

Amants ou Rivaux
Ekridah Éster · Zakończone · 160.7k słów
Wstęp
Erin défia, ses yeux brillant de défi.
Le regard de Braden se rétrécit alors qu'il la regardait, prenant en compte ses joues rougies et la façon dont son souffle sortait en de doux halètements. Il réalisa qu'il l'avait coincée sous lui sur le lit, et il ressentit une montée de désir qu'il ne pouvait ignorer.
Ses respirations douces et humides emplissaient ses yeux et la réalisation le frappa alors. Avec ses jambes enroulées autour de lui et leurs lèvres si proches, ils luttaient tous les deux pour résister à l'intense attraction entre eux.
Ils avaient toujours été des rivaux, mais maintenant ils étaient aussi pris dans un jeu sensuel qui menaçait de les consumer tous les deux.
Julius Stone, le puissant et riche président de l'empire Stone, est désespéré de trouver un héritier pour reprendre son entreprise. Lorsqu'il réalise que son fils n'est pas à la hauteur, il se tourne vers son petit-fils, Braden. Cependant, Braden se révèle tout aussi inapte, et Julius décide de prendre des mesures drastiques.
Il engage Erin, la belle fille de sa domestique, pour rivaliser avec Braden pour l'héritage. La rivalité entre les deux jeunes héritiers se transforme rapidement en une tension sexuelle intense qu'ils peinent à résister.
En grandissant, Braden est consumé par son désir pour Erin, malgré son vœu de la remettre à sa place. Erin, elle aussi, est tentée par Braden, même s'ils continuent de se défier et de se concurrencer.
Céderont-ils à leur passion, ou leur rivalité les tiendra-t-elle éloignés l'un de l'autre ?
Amants ou Rivaux ?
Rozdział 1
Les lignes de bataille étaient tracées.
Erin fixait son ennemi de ses yeux bruns inébranlables. Certes, sa lèvre tremblait un peu, mais elle le cachait bien. Elle ne pleurerait pas. Même s'il le faisait, elle ne pleurerait pas.
Mais le ferait-il vraiment ? Oserait-il vraiment ?
Son cœur s'arrêta de peur dans sa poitrine, Erin regardait le garçon sourire en coin alors que sa main se refermait fermement autour de la tête de sa précieuse poupée en laine.
Il n'oserait pas.
Cet éclat maléfique scintilla dans ses yeux et avant qu'Erin ne puisse dire quoi que ce soit, il tira brusquement son bras en arrière, arrachant la tête de sa poupée et sans aucun remords, la jetant à travers le vaste jardin.
Erin resta figée sur place, les yeux écarquillés de stupéfaction.
"Je t'avais dit que je le ferais," lui dit-il, la bouche tordue en ce sourire qu'elle détestait tant. Il ricana. "Quoi ? Tu vas pleurer ?"
Erin le regarda, sa lèvre tremblant ouvertement maintenant.
"C'était... un cadeau de Noël de ma maman !" Avec des yeux larmoyants et un cri de colère, elle se jeta sur lui, le frappant de toutes ses forces avec ses poings de neuf ans.
Ils tombèrent au sol, se bagarrant sur l'herbe verte de la luxueuse propriété.
"Lâche-moi !" cria le garçon, dégoûté que la petite fille capricieuse touche ses vêtements coûteux.
Erin enfonça ses doigts dans ses épais cheveux blonds, les agrippant et tirant aussi fort qu'elle le pouvait jusqu'à ce qu'il hurle à pleins poumons.
"À l'aide !" cria le garçon, mais très vite il ne put plus former de mots car les petites dents pointues d'Erin s'étaient enfoncées dans sa joue et il ne pouvait que crier.
"Erin ! Braden ! Mais qu'est-ce que c'est que ça ?!"
Des mains fortes les séparèrent et les deux enfants se tenaient debout, se lançant des regards furieux et essoufflés par leur combat.
"C'est lui qui a commencé !!" cria Erin, incapable d'arrêter les larmes qui coulaient maintenant.
Sa mère relâcha leurs bras et croisa les siens en regardant sa fille.
"Erin ! Qu'est-ce que j'avais dit—"
"C'est vraiment lui qui a commencé, maman !" pleura-t-elle, embarrassée par ses larmes mais incapable d'arrêter de pleurer. Braden était vraiment un garçon horrible. Si elle avait su qu'elle devait vivre avec lui, Erin aurait fui à la mer pour vivre sur la plage. "Il a cassé ma poupée ! Et c'était mon cadeau de Noël !"
"Tu m'as mordu !" rétorqua Braden, fusillant Erin du regard.
"Arrêtez tous les deux," dit la mère d'Erin. "Braden, je vais tenir Erin à l'écart, alors s'il te plaît, tu peux retourner à tes leçons."
Erin leva les yeux vers sa mère, incrédule. "Maman ! Je t'ai dit que c'est lui qui a commencé !"
"Ferme-la !" lui dit Braden, tenant sa joue palpitante.
"Qu'est-ce qui se passe ici ?"
Erin regarda sa mère se retourner, surprise par la voix de son patron.
S'approchant d'eux, Julius Stone, président de Stone Inc. et propriétaire de la grande propriété sur laquelle ils se tenaient. Un homme avec des millions dans ses poches et encore plus dans sa banque. Ses cheveux blancs brillaient au soleil, le costume qu'il portait venait d'une des marques de vêtements les plus élitistes. Pour Erin, il semblait posséder le monde entier.
Et il se trouvait être le grand-père de Braden.
"Oh ! Bonjour, Monsieur !" dit précipitamment la mère d'Erin. "Je ne savais pas que vous seriez de retour si tôt."
"Grand-père !" cria Braden, sa voix pitoyable alors qu'il courait vers son grand-père. Il pointa immédiatement un doigt accusateur vers Erin. "La fille de la femme de ménage m'a mordu ! Regarde !"
La mère d'Erin poussa un cri de surprise, agrippant le devant de son uniforme. Secouant la tête, elle leva les mains en guise de supplication. "Ce n'était qu'une erreur, Monsieur ! Je promets que cela ne se reproduira plus ! Erin..." Tirant en arrière, elle poussa Erin en avant. "Dis pardon à Braden. Vas-y !"
Aussi silencieuse qu'une pierre, Erin mordit sa lèvre alors que d'autres larmes coulaient. Elle ne s'excuserait pas auprès de Braden Stone même s'ils lui promettaient un poney !
Silencieusement, Julius inclina le visage de son petit-fils, étudiant les marques de morsure claires sur sa joue rougie. Elle l'avait bien mordu.
Il regarda Erin. "Petite fille ?"
Lentement, Erin leva les yeux vers le grand homme devant elle, reniflant et essayant d'arrêter de pleurer. "O-oui, Monsieur."
"Que s'est-il passé ?"
Avalant difficilement et essuyant une main sur sa joue, Erin leva les yeux vers le grand-père de Braden. "B-Braden a cassé ma poupée," expliqua-t-elle en pleurant.
« Pas du tout ! » répliqua-t-il sèchement.
« Si, tu l’as fait ! Tu lui as arraché la tête et tu l’as jetée là-bas ! » cria Erin. Elle leva les yeux vers son grand-père avec un hochement de tête. « Il l’a vraiment fait ! Il m’a dit qu’elle était puante et vieille et que ma mère était trop pauvre pour m’acheter des jouets comme les siens ! »
« Parce que c’est vrai ! » répliqua Braden.
« Arrêtez ! » Erin se jeta sur lui avec ses poings, stoppée à mi-chemin par les bras de sa mère.
« Erin ! » la réprimanda sa mère. « Arrête immédiatement. » Elle regarda son patron qui restait silencieux, observant Erin et toutes ses frasques. « Je suis vraiment désolée, Monsieur ! »
Julius leva la main, écartant les excuses de son aide ménagère.
« Petite fille. »
À son adresse, Erin s’arrêta et se figea, levant les yeux pour rencontrer son regard. « Oui, Monsieur. »
« Penses-tu qu’il est acceptable de frapper ou blesser les autres ? »
Le léger reproche fit baisser les yeux d’Erin. « C’était mon cadeau de Noël… ma maman l’a fait. »
En voyant les grosses larmes rouler sur le visage de la petite fille, Julius soupira.
« De toute façon, elle était puante et moche, » lui dit Braden.
« Ça suffit ! » aboya Julius. Surpris par le cri soudain de son grand-père, Braden recula. « Pas un mot de plus, Braden. » Se tournant de nouveau vers la petite fille, Julius prit un ton plus doux. « J’ai posé une question, petite fille. »
Les épaules d’Erin s’affaissèrent.
Bien sûr. Le grand-père de Braden le défendrait. Et il les renverrait probablement elle et sa mère parce qu’elle avait mordu Braden. La pensée fit trembler le cœur d’Erin de peur. Elles vivaient ici depuis qu’Erin avait cinq ans et sa mère serait tellement triste si elles devaient partir. Elles n’avaient nulle part où aller.
Erin serra les poings. « Non, » dit-elle doucement. « … ce n’est pas bien de blesser les autres. » Lentement, elle leva les yeux vers Julius Stone. « Mais c’est aussi mal de casser la poupée de quelqu’un. »
« Erin ! » la gronda sa mère.
« Je sais que je l’ai mordu, mais c’est parce qu’il m’a mise en colère quand il a cassé ma poupée ! Je lui ai dit de ne pas le faire ! Ma maman n’a rien fait de mal alors vous ne pouvez pas la renvoyer, Monsieur ! D’accord ! » Elle regarda Braden avec colère. « Désolée de t’avoir mordu, Braden ! » Son regard larmoyant retourna vers le grand-père de Braden. « J’ai dit désolée, vous ne pouvez pas nous renvoyer ! Il avait tort de casser ma poupée ! »
Julius leva la main, la faisant taire tout en regardant Erin avec un léger intérêt. La petite fille avait plus de caractère que tous ses descendants masculins réunis. « C’est vrai, » acquiesça calmement Julius, se tournant vers son petit-fils. « Il avait tort. C’est pourquoi Braden va aussi s’excuser. »
La tête de Braden se releva pour regarder son grand-père. « Grand-père ! »
« Immédiatement, Braden. Sinon. »
Avec les deux derniers mots de son grand-père qui lui inspiraient la peur, Braden n’eut d’autre choix que de regarder Erin. Elle le regardait avec des yeux audacieux. Il serra la mâchoire, la fixant. Comment osait-elle ? Qui était-elle pour obtenir des excuses de lui ?! Elle n’était que l’enfant de la bonne alors que lui… il était l’héritier d’une fortune de plusieurs milliards de dollars.
Les dents de Braden se serrèrent encore plus. Il allait lui faire payer pour ça. « Je suis… désolé. »
Julius posa une main sur l’épaule de son petit-fils. « Bien. » Il regarda Erin. « Il s’est excusé et je promets de veiller à ce que ta poupée soit remplacée par une identique. Cela te convient-il ? »
Erin resta silencieuse, frappée de choc. Braden s’était excusé auprès d’elle. Pour la première fois. Elle cligna des yeux en regardant son grand-père. Il allait lui offrir une nouvelle poupée ? Lentement, elle hocha la tête. « O-oui. Oui, Monsieur. »
Derrière elle, sa mère poussa un soupir de soulagement. « Je vais préparer le déjeuner, Monsieur. »
Julius hocha la tête et se tourna pour emmener son petit-fils.
« Viens manger, ma chérie, » dit sa mère en lui essuyant les larmes et en l’embrassant sur le front avant de se précipiter vers la maison.
Erin regarda Julius Stone s’éloigner avec son petit-fils et se gratta la tête, perplexe.
Il avait obligé Braden à s’excuser et il allait lui offrir une nouvelle poupée ? Erin n’en revenait pas. Le grand-père de Braden n’était pas aussi effrayant qu’elle l’avait toujours cru. Le Président était quelqu’un qui possédait tout et pourtant il était… gentil.
À mi-chemin de la maison, Braden se retourna et son regard perçant aux yeux bleus rencontra celui d’Erin. Elle sentit un frisson lui parcourir les bras à son regard froid et se serra contre elle-même.
Cette lueur dans ses yeux. Il allait se venger.
Ostatnie Rozdziały
#74 Épilogue
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#73 73__Réunion
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#72 72__Bénédictions
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#71 71__Je t'aime
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#70 70__Patch up
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#69 69__Un rendez-vous galant
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#68 68__Rinçage du système
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#67 67__Dernière minute
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#66 66__Te perdre
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025#65 65__L'ultimatum
Ostatnia Aktualizacja: 2/19/2025
Może Ci się spodobać 😍
Ludzka Partnerka Króla Alf
„Czekałem na ciebie dziewięć lat. To prawie dekada, odkąd poczułem tę pustkę w sobie. Część mnie zaczęła się zastanawiać, czy w ogóle istniejesz, czy może już umarłaś. A potem znalazłem cię, tuż w moim własnym domu.”
Użył jednej z rąk, by pogłaskać mnie po policzku, a dreszcze rozeszły się po całym ciele.
„Spędziłem wystarczająco dużo czasu bez ciebie i nie pozwolę, by cokolwiek nas rozdzieliło. Ani inne wilki, ani mój pijany ojciec, który ledwo trzyma się kupy od dwudziestu lat, ani twoja rodzina – i nawet ty sama.”
Clark Bellevue spędziła całe swoje życie jako jedyny człowiek w wilczej watahy – dosłownie. Osiemnaście lat temu Clark była przypadkowym wynikiem krótkiego romansu jednego z najpotężniejszych Alf na świecie i ludzkiej kobiety. Mimo że mieszkała z ojcem i swoimi wilkołaczymi przyrodnimi rodzeństwem, Clark nigdy nie czuła, że naprawdę należy do wilczego świata. Ale właśnie gdy Clark planuje na zawsze opuścić wilczy świat, jej życie wywraca się do góry nogami przez jej partnera: przyszłego Króla Alf, Griffina Bardota. Griffin czekał latami na szansę spotkania swojej partnerki i nie zamierza jej puścić. Nieważne, jak daleko Clark będzie próbowała uciec od swojego przeznaczenia czy swojego partnera – Griffin zamierza ją zatrzymać, bez względu na to, co będzie musiał zrobić lub kto stanie mu na drodze.
Królowa Lodu na sprzedaż
Alice ma osiemnaście lat, jest piękną łyżwiarką figurową. Jej kariera właśnie ma osiągnąć szczyt, gdy jej okrutny ojczym sprzedaje ją bogatej rodzinie Sullivanów, aby została żoną ich najmłodszego syna. Alice zakłada, że musi być jakiś powód, dla którego przystojny mężczyzna chce poślubić dziwną dziewczynę, zwłaszcza jeśli rodzina jest częścią znanej organizacji przestępczej. Czy znajdzie sposób, aby stopić lodowate serca i pozwolą jej odejść? A może uda jej się uciec, zanim będzie za późno?
Mój Dominujący Szef
Pan Sutton i ja mieliśmy tylko zawodową relację. On mną rządzi, a ja słucham. Ale wszystko to ma się zmienić. Potrzebuje partnerki na rodzinne wesele i wybrał mnie jako swoją ofiarę. Mogłam i powinnam była odmówić, ale co innego mogłam zrobić, gdy zagroził mojej pracy?
Zgoda na tę jedną przysługę zmieniła całe moje życie. Spędzaliśmy więcej czasu razem poza pracą, co zmieniło naszą relację. Widzę go w innym świetle, a on widzi mnie w innym.
Wiem, że to źle angażować się z szefem. Próbuję z tym walczyć, ale przegrywam. To tylko seks. Co złego może się stać? Nie mogłam się bardziej mylić, bo to, co zaczyna się jako tylko seks, zmienia kierunek w sposób, którego nigdy bym nie przewidziała.
Mój szef nie jest dominujący tylko w pracy, ale we wszystkich aspektach swojego życia. Słyszałam o relacjach Dom/sub, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Gdy między mną a panem Suttonem robi się gorąco, zostaję poproszona, by stać się jego uległą. Jak można stać się kimś takim bez doświadczenia czy chęci? To będzie wyzwanie dla nas obojga, bo nie radzę sobie dobrze, gdy ktoś mówi mi, co mam robić poza pracą.
Nigdy nie spodziewałam się, że coś, o czym nic nie wiedziałam, otworzy przede mną zupełnie nowy, niesamowity świat.
Czterech albo Martwych
"Tak."
"Przykro mi to mówić, ale on nie przeżył." Lekarz patrzy na mnie ze współczuciem.
"D-dziękuję." Mówię z drżącym oddechem.
Mój ojciec nie żył, a człowiek, który go zabił, stał tuż obok mnie w tej chwili. Oczywiście, nie mogłam nikomu tego powiedzieć, bo zostałabym uznana za współwinną za samo wiedzenie, co się stało, i nic nie zrobienie. Miałam osiemnaście lat i mogłam trafić do więzienia, jeśli prawda kiedykolwiek wyszłaby na jaw.
Niedawno próbowałam przetrwać ostatni rok liceum i na zawsze opuścić to miasto, ale teraz nie mam pojęcia, co zrobię. Byłam prawie wolna, a teraz mogłabym mieć szczęście, jeśli przetrwam kolejny dzień bez całkowitego załamania mojego życia.
"Jesteś z nami, teraz i na zawsze." Jego gorący oddech szeptał mi do ucha, wywołując dreszcz na moim kręgosłupie.
Mieli mnie teraz w swoim mocnym uścisku, a moje życie zależało od nich. Jak doszło do tego punktu, trudno powiedzieć, ale oto byłam... sierota... z krwią na rękach... dosłownie.
Piekło na ziemi to jedyny sposób, w jaki mogę opisać życie, które przeżyłam.
Każdego dnia tracąc kawałek swojej duszy, nie tylko przez mojego ojca, ale także przez czterech chłopaków zwanych Ciemnymi Aniołami i ich zwolenników.
Byłam dręczona przez trzy lata, co było wszystkim, co mogłam znieść, i bez nikogo po mojej stronie wiedziałam, co muszę zrobić... muszę się wydostać jedynym sposobem, jaki znam. Śmierć oznacza spokój, ale rzeczy nigdy nie są takie proste, zwłaszcza gdy ci sami chłopcy, którzy doprowadzili mnie na skraj, są tymi, którzy ratują mi życie.
Dają mi coś, czego nigdy nie myślałam, że będzie możliwe... zemstę podaną na zimno. Stworzyli potwora i jestem gotowa spalić cały świat.
Treści dla dorosłych! Wzmianki o narkotykach, przemocy, samobójstwie. Zalecane 18+. Reverse Harem, od prześladowcy do kochanka.
Sekretna Ciąża Byłej Żony Miliardera
W dniu, w którym otrzymałam wyniki testu ciążowego, Sean poprosił o rozwód.
"Rozwiedźmy się. Christina wróciła."
"Wiem, że jesteś wściekła," mruknął. "Pozwól, że to naprawię."
Jego ręce znalazły mój pas, ciepłe i nieustępliwe, przesuwając się w dół krzywizny mojego kręgosłupa, aby objąć moje pośladki.
Odepchnęłam go od siebie, półserio, moja determinacja topniała, gdy pchnął mnie z powrotem na łóżko.
"Jesteś dupkiem," wyszeptałam, nawet gdy poczułam, jak zbliża się, jego czubek dotykający mojego wejścia.
Wtedy zadzwonił telefon – ostry, natarczywy – wyrywając nas z tej mgły.
To była Christina.
Więc zniknęłam, niosąc ze sobą tajemnicę, której miałam nadzieję, że mój mąż nigdy nie odkryje.
Nici Przeznaczenia
Jak wszystkie dzieci, zostałem przetestowany pod kątem magii, gdy miałem zaledwie kilka dni. Ponieważ moja specyficzna linia krwi jest nieznana, a moja magia nie do zidentyfikowania, zostałem oznaczony delikatnym, wirującym wzorem wokół górnej części prawego ramienia.
Mam magię, tak jak wykazały testy, ale nigdy nie pasowała do żadnego znanego gatunku Magicznych.
Nie potrafię zionąć ogniem jak Przemieniony smok, ani rzucać klątw na ludzi, którzy mnie wkurzają, jak Czarownice. Nie umiem robić eliksirów jak Alchemik ani uwodzić ludzi jak Sukub. Nie chcę być niewdzięczny za moc, którą posiadam, jest interesująca i wszystko, ale naprawdę nie ma wielkiego znaczenia i większość czasu jest po prostu bezużyteczna. Moja specjalna umiejętność magiczna to zdolność widzenia nici przeznaczenia.
Większość życia jest dla mnie wystarczająco irytująca, a co nigdy mi nie przyszło do głowy, to że mój partner jest niegrzecznym, nadętym utrapieniem. Jest Alfą i bratem bliźniakiem mojego przyjaciela.
„Co ty robisz? To mój dom, nie możesz tak po prostu wchodzić!” Staram się utrzymać stanowczy ton, ale kiedy odwraca się i patrzy na mnie swoimi złotymi oczami, kurczę się. Jego spojrzenie jest wyniosłe i automatycznie spuszczam wzrok na podłogę, jak mam w zwyczaju. Potem zmuszam się, by znów spojrzeć w górę. Nie zauważa, że na niego patrzę, bo już odwrócił ode mnie wzrok. Jest niegrzeczny, odmawiam pokazania, że mnie przeraża, chociaż zdecydowanie tak jest. Rozgląda się i po zorientowaniu się, że jedyne miejsce do siedzenia to mały stolik z dwoma krzesłami, wskazuje na niego.
„Siadaj.” rozkazuje. Patrzę na niego gniewnie. Kim on jest, żeby tak mną rozkazywać? Jak ktoś tak nieznośny może być moją bratnią duszą? Może wciąż śnię. Szczypię się w ramię i moje oczy zachodzą łzami od ukłucia bólu.
Mój Mąż w Śpiączce Obudził się w Noc Naszego Ślubu!
Ale to nie koniec. Aby zabezpieczyć moje miejsce, użyli jego zamrożonego nasienia—żeby mnie zapłodnić jego bliźniakami.
Kiedy mój były chłopak pojawia się ponownie, błagając o wybaczenie i obiecując mi życie, o którym kiedyś marzyłam, głęboki głos za nami przerywa ciszę.
"Wyjdź!!"
To było pierwsze zdanie, które mój nowy mąż do mnie powiedział.
Nie Drażnij Lunę
Prawie osiemnaście lat, z partnerem czy bez, nikt nie zniweczy mojego planu. Niezależność to jedyna rzecz, której kiedykolwiek pragnęłam. Ale więcej niż jeden mężczyzna uważa, że ma coś do powiedzenia w kwestii mojej przyszłości.
Mój ogień zawsze był moją siłą... i moim przekleństwem. Zapłaciłam cenę za swoją nieugiętość. Ale nie przestanę. Nie, dopóki nie będę wolna. Prawdziwe pytanie brzmi – ile jeszcze mogę znieść, zanim się złamię?
Szczenię Księcia Lykanów
„Wkrótce będziesz mnie błagać. A kiedy to zrobisz – wykorzystam cię, jak mi się podoba, a potem cię odrzucę.”
—
Kiedy Violet Hastings rozpoczyna pierwszy rok w Akademii Zmiennokształtnych Starlight, pragnie tylko dwóch rzeczy – uczcić dziedzictwo swojej matki, stając się wykwalifikowaną uzdrowicielką dla swojej watahy, oraz przetrwać akademię, nie będąc nazywaną dziwakiem z powodu swojego dziwnego schorzenia oczu.
Sytuacja dramatycznie się zmienia, gdy odkrywa, że Kylan, arogancki dziedzic tronu Lykanów, który od momentu ich spotkania uprzykrzał jej życie, jest jej przeznaczonym partnerem.
Kylan, znany ze swojego zimnego charakteru i okrutnych sposobów, jest daleki od zadowolenia. Odmawia zaakceptowania Violet jako swojej partnerki, ale nie chce jej również odrzucić. Zamiast tego widzi w niej swojego szczeniaka i jest zdeterminowany, by uczynić jej życie jeszcze bardziej nieznośnym.
Jakby zmagania z torturami Kylana nie były wystarczające, Violet zaczyna odkrywać tajemnice dotyczące swojej przeszłości, które zmieniają wszystko, co myślała, że wie. Skąd naprawdę pochodzi? Jaka jest tajemnica jej oczu? I czy całe jej życie było kłamstwem?
Uwiedzenie mojego mafijnego przyrodniego brata
Kiedy wróciłam do Los Angeles i wznowiłam swoją karierę jako lekarz, zostałam zmuszona do uczestnictwa w ślubie mojej adopcyjnej matki — i tam był on. Mój przyrodni brat okazał się moim partnerem z jednorazowej przygody!
Moje serce prawie przestało bić.
Rodzina mojego ojczyma to potężna i bogata dynastia w LA, uwikłana w sieć skomplikowanych interesów i owiana tajemnicą, w tym ciemnymi, brutalnymi podtekstami.
Chcę trzymać się z dala od kogokolwiek z tej tradycyjnej włoskiej mafijnej rodziny.
Ale mój przyrodni brat nie pozwala mi odejść!
Mimo moich starań, by trzymać się z daleka, on teraz wrócił do LA, zarządzając interesami swojej rodziny z bezwzględną skutecznością. Jest niebezpiecznym połączeniem zimnej kalkulacji i niezaprzeczalnego uroku, wciągając mnie w sieć przeznaczenia, z której nie mogę się uwolnić.
Instynktownie chcę trzymać się z dala od niebezpieczeństwa, z dala od niego, ale los pcha mnie do niego raz za razem, a ja jestem silnie uzależniona od niego wbrew swojej woli. Jak będzie wyglądać nasza przyszłość?
Przeczytaj książkę.
Krwistoczerwona miłość
„Uważaj, Charmeze, bawisz się ogniem, który spali cię na popiół.”
Była jedną z najlepszych kelnerek, które obsługiwały ich podczas czwartkowych spotkań. On jest szefem mafii i wampirem.
Lubił mieć ją na swoich kolanach. Była miękka i zaokrąglona we wszystkich właściwych miejscach. Lubił to za bardzo, co stało się jasne, gdy Millard zawołał ją do siebie. Instynkt Vidara kazał mu zaprotestować, zatrzymać ją na swoich kolanach.
Wziął głęboki oddech i wciągnął kolejny raz jej zapach. Przypisałby swoje zachowanie tej nocy długiemu okresowi bez kobiety, a może i mężczyzny. Może jego ciało mówiło mu, że nadszedł czas na jakieś zdeprawowane zachowanie. Ale nie z kelnerką. Wszystkie jego instynkty mówiły mu, że to skończy się źle.
Praca w „Czerwonej Damie” była zbawieniem, którego Charlie potrzebowała. Pieniądze były dobre, a ona lubiła swojego szefa. Jedyną rzeczą, od której trzymała się z daleka, był czwartkowy klub. Tajemnicza grupa przystojnych mężczyzn, którzy przychodzili co czwartek, aby grać w karty w tylnej sali. Aż do dnia, kiedy nie miała wyboru. W momencie, gdy spojrzała na Vidara i jego hipnotyzujące lodowato-niebieskie oczy, uznała go za nieodpartego. Nie pomagało, że był wszędzie, oferując jej rzeczy, których pragnęła, i rzeczy, o których nie myślała, że ich chce, ale potrzebowała.
Vidar wiedział, że przepadł w momencie, gdy zobaczył Charlie. Każdy jego instynkt mówił mu, żeby uczynić ją swoją. Ale były zasady, a inni go obserwowali.
Poślubiona brzydkiemu mężowi? Nie!
Jednak po ślubie odkryłam, że ten mężczyzna wcale nie był brzydki; wręcz przeciwnie, był przystojny i czarujący, a do tego był miliarderem!