

Alpha´s curvy bullied human mate
Kika_Nava · Zakończone · 199.1k słów
Wstęp
I squirmed under his touch, my breasts bouncing as my thick thighs wrapped around him ......
He held my thighs and licked my slit, I screamed and tried to close my legs but he stopped me. As he licked and tasted, my moans grew louder and I began to writhe. Then he slid into me...
"Damn ...... You're so tight." He kissed me hard.
I hugged him tight. I couldn't take it anymore. "I want you, I want you now."
Penelope was the only human in the Moonstone Pack, where humans were considered weak and unlucky. As if that weren't enough, she was a curvy teenager, unlike the werewolves, who were athletic and slender. Also, she was considered a traitor. For years, she had received nothing but abuse and mistreatment.
Penelope fled to the human world, but years later, a meeting of Alphas from different packs brought Penelope and Nate face to face. Nate realized that Penelope was his mate, the one he hurt in the worst possible way.
Nate was drawn to her, but would she forgive him?
Together they must confront betrayal, hidden agendas, and the past that seemed to haunt them.
Rozdział 1
Chapter 1: Different
Penelope
I knew I was different, but I just didn't realize how much.
My mother, Linda, had run away from my father when I was a newborn. He abused her, and one night she ran out with me in her arms, afraid he would kill us.
She desperately ran into the woods and got the scare of her life when a wolf appeared and turned into a man.
"You're my mate, I've finally found you," he told her ecstatically.
To my mother, werewolves were part of the fantasy world. But when this wonderful man began to explain and take her to his pack, she had already fallen in love with him.
The Moonstone pack did not welcome humans, but this werewolf, Michael, was an important warrior, and it was proving difficult for some werewolves to find their mates. So they accepted my mother...and me, since I came with her.
Michael immediately became my father and treated me like I was his daughter. When the other werewolves complained about having humans in the pack, he would defend us.
“They should behave and help in the pack as much as they can,” said Ivan, the Alpha of the pack. So we did. She and I helped the Omegas with chores, even when Michael objected.
Things improved dramatically when my mother became pregnant. The pack needed more members, so when she gave birth to my twin brothers, everyone in the pack was thrilled. There hadn't been twins in a long time, so everyone was happy to welcome my brothers, Luke and Luther.
I loved the idea of being a big sister and taking care of them as if they were my own. Sadly, I was still a child when my mother fell ill after giving birth until she finally died.
My father was devastated, and for a while, everyone thought he would die of grief as well. But he was not going to leave us alone; he loved all three of us, and he had to fight for us.
So, I became the only human in the pack. And with the death of my mother, many in the pack began to wonder why I was still there.
At first, I didn't notice, because my father was always looking out for me and defending me. But over time I began to realize— the looks, the laughter when I walked by, the comments.
“She's just a weak human, someone else to worry about who can't defend herself.”
“Besides, look how fat she is! She must be eating all our food!”
“She's a burden and a good-for-nothing,” I would hear them say.
As I grew up, I helped my father with my brothers while he trained the warriors. Werewolves were very active and agile; they were trained from a young age and their bodies were athletic and fit. On the other hand, I... I wasn't exactly that.
I was on the verge of puberty, and I could see that my body was starting to change. I was a chubby little girl, but as I got older, I began to show curves and rounder shapes.
I tried to find my place in the pack, but all I got was rejection. By night, I helped the Omegas, but even they didn't like me. They would hide my clothes, steal my things, and I would go home to cry in secret.
I was at the bottom of the social circle, and it would never get better. Because... how could I stop being human? How could I stop being who I am?
“If we’re ever attacked by enemies, she will be the first to fall,” the girls in my class laugh. I had no friends, and no one would talk to me.
“Imagine that chubby girl running and getting caught by the rogues!”
“They'll have a feast when they go to eat her!” Others would say and laugh.
“She will never have a mate, who could be unlucky enough to be her mate?”
My father always used to say, “They don't know what they're saying, Penelope… you're a wonderful girl, and I'm sure they'll see that one day.” But I knew it wouldn't be that easy. In this world, it was all about strength and having your wolf, and I would never have any of that. But what hurt me the most… was that I would never have a mate.
The relationships between werewolves and humans are very unusual. I dreamed what it would be like to have a mate, a companion who would love me for who I was, unconditionally.
My only refuge was my father and my brothers. I loved to take the twins into the woods and tell them what little I remembered of my mother. We also saw the animals, and usually, wolves came to see us.
“See that? They are your wolf ancestors, but they don't transform into human form.”
“Will you have your wolf too, Penny?” Luther asked me, and I smiled sadly at him.
“No, little one, but you guys are going to be very strong wolves.”
“Nate told us we were going to be warriors like daddy!” Luke said happily as he watched the wolves from a distance.
“He would need us when he becomes an Alpha, surely you can be a warrior too, Penny!” said Luther excitedly.
Nathaniel Connor. Son of Alpha Ivan, and future Alpha of the pack.
He was older, a strong boy. Even as a teenager, everyone listened to him. He was smart, respected and loved. As for me... he acted as if I didn't exist.
I could see him laughing at the jokes others made about me, and when I cleaned his room, he didn't even see me. In general, I was worse than nothing to him.
I was so lost in thinking about Nate and how attractive he was, his blue eyes and strong arms, that I didn't notice the wolves were gone when I heard a noise.
“What was that?” I asked.
We hadn't had an attack in a long time, but there were always rogues trying to take over our territory. I don't know if it was instinct or fear, but I grabbed the boys and started running.
“Penny, what's wrong?!” they yelled. I heard loud footsteps and howling, and I had to take drastic measures. I found the largest tree and pulled the children up into the branches.
“Kids! Climb like we always practiced, head to the higher branches,” I told them. They loved to climb, so I tried to make it like a game.
“Come on, Penny!” they called out. When I got to the first branch, I saw them: Rogues, coming to attack. I couldn't communicate with the pack, so I started screaming as loud as I could.
“They are coming to attack us, rogues are attacking!” I shouted in desperation. Suddenly, a wolf tried to catch up with me as I continued to climb. I could see its sharp teeth as it growled at me.
Far away, I could hear the cries of the pack as they prepared to fight. I worried about our father, who would surely be at the front of the battle.
But suddenly I saw something strange: other wolves were coming, more organized, with spotted fur. And they didn't seem to be rogues. They encouraged the others and seemed to indicate certain points of attack, but they did not join the fight.
…
When we finally returned to the pack, I saw that it had been a terrible attack. When my father saw us safe and sound, he looked relieved.
“Penny! Oh, children!”
I saw the Alpha and his son, with wounds from the battle. The wolves were howling; there were many casualties and many dead. It had been a savage attack.
“Where was the human?!” Alpha Ivan asked, shaking with fear and anger.
“I was in the forest and saw the attack coming... I screamed as hard as I could, but...”
“If only she was a werewolf, she could have saved us!” a werewolf began to say, and I could hear the others agreeing with him.
“My daughter saved her brothers and protected herself!” my father shouted, standing in front of us. My brothers were frightened and hid behind my legs.
“She brought us this misfortune!”
“How convenient that she wasn't here when the rogues attacked! Everyone knows that humans are treacherous!” others shouted.
“It wasn't just rouges! There were also… other wolves that seemed to be from another pack… they had spotted fur and were organized, not like the rogues...” I explained.
“You mean us?” another Alpha appeared. Karl was tall and blonde.
“Your insinuations are very serious, human. The only wolves with spotted fur are from the Crimson Fangs pack, and they were the only ones who came to help us,” my Alpha said. Now everyone looked at me worse.
“But that's what I saw!” I said in despair.
“She's just a human! She doesn't know our ways!” the others shouted. I had no witnesses except my brothers, but they were so young.
“You have endangered everyone. Control yourself, human,” ordered Alpha Karl.
“I'm just trying to help...” but I knew it was not my place, I was a nobody. They were Alphas. I could not question their position and their decisions. And that's when Nate spoke.
“How dare you judge our ally? He's a pureblood Alpha! You're just a human who couldn't even warn us in time! You can’t run, you can't defend yourself against anyone, you're just a burden to us!” he shouted angrily. I could see the hatred and anger in his eyes.
“She's a useless fat human!”
“She's a liar!” shouted the others.
…
I spent the next few days in the dungeon while my father tried to intercede for me, to no avail.
“They're going to take you out of the pack, Penny...it was the Alpha's decision, the Crimson Fangs pack pushed for you to leave,” he told me. I could see the rage and sadness in his eyes.
“I can go to my grandmother's... in the town nearby, Belle Springs,” I said.
“We'll go with you, the twins and I,” he told me with conviction, and I became desperate.
“No, no... you have to stay. A wolf who leaves the pack is a rogue. The twins will be safe here. Just be careful...”
Later that night, the pack took my stuff and burned it in front of me as I cried.
“Get her out of here, son... and may she never come back,” Alpha Ivan said.
Nate grabbed my arm and dragged me to the perimeter. I signaled my father to do nothing as I watched the twins in despair.
“No! No, Penny is our sister!” they shouted in tears.
“You're a burden, the pack will be better off without you. You are nothing to us! And he's not even your father! Go back to your people, you filthy human!” Nate said hatefully to me.
I was a teenager, still a child. And I walked away, alone, towards the town. My heart was heavy with pain. Now, I was an outcast, without a family. A stupid, lying, good-for-nothing girl, according to them.
That was the day everything changed. I thought I would never again be a part of the werewolf world. But the past would come back to me in the worst way.
Ostatnie Rozdziały
#122 Chapter 122: The End
Ostatnia Aktualizacja: 5/13/2025#121 Chapter 121: A powerful heir
Ostatnia Aktualizacja: 5/13/2025#120 Chapter 120: Wolf Intuition
Ostatnia Aktualizacja: 5/13/2025#119 Chapter 119: Lemon and Orange
Ostatnia Aktualizacja: 5/13/2025#118 Chapter 118: Two mates (R18)
Ostatnia Aktualizacja: 5/13/2025#117 Chapter 117: Duties, love & loyalty
Ostatnia Aktualizacja: 5/13/2025#116 Chapter 116: The most anticipated night
Ostatnia Aktualizacja: 5/13/2025#115 Chapter 115: Our Ceremony
Ostatnia Aktualizacja: 5/13/2025#114 Chapter 114: Preparations for the Luna
Ostatnia Aktualizacja: 5/13/2025#113 Chapter 113: White Wolves
Ostatnia Aktualizacja: 5/13/2025
Może Ci się spodobać 😍
Pułapka Asa
Aż do siedmiu lat później, kiedy musi wrócić do rodzinnego miasta po ukończeniu studiów. Miejsca, gdzie teraz mieszka zimny jak kamień miliarder, dla którego jej martwe serce kiedyś biło.
Zraniony przez przeszłość, Achilles Valencian stał się człowiekiem, którego wszyscy się bali. Żar jego życia wypełnił jego serce bezdenną ciemnością. A jedynym światłem, które utrzymywało go przy zdrowych zmysłach, była jego Różyczka. Dziewczyna z piegami i turkusowymi oczami, którą uwielbiał przez całe życie. Młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela.
Po latach rozłąki, gdy nadszedł wreszcie czas, by schwytać swoje światło w swoje terytorium, Achilles Valencian zagra swoją grę. Grę, by zdobyć to, co jego.
Czy Emerald będzie w stanie odróżnić płomienie miłości i pożądania oraz uroki fali, która kiedyś ją zalała, aby chronić swoje serce? Czy pozwoli diabłu zwabić się w jego pułapkę? Bo nikt nigdy nie mógł uciec z jego gier. On dostaje to, czego chce. A ta gra nazywa się...
Pułapka Asa.
Ścigając swoją bezwilczą Lunę z powrotem
„Proszę, przestań, Sebastianie,” błagałam, ale on kontynuował bezlitośnie.
„Nawet w tym nie byłaś dobra. Za każdym razem, gdy byłem w tobie, wyobrażałem sobie Aurorę. Za każdym razem, gdy kończyłem, to jej twarz widziałem. Nie byłaś niczym wyjątkowym - tylko łatwą. Wykorzystałem cię jak bezwartościową, bezwilczą dziwkę, którą jesteś.”
Zamknęłam oczy, gorące łzy spływały po moich policzkach. Pozwoliłam sobie upaść, całkowicie się roztrzaskując.
Jako niechciana, bezwilcza córka rodziny Sterlingów, Thea całe życie była traktowana jak outsider. Kiedy wypadek zmusza ją do małżeństwa z Sebastianem Ashworthem, Alfą najpotężniejszej watahy w Moon Bay, naiwnie wierzy, że miłość i oddanie mogą wystarczyć, by przezwyciężyć jej „defekt”.
Siedem lat później, ich małżeństwo kończy się rozwodem, pozostawiając Theę z ich synem Leo i posadą nauczycielki w szkole na neutralnym terytorium. Gdy zaczyna odbudowywać swoje życie, zabójstwo jej ojca wciąga ją z powrotem w świat, z którego próbowała uciec. Teraz musi zmierzyć się z odnowionym romansem swojego byłego męża z jej idealną siostrą Aurorą, tajemniczymi atakami wymierzonymi w jej życie i niespodziewanym pociągiem do Kane'a, policjanta z własnymi sekretami.
Ale gdy eksperymentalny wilczomlecz zagraża obu watahom i naraża na niebezpieczeństwo wszystkich, których kocha, Thea znajduje się między ochroną swojego syna a konfrontacją z przeszłością, której nigdy w pełni nie rozumiała. Bycie bezwilczą kiedyś uczyniło ją wyrzutkiem - czy teraz może być kluczem do jej przetrwania? A gdy Sebastian pokazuje nieznaną, ochronną stronę, Thea musi zdecydować: czy zaufać mężczyźnie, który kiedyś ją odrzucił, czy zaryzykować wszystko, otwierając serce dla kogoś nowego?
Mój Szef, Mój Tajemniczy Mąż
Złamana sercem, w końcu wyszła za mąż za nieznajomego. Następnego ranka jego twarz była tylko zamazaną plamą.
W pracy sytuacja się skomplikowała, gdy odkryła, że nowym dyrektorem generalnym jest nikt inny, jak jej tajemniczy mąż z Vegas?!
Teraz Hazel musi znaleźć sposób, jak poradzić sobie z tym niespodziewanym zwrotem w swoim życiu osobistym i zawodowym...
Król Podziemia
Jednak pewnego pamiętnego dnia, Król Podziemia pojawił się przede mną i uratował mnie z rąk syna najpotężniejszego bossa mafii. Z jego głębokimi, niebieskimi oczami utkwionymi w moich, powiedział cicho: "Sephie... skrót od Persefona... Królowa Podziemia. W końcu cię znalazłem." Zdezorientowana jego słowami, wyjąkałam pytanie: "P..przepraszam? Co to znaczy?"
Ale on tylko uśmiechnął się do mnie i delikatnie odgarnął włosy z mojej twarzy: "Jesteś teraz bezpieczna."
Sephie, nazwana na cześć Królowej Podziemia, Persefony, szybko odkrywa, że jest przeznaczona do wypełnienia roli swojej imienniczki. Adrik jest Królem Podziemia, szefem wszystkich szefów w mieście, którym rządzi.
Była pozornie zwykłą dziewczyną, z normalną pracą, aż wszystko zmieniło się pewnej nocy, kiedy wszedł przez frontowe drzwi i jej życie nagle się odmieniło. Teraz znajduje się po niewłaściwej stronie potężnych mężczyzn, ale pod ochroną najpotężniejszego z nich.
Pieśń serca
Wyglądałam silnie, a mój wilk był absolutnie przepiękny.
Spojrzałam w stronę, gdzie siedziała moja siostra, a ona i reszta jej paczki mieli na twarzach wyraz zazdrosnej furii. Następnie spojrzałam w górę, gdzie byli moi rodzice, którzy patrzyli na moje zdjęcie z takim gniewem, że gdyby spojrzenia mogły podpalać, wszystko by się spaliło.
Uśmiechnęłam się do nich złośliwie, a potem odwróciłam się, by stanąć twarzą w twarz z moim przeciwnikiem, wszystko inne przestało istnieć poza tym, co było tutaj na tej platformie. Zdjęłam spódnicę i kardigan. Stojąc tylko w topie i rybaczkach, przyjęłam pozycję bojową i czekałam na sygnał do rozpoczęcia -- Do walki, do udowodnienia, i do tego, by już się nie ukrywać.
To będzie zabawa. Pomyślałam, z uśmiechem na twarzy.
Ta książka „Heartsong” zawiera dwie książki „Wilczy Śpiew Serca” i „Czarodziejski Śpiew Serca”
Tylko dla dorosłych: Zawiera dojrzały język, seks, przemoc i nadużycia
Gra Przeznaczenia
Kiedy Finlay ją odnajduje, żyje wśród ludzi. Jest zauroczony upartą wilczycą, która odmawia uznania jego istnienia. Może nie jest jego partnerką, ale chce, aby stała się częścią jego watahy, niezależnie od tego, czy jej wilczyca jest ukryta czy nie.
Amie nie potrafi oprzeć się Alfie, który wkracza w jej życie i wciąga ją z powrotem w życie watahy. Nie tylko staje się szczęśliwsza niż od dawna, ale jej wilczyca w końcu do niej przychodzi. Finlay nie jest jej partnerem, ale staje się jej najlepszym przyjacielem. Razem z innymi najwyższymi wilkami w watasze pracują nad stworzeniem najlepszej i najsilniejszej watahy.
Kiedy nadchodzi czas na gry watah, wydarzenie, które decyduje o rankingu watah na następne dziesięć lat, Amie musi zmierzyć się ze swoją starą watahą. Kiedy po raz pierwszy od dziesięciu lat widzi mężczyznę, który ją odrzucił, wszystko, co myślała, że wie, przewraca się do góry nogami. Amie i Finlay muszą dostosować się do nowej rzeczywistości i znaleźć drogę naprzód dla swojej watahy. Ale czy niespodziewane wydarzenia rozdzielą ich na zawsze?
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Rozpieszczana przez miliarderów po zdradzie
Emily i jej miliarder mąż byli w małżeństwie kontraktowym; miała nadzieję, że zdobędzie jego miłość poprzez wysiłek. Jednak gdy jej mąż pojawił się z ciężarną kobietą, straciła nadzieję. Po wyrzuceniu z domu, bezdomną Emily przygarnął tajemniczy miliarder. Kim on był? Skąd znał Emily? Co ważniejsze, Emily była w ciąży.
Zakochaj się w Dominującym Miliarderze
(Codzienne aktualizacje z trzema rozdziałami)
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.