Alfaens Anger: Hans Avviste Luna.
arcikarnalreads · W trakcie · 195.7k słów
Wstęp
"Og la meg gjøre dette klart for deg, Taylor, hvis—hvis du i det hele tatt får viljen din med meg som din ektemann...din make," rettet han.
"Jeg skal sørge for at jeg er sammen med andre hun-ulver og sørge for at du føler hver eneste smerte av svik; jeg skal sørge for at du føler hvordan jeg følte det da du drepte min Odette," sa han, mens han gikk nærmere meg. Bak i halsen brant det av tårer som allerede var på randen.
Odette har alltid vært alles øyensten, selv etter hennes død. I mellomtiden ble Taylor alltid oversett og hatet av alle. Alle ønsket hennes død --- inkludert hennes foreldre, og Killian, hennes make. Hun hadde aldri blitt elsket av noen, alltid i skyggen av sin søster, men alt forandret seg etter søsterens død. I stedet for å bli ignorert, ble hun gjenstand for hat og mobbing.
Taylor bar fortsatt all skyld, selv om hun var den som ble valgt av Månegudinnen, inntil hun innså at Killian, som alltid hadde sett på Odette som sin fremtidige Luna, viste seg å være hennes make! Ute av stand til å bære tanken på at den maken hun alltid hadde ønsket seg, viste seg å være mannen som alltid hatet og hånet henne, og til og med forvekslet henne med Odette, var hun på bristepunktet!
Bestemt, tvang hun Killian til å akseptere hennes avvisning. Men hva vil skje når Killian innser sannheten bak plottet, og umiddelbart angrer? Vil han jage henne tilbake? Vil Taylor tilgi og akseptere ham, eller vil hun aldri tilgi, og være med mannen hun er bestemt til å være med?
Rozdział 1
(Taylors synsvinkel)
"Hvor er fru Catherine?" Jeg rykket til av det plutselige spørsmålet mens noen la hånden på skulderen min. Jeg ble målløs en stund, redd for at jeg hadde blitt oppdaget, da hun gjentok spørsmålet. "Hvor er fru Catherine?"
"Fru Catherine Jones?" Jeg sukket lettet mens jeg tørket tåren som rant nedover kinnet før jeg snudde meg mot henne.
"Ja, Betas kone."
Jeg smilte og pekte mot min mor i det fjerne. "Der borte."
"Takk, frøken..."
"Taylor," svarte jeg, og ga henne et høflig smil mens hun nikket og gikk mot min mor. "Taylor Jones," mumlet jeg, og kastet et blikk etter henne mens hun gikk bort.
Jeg fortsatte å tvinge frem et smil mens jeg hjalp gjestene med å finne plassene sine, i et forsøk på å holde meg opptatt i dette kaoset, som om jeg prøvde hardt å glemme alt.
Øynene mine glinset av tårer mens jeg så på alle rundt meg. Alle var kledd i svart og så dystre ut, mens noen til og med gråt stille.
I dag var bursdagen min, min 16-årsdag. Og dette skulle egentlig være bursdagsfeiringen min. Men nå har det blitt til en begravelse. Begravelsen til min eldre søster, Odette, mine foreldres yndlingsbarn og flokkens øyensten. I mellomtiden hadde jeg, den yngste datteren til Beta Elliott, blitt glemt. Ingen av dem husket engang at jeg eksisterte, akkurat som den gjesten.
Vi var begge Betas døtre. Jeg var den yngste datteren, men jeg har levd livet mitt som en død person. Vi var begge deres døtre, men jeg ble alltid oversett mens hun alltid var sentrum for oppmerksomheten og hjertet i flokken. Jeg hadde alltid vært hennes skygge.
Ingen i flokken, og ikke engang i dette hjemmet, husket den yngste datteren til Beta, Taylor. Det var som om Odette var hovedpersonen og jeg var birollen som fikk henne til å skinne.
Bursdagen min ble aldri feiret, glemt hver gang som om jeg aldri eksisterte her. Dette var første gang bursdagen min skulle feires. Og det var alt takket være min søster, Odettes forlovelse. Odette skulle snart forlove seg, så jeg fikk endelig lov til å ha en feiring. Det skulle være første gang, men nå... Alt har endret seg. Alle dekorasjonene og maten har blitt endret og omgjort til min søsters begravelse. Ingen husket engang at i dag også var min bursdag. Og, som hvert annet år, hadde til og med foreldrene mine glemt det.
Hun var den eldste og mine foreldres stolthet og glede, men... "Hva med meg?" Tankene mine slapp ut, og jeg sa det ubevisst høyt.
Foreldrene mine snudde seg mot meg med et merkelig blikk, hevet øyenbrynene og rynket pannen.
"Hva er i veien?"
Leppene mine videt seg ut, men ordene satt fast i hodet. Moren min rynket pannen, med misnøye skrevet i ansiktet.
"Jeg... I dag..." Faren min hevet øyenbrynene da jeg stoppet og ristet på hodet, så ned. "Det er ingenting... Ta vare på deg selv i dag." Mumlet jeg da faren min snudde seg bort, uinteressert.
Moren min grep meg i skulderen, så strengt på meg og advarte: "Oppfør deg i dag. Ikke lag noe trøbbel. I dag er dagen for søsterens begravelse."
"Mamma..."
Blikket hennes ble enda kaldere da jeg kalte på henne. "Husk hvorfor dette skjedde med søsteren din. Det er alt på grunn av deg. Nå må du bare oppføre deg ordentlig." Mor advarte meg en siste gang før hun snudde seg bort og gikk.
Jeg bet meg i leppen og trakk meg tilbake til et hjørne mens morens ord fortsatte å gjenta seg i hodet mitt.
En tåre rant ukontrollert nedover kinnet mitt. Brystet mitt føltes trangt mens jeg så på alle rundt meg. Alle hadde kommet hit på bursdagen min, men dette var for søsterens begravelse. Aldri hadde noen feiret bursdagen min. Det var som om ingen noen gang ønsket at jeg skulle bli født.
Søsteren min var den som alltid ble sett opp til, elsket og respektert. Hun var allment anerkjent som den fremtidige partneren til Alfaens sønn — Killian. Hun skulle bli den fremtidige Luna i flokken vår.
Selv om de ikke var parret fordi Odette ennå ikke hadde fylt 20, antok alle at hun skulle bli den fremtidige Luna, parret med Killian som om det var helt naturlig. Tross alt, hvem andre enn Odette kunne være den fremtidige Luna? Alle forberedte seg allerede på forlovelsen deres før hun dro på universitetet.
Jeg så ned mens jeg tenkte på ansiktet til Odette. Hun... Skulle hun virkelig bli flokkens Luna, Kilians fremtidige partner? Jeg sukket. Selv om ingen visste hvordan Odette egentlig var, kjente jeg henne godt. Hun... var ikke enkel.
Jeg bet meg i leppen mens jeg tørket tårene fra ansiktet. Jeg visste at det var urettferdig å tenke på alt dette i begravelsen hennes, men selv før, da hun var her, brydde ingen seg om meg. Og det gjør de fortsatt ikke.
Jeg rynket pannen, tok et dypt pust mens jeg strøk håret bak øret. Hjertet mitt banket, føltes utålmodig og frustrert. Jeg så på alle som kom for søsterens begravelse. Det skulle bli enda større enn bursdagsfeiringen foreldrene mine hadde satt opp for meg. Selv om de til og med hadde glemt at det var bursdagen min i dag.
Jeg slapp ut et dypt pust, prøvde å holde tårene tilbake. Jeg ville ikke være urimelig og lage en scene.
Kanskje, bare kanskje, ville noen fortsatt huske at det var bursdagen min i dag. Spesielt foreldrene mine. Denne gangen skulle de feire bursdagen min. Så kanskje husker de det denne gangen.
"Selv om de glemmer det denne gangen, er det bare på grunn av Odettes død... Hun var tross alt deres favoritt... Det er normalt om de glemte det i sorgen..." hvisket jeg til meg selv mens jeg knyttet nevene, prøvde å berolige meg selv.
Jeg burde ikke være smålig. I dag var søsterens begravelse.
Jeg satte på et smertefullt smil, ristet av meg tankene mens jeg fokuserte på gjestene som kom inn.
"Jeg kan ikke la noen snakke stygt om foreldrene mine på grunn av oppførselen min..." mumlet jeg, nikket til meg selv. Denne gangen var det mange til stede, både fra flokken og fra andre flokker. Jeg måtte oppføre meg for foreldrene mine og flokken. Og jeg kan ikke la foreldrene mine bekymre seg for meg mens de fortsatt er nedbrutt...
Ostatnie Rozdziały
#181 Kapittel 181: Theresas sjalusi.
Ostatnia Aktualizacja: 5/2/2025#180 Kapittel 180: Det kompliserte forholdet.
Ostatnia Aktualizacja: 5/2/2025#179 Kapittel 179: Deres avtale.
Ostatnia Aktualizacja: 5/2/2025#178 Kapittel 178: Brians forslag.
Ostatnia Aktualizacja: 5/2/2025#177 Kapittel 177: Å gå undercover i Gammas familie.
Ostatnia Aktualizacja: 5/2/2025#176 Kapittel 176: Theresas skjulte følelser.
Ostatnia Aktualizacja: 5/2/2025#175 Kapittel 175: Brians løfte.
Ostatnia Aktualizacja: 5/2/2025#174 Kapittel 174: Theresas fortid.
Ostatnia Aktualizacja: 5/2/2025#173 Kapittel 173: Brians tilståelse.
Ostatnia Aktualizacja: 5/2/2025#172 Kapittel 172: Misforståelser ryddet.
Ostatnia Aktualizacja: 5/2/2025
Może Ci się spodobać 😍
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem
„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.
„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”
Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.
Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.
Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.
Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Pułapka Asa
Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.
Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.
Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.
Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...
Pułapka Asa.
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
（Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami）
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
