léandre était plus grand que nature, sa poitrine si large qu'il remplissait ce qui restait du couloir carbonisé. Ses muscles noueux se contractaient à chaque souffle saccadé. Ses cheveux noirs comme la poix brillaient comme de la mica même avec la saleté collante et les débris tombants. Une barbe de trois jours, une barbiche et une moustache encadraient le creux tranchant de sa mâchoire et soulignaient son nez droit et ses pommettes hautes. Son visage était fait d'angles, tous durs et sévères. Et tout homme.
Les mains serrant le dos de la chemise de mon père, je tremblais de manière incontrôlable et jetais un coup d'œil autour de lui, l'instinct de survie s'enclenchant, refusant de détourner les yeux d'un prédateur du calibre de Léandre.
Les yeux brillants de son Loup, un mélange choquant de céruléen et d'améthyste, tourbillonnaient vivement, uniquement concentrés sur sa cible - mon père, Alpha de la Meute Diamant - alors qu'il avançait vers nous, la mort et la destruction brûlant dans ses yeux.
Puis son regard se posa sur moi, et il se figea, les yeux s'écarquillant de surprise.
« Compagne ? » il articula le mot, mais aucun son ne sortit.
Le temps s'arrêta brusquement.
Ma tête tournait.
J'étais sûre que mon cœur allait s'arrêter là, alors que je me cachais derrière le cadre protecteur massif de mon père.
Ce n'était pas possible !
Je ne l'accepterais pas.
J'avais encore quinze ans, bon sang ! Je n'avais même pas encore changé.
Et lui, c'était clairement un homme.
J'avais entendu des histoires sur le jeune Alpha de vingt ans qui avait pris la tête de la meute de son père il y a six mois, après la mort de sa mère. La rumeur disait que son père ne pouvait plus gérer le stress de diriger la meute en plus de son chagrin à la perte de sa compagne.
Son père était connu pour être un homme cruel, mais les récits de destruction de Leander faisaient passer son père pour un nounours en comparaison. La violence de Leander était inégalée et inégalable, sa soif de sang insatiable et insatisfaite.
Cela semblait durer des minutes, mais seules quelques secondes s'étaient écoulées depuis que Leander était apparu en haut des escaliers et se tenait maintenant figé, son beau visage tordu de confusion.
Mon père rugit, "Non... tu ne l'auras jamais !" Il se transforma et se jeta sur l'autre Alpha, grognant, mordant et griffant.
En même temps, mes muscles se tendirent sous l'effet de l'adrénaline.
Je passai à l'action.
Je courus !
Dans la direction opposée, me précipitant à travers les débris, descendant deux étages et tournant au coin. Ma vie était en danger. Le feu et l'inhalation de fumée pouvaient me tuer. Mais cela n'était rien comparé à l'horreur de ma nouvelle réalité si cette bête d'alpha me capturait.
Non, non, non ! Le chant résonnait dans ma tête, bourdonnant dans mes oreilles. Je refusais de croire qu'il pouvait être mon compagnon. Je n'avais rien ressenti quand nos regards se sont croisés. Rien !
Mais l'expression tumultueuse dans ses yeux céruléens disait la vérité - Leander avait tout ressenti. Et je ne pouvais pas nier le regard qui avait traversé son visage pendant une fraction de seconde lorsque ses lèvres avaient formé le mot "compagne". En cette seconde, ses traits s'étaient transformés en une lueur transcendante.
Et puis, pouf !
Juste comme ça, c'était parti.
Son expression s'était encore plus tordue, plus en colère face à la cruelle réalité devant lui - la fille de son ennemi était sa compagne ! Il ne laissa aucun doute dans mon esprit. Il n'était pas plus heureux de cela que moi.
Pendant un instant, je me demandai si peut-être sa haine serait suffisante pour qu'il me laisse partir, pour qu'il me rejette. Mais même en formant cette pensée dans ma tête, je savais mieux. Non seulement son visage avait laissé entrevoir un espoir, mais il y avait eu une possessivité indéniable.
Son Loup aurait sa compagne.
Peu importe ce que cela me coûterait.
Pas question ! Pas question en enfer !
Je courus plus vite. Je n'avais que quelques secondes avant que le monstre ne brise la barrière protectrice du Loup de mon père.
Une réalité amère m'envahit.
Je n'avais que quelques secondes pour m'échapper.
Mais mon père n'avait plus que quelques secondes à vivre.
Jusqu'à la toute fin, il sacrifia sa vie pour me protéger. Mon jeune cœur se brisa sous le poids écrasant de la vérité - je ne le reverrais jamais. Mes pas ralentirent en pensant à cela.
Je mordis l'intérieur de ma joue pour ne pas hurler.
Pas maintenant ! Je forçai ces pensées torturantes à disparaître, éteignant mon cerveau.
Je ne pouvais pas faire ça maintenant. Pas si je voulais vivre. Devenir émotionnelle était un luxe que je ne pouvais pas me permettre. M'effondrer devrait attendre. Ma liberté était en jeu. Et je préférais mourir plutôt que d'être prise par ce monstre !
Ostatnie Rozdziały
#174 Il n'a pas eu de petite amie
Ostatnia Aktualizacja: 2/23/2025#173 Sydney s'est enfuie
Ostatnia Aktualizacja: 2/21/2025#172 Je ne lui fais plus confiance
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#171 La taquiner
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#170 Je le déteste toujours
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#169 Ce n'est pas censé être la lune
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#168 Tout a été détruit
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#167 Tu es toujours mon pote ?
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#166 Je te déteste
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#165 J'ai toujours des sentiments pour lui
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025
Może Ci się spodobać 😍
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nietykalna
Jego duża ręka gwałtownie chwyciła mnie za gardło, unosząc mnie z ziemi bez wysiłku. Jego palce drżały przy każdym uścisku, zaciskając drogi oddechowe niezbędne do mojego życia.
Zakaszlałam; dusiłam się, gdy jego gniew przenikał przez moje pory i spalał mnie od środka. Ilość nienawiści, jaką Neron do mnie żywi, jest ogromna, i wiedziałam, że nie wyjdę z tego żywa.
„Jakbym miał uwierzyć morderczyni!” głos Nerona był przenikliwy w moich uszach.
„Ja, Neron Malachi Prince, Alfa stada Księżycowego Cyrkonu, odrzucam cię, Halimo Zira Lane, jako moją partnerkę i Lunę.” Rzucił mnie na ziemię jak śmiecia, zostawiając mnie walczącą o oddech. Następnie podniósł coś z ziemi, przewrócił mnie i przeciął.
Przeciął przez mój Znak Stada. Nożem.
„I tym samym skazuję cię na śmierć.”
Odrzucona w swoim własnym stadzie, młoda wilkołaczyca zostaje uciszona przez miażdżący ciężar i wolę wilków, które chcą, by cierpiała. Po tym, jak Halima zostaje fałszywie oskarżona o morderstwo w stadzie Księżycowego Cyrkonu, jej życie rozpada się w popiół niewolnictwa, okrucieństwa i przemocy. Dopiero po odnalezieniu prawdziwej siły wilka może mieć nadzieję na ucieczkę przed koszmarami przeszłości i ruszenie naprzód...
Po latach walki i leczenia, Halima, ocalała, ponownie staje w konflikcie z dawnym stadem, które kiedyś skazało ją na śmierć. Poszukuje się sojuszu między jej dawnymi oprawcami a rodziną, którą znalazła w stadzie Księżycowego Granatu. Dla kobiety, która teraz nazywa się Kiya, idea wzrastającego pokoju tam, gdzie leży trucizna, jest mało obiecująca. Gdy narastający hałas urazy zaczyna ją przytłaczać, Kiya staje przed jednym wyborem. Aby jej ropiejące rany mogły się naprawdę zagoić, musi stawić czoła swojej przeszłości, zanim ta pochłonie Kiyę tak, jak pochłonęła Halimę. W rosnących cieniach ścieżka do przebaczenia zdaje się pojawiać i znikać. W końcu nie można zaprzeczyć mocy pełni księżyca - a dla Kiyi może się okazać, że wezwanie ciemności jest równie nieustępliwe...
Ta książka jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, ponieważ porusza wrażliwe tematy, w tym: myśli lub działania samobójcze, przemoc i traumy, które mogą wywołać silne reakcje. Prosimy o rozwagę.
Tom 1 z serii Awatar Księżyca
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
Nie Drażnij Lunę
Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.
Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?